บทที่113 ใช้ตัวเธอเองมาแลกกับแก

หลินซีเฉินยืนลงบนพื้นพลางถอดกางเกงลง

เหอยเจ๋อก็หันไปอีกด้าน โดยสัญชาตญาณ

หลินซีเงินค่อยๆแอบหยิบโทรศัพท์เหอรุ่ยเจ๋อออกมา มองดู ความเคลื่อนไหวเขาพลางกดเบอร์จงจึงห้าว

เขาความจําดี อย่างพวกเรื่องตัวเลขจะจำได้ดีมาก ดังนั้นเมื่อ เขาเห็นแล้วก็จำได้ทันที

เขาเพิ่งกดเลขไปได้สองตัวจู่ๆเหอยเจ๋อก็พูดขึ้นเร็วๆหน่อย”

“ครับ”หลินซีเฉินกดเบอร์โทรด้วยความเร็ว ทันใดนั้นเหอรุ่ยเจ๋อก็หันมา ดีที่หลินเฉินเคลื่อนไหวเร็วเก็บ

โทรศัพท์ทัน แสร้งกุมท้องอย่างเจ็บปวดต่อ

“เสี่ยวซี”

“ครับ…”หลินซีเฉินกุมท้องพลางร้องอย่างเจ็บปวด

“ถ้าน้าแต่งงานกับแม่เธอ นายคิดว่าดีไหม? “เหอยเจ๋อถาม ลองเชิง

ดีกับผีนะสิ!

เขาไม่อยากให้เขาแต่งงานกับแม่ เขายอมให้แม่คบกับเจ้า คนชอบเล่นความรู้สึกผู้หญิง ดีกว่าให้คบกับเขาซะอีก
แต่ว่าพูดแบบนั้นไม่ได้ หลินเฉินขยิบตาดี…มากๆเลยครับ” พูดสิ่งที่ฝันใจ หลินซีเฉินรู้สึกรังเกียจ

“จริงเหรอ? “เหอยเจ๋อยังหวังการยอมรับของเขาและหลิน ลุ่ย ทั้งสองคน

ถ้าไม่ใช่เพราะกดดันขนาดนี้ เขาคงไม่ใช้วิธีเลวทรามแบบนี้

เขาไม่เคยคิดจะทำร้ายพวกเขา แค่จะซ่อนพวกเขาไว้ให้ หลินซินเหยียนแต่งงานกับเขา เมื่อพวกเขาแต่งงานกันอย่างราบ รื่นแล้ว

ก็จะรับพวกเขากลับไปอย่างปลอดภัย

“แหวะ…”หลินซีเฉินรู้สึกเหมือนจะอ้วก

เหอยเจ๋อทำให้เขาสะอิดสะเอียนสุดๆ ยังจะมาถามเขาอีกว่า

จริงไหม

จริง แปลก!

“เป็นอะไรไป? “เหอรุ่ยเจ๋อเดินเข้ามา หลินซีเฉินรีบโบกมือไป มาทันที”ลุงอย่าเข้ามา ผมถ่ายไม่ออก อั้นไว้เลยรู้สึกไม่ดี”

“งั้นที่นายปวดท้องน่าจะไม่ใช่เพราะอยากถ่ายเหอรุ่ยเจ๋อเดิน เข้ามาเรากลับกันเถอะ เราไปหาที่แล้วตรวจดูกัน”

“ที่ ที่ไหน? “หลินซีเฉินกลืนน้ำลาย

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ให้ตนกลับไปไม่งั้นคงกลับเข้าไปในเมือง แต่เขากลับพูดว่าหาที่อื่น

หลินซีเฉินใจเต้นรัว เมื่อกี้เขายังไม่มีโอกาสโทรไปขอความ

ช่วยเหลือเลย

ทําไงดี?

ทําไงดี?

ยายกับน้องสาวเจอเรื่องอันตรายขึ้นจริงๆ จะทำยังไง? เขาร้อนใจจนเหงื่อไหล คล้ายๆเหงื่อที่ไหลออกมาเพราะความ

เจ็บปวด

“มะ ไม่มีอะไรเหอรุ่ยเจ๋ออธิบายอย่างติดขัดๆ “พอเรากลับ เข้าเมืองกันแล้ว น้าจะพานายไปโรงพยาบาล

“ไปกันเถอะ”เหอรุ่ยเจ๋อยืนมือไปดึงเขา หลินซีเฉินปฏิเสธทันที ผม ผมถอดกางเกงอยู่ ลุงอย่ามองผม”

เขาแสร้งทําเป็นอาย

เหอยเจ๋อยิ้มออกมา “น้าที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน อีกอย่างไม่ใช่ ว่าน้าไม่เคยเห็นสักหน่อย ตอนนายเด็กๆลุงยังเคยเปลี่ยนผ้า อ้อมให้เธอเลย”

“แต่ตอนนี้ผมโตแล้ว”หลินซีเฉินกอดขาแน่น โทรศัพท์ยังซ่อน อยู่ในอ้อมแขนเขา ถ้าเหอยเจ๋อเข้ามาใกล้เกินไปเขาต้องรู้แน่ๆ

“โอเค เร็วๆหน่อยเหอยเจ๋อหันกลับไปไม่เดินเข้ามาใกล้ต่อ
หลิน เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาจะกดเบอร์ต่อ ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาจะกดวางแต่ก็ลนลานจนโทรศัพท์หล่นลงไป บนพื้น ใจเต้นรัว ตื่นตระหนกจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

จะให้เก็บก็เก็บไม่ทันแล้ว

เหอยเจ๋อหันมาพลางจ้องไปที่โทรศัพท์ที่อยู่บนพื้น หรี่ตาลง โทรศัพท์เขามาอยู่กับเขาได้ยังไง?

“ผม…………..หลินซีเฉินจะอธิบายแต่หาเหตุผลไม่ได้ โทรศัพท์หล่นมาจากมือเขา เป็นหลักฐานชั้นยอด

เขาอธิบายไม่ได้เลย

“นายหลอกฉันมาตลอด นายไม่ได้ปวดท้องเลยสักนิด ที่นายก อดฉันไม่ใช่เพราะนายรู้สึกดีกับฉัน แต่นายตั้งใจจะขโมย โทรศัพท์ฉันต่างหาก”เหอยเจ๋อเดินเข้ามาทีละก้าวๆ

หลินซีเฉินไม่เคยเห็นเหอยเจ๋อโหดแบบนี้มาก่อน เขาจับ กางเกงพลางถอยไปด้านหลัง

“คุณ คุณอย่าเข้ามานะ”

เหอรุ่ยเจ๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หลินซีเฉินอาศัยจังหวะตอนเขา ก้มลงจึงวิ่งหนีไป

ที่นี่เป็นป่า ไม่มีถนน

เขาวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็โดนเหอรุ่ยเจ๋อจับได้ เขากอดเอวเขา ฉันดี กับนายและแม่นายขนาดนี้ ทำไมต้องเนรคุณฉันด้วย? ฉันเชื่อใจเธอขนาดนี้ แต่เธอกลับหลอกฉัน? |

สีหน้าเขาน่ากลัวมาก

หลินซีเฉินพยายามดิ้นปล่อยผมนะ รีบปล่อยผมเดี๋ยวนี้ ขณะนั้นเองโทรศัพท์ในกระเป๋าเหอรุ่ยเจ๋อก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แสดงชื่อว่าน้องสาวสองพยางค์

เขารับสาย

เสียงเหอรุ่ยหลินพูดเสียงเร่งมาจากทางฝั่งนั้น ทำไมยังไม่ถึง อีก? นี่มันกี่โมงยามแล้ว แล้วทำไมเมื่อไม่รับสายฉัน?

“ทางด้านนี้เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย…

หลินซีเฉินกัดมือเหอยเจ๋อ เขาเจ็บจนร้องออกมา

“ปล่อย!

“เหอยเจ๋อตวาด

หลินซีเฉิน ใช้พลังจากการกินนมแม่กัดเต็มแรง อยากกัดเนื้อที่ แขนเขาให้ขาดรู้แล้วรู้รอดไป

เหอยเจ๋อเจ็บสุดๆจึงตบเขาไปที่หน้าหนึ่งที หน้าหลินซีเฉิน แดงทันที นิ้วมือทั้งห้าเป็นรอยบนหน้าขาวเล็กๆของเขาอย่าง ชัดเจน และมีรอยบวมเล็กน้อย

เหอรุ่ยเจ๋อจ้องหลินซีเงินอย่างโมโห พลางจับคอเสื้อเขากล้า กัดฉันเหรอ?

“คุณรังแกแม่ผม ผมอยากกัดคุณให้ตายไปซะ!”หลินเฉินจ้องเขาเช่นกัน

เห็นๆอยู่ว่าตรงหน้าเหอยเจออ่อนแอขนาดนี้ แต่กลับไม่ยอม แพ้เลยแม้แต่น้อย

มือเหอยเจ๋อที่จับคอเสื้อ ส่งเสียงเล็กน้อยเพราะจับแรงเกิน ไป”แม่นายบอกนายงั้นเหรอ?

“คุณไม่ต้องยุ่ง! “หลินซีเฉินจ้องตาเขม็งพลางตะโกนใส่เขา

“ได้ ได้ หลินซีเฉิน ฉันมองเธอไปเหอยเจอคว้าคอเสื้อเขา แล้วลากไปตามถนนข้างถนน

หลินซีเฉินกัดริมฝีปากแน่น ไม่ยอมส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่

น้อย

เห็นได้ชัดว่าเท้าที่ลากไปกับพื้นนั้นดูเจ็บมาก

จวงจื่อจิ่นที่อยู่ในรถมื่อเห็นภาพนี้ ในใจก็รู้สึกเหมือนแทง เจ็บ

จนหายใจไม่ออก

เธออุ้มหลินลุยซีลงจากรถ แล้วตวาดขึ้น “หมอเหอคุณทำ อะไร? ”

เหอยเจ๋อเงยหน้าขึ้น เห็นจวงจื่อจีนยืนอยู่ข้างรถ จ้องด้วย สายตาเดือดดาลเหมือนจะลุกเป็นไฟอย่างไรอย่างนั้น

“คุณยาย ไม่ต้องสนใจผม รีบพาเสี่ยวลุ่ยหนีไป เขาจะจับตัว เราเพื่อให้แม่แต่งงานกับเขา”หลินซีเฉินพูดตะโกนไปทางจวง จื่อจิ่น
ว่าไงนะ?

เรื่องเปลี่ยนไปเร็วเกินไป จวงจื่อจีนยังไม่ได้สติกลับมา หลาน

หลานว่าไงนะ? ”

หลินซีเฉินไม่มีเวลาอธิบายให้เธอฟังแล้วรีบหนีไปสิครับ! “คุณป้า อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเขา ทั้งหมดเป็นเรื่อง

เข้าใจผิด….”

เข้าใจผิด?

จวงจื่อจิ่นตาแดงก่ำ ตัวสั่นเทา “คุณทำร้ายเสี่ยว ฉันเห็นกับ ตา เป็นเรื่องเข้าใจผิดงั้นเหรอ? ”

ทันใดนั้นตาเธอก็จ้องเขม็งอย่างเดือดดาล เลือดสีแดงค่อยๆ มารวมกันตรงกลาง

เธอรู้สึกเหอรุ่ยเจ๋อแปลก เป็นอย่างที่คิดไว้ เขาเปลี่ยนไป

แล้ว”รีบหนีเร็ว!

หลินซีเฉินร้อนใจแทบบ้าอยู่แล้ว

จวงจื่อจิ่นอุ้มหลินลุยซีไม่ขยับไปไหน เธอไม่สนหลินเฉินไม่

ได้

“หมอเหอ เราค่อยๆพูดค่อยๆจากันดีกว่า”เธอตัวสั่นอย่าง หยุดไม่ได้

ในใจรู้สึกตื่นตระหนกมาก

“ไม่มีโอกาสแล้ว”ตั้งแต่คืนนั้นที่หลินซินเหยียนรู้จุดประสงค์ของเขา เขาก็เปลี่ยนแผน มีแค่ทางนี้เท่านั้น

เพื่อความสุขของน้องสาว เพื่อผลประโยชน์ของตระกูล และ

เพื่อตัวเขาเอง

เขาทำได้เพียงเดินทางต่อไป

ไม่มีทางถอย!

“ไม่ต้องเป็นห่วงผม ยายอยากให้เขาจับพวกเราไปเพื่อแม่ งั้นเหรอ! “หลินเฉินตะโกนเสียงดัง

จวงจื่อจีนร้องไห้ออกมา

เธอจะทิ้งเด็กคนหนึ่งไปได้ยังไงกัน?

หลินลุยไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น กะพริบตาปริบๆ “คุณยาย พี่ เป็นอะไรเหรอคะ? ”

จวงจื่อจิ่นมองหลินลุยซีที่อยู่ในอ้อมกอด คิดในใจจะให้โดน จับกันหมดไม่ได้

อย่างน้อยเธอต้องปกป้องให้ได้หนึ่งคน จากนั้นค่อยมาช่วย

อีกคน

เธออุ้มหลินลุยซีวิ่งหนี

เหอยเจ๋อยัดหลินซีเฉินไว้ในรถ จะไปตามจับจวงจื่อจั่น แต่ กลับโดนหลินซีเฉินจับแขนไว้

“ปล่อย! ”
หลินซีเฉินสาบานให้ตายก็ไม่ปล่อย

โดนเห็นด้านมืดของตนแล้ว เหอยเจอปราศจากความอ่อน โยนที่เคยมีไปโดยสิ้นเชิง เขากระชากผม ต่อให้พวกเขาหนีไป ฉันก็ยังมีแก แม่แกยังยอมแลกตัวเธอเองกับแกแน่นอน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ