บทที่118 ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

ประตูห้องหนังสือเปิดออก ลุงเพิ่งยืนอยู่หน้าประตู ผมให้เขา รอที่ห้องรับแขกแล้วครับ”

จงฉีเฟิงพยักหน้า

“ไม่ต้องกังวล เรื่องมันจบไปแล้ว เขาพูดอะไรไม่ได้”จงฉีเฟิง เห็นวท่าทางเป็นกังวล เขาจึงพูดปลอบ ซิ่วขมวดคิ้ว”ฉันไม่ได้กังวล

“ปากแข็ง”จงฉีเฟิงจับมือเธอ”ไปกันเถอะ”

เหอเหวินหวยนั่งบนโซฟาไม้แดง ในห้องรับแขก และมีคน เสิร์ฟน้ำชาแล้ว ส่วนเหอรุ่ยสิ่งยืนอยู่ด้านหลังเขา

เมื่อเห็นจงฉีเฟิงเดินมา เหอเหวินหวยก็ยืนขึ้น “ฉีเฟิงความเสีย หายครั้งนี้ ผมต้องมาขอร้องคุณแล้ว

“ขอร้องผม? “จงฉีเฟิงยิ้มๆ “คุณอย่ามาล้อผมเล่นนะ คุณมี

อะไรต้องมาขอร้องผม

“เหอ เหอเหวินหวยถอนหายใจ ก็เรื่องที่ลูกไม่ได้เรื่องทั้งสอง ของผมก่อขึ้นไง”

“เรื่องอะไร? “จงฉีเฟิงจูงมีอยู่ซิ่วให้นั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับตน

คนรับใช้มาเสิร์ฟนอีก2แก้ว
“วันนี้คุณไม่ได้ดูข่าวใช่ไหม? “เหอเหวินหายถาม

หลังจากจงฉีเฟิงไม่ทำงาน เขาก็ไม่ชอบดูข่าว วันๆเขียนแต่ พู่กัน ยูซิ่วเดินเล่นเป็นเพื่อนเขา เล่นหมากรุกสากล เวลาหนึ่งวัน ก็ผ่านไปแล้ว

“คุณดูก่อนเถอะ”เหอเหวินหวยบอกใบ้ให้ลูกชายเอาข่าวให้ จงฉีเฟิงดู

เหอรุ่ยสิงส่งโทรศัพท์ให้”นี่ครับลุงจง”

จงฉีเฟิงอ่านก็รู้สึกแปลกใจ ไม่ใช่ตกใจที่ข่าวนี้มันดูไม่มี เหตุผล แต่ตกใจที่เกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลเขา แล้วทำไมถึงมาหา เขา?

เพราะจากเส้นสายของตระกูลเหอ จะให้ปิดบังเรื่องนี้คงไม่ใช่

เรื่องยาก

“เหวินหวย นี่คือ? “จงฉีเฟิงเงยหน้าขึ้นมองเหอเหวินหวยที่อยู่

ตรงข้าม หรือมันเกี่ยวอะไรกับผม?

ไม่งั้นจะมาหาเขาทำไม?

“เหอ เหอเหวินหวยถอนหายใจอีกรอบ“ผมไม่ได้โชคดีเหมือน คุณที่มีลูกเก่งๆ ได้ปลดเกษียณก่อนเวลา สนุกกับวัยชรา ลูกไม่ ได้เรื่องพวกนั้นทําเอาผมแทบจะเป็นบ้าตายแล้ว”

“เหวินหวย ที่พูดนี้คุณไปเอามาจากไหนกัน? ”
“นี่”เหอเหวินหวยเด็กที่หน้าเต็มไปด้วยเลือดบนข่าว”เด็กคน นี้ ได้ยินมาว่าเป็นลูกของผู้หญิงที่จึงห้าวชอบ หลินหลินของเรา คิดว่าเพราะผู้หญิงคนนั้น ถึงทำลายงานหมั้นของเธอกับจึงห้าว เลย….เห้อ พูดแล้วก็ขายหน้า พี่ชายเขา โอ้น้องสาวมาก จึงสาม ไปลักพาตัวลูกเธอ เพื่อจะใช้เด็กผู้หญิงคนนั้นให้ไปจากวิ่ง ห้าว”

เหอเหวินหวยหลบเรื่องหนักรับเรื่องเบา

ไม่ได้พูดว่าลูกสาวอยากแต่งเข้าตระกูลจง อยากแย่งชิงเพื่อ ตระกูลเหอได้แต่งงาน และไม่ได้พูดว่าลูกชายอยากแต่งงานกับผู้ หญิงคนนั้น

เรื่องที่ทําเขาเสียศักดิ์ศรีพวกนั้น

จงฉีเฟิงกับซิ่วสบตากัน

ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอีก

เกิดอะไรขึ้นกับลูกชาย

ที่ถอนหมั้นครั้งก่อนเพราะหลินซินเหยียนไม่ใช่เหรอ?

ในข่าวม่มีรูปหลินซินเหยียน พวกเขาจึงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือ หลินซินเหยียน

จงจิ่งห้าวกำชับว่าห้ามมีรูปหลินซินเหยียน

เขาไม่อยากให้เธอมาเกี่ยวข้องกับข่าวแบบนี้ “เรื่องนี้คงทำให้จึงห้าวไม่พอใจ ผมถึงมาหาคุณนี่ไง”เหอเหวินหวยถอนหายใจอีกรอบ อายุปูนนี้แล้วยังต้องมาพูดถ่อมตน กับคนตรงหน้า ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตนเพราะเรื่องลูก หงุดหงิดใจจริงๆ

“พวกเราเป็นคนมีหน้ามีตา เป็นคนค่อนข้างมีฐานะในสังคม ข่าวออกไปผมคงไม่รู้เอาหน้าไว้ที่ไหน ผมไม่ต้องมาหาคุณก็ได้ แต่ถ้าเราสองตระกูลวู่วามก็มีแต่จะบอบทั้งสองฝ่าย คุณว่าจริง ไหม? ”

เหอเหวินหวยรู้จักเจรจา ตอนนี้เขาไม่ได้มาเพื่อขอความ เมตตา แต่เพราะไม่อยากให้ทั้ง 2 ฝ่ายทะเลาะกันจนทำลายไมตรี

“คุณก็รู้นิสัยลูกชายผมดี ถ้าผมก้าวก่ายเขาได้ ตอนนั้นคงไม่ ได้ถอนหมั้น”จงเฟิงไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้เขาจะฟังความข้างเดียว แล้วรับปากหรือตอบรับอะไรไม่ได้

สีหน้าเหอเหวินหวยดูไม่ค่อยดีนัก เขาไม่ยุ่งแล้วงั้นเหรอ?

“จิ่งห้าว แม้พวกเราไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เราก็รู้จัก กันมานาน คุณจะนั่งดูเราสองตระกูลแตกคอกันเพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้จริงๆน่ะเหรอ? ”

“จิ่งห้าวของเราไม่ใช่คนที่ก่อเรื่องแบบไร้เหตุผล ยังไงซะก็มี คนยั่วโมโหเขาก่อน แน่นอนว่าเรื่องนี้เราจะปล่อยเฉยไว้ไม่ได้ คุณก็รู้ว่าหลายปีมานี้เขาสองพ่อลูกไม่ค่อยลงรอยกัน แต่เราจะ พยายาม ตอนเย็นฉันจะเรียกเขามาพูดเรื่องนี้ให้เคลียร์ แล้วก็ โน้มน้าวเขา” ซิ่วพูดขึ้น ใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง ประโยคแรก พูดถึงพวกเขาหาเรื่องจงจึงห้าวก่อน พวกเขาผิด ประโยคหลังแสดงเห็นไม่ใช่พวกจะปล่อยเลย จะเข้าไปยุ่งไหม นั้นก็เรื่องหนึ่ง

คำนี้ทำเอา

“พวกคุณรู้แล้ว ไม่ทำลายไมตรีของทั้งสองฝ่ายจะเป็นการ ดีที่สุด เหอเหวินหวยยืนขึ้น

“แน่นอน อยากทำลายไมตรี” ซิ่วเหอเหวินหวยปืนผมควรกลับแล้ว

อยู่กินข้าวกันก่อนสิยวยิ้มอย่างและเหมาะสม

“ไม่ดีกว่า ที่บ้านรอพวกเราอยู่ เหอเหวินหวยปฏิเสธอย่าง อมๆ

“เพิ่ง ออกส่งเขา” ซิ่ว

หลังจากไม่ว่านี้จะเป็นยังไง ตอนนี้พวกเขาต้องอยู่ข้าง

ห้าว

เห็นได้ว่าเรื่องนี้พวกเขาเป็นผิดก่อน

เธอพูดอย่างเหมาะสม ห้าวไม่รามือ ก็เป็นเพราะพวกเขาผิดก่อน พวกเป็นคนก่อ เรื่องมาเอง

ถ้าทำลายไมตรีจริงๆ นั่นเป็นเพราะพวกเขาทำตัวเอง

ไม่ต้องส่งแล้วเดินถึงประตูตระกูลจง เหอสิ่งกับลุงเพิ่ง
ลุงเพิ่งยิ้มพลางเปิดประตูรถให้เหอเหวินหวย “คุณหญิงให้ผม มาส่งแขก ผมจะไม่สุภาพได้ยังไง ท่านปูเหอ เชิญครับ”

เหอเหวินหวยมองเขาแวบหนึ่งแล้วขึ้นรถไป

เหอรุ่ยสิงนั่งตรงเบาะคนขับ

รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เหอเหวินหวยมองคฤหาสน์ที่ยิ่งไกลออกมาเรื่อยๆผ่านกระจก มองหลัง พลางถอนหายใจที่จงจิ่งห้าวเกิดมาฉลาดไม่ใช่ไม่มี เหตุผล ทั้งพ่อและแม่ล้วนไอคิวสูง ลูกจะโง่ได้ยังไง”

จงเพิ่งเคยขอคำแนะนำเรื่องอุบายจากเขา

ท่าทีของซิ่วเมื่อครู่ทำให้เขาคาดไม่ถึง “พ่อ พ่อพูดอะไร? แม่ของจงจิ่งห้าวเป็นภรรยาเก่าของจง ฉีเฟิง”

“ใช่ แกดูฉันสิ แก่แล้วจริงๆ เหอเหวินหวยลูบหน้าผาก

“พ่อ ถ้าจงเพิ่งโน้มน้าวจงจึงห้าวไม่ได้จะทำยังไง? “เหอย สิ่งพูดอย่างกังวล

เหอเหวินหวยครุ่นคิดพักหนึ่ง พินิจไตร่ตรอง แยกแยะข้อดีข้อ เสียก็แล้ว ก็ยังคงรู้สึกว่าไม่ควรแตกหักกับตระกูลจง

ยังไงตอนนี้พวกเขาก็ธุรกิจใหญ่โต ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าหา เรื่องไม่ได้

ถ้าเผชิญหน้ากันจริงๆ คนที่เสียเปรียบคือพวกเขา
“ใครก่อเรื่องก็ให้คนนั้นรับผิดชอบ เหอเหวินหวยค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ

ไม่ใช่เขาไร้เมตตา แต่เพียงเพราะตอนนี้เขาไม่อาจเห็นแก่ ความรักในครอบครัวกับเรื่องนี้ได้

ถ้าจงจิ้งห้าวไม่รามือ เรื่องนี้ต้องปะทุขึ้นแน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้นตระกูลเหอเสียชื่อเสียงแล้ว จะส่งผลกระทบกับ บริษัท พวกเขาทำธุรกิจอัญมณี หากถูกคว่ำบาตร เขาจะรับผลที่ ตามมาไม่ได้

ณ ห้องรับแขกตระกูลจง

จงฉีเฟิงพิงเบาะบนโซฟา พลางคว้ามีอยู่นิ้วมาจับนิ้วโป้ง หลังมือเธอไปมา หรี่ตาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“กำลังคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? และเกิดอะไรขึ้นกับเด็ก

คนนั้นใช่ไหม? “ยู่ซิ่วถาม

ที่จริงเธอก็แปลกใจ เมื่อก่อนเธอคิดว่าจงจึงห้าวชอบหลินซิน เหยียน แต่ตอนนี้กลับมีผู้หญิงลูกติดอีกคนหนึ่งโผล่มาอีก

นี่ทำให้เธออดเป็นกังวลไม่ได้

จงฉีเฟิงยื่นมือออกมาปัดผมที่ข้างหูของเธอ แล้วทัดหูให้ พลางพูดอย่างอ่อนโยน ไม่ต้องห่วง ผมจะหาเขาที่คฤหาสน์

แล้วก็คุยเรื่องนี้กับเขาด้วย