บทที่ 55 แฝด

จงจิ่งห้าวไม่ใช่ไม่รู้ว่าไปจเวยมีแผนอยู่ในใจ เพียงแต่ว่า ข่าวการแท้งของเธอมันกระทบกระเทือนต่อจิตใจเขามาก

ผู้หญิงที่อยู่กับเขามานาน มอบตัวเองให้กับเขา ทว่ากลับมา แท้งลูก แม้จะมีแผนในใจแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ? จงจิ่งห้าวหลบสายตาลงแล้วตอบอมเบาๆ

เหมือนกับว่าไม่อยากคุยเรื่องไป๋จวู่เวย

หลินซินเหยียนก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เพียงแต่ว่าเธอ อยากได้ยินจากปากของเขาเอง “พอหย่าแล้ว พวกคุณจะ แต่งงานกันไหม? ”

มือของจงจึงห้าวที่ถือแก้วกาแฟอยู่สั่นระริกเล็กน้อย จากนั้น เขาก็วางมันลงด้วยท่าทีสงบนิ่ง เขาหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากช้าๆ แล้ววางลงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “ผมจะแต่งงานกับหล่อน

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากคฤหาสน์

เขารักไปจเวยจริงๆสินะ

หลินซินเหยียนไม่หิว แต่เพื่อเด็กในท้อง เธอตื่นนมที่ป่าหยู เตรียมมาให้จนหมดและกินไข่เจียวเข้าไปด้วย

พอทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็ออกไปจากคฤหาสน์

ตอนนี้เธอต้องหาที่พักให้ได้ซะก่อน
โชคดีที่เธอใช้เวลาหาไม่นานมาก เธอได้ห้องพักแบบสองห้อง นอน ซึ่งทั้งราคาหรืออะไรต่างๆ มันเหมาะสมและพอดีกับเธอมาก เธอจ่ายเงินมัดจำไว้และตัดสินใจเช่าห้องนั้น

พอเซ็นสัญญาเสร็จเธอก็เดินออกมารอรถที่ข้างทาง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา ตอน 8 โมง50นาทีแล้ว เหลืออีกสิบนาทีก็จะถึงเก้าโมง เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันจึงรู้สึกร้อน ใจขึ้นมานิดหน่อย อีกอย่างที่นี่เรียกรถค่อนข้างยาก เกือบถึงเก้า โมงหลินซินเหยียนถึงเรียกรถแท็กซี่ได้คันหนึ่ง

พอขึ้นรถเธอก็โทรไปที่คฤหาสน์ทันที ป้าหนูเป็นคนรับสาย “ถ้าผู้ช่วยกวนไปถึงบ้านแล้ว ป้าบอกให้เขารอแปบนึงนะคะ อีก เดี๋ยวหนูก็ถึงแล้ว”

เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากหย่าหรือว่าเธอ

กําลังยื้อเวลาอยู่

ป้าหยูตอบรับ จากนั้นหลินซินเหยียนก็วางสาย ขณะที่เธอ กำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีก เหอรุ่ย เจ๋อโทรมานั่นเอง

เธอกดรับสาย ไม่นานเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “เหยียนเหยียน คุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา ผมกลับมาแล้ว”

หลินซินเหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง เธออยู่ข้างนอก และ กําลังรอให้กวนจิ้งพาไปสำนักทะเบียน ตอนนี้ไม่มีเวลาไปเจอกับ เขา เธอก็เลยพูดออกไป “เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ”
ยังไม่ทันพูดจบ ขณะที่คนขับรถกำลังหมุนพวงมาลัยขับผ่าน แยก จู่ๆก็มีรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เหมือนจะหลุดการควบคุมพุ่ง ตรงมาที่รถของพวกเขา

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง นัยน์ตาสะท้อนภาพใบหน้าที่ กําลังหวาดกลัวของคนขับรถบรรทุก

“เหยียนเหยียน”

ตูม!

เสียงรถสองคันปะทะกันดังสนั่น เนื่องจากรถบรรทุกมาด้วย ความเร็วสูง รถแท็กซี่จึงถูกชนพลิกคว่ำไปหลายตลบสุดท้ายรถ ไปพาดอยู่ตรงเกาะกลางถนน

ส่วนรถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งถลาไปไกลหลายสิบเมตร แล้วก็ ชนเข้าไปที่ป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ จากนั้นถึงได้หยุดลง

“เหยียนเหยียน” โทรศัพท์ที่กระเด็นออกไปนอกรถยังคง มีเสียงดังเล็ดลอดออกมา

น้ำเสียงของเหอรุ่ยเจ๋อดูร้อนใจเป็นพิเศษเพราะเสียงที่ดัง สนั่นเมื่อกี้บ่งบอกได้ว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

ใบหน้าของหลินซินเหยียนเต็มไปด้วยเลือด ทุกสิ่งรอบตัวดู เลือนรางไปหมด เจ็บ เจ็บมาก เจ็บไปทั้งตัว

ไม่ เธอจะหมดสติไปไม่ได้ เธอยังมีลูก เธอต้องไม่ตาย เธอกัดฟันทนเจ็บแล้วตะโกนขึ้น “มีใครอยู่ไหม ช่วยฉันด้วย
เสียงของเธอฟังดูไร้เรี่ยวแรงมาก

มีคนใจดีคนหนึ่งช่วยโทรแจ้งตำรวจ เรียกรถพยาบาลให้ แล้วเข้ามาช่วยคนในรถ

“ช่วยฉันด้วย——” หลินซินเหยียนค่อยๆหมดสติ เสียงของ เธอเบาลงไปเรื่อยๆ เบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน

สุดท้ายเธอก็สลบไป

พอฟื้นขึ้น กลิ่นยาฆ่าเชื้อก็โชยเตะจมูกเข้ามาอย่างจัง

พอเหอรุ่ยเจ๋อเห็นเธอฟื้นแล้ว เขาก็รีบเข้าไปจับมือเธอไว้ด้วย ความดีใจ “คุณฟื้นแล้ว” หลินซินเหยียนกลอกตาไปมา พอเห็นทุกอย่างชัดเจนแล้วก็

รู้ทันทีเลยว่าที่นี่คือห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล

“คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้นเหตุมาจากรถบรรทุก ขนาดใหญ่คันหนึ่งเบรคแตก ตอนที่ผมไปถึง คุณก็ถูกช่วยออก มาแล้ว ”

ตอนนั้นทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดตัวเองและเลือด ของคนขับรถ

เขากำมือเธอไว้แน่น “คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นผมกลัวมากแค่ไหน ผมกลัวว่าคุณจะไปจากผมแล้ว————

เขาพูดไปพลางตีปากตัวเองไปครั้งหนึ่ง “นี่ผมพูดเรื่องอัปมงคลอะไรออกไปเนี่ย”

หลินซินเหยียนขยับตัวไปมาพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง ทว่าเหอ ยเจ๋อก็กดเธอไว้ไม่ให้เธอขยับตัว “คุณยังขยับตัวไม่ได้ คุณพึ่ง บาดเจ็บมานะ”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วขึ้น

เธอรู้ว่าเธอพึ่งบาดเจ็บมา เพราะตอนนี้เธอยังจำความรู้สึก เจ็บปวดในตอนนั้นได้อยู่เลย

เหอยเจ๋อทำหน้าจริงจังพร้อมกับจับมือหลินซินเหยียนไว้แล้ว จูบลงเบาๆ เขาพูดเสียงขรึม “ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายมาบอกคุณ คุณอยากฟังอันไหนก่อน?

หลินซินเหยียนอ้าปากพูดด้วยเสียงแหบพร่า “ข่าวร้าย”

ต้องเจ็บปวดก่อนถึงจะมีความสุขได้นี่นา

“มีโลหะชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งเสียบเข้าไปที่หลังของคุณ จำเป็น ต้องผ่าตัดเอาออก ไม่งั้นมันจะไปกดทับเส้นประสาท ซึ่งมันอาจ จะทำให้คุณเดินไม่ได้

หลินซินเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ยังดีที่ไม่ใช่เรื่องลูก

เรื่องนี้ไม่นับว่าเป็นข่าวร้ายสำหรับเธอ เป็นเพียงแค่บาดแผล จากอุบัติเหตุเท่านั้น

“แล้วข่าวดีล่ะ? “เธอหันหน้ามามองเหอยเจ๋อ ใบหน้าของ เธอซีดเผือดราวกับกระดาษสีขาว
ไม่มีแม้แต่เส้นเลือด

เหอยเจ๋อ มือเธอแน่นขึ้น “คุณท้องลูกแฝด”

อะไรนะ?

เป็นไปได้ยังไง?

“คุณ คุณว่าอะไรนะ? ฉันไปอัลตราซาวด์มาแล้วมีแค่คนเดียว

“มีสองคน อีกคนหนึ่งอยู่ด้านหลังผนังมดลูก เขาโดนคนข้าง หน้าบังไว้ก็เลยมองไม่เห็น” เป็นเพราะครั้งนี้เธอได้รับบาดเจ็บ สาหัส เธอเลยถูกตรวจอย่าละเอียด โดนการอัลตราซาวด์สี่มิติ ซึ่งมีความแม่นยำกว่าการทำอัลตราซาวด์แบบธรรมดาเยอะมาก

เป็นความจริง เธอกําลังท้องลูกแฝด

เหอรุ่ยเจ๋อไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่

มันทั้งรู้สึกขัดแย้งและดีใจ แต่เดี๋ยวก็ไม่ดีใจอีก

หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเพดานอย่างเงียบๆ ทว่าในใจเธอ

กลับปั่นป่วนมาก แถมไม่มีท่าทีว่าจะสงบเลย

เธอยิ้มอยู่แท้ๆ แต่น้ำตากลับไหลเอ่อหยดลงที่หมอนใบขาว

นี่สวรรค์กำลังแกล้งเธออยู่รึเปล่า?

เป็นเพราะเธอโดดเดี่ยวเกินไป ดังนั้นก็เลยส่งเทวดาตัวน้อย ตั้งสองคนลงมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเลยหรอ?
ทว่าในความโชคร้ายของเธอก็ยังมีความโชคดีอยู่

“เหยียนเหยียน——” เหอยเจ๋อ มือเธอแน่น จากนั้นก็หยุด พูดไปครู่หนึ่ง เขาคิดอยู่นานถึงได้ตัดสินใจเอ่ยปากพูดออกมา “ไม่เอาเด็กไว้แล้วดีไหม?

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ เขาพูดบ้า

อะไรออกมา?

เขารู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่?

เธอพยายามสะบัดมือเขาออก เพื่อเป็นการต่อต้านอย่าง

เงียบๆ

“เหยียนเหยียน

“ฉันไม่อยากฟังที่พี่พูด ถึงแม้พ่อของพวกเขาจะเป็นชาวต่าว ชาติแล้วยังไง? พวกเขาอยู่ในตัวฉัน เพราะงั้นพวกเขาถือว่าเป็น ชีวิตอีกครึ่งหนึ่งของฉัน ฉันจะสละชีวิตตัวเองงั้นหรอ? ”

เธอไม่ยอมแน่

สามเดือนแล้ว เลือดเนื้อและชีวิตจิตวิญญาณของพวกเขาล้วน

รวมเป็นหนึ่งกับตัวเธอ

เหอยเจอรู้ดีว่าลูกสำคัญกับเธอเพียงใด?

เขายังจําฉากที่เธอคุกเข่าต่อหน้าจวงจื่อจีนเพื่อขอร้องให้เก็บ

เด็กไว้ได้อย่างชัดเจน

เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมากขนาดไหน?

เหอรุ่ยเจ๋อยื่นมือออกไปลูบใบหน้าที่ขาวซีดของเธอด้วย ความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยนและสงสาร “คุณต้องจําเป็นต้องใช้ยา ชาในการผ่าตัด เพราะงั้นจึงไม่อาจเก็บเด็กไว้ได้

เธอชะงักไปเล็กน้อย “งั้นฉันแค่ไม่ต้องฉีดยาชาก็ได้นี่นา

“คุณทนไม่ได้หรอก! “เหอยเจอแทบจะดีดตัวลุกขึ้นเพื่อ ตำหนิเธอทันที

การผ่าตัดเอาสิ่งของแปลกปลอมออกมาโดยไม่ใช้ยาชานั้น หรอ มันอาจทำให้เธอเจ็บเจียนตายได้เลยนะ!

“เหยียนเหยียนฟังนะ” เหอยเจอพยายามพูดโน้มน้าวเธอ “พวกเขาจึงได้สามเดือนเองวันข้างหน้าคุณก็ยังมีได้อีก

“สามเดือนนั้นไม่มีชีวิตหรอ? ” ท่าทางของหลินซินเหยียนเด็ดขาดมาก “ฉันไม่ยอมแพ้หรอก”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ