บทที่103 เกิดอะไรขึ้น

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง จงจึงห้าวก็วางเธอลงบนเตียง

จากนั้น ก็ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเธอ ยิ่งเห็นเธอก็หงุดหงิด มากกว่าเดิม เลยโยนผ้าขนหนูลง ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าเธอ พลางพูดด้วยความตึงเครียด “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงกลาย

เป็นแบบนี้ได้? ” เมื่อคิดถึงท่าทางที่เหอรุ่ยเจ๋อทำกับตัวเอง หลินซินเหยียนก็ตัว

สั่นขึ้นมา

เธอไม่รู้จะพูดอย่างไร แล้วจะพูดอะไรได้บ้าง

“บอกมา” จู่ๆ เขาก็จับไหล่ของหลินซินเหยียน พลางจ้องตา ของเธอ “บอกฉันมาก ว่าคุณโดนกระทำชำเราอะไรหรือ เปล่า? ”

จากนั้นก็จ้องอย่างไม่ห่าง

หลินซินเหยียนส่ายหัว

ถ้าเธอไม่ฟื้นขึ้นมา เธอไม่อยากจะคิดต่อไปเลย

ทำไมเธอคิดไม่ถึงเลยว่าเหอรุ่ยเจ๋อจะทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้

ลง

ความคลุ้มคลั่งในตาของจงจึงห้าวนั้น ยังไม่หายไปไหน ยังคง อยู่ในแววตาของเขาเหมือนเดิม “ใครทำอะไรกับคุณแบบนี้? ”
หลินซินเหยียนเบ้ปากเล็กน้อย โดยที่ไม่พูดอะไร แต่กอดตัวเองเอาไว้แน่นด้วยความสั่นเทา

“ฉันถามคุณอยู่นะ!” เขากัดฟันกรอด ก่อนจะควบคุมความ โกรธเอาไว้ไม่ไหว

หลินซินเหยียนลืมตา ก่อนที่จะมีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

เธอยังคงไม่ยอมพูดอะไร มีเพียงแต่น้ำตาแต่ละหยดๆ ไหลลง มาอาบแก้มเธอไม่หยุด

จงจิ่งห้าวกระสับกระส่ายอยู่ตรงข้างเตียง

เขาไม่เคย ใจเย็นขนาดนี้มาก่อนเลย

หลินซินเหยียนหลับตาลง ท่าทีของเขาก็หยุดลงทันที ในห้องที่ เงียบสงัดขนาดนั้นทําให้ได้ยินแต่เสียงหายใจของเขา และเสียง สะอื้นของเธอ

เงาเดานั้นค่อยๆ ขัดขืนเล็กน้อย ก่อนจะกอดเธอที่ตัวสั่นเพราะ ความไม่สบายใจ ฝ่ามืออุ่นๆ ของเขานั้นจับใบหน้าของเธอเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู สุดท้ายก็จูบลงบนจมูกของเธอ

ทั้งหมดนี้ หลินซินเหยียนไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะความตื่น ตกใจ และเธอก็รู้สึกได้ว่าจงจึงห้าวไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไร เลย

“ไปอาบน้ำเถอะ” จงจึงห้าวอุ้มเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ
เมื่อน้ำอุ่นเต็มอ่างแล้ว ก็มีควันเต็มไปหมด

หลินซินเหยียนมองเขาก่อนจะอึ้งไป

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าชายที่ดูเย่อหยิ่งคนนี้ จะทำเรื่องแบบ

นี้ให้เธอ

จงจิ่งห้าวหันมามองเธอ “อยากให้ฉันอาบให้คุณไหม? ”

อะไรนะ?

หลินซินเหยียนรีบส่ายหัว ก่อนจะปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ไม่

ต้องๆ”

“ฉันรอคุณข้างนอกนะ ต้องการอะไรก็บอกฉันนะ” เขากำชับ

“โอเค”

เมื่อประตูของห้องอาบน้ำปิดลง หลินซินเหยียนก็ล็อกจากด้าน

ใน เมื่อมั่นใจแล้วว่าเปิดไม่ได้ถึงจะกล้าถอดเสื้อผ้าที่สกปรก ท่าทีของเหอยเจ๋อ ทำให้ตอนนี้เธอเศร้าใจเล็กน้อย

เธอลงไปในน้ำ อุณหภูมิกำลังดี เธอจมลงไปจนแทบมิด ผม พลิ้วไสวในน้ำดั่งสาหร่ายทะเล และสามารถเห็นเรือนร่างที่ สวยงามที่อยู่ในน้ำได้อย่างดี

เธอนวดผิวของตัวเอง เธอไม่กล้าออกไป เพราะตอนที่เธอสลบ ไปเหอยเจ๋อทำอะไรกับเธอมากมาย

เธออาบอย่างจริงจัง เพราะอยากจะอาบให้สะอาด โดยเฉพาะ ผิวที่ถูกสัมผัส
ด้านนอกของห้องอาบน้ำนั้น จงจิ่งห้าวเห็นว่าหลินซินเหยียน ไม่ได้พูดความจริง เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคือใคร?

เธอไม่พูด แน่นอนว่าไม่อยากพูด

จงจิ่งห้าวหยิบโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง ก่อนจะโทรหากวนจิ้ง “คุณตรวจสอบหน่อย ว่าคืนนี้หลินซินเหยียนไปที่บาร์ส่วน ตัวKSกับใคร”

“โอเค” กวนจิ้งตอบ

จงจึงห้าววางสายไป ก่อนจะนวดขมับอยู่บริเวณหัวเตียง ผ่านไปนาน หลินซินเหยียนไม่ออกมาสักที เขาเลยไปเคาะ ประตู “ยังอาบไม่เสร็จเหรอ?

“เสร็จแล้ว” หลินซินเหยียนกำลังถูกผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มเอาไว้ที่นี่ ไม่มีเสื้อผ้าที่เธอสามารถใส่ได้เลย

เมื่อแช่น้ำไปราวๆ หนึ่งชั่วโมง เธอก็ตื่นเต็มที่ ก่อนจะใจเย็นลง

เธอเปิดประตูออกมา ก็เห็นว่าจงจึงห้าวกำลังยืนอยู่หน้าประตู ใส่เสื้อเชิ้ต ปกคอเสื้อคลายออกเล็กน้อย กางเกงสีดำห่อหุ้มขา เรียวยาวทั้งสองข้าง โดยมองเธอเล็กน้อย

ผมของเธอนั้นยังเปียกอยู่ ไหล่ยังมีหยดน้ำอยู่ ผิวขาวนั้น ก็ ผ่องมากขึ้นอย่างชัดเจน

มือสองข้างของหลินซินเหยียนจับผ้าขนหนูเอาไว้ เหมือนกลัว ว่าผ้ามันจะตกลงมา “คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”
“อือ” จงจิ่งห้าวผลุบตาลงก่อนจะตอบเบาๆ

“คุณช่วยเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่อยได้ไหม เอาที่ใส่ได้ก็พอ จงจิ่งห้าวมองเธอสักพัก “รู้ไหมว่านี่กี่โมงแล้ว? ”

เธอส่ายหัว

“นี่มันตีหนึ่งกว่าแล้ว กลางดึกแบบนี้คุณอยากจะให้ฉันไปเอง เสื้อผ้าที่ไหน ให้คุณเหรอ? ” ถึงจะเป็นห้างก็คงจะปิดไปแล้ว เหมือนกัน

จงจิ่งห้าวหาเสื้อเชิ้ตของตัวเองมาให้เธอ “คุณใส่ไปก่อนก็แล้ว กัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะซื้อมาให้คุณ

หลินซินเหยียนหยิบมาแต่ยังไม่ได้ใส่ ยังคงลีลา “ฉันอยาก กลับบ้าน”

หน้าของจงจิ้งห้าวค่อยๆ เย็นชาลง “จำตัวตนของตัวเองไม่ได้

แล้วเหรอไง? ”

ครั้งก่อนเธอตกลงแล้ว ทำไมยังมายืดยื้ออยู่อีก

จงจิ่งห้าวโอบเอวของเธอ ด้วยแขนเรียวยาว เมื่อทั้งสองคน เข้ามาแนบชิดกัน เธอที่พยายามขัดขืน ก็ถูกจงจึงห้าวจับมือ พลางมองตาของเธอ “คุณคุ้นเคยที่จะให้ฉันแตะต้องคุณแบบนี้ สินะ”

หลินซินเหยียนผลุบตาลง ก่อนจะอยู่นิ่งๆ ในอ้อมกอดของเขา

“ฉันง่วงแล้ว”
“ให้ฉันกอดคุณหลับไปเอง” เขาอุ้มขึ้นมา ก่อนจะวางลงบน ผ้าห่ม เขาเองก็เข้ามาในผ้าห่มเหมือนกัน พลางกอดเธอจากด้าน หลัง

หลินซินเหยียนไม่ชินกับการโดนกอดแบบนี้

ก่อนจะขยับตัวไปมา เพราะอยากจะออกจากอ้อมกอดของเขา

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วมาชนกัน พลางเบาๆ “อย่าขยับ

หลินซินเหยียนนิ่งไปในทันที เหมือนกับว่าเธอจะรู้สึกได้ถึง เรือนร่างที่แข็งทื่อของเขา กำลังร้อนระอุ

เธอไม่ใช่เด็กสาวที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ก็รู้ได้ทันทีว่ามันคือ อะไร

เธอไม่กล้าขยับ พลางหายใจเบาลง เพราะกลัวว่าจะทำให้ ชายที่อยู่ข้างหลังนั้นตื่นตัวมากขึ้นไปอีก

ถึงแม้ว่าเธอจะยินดีที่จะเก็บความสัมพันธ์สามีภรรยากับเขา เอาไว้ แต่ว่ายังไม่ทันจะเตรียมตัวเตรียมใจ ก็เป็นสามีภรรยากัน จริงๆ เสียได้

“ทำตัวสบายๆ หน่อย คุณตัวแข็งทื่อขนาดนี้ เหมือนฉันกำลัง กอดก้อนหินอยู่เลย” จงจึงห้าวหลับตา ก่อนจะปกปิดความรุ่ม ร้อนในใจเอาไว้

ร่างกายของหลินซินเหยียนนั้นควบคุมไม่ได้เลย

ไม่มีทางที่จะทำตัวสบายๆ ได้เลย
เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แล้วถูกเขากอดแบบนี้ แล้วเธอจะวางใจว่า เขาจะไม่ทำอะไรได้อย่างไร

อีกอย่าง เขามีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้วด้วยซ้ำ

แถมยังเร่าร้อนอีกด้วย

“เด็กดี” เขาจูบผมของเธอจากทางด้านหลัง

หลินซินเหยียนกลืนน้ำลาย “ถึงแม้ว่าฉันจะตกลงกับคุณแล้ว แต่ว่า แต่ว่า คุณก็ต้องได้รับการอนุญาตจากฉันก่อน ถึงจะได้…”

“ได้อะไร? ” จู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้น ก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย หลินซินเหยียนเอาหน้าซุกหมอน “คุณรู้อยู่แล้ว” “ฉันไม่รู้”

เขายิ้มมากขึ้นกว่าเดิม

หลินซินเหยียนแกล้งทำเป็นหลับ โดยไม่พูดอะไร มันชัดเจนว่าจงจึงห้าวนั้นตั้งใจ รู้ทั้งรู้ แต่ยังตั้งใจถามอีก

มันทําให้เธออึดอัด

จงจึงห้าวนอนนิ่ง ก่อนจะมองไปบนเพดาน พลางถาม “เมื่อ ไหร่คุณจะยินยอมล่ะ?

ยินยอมเป็นสามีภรรยาด้วยใจจริงสักที?

หลินซินเหยียนกะพริบตาปริบ เธอไม่รู้ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ไม่ยินยอม
เธอไม่อยากเอาตัวเองออกไปแบบนี้

ครั้งแรกนั้นไม่ยินยอม

ครั้งนี้ เธอจะต้องให้ตัวเองเป็นคนตัดสินใจ

“รอฉันรับเพศตรงข้ามให้ได้ก่อน

จงจิ่งห้าว:

เธอไม่ยอมรับทั้งชีวิต เขาก็จะโดนตัวเธอไม่ได้ไปตลอดเลยเห

รอ?

มันไร้รสชาติเสียจริง

หรืออยากจะให้เขาไปบวชเลยล่ะ?

หลินซินเหยียนหลับตาลงอีกครั้ง โดยที่ไม่พูดอะไร ทำเหมือน หลับไปแล้ว

เธอตัวแข็งทื่อ ไม่ได้ปล่อยตัวตามสบายเหมือนเวลานอน จงจิ่งห้าวหันไปมองเธอ ก่อนจะยิ้ม แล้วนอนกอดเธอ หลินซินเหยียนนอนกลับอย่างสบาย จนตื่นขึ้นมาตอนหกโม

งกว่าๆ

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ นั้นยังนอนสบายอยู่ หลินซินเหยียนพยายาม เอาผ้าห่มออกก่อนจะลงจากเตียง เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้น ตอนที่เธอหลับนั้นผ้าเช็ดตัวมันคลายออก และถูกจงจึงห้าวทับ เอาไว้ เธอลุกขึ้น พลางรู้สึกหนาวขึ้นมา เธอถึงจะพบว่าผ้าขนหนู มันคลายออกหมดแล้ว
ตอนที่เธอยื่นมือจะดึงกลับมา จงจึงห้าวก็ขยับ

หลินซินเหยียนกลัวว่าเขาตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองโป๊อยู่ เลยกลับ

เข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง จงจิ่งห้าวพลิกตัว ก่อนจะเอาขามาทับเธอ กอดเธอ แล้วนอนต่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ