บทที่100 แผนการ

จากนั้นก็กดปุ่มฟัง

“ผมเอง”

“อือ”

หลินซินเหยียนละสายตาลง กลับไปที่ห้องรับแขก ไม่ได้พูด ก่อน ถือโทรศัพท์ไว้รอเขาพูด

“ผมอยู่ชั้นล่างที่บ้านคุณ ตอนนี้คุณว่างไหม ผมอยากเจอคุณ ทั้งสองเงียบไปสักครู่ เหอรุ่ยเจ๋อจึงพูด

หลินซินเหยียนตอบคือเบาๆ วางสายลง ถอดผ้ากันเปื้อนที่ตัว ออก เดินไปเคาะประตูที่หน้าห้องของหลินเฉินเสี่ยวซี แม่มีธุระ นิดหน่อยจะลงไปข้างล่าง เดี๋ยวยายก็กลับมาแล้ว ลูกอย่าออกไป นะ”

หลินซีเฉันยืนอยู่ที่หน้าต่าง กำลังมองด้านล่าง เหอรุ่ยเจ๋อ กำลังคุยกับจวงจื่อจิ่น ได้ยินเสียงของหลินซินเหยียน ก็ตอบไป ว่า”รู้แล้วครับ”

หลินซินเหยียนเปลี่ยนรองเท้าลงจากตึกลงมา ที่สวน สาธารณะ เหอรุ่ยเจ๋อกำลังคุยกับจวงจื่อจีน เหอยเจ๋อจะอุ้มหลิน ลุยซี แต่จวงจื่อจีนไม่ให้เด็กคนนี้ดื้อ”

เมื่อก่อนจวงจื่อจีนไม่เคยไล่เขา
ครั้งนี้เหอยเจอรู้สึกถึงระยะห่างของจวงจื่อจีนอย่างชัดเจน

รู้ว่าแม่เหอยเจ๋อเคยไปหาหลินซินเหยียน หลังจากจวงจื่อจีนรู้ ว่าพวกเขาเป็นไปไม่ได้ ก็มาสนิทใจกับเหอยเจ๋อขนาดนั้นแล้ว

ยังไงเมื่อก่อนเธอก็เห็นเหอรุ่ยเจ๋อเป็นลูกเขยในอนาคต ตอนนี้เลยจับคู่อย่างกระตือรือร้นแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องให้ลูกใกล้ชิดกับเขาขนาดนั้น “คุณป้าครับ ผมทําอะไรไม่ดีตรงไหนหรือครับ? “เหอยเจ๋อ

ถาม

“เปล่าๆ”จวงจื่อจิ๋นรีบโบกมือ พยายามอธิบาย “สองสามวันนี้ เด็กคนนี้ดื้อมาก ฉันกลัวเธอจะร้องไห้โวยวาย

“ฉันดูเธอมาแต่เด็กจนโต จากความสนิทกับฉัน ฉันอุ้มเธอ

เธอน่าจะไม่ร้องไห้โวยวาย

หลินซินเหยียนรีบเดินเข้าไป แม่ ตอนนี้อากาศค่อยๆเย็นแล้ว แม่พาเสี่ยวลุยกลับไปเถอะ

“โอเค”จวงจื่อจิ่นอุ้มหลินลุยซีบอกลากับเหอยเจ๋อแล้วก็รีบ เดินออกไป

“กินข้าวหรือยัง? “หลินซินเหยียนถาม เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะเบาๆ “ผมยังไม่กิน คุณจะทำให้ผมไหมล่ะ? ”
ทั้งสองสบตาหัวเราะกัน

“พวกเราไปเดินเล่นกันหน่อยไหม? ” H

“อือ”

ความสัมพันธ์ของทั้งสอง เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

ไม่สนิทอย่างเมื่อก่อนแล้ว

“คุณรู้แล้ว”เหอยเจ๋อมองทางตรงหน้า “ถ้าผมบอกว่า ผมเอง ก็เพิ่งรู้ไม่นาน คุณจะเชื่อผมไหม? ”

“ไม่รู้”หลินซินเหยียนให้คำตอบที่ดูคลุมเครือ

“คุณยังไม่เชื่อใจผมเหอยเจ๋อหัวเราะอย่างขมขื่น

เขารู้ หลังจากหลินซินเหยียนรู้ความจริง ท่าทีที่มีต่อเขาต้อง เปลี่ยนไปแน่ อย่างที่คิดไว้เลย

“ฉันกับเหอรุ่ยหลิน เจออันตรายพร้อมกัน คุณจะช่วยใคร? ทันใดนั้นหลินซินเหยียนก็หยุดฝีเท้าลง มองเหอยเจ๋อ “คำถามนี้ ตลกมาก ใช่ไหมล่ะ? แต่คุณต้องคิดถึงเหอรุ่ยหลินก่อน จากนั้น ถึงค่อยคิดถึงฉัน”

“ทำไมแน่ใจอย่างนี้ล่ะ? “เหอรุ่ยเจ๋อมองเธอ

“บนโลกนี้มีความรู้สึกมากมาย ครอบครัวที่เลือดข้นกว่าน้ำ นั้น นั้นมีค่าที่สุดสินะ เธอเป็นน้องสาวของคุณ ถ้าคุณไม่แม้แต่ สนใจความเป็นความตายของน้องสาวของตัวเอง จะต้องเลือดเย็นแค่ไหน มีความรักแล้วใครจะกล้าเอาอีกล่ะ? ”

เหอยเจอไม่มีคำพูด จึงมองเธอเงียบๆอย่างนี้ เธอพูดไม่ผิด ระหว่างเหอรุ่ยหลินกับเธอ เขาจะคิดถึงเหอรุ่ย หลินก่อน

ไม่ใช่ครอบครัวที่เลือดข้นกว่าน้ำ แต่เป็นความรู้สึกผิดต่อเธอ ตอนนั้นที่เธอหายไป เพราะว่าความประมาทของเขา “นี่ไม่ได้หมายความว่า ความรักของผมที่มีต่อคุณนั้นน้อยไป

“แต่ว่าฉันยอมรับที่คุณเป็นไม่ได้ ฉันคิดว่าครอบครัวคุณก็ ยอมรับฉันไม่ได้ พวกเราเป็นเหมือนเดิมดีกว่า สถานการณ์ที่คุณ เห็นฉันเป็นน้องสาว

เหอรุ่ยเจ๋อขมวดคิ้ว เขารู้นิสัยของหลินซินเหยียน จะต้องรู้สึก

ถือสาเขาแน่ แต่ไม่คิดว่าเธอจะเด็ดขาดขนาดนี้

ที่เขาอยู่เคียงข้างเธอ ทุ่มเทมาหลายปีนี้ก็ยังไม่คุ้มค่าที่เธอจะ คบกับเขาเหรอ?

ถึงแม้เขาจะมีอะไรปกปิด แต่ความชอบที่มีต่อเธอก็ไม่ใช่ของ ปลอม

เธอไม่รู้สึกเลยสักนิดเลยเหรอ?

ในใจของเหอยเจ๋อเต้นแรงอย่างมาก ทันใดนั้น เขาก็หัวเราะขึ้นมา
จ้องหลินซินเหยียน”คุณไม่รู้สึกถึงความดีที่ผมมีต่อคุณเลยเห รอไง?

“ฉันเปล่า ฉันยังเห็นคุณเป็นพี่”หลินซินเหยียนพูดอย่างจริงใจ

เธอรู้ว่าอุบัติเหตุตอนนั้นเป็นเหอรุ่ยหลิน ไม่ได้สืบหาความ จริง ก็เป็นเพราะว่าเหอยเจอ

ตอนนี้หลินซินเหยียนจะแสดงทัศนคติออกมา ก็คิดแทนเพื่อ ในอนาคต

ถ้ามีวันหนึ่ง เธอถีบไสเหอรุ่ยหลินออกไปจริงๆ ในใจเหอย เจ๋อก็จะรู้สึกไม่พอใจได้

“พี่เป็นคนได้ล้มเหลวมาก”เหอยเจ๋อหัวเราะ

น้องสาวไม่เข้าใจ

แม้แต่หลินซินเหยียนก็ไม่เชื่อเขา

หลินซินเหยียนก้าวเท้าเข้ามาใหม่ ก้าวเท้าที่เบาค่อยๆเดินอยู่ ตรงข้างถนน

“บางทีโชคชะตาอาจจะกลั่นแกล้ง? “เธอก็หัวเราะที่จริงฉัน คิดจะยอมรับคุณ พวกเรารู้จักกันเกือบสิบปีแล้ว……

เพราะว่าจวงจื่อจิ่น เพราะว่าการดูแลที่เขามีต่อตัวเอง

ใครจะไปรู้ว่าไปจเวยกลายเป็นเหอรุ่ยหลินน้องสาวของเขา

ล่ะ?

เหอรุ่ยเจ๋อดึงมือของเธอไว้ เอาเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน กอดไว้แน่น เธอก็คือเธอ ผมคือผม คุณจะปฏิเสธผม เพราะว่าเธอไม่ ได้ไม่ยุติธรรมต่อผมเลย

“แต่เธอคือน้องสาวคุณแท้ๆ คุณคิดว่าไม่เป็นไรเหรอ? “เขา พูดแบบนี้ แต่ว่ากำลังหลอกตัวเองเท่านั้น

“เพราะว่าเธอเคยทำร้ายคุณ คุณก็เลยปฏิเสธความดีที่ผมมี

ต่อคุณใช่ไหม? “เหอยเจ๋อพูดที่ดูเหมือนจะเป็นคำถาม

หลินซินเหยียนไม่อธิบาย

เธอไม่เคยปฏิเสธ

เธอแค่รู้ดีว่า ในความสัมพันธ์แบบนี้ เธอกับเหอยเจ๋อเป็นไป ไม่ได้

เป็นเขาที่มองไม่ออก

“ถ้าหาก ผมไม่อยากเป็นพี่น้องกับคุณล่ะ แค่อยากเป็นคนรัก ล่ะ? “เหอยเจ๋อมองร่างของเธอ ถูกแสงไฟส่องกับเงาของต้นไม้ พัวพันเข้ามา ทำให้เขาแยกไม่ออกว่า ที่เห็นเป็นต้นไม้หรือเธอ

สายตาของเขาลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ เหมือนว่าตัดสินใจอะไรบาง อย่าง “ผมรับปาก แต่ว่า วันนี้คุณต้องไปดื่มกับพี่หน่อย พี่อารมณ์ ไม่ดี”

“ดึกมากแล้ว”หลินซินเหยียนพยายามปฏิเสธ

“แค่คุณไปดื่มกับผมหน่อย ไม่ได้เหรอไง? คุณจะเว้นระยะกับ ผมขนาดนี้เลย? “เหอรุ่ยเจ๋อจับหน้าของเธอ
ที่ตาของเธอนั้น ให้เธอมองมาที่ตัวเอง

ถ้าเขาปล่อยวางได้ เธอก็จะตกลง

“โอเค”

“ผมรู้จักอยู่ที่หนึ่ง เงียบมาก”เหอยเจ๋อดึงเธอของเธอ

หลินซินเหยียนแทบจะถูกเขาลากออกไป พอขึ้นรถไป เหอยเจ๋อก็ยื่นขวดน้ำให้เธอ ผมเห็นปากของ คุณแห้งมาก

เขาสตาร์ทรถออก

หลินซินเหยียนยานมือไปลูบริมฝีปากของตัวเอง ก็ยังดี เธอไม่ กระหาย ส่วนน้ำก็เอาไว้ในมือแต่ยังไม่ดื่ม

รถวิ่งไปบนถนนอย่างราบเรียบ เหอยเจ๋อหันหน้ามอง เธอ”ทำไม ตอนนี้แม้แต่น้ำที่ผมให้คุณก็ไม่ดื่มแล้ว กลัวผมวางยา เหรอ? ”

“คุณพูดอะไรน่ะ? ฉันแค่ไม่กินเฉยๆ”หลินซินเหยียนเปิดฝา ออก แล้วดื่มไป ก็รสชาติน้ำแร่ธรรมดา เธอปิดฝากลับไปแบบนี้ โอเคยัง? ”

เหอรุ่ยเจ๋อไม่ส่งเสียงใดๆ ก็แค่ทำท่าทางขับรถอย่างตั้งใจ ถ้าดูอย่างละเอียดก็จะพบว่าเส้นเลือดที่ขมับเขาเคลื่อนไหว แป๊บเดียวรถก็จอดลงที่คลับส่วนตัวแห่งหนึ่ง
เหอยเจอลงมาก่อน จากนั้นก็เข้ามาเปิดประตูรถให้เธอ

“ฉันลงเองก็ได้นะ

เหอยเจ๋อจูงมือของเธอ หลินซินเหยียนอยากชักกลับ เขาก็จับ แน่นขึ้น “ครั้งนี้ ให้พี่จูงมือของคุณอีกครั้ง ในฐานะแฟน ผ่านคืนนี้ ไป คุณยังเห็นผมเป็นพี่ชายล่ะก็ คงจะดี ถ้าไม่ยอม…

“พูดอะไรน่ะ? ทำไมทำเหมือนว่าคุณจะตัดขาดกับฉันล่ะ? หลินซินเหยียนพบว่า เหอยเจ๋อ ในวันนี้แปลกมาก

ส่วนตรงไหนแปลกไปนั้นเธอเองก็ไม่อาจพูดได้

เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะ

ถ้าเขาใช้กำลังคุกคามเธอจริงๆล่ะก็ จากนิสัยของเธอแล้ว จะ ต้องตัดขาดกับเขาแน่

จะเหมือนกับที่เหอรุ่ยหลินพูดได้ไงล่ะ กลายเป็นผู้ชายของเธอ แล้ว ก็จะมีความรู้สึกต่อเขา

ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นผู้ชายที่เป็นคนแรกนั้น เธอไม่ได้จำไปทั้งชีวิต

เลยหรือไง?

นึกถึงผู้ชายคนแรกของหลินซินเหยียน หัวใจของเขาก็นิ่งขึ้น มาทันที

จับมือของเธอ อย่าโทษเขาเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ