บทที่131จะโทษก็ต้องโทษที่ความสามารถไม่ เท่าคนอื่น

เหอรุ่ยหลินตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างกายเปลือย เปล่า ท่ามกลางเตียงขนาดใหญ่ที่รกรุงรัง

เบื้องหน้าสายตาของเธอไม่เห็นเงาร่างคน แม้แต่คนเดียว

เธอลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆใช้ผ้าห่มห่อร่างที่ เปลือยเปล่าของตน และนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอใช้คลิบวิดีโอเปลือยกายของหลินซิน เหยียนเป็นเครื่องมือในการล่อจงจิ่งห้าวให้มาที่นี่ เดิมทีคิดที่จะใช้คลิบวิดีโอเป็นหมากในการแลกกับ การให้เขาละเว้นตระกูลเหอ แต่ว่าเธอยังไม่ทันได้พูด คุยเรื่องนี้กับเขาเลย ทั้งสองก็ดื่มเหล้ากันเสียก่อน

ต่อมาเมื่อเธอดื่มจนเมา เธอจำได้ว่าเธอเป็นคนถอดเสื้อผ้าออกเอง ตอนนั้นในห้องมีเพียงเธอกับจงจิ่งห้าวสองคน หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอกับจงจิ่งห้าวร่วมรักกัน? เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา เธอรับรู้ได้อย่าง ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอ

ใบหน้าของเธอเริ่มแดง

จงจิ่งห้าวกลับใจแล้วจริงๆเหรอ?

เธอตื่นเต้นจนแทบจะกระโดด

เธอรู้สึกว่ามันจะต้องเป็นแบบที่เธอคิดแน่ จงจิ่ง ห้าวต้องการเธอเมื่อคืนนี้
เธอก็พอจะเข้าใจจงจิ่งห้าวอยู่บ้าง ในช่วงเวลา นั้นเมื่อเขารู้ว่าเธอก็คือผู้หญิงในค่ำคืนนั้น เขาก็ดีกับ เธอมาก

และหากต่อมาเขาไม่รู้เรื่องที่เธอโกหกว่าท้อง และประสบอุบัติเหตุ เขาก็คงจะไม่เกลียดเธอมาก ขนาดนี้

ตอนนี้เขาต้องการเธอแล้ว นั้นก็หมายความว่า เขายอมที่จะคืนดีกับเธอแล้ว

เธอดึงผ้าห่มออกด้วยความดีอกดีใจ แล้วรีบใส่ เสื้อผ้า

เธอจะต้องรีบบอกเรื่องนี้ให้กับเหอเหวินหวยรู้ ให้เร็วที่สุด จงจิ่งห้าวยอมที่จะคืนดีกับเธอแล้ว แล้วจะ ยังไม่ยอมปล่อยเรื่องข่าวนั้นอีกเหรอ?

เมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบออก ไปจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว

รถจอดอยู่ที่บริเวณด้านหน้าประตูตระกูลเหอ ขณะที่เธอลงจากรถ ก็เห็นรถของกวนจิ้งจอดอยู่ไม่ ไกล

กวนจิ้งมาตระกูลเหอเหรอ?

กวนจิ้งเป็นคนที่อยู่ข้างกายของจงจิ่งห้าว และเป็นคนที่เขาไว้ใจมาก

หรือว่าเขาจะมาบอกคนในตระกูลนี้เกี่ยวกับ เรื่องที่เธอกับจงจิ่งห้าวคืนดีกัน?

ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น เธอเร่งฝีเท้าขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผลักประตูใหญ่ออก คนของตระกูลเหอต่างอยู่กันพร้อมหน้า เหอเหวินหวยนั่งอยู่ด้านหน้าสุดด้วย สีหน้าเขียวคล้ำ สีหน้าของเหอ รุ่ยสิงและเหอรุ่ยเจ๋อก็ ไม่ค่อยดีนัก เซี่ยเจินหยูที่นั่งอยู่ข้างๆก็ร้องไห้สะอึกสะ

อึ้นเบาๆ ไม่กล้าร้องเสียงดัง

เหอรุ่ยหลินไม่ได้รับรู้เลยว่าบรรยากาศที่ เคร่งเครียดและกดดันนี้มีสาเหตุเพราะเธอ

เธอเหลือบมองกวนจิ้งครู่หนึ่ง ยิ้มพลางถามขึ้น ว่า “อะห้าวสั่งให้คุณมาที่นี่ใช่ไหม?

กวนจิ้งมองข้ามแววตาของเธอและพูดขึ้นอย่าง ราบเรียบว่า “ใช่”

เขากับเหอรุ่ยหลินเคยทำงานด้วยกัน อีกทั้ง เมื่อก่อนก็ยังรู้สึกดีต่อกัน ต่อมาเมื่อเธอกลายเป็นคน ของตระกูลเหอ มีสถานะสูงขึ้น เธอก็เปลี่ยนไป

เขาไม่รู้ว่าเธอทำอะไรไว้บ้าง แต่ว่าเขารู้ว่าการ ที่จงจิ่งห้าวไม่เหลือเยื่อใยให้กับเธอแสดงว่า เธอคงทำ เกินกว่าเหตุเป็นแน่

เหอรุ่ยหลินเกือบที่จะหัวเราะออกมา เธอเดินมาอยู่เบื้องหน้าของเหอเหวิน หวย“พ่อ……”

เพียะ!

เหอรุ่ยหลินถูกตบหน้าจนตัวสั่น และล้มลงไป เธอนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น ไม่อยากจะเชื่อว่าจู่ๆเหอเหวิน หวยจะตบเธอ

มือของเธอกุมใบหน้าที่เจ็บจนรู้สึกชา“พ่อ ตบ หนูทำไมคะ? ”

“ทำไมน่ะเหรอ? “เหอเหวินหวยที่ถูกถาโถมด้วยเรื่องน่าอับอายเรื่องแล้วเรื่องเล่าโมโหจนเดือด พล่าน เรื่องข่าวนั่นยังไม่ทันได้แก้ไข ตอนนี้ก็ข่าวฉาว ขึ้นมาอีกแล้ว เขาโมโหจนเกือบจะบ้าตายอยู่แล้ว

ยังจะมาถามเขาอีกว่าตบเธอทำไม?

เขาตัวสั่นไปทั้งตัวพลางชี้ไปที่เธอ”ลูกยังจะ มีหน้ามาถามว่าเพราะอะไรอีกเหรอ? ”

“พ่อตบหนูพ่อก็ต้องมีเหตุผล ไม่อย่างนั้นแล้ว หนูจะไม่ให้อภัยพ่อคุณเด็ดขาด! “เหอรุ่ยหลินน้ำตา

ไหลพรากพลางมองไปยังแม่สามี

เซี่ยเจินหยู

เซี่ยเจินหยูก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากขอร้องแทน

เธอ

สายตาของเธอมองไปยังเหอรุ่ยเจ๋อ ดวงตา ของเหอรุ่ยเจ๋อแดงก่ำ และเขาก็ไม่ได้ออกหน้าแทน เธอเช่นกัน

หลังจากที่เธอกลับมาที่ตระกูลเหอ ก็มีเพียง

เซี่ยเจินหยูและเหอรุ่ยเจ๋อเท่านั้นที่ดีกับเธอ

ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนไม่มีใครออกหน้าแทน เธอเลย เธอรับรู้ได้ถึงความร้ายแรงนี้

“เหอะๆ”

น้ำเสียงของเหอเหวินหวยทุ้มต่ำ ราวกับเสียง ฟ้าผ่า“พ่อเสียใจที่ตอนที่ลูกเกิดมาไม่ฆ่าลูกให้ตาย ลูกไม่ให้อภัยพ่อเหรอ? ”

เขาพูดด้วยแววตาแดงก่ำ“พ่อไม่จำเป็นต้องให้ อภัยลูก? ! ”
เหอรุ่ยหลินพูดขึ้นอย่างอวดดี นี่เป็นครั้งแรกที่ เธอเห็นเหอเหวินหวยดุร้ายน่ากลัวเช่นนี้

เธอพุ่งเข้าไปข้างกายของกวนจิ้ง และคว้า แขวนของเขา “คุณรีบบอกพ่อฉันเร็ว ว่าคุณมาที่นี่ ทำไม”

กวนจิ้งไม่สะทกสะท้านพลางพูดขึ้นอย่างราบ

เรียบว่า“ผมพูดไปแล้ว” “ถ้าพ่อของฉันรู้ว่าฉันคืนดีกับจงจิ่งห้าวแล้ว แต่ ทําไมเขาถึงได้โกรธขนาดนี้ล่ะ? ”

“คุณคืนดีกับประธานจงตั้งแต่เมื่อไหร่? “กวน จิ้งถามขึ้นอย่างเย็นชา

บางทีคนตระกูลเหออาจจะไม่รู้ว่าทำไมเหอรุ่ย หลินถึงพูดแบบนี้ แต่เขาทราบดี

เพราะว่าเมื่อคืนนี้เธอร้องครางชื่อของจงจิ่งห้าว หลายต่อหลายครั้ง

เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นคนนั้นคือจงจิ่งห้าว

“เมื่อคืนนี้ฉันกับอะห้าวอยู่ด้วยกันทั้งคืน เขายัง เขายัง…”

“ผมคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว”กวนจิ้ง ขัดจังหวะของเธอ อีกทั้งยังทำให้เธอขายหน้า”เมื่อคืน นี้ประธานจงไม่ได้อยู่กับเธอ”

“คุณพูดจาเหลวไหล คุณพูดจาเหลวไหล! “เห อรุ่ยหลินพูดขึ้นเสียงแหลม เธอลุกขึ้นยืนจากพื้น แล้ว ชี้ไปที่กวนจิ้ง“คุณจะไปรู้อะไร?

เธอย้อนกลับไปคิดเรื่องที่เมื่อคืนนี้เธออยู่ใน อ้อมกอดของจงจิ่งห้าว เขาไม่ได้ผลักเธอไปไหน จนลืมความเจ็บปวดจากรอยตบเมื่อสักครู่นี้ ยิ้มพลางพูด ขึ้นว่า“เขารักฉัน เมื่อวานพวกเรายังอยู่ด้วยกันอยู่ เลย”

“พอได้แล้ว! “เหอรุ่ยเจ๋อทนฟังต่อไปแล้วไม่ ไหวจริงๆ และไม่สามารถทนเห็นเธอหลอกตนเองและ หลอกคนอื่นได้แล้ว

เขาก้าวขาเข้ามาตบไหล่ของเธอพลางพูด เตือนสติว่า “ตื่นได้แล้ว คุณติดกับดักแล้ว! ”

เธอมองเหอรุ่ยเจ๋ออย่างตะลึงงันพลางถามขึ้น ว่า“ฉันติดกับดักแล้ว? ฉันติดกับดักอะไรเหรอ?

“ทำไมผมถึงมีลูกโง่ๆแบบนี้นะ? ” แต่ไหนแต่ไร เหอเหวินหวยก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจภายหลังมาก่อน แต่ ตอนนั้นทำไมเขาต้องยอมรับเธอเป็นลูกด้วยนะ?

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเธอจะกลายเป็นบ่อเกิดแห่ง ความหายนะของตระกูลเหอ เขาคงจะยอมให้เธอตาย อยู่ข้างนอก จะไม่ยอมให้เธอเข้าบ้านตระกูลเหออย่าง เด็ดขาด

การที่กวนจิ้งมาด้วยตนเอง ก็เป็นการแสดงให้ เห็นถึงท่าทีของจงจิ่งห้าวอย่างชัดเจน

เหอเหวินหวยรู้ดีว่า เรื่องทั้งสองเมื่อผนวกเข้า ด้วยกัน ถือเป็นหายนะที่ร้ายแรงที่สุดของตระกูลเหอ หากไม่หาทางแก้ไขให้ดี เรื่องราวจะต้องร้าย แรงเป็นแน่

เขาลุกขึ้นยืนอย่างไม่เหลือมาด “สำหรับเรื่องๆ นี้ คุณบอกกับจงจิ่งห้าวแล้วกันว่า ผมจะต้องให้คำ ตอบที่เขาพึงพอใจอย่างแน่นอน”
กวนจิ้งพยักหน้า”ครับ ผมต้องรายงานให้เขา ทราบอย่างแน่นอน” เหอเหวินหวยไปส่งเขาที่หน้าประตู กวนจิ้ง

โบกมือ ประธานกรรมการเหอ ช้าก่อน” กวนจิ้งรีบมายังตระกูลเหอ

ในช่วงเวลาอันสั้นนี้ เหอรุ่ยหลินก็พอจะเข้าใจ อะไรบางอย่างอยู่บ้าง”เมื่อคืนนี้จงจิ่งห้าวไม่ได้อยู่กับ ฉัน? ”

เธอโง่เอง

“เขาหลอกฉันให้ติดกับดัก? ”

เหอรุ่ยเจ๋อหลับตาลง”น้องทำอะไรกันแน่? ถึง ทําให้เขาเกลียดขนาดนี้ เกลียดจนอยากที่จะทําลาย น้อง? ! ”

“ฉัน…ฉัน…”เธอร้องไห้ออกมา “วันนั้นตอนที่ น้องจัดฉากของหลินซินเหยียน น้องแอบติดกล้อง วงจรปิดไว้ในห้องวีไอพี แล้วยังอัดคลิปวิดีโอไว้ ด้วย…”

“ถึงว่าจงจิ่งห้าวถึงได้สั่งให้คนอัดคลิปวิดีโอ ของน้องส่งมาให้ด้วย ที่แท้ก็เพราะเหตุผลนี้นี่เอง”

“คลิปวิดีโออะไร? “จู่ๆสมองของเหอรุ่ยหลินก็ แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆดังทึ่งๆอยู่ในหัว คลิปวิดีโออะไร? หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอ…

“คลิปวิดีโออะไร? “เหอรุ่ยสิงชี้ไปยังUSBที่วาง อยู่บนโต๊ะ“ดูเอาเองเถอะ พ่อให้น้องอยู่ที่บ้านเพื่อคิดทบทวน แต่น้องไม่สํานึกผิดยังไม่พอ ยังแอบออกไป ข้างนอก แอบออกไปไม่ว่า ยังไปก่อความวุ่นวายให้ กับจงจิ่งห้าวอีก”

เขายิ้มอย่างเย้นหยันพลางพูดขึ้นว่า “หาก สามารถข่มขู่เขาได้ง่ายๆ หรือแค่ใช้คลิปวิดีโอคลิป เดียวก็สามารถล้มเขาได้ เขาจะมาถึงวันนี้ได้งั้นเห รอ? ”

สีหน้าของเหอรุ่ยหลินซีดขาว

เหอเหวินหวยโกรธจนพูดไม่ออก

เห็นได้ชัดว่า เหอรุ่ยหลินต้องการที่จะข่มขู่จง จิ่งห้าว แต่กลับถูกเขาตอกกลับหน้าหงาย

จะโทษใครได้ล่ะ?

จะโทษก็ต้องโทษที่ความสามารถของเธอสู้เขา ไม่ได้ “พรุ่งนี้พวกลูกทั้งสองไปพบเขากับพ่อ”บางที

ข่าวก่อนหน้านี้ยังพอมีช่องว่างที่สามารถเจรจากันได้

เขานั่งลงบนเกาอี้ ดวงตาทั้งสองข้างเศร้าหมอง “รุ่ยเจ๋อ รุ่ยหลิน พวกลูกทั้งสองเป็นคนก่อเรื่อง เป็นไป ไม่ได้ที่พ่อจะยอมละทิ้งชื่อเสียงกว่าร้อยปีของตระกูล เพื่อลูก ลูกๆก็อย่าโทษพ่อแล้วกัน ถ้าจะโทษก็ต้อง โทษที่ตัวลูกเองเถอะที่ไม่เอาไหน”

“พ่อ พ่อหมายความว่ายังไงคะ พ่อจะทิ้งพวก เราเหรอ? “เหอรุ่ยหลินถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“พ่อไม่ได้ทิ้งพวกน้อง แต่พวกน้องเองต่างหาก ที่หาเรื่องตาย”เหอรุ่ยสิงพูดแทรกขึ้นว่า “พวกน้องไม่ เคยทำอะไรเพื่อวงศ์ตระกูลเลย แต่กลับได้ดื่มกับความรุ่งโรจน์ของตระกูลพวกเรา ตอนนี้พวกน้องกั ควรหาอะไรเพื่อวงศ์ตระกูลของพวกเราบ้างถึงจะถูก อีกอย่างเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเพราะพวกน้องเอง”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ