บทที่ 50 คุณกับฉันเป็นสามีภรรยากัน

กวนจิ้งเปิดประตู หลินเซียนเหยียนเดินตามเขาเข้าไป จงจึง ห้าวกำลังคุยโทรศัพท์ เมื่อเห็นพวกเธอเข้ามาและทำท่าทางให้ พวกเขาเงียบ

หลินเซียนเหยียนอยากรู้อย่างยิ่งว่าเกิดอะไรขึ้น วิตกกังวล มาก แต่ตอนนี้ทำได้เพียงรอ

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที จงจึงห้าวก็วางสาย และโบกมือให้ หลินเซียนเหยียน “เธอมานี่สิ

หลินเซียนเหยียนเดินไป และยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงาน “เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน” จงจึงห้าวยื่นมือออกไปหาเธอ

อ๊ะ?

หลินเซียนเหยียนเบิกตากว้าง ไหนบอกจะเล่าว่าเกิดเรื่องอะไร ขึ้นไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงต้องการโทรศัพท์มือถือของเธอ?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

กวนจิ้งยืนมองท้องฟ้าเงียบๆ อ้อนวอนไปจเวยให้กลับมา โดยเร็ว ถ้ายังไม่กลับมา เกรงว่าประธานจงอาจถูกคนอื่นแย่งไป

จงจึงห้าวเลิกคิ้วขึ้น ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “ไม่อยากให้ ฉันเหรอ?”

“ไม่ใช่” หลินเซียนเหยียนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วยื่นให้เชา “ไม่มีรหัสผ่าน

จงจิ่งห้าวรับมา เลื่อนเปิดหน้าจอ คลิกที่สมุดโทรศัพท์ และกด หมายเลขโทรศัพท์ของเขาเข้าไป เขาจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์ ทันใดนั้น เขาขยับนิ้ว พิมพ์ชื่อลงในบรรทัดชื่อว่า คุณจง

ชื่อนี้มีเพียงหลินเซียนเหยียนเท่านั้นที่เรียกเขา

เขากดหมายเลขที่เขาจัดเก็บแล้วกดโทรออก ไม่นานโทรศัพท์ ที่วางอยู่บนโต๊ะของเขา ก็สั่น

หลินเซียนเหยียนมองไปที่กวนจิ้ง และมองจงจึงห้าว พวกเขา กำลังทำอะไรอยู่?

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น พวกคุณพูดอะไรหน่อยได้ไหม?” ไม่สนใจ เธอเช่นนี้ ทำให้เธอกังวลใจมันไม่สนุกเลย

จงจึงห้าวยื่นโทรศัพท์คืนเธอ “ต่อไปอย่าให้ฉันหาตัวเธอไม่

เจออีก”

เมื่อตอนที่เขาต้องการติดต่อหลินเซียนเหยียน ปรากฏว่าเขา ไม่มีแม้แต่หมายเลขโทรศัพท์ของเธอ

ไม่พอใจอย่างอธิบายไม่ถูก และไม่พอใจมาก!

หลินเซียนเหยียนไม่ตอบ จ้องไปที่เขา ราวกับกำลังตั้งคำถาม ท่าทางร้อนรนที่กวนจึงตามหาเธอ ก็เพื่อบันทึกหมายเลข

โทรศัพท์ของเธอไว้เหรอ?

จงจิ่งห้าววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วถอนหายใจ “เธอรู้อยู่แก่ใจ”

หลินเซียนเหยียนยังคิดไม่ทัน คำพูดของจงจึงห้าวหมายถึง อะไร จู่ๆ หน้าจอขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขามีไว้สำหรับการ ประชุม ทันใดนั้นก็เปิดออก และก็มีภาพปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

บนตึกของบริษัทหลินซื้อกรุ๊ป มีหญิงตั้งครรภ์ยืนอยู่ ดูเหมือน ว่ากำลังจะกระโดดตึก

ชั้นล่างรถตำรวจ นักข่าว ดูตื่นเต้น รายล้อมไปด้วยผู้คน มากมาย

เสียงอุทาน เสียงร้องไห้ ไม่มีที่สิ้นสุด

ดูผ่านหน้าจอ หลินเซียนเหยียนสามารถสัมผัสได้ถึงความ โกลาหล ในที่เกิดเหตุ

เธอมองไปที่กวนจิ้งอย่างแข็งทื่อ “นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“ผู้หญิงคนนี้ซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่พ่อของคุณลงทุนและสร้าง และตอนนี้มีการถล่มลงมา แน่นอนเธอไม่ต้องการบ้านนั้นแล้ว แต่ตามสัญญา เธอไม่สามารถถอนตัวได้ เธอยืนอยู่บนดาดฟ้าจะ ฆ่าตัวตาย เพื่อบีบบังคับพ่อของเธอให้คืนเงินให้

หลินเซียนเหยียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ วิงเวียนทรงตัวไม่ได้ “เธอ เธอคงไม่ได้จะกระโดดลงจากตึกจริงๆ ใช่ไหม?”

แม้ว่าเงินจะมีความสำคัญ แต่ชีวิตสำคัญมากกว่า นับประสา อะไรกับที่เธอยังท้องอยู่
เธอไม่ได้มีแค่ชีวิตเดียว

“ใครจะไปรู้ บางทีอาจเป็นแค่วิธีบังคับพ่อคุณให้คืนเงิน แต่ พ่อของคุณก็รู้ด้วยว่า ถ้าเขาให้เงินนี้ ก็จะต้องมีคนอีกมากมาย มาขู่เขาด้วยการกระโดดตึก จากสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัท เขาอาจจะมีเงินให้ไม่ได้กี่คน” กวนจิ้งพูดอย่างเย็นชา ด้วยท่าทีที่ ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง

จิตใจของหลินเซียนเหยียนว้าวุ่น “เรื่องนี้ ยังสามารถกู้คืนได้ หรือไม่?”

กวนจิ้งพูดอย่างเย็นชาให้เธอ “ไม่ได้”

เมื่อเรื่องนี้มาถึงจุดนี้ บริษัทหลินชื่อกรุ๊ปจบแน่ อสังหาริมทรัพย์ที่ถล่มลง จะไม่มีใครมารับช่วงต่อง่ายๆ ไม่ สามารถคืนเงินทุนได้ หลินซื้อกรุ๊ปจะถูกประกาศล้มละลาย และ ฝ่ายตุลาการจะเข้าไปแทรกแซงในทรัพย์สินเพื่อประมูล นี้เรื่องนี้ กำหนดไว้แล้วแก้ไขไม่ได้

หลินเซียนเหยียนจ้องไปที่หน้าจอ ความคิดเดียวของเธอคือ การหยุดหญิงตั้งครรภ์ไม่ให้กระโดดตึก

“ฉันจะไปที่เกิดเหตุ ก่อนที่เสียงของเธอจะขาดหายไป เธอก็

วิ่งออกไปแล้ว

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว ลุกขึ้นและเดินตามออกไป “กวนจิ้ง นายพา คนไปด้วย”

สถานที่นั้นต้องวุ่นวายมาก เธอวิ่งไปเช่นนี้ เดี๋ยวเธอจะได้รับบาดเจ็บ

ก่อนที่กวนจิ้งจะตอบรับ จงจึงห้าวก็ออกไปแล้ว ปล่อยให้กวน จึงอยู่คนเดียว ทำให้เขายุ่งเหยิงไปหมด

นี้ยังคงเป็น จงจิ่งห้าวคนที่สูงส่ง และเย่อหยิ่งหรือเปล่า?

แม้จะอยู่กับไปจเวย เขาก็ไม่เคยแคร์อะไรขนาดนี้? กวนจิ้งรู้สึกไม่สบายใจ หลินเซียนเหยียนไม่คู่ควรกับจงจึงห้าว

เลย

เขาคิดว่า เขาต้องเตือนจงจึงห้าวแล้ว

กลัวว่าในอนาคตจะเกิดเรื่องที่แก้ไขไม่ได้

นอกดีกว่านเยว่ หลินเซียนเหยียนรอรถอยู่ข้างถนนด้วยความ กระวนกระวายใจ

จงจิ่งห้าวขับรถออกมา “ฉันไปส่งเธอ

หลินเซียนเหยียนซ้ำเลืองมองเขา ไม่รีรอรีบเปิดประตูรถ และ เข้าไปนั่ง “ฉันจะไปที่ธนาคารก่อน

เธอต้องการถอนเงินบางส่วน เดิมทีเธอวางแผนที่จะใช้เงินนี้ เพื่อซื้อบ้าน แต่ตอนนี้ชีวิตคนสำคัญกว่า เธอไม่อยากสนใจมาก ขนาดนั้น

“คุณสามารถช่วยได้กี่คน? ถ้าคนๆหนึ่งได้เงิน ก็ต้องมีคน มากมาย ใช้วิธีนี้ขอเงิน คุณมีเงินมากพอที่จะจ่ายได้หรือเปล่า?” ในสายตาของจงจึงห้าว นี่เป็นการกระทำที่ไร้เหตุผล
ตอนนี้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ในที่เกิดเหตุ และดูเหมือนว่าผู้ หญิงคนนั้น ก็ไม่ใช่ว่าอยากกระโดดลงจากตึก เธอแค่ต้องการ ใช้วิธีนี้บังคับหลินกั๋วอันให้จ่ายเงิน

“ในสายตาของนักธุรกิจอย่างพวกคุณ ชีวิตคนไม่สำคัญ เท่ากับเงินหรือ? ผู้หญิงคนนั้น ตั้งครรภ์ด้วย หนึ่งศพแต่มีสอง ชีวิต นี่คือบาปของหลินกั๋วอัน ฉันคือลูกสาวของเขา…… หลิน เซียนเหยียนตัวสั่น และยิ้มแหย่ๆอย่างจนปัญญา “ฉันรู้ ฉันช่วย เขาไม่ได้ แต่ฉันไม่อยากให้เขาทำชั่วมากเกินไป

จงจึงห้าวจ้องที่ใบหน้าด้านข้างของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอก็ ใจอ่อนให้กับหลินกั๋วอันแล้ว

แม้ว่าแต่ก่อนจะทอดทิ้งเธอ และทำร้ายเธอ เธอก็ยังต้องการ ช่วยเหลือเขา

เห็นได้ชัดเป็นการกระทำที่โง่เขลา แต่ใจของเขา ถูกกระตุ้น

ด้วยพฤติกรรมที่โง่เขลาเช่นนี้

“เดี๋ยวผมให้เหยียนจิ้นพาไป” เขาสตาร์ทรถ และกดเชื่อมต่อ บลูทูธ และโทรหากวนจิ้ง ให้เขานำเงินสดมาหนึ่งล้านมาด้วย

หลินเซียนเหยียนคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำเช่นนี้ “ขอบคุณมาก สําหรับเงินนั้น แล้วฉันกลับมาค่อยไปถอนให้คุณ

จงจิ่งห้าวสายตาเคร่งขรึม “คุณกับผมเป็นสามีภรรยากัน กับ ฉันไม่จําเป็นต้องคำนวณให้มันชัดเจนขนาดนั้น”

หลินเซียนเหยียนหันไปมองเขา อารมณ์ของเขาเก็บซ่อนไว้ได้ดี เธอไม่สามารถสังเกตความรู้สึกใดๆได้ เธอค่อยๆละสายตา กลับมา เพ่งมองไปข้างหน้า

เวลาผ่านไปประมาณยี่สิบนาที รถที่ขับมาบริษัทหลินชื่อกรุ๊ป ยังห่างออกไปพอสมควร หลินเซียนเหยียนก็มองเห็นฝูงชนและ เสียงอึกทึกอยู่ข้างหน้าแล้ว

จงจิ่งห้าวหยุดรถข้างถนน

“ถ้าไม่คืนเงินฉันจะไม่ลงไป” หญิงมีครรภ์ยืนอยู่ขอบตึกบน ดาดฟ้า ถือธงทวงหนี้อยู่ในมือ และเผชิญหน้ากับหน่วยกู้ภัย อารมณ์รุนแรงมาก “เพื่อต้องการซื้อบ้านนี้ ฉันใช้เงินที่พ่อแม่หา มาด้วยหยาดเหงื่อ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นบ้านที่ทรุดพัง ฉันจะ ไม่ยอมรับมัน คืนเงินที่หามาด้วยหยาดเหงื่อ คืนเงินที่หามาด้วย หยาดเหงื่อ

หญิงมีครรภ์ตะโกนอยู่ชั้นบน ผู้คนชั้นล่างก็ส่งเสียงดัง แม่ยายของหญิงตั้งครรภ์นั่งอยู่ที่หน้าประตูบริษัทหลินชื่อกรุ๊ป

ร้องไห้และพูดว่า “เงินหมดแล้ว พวกเราค่อยหาใหม่ก็ได้เธอรีบ ลงมา” แม่ยายคนนี้ยังหวงแหนเด็กที่อยู่ในท้องของหญิงมีครรภ์ และร้องไห้จนเสียงแหบ

หญิงมีครรภ์ที่อยู่ชั้นบนไม่ยอมฟังเลย อาศัยที่เธอเป็นหญิงมี ครรภ์ เพื่อบังคับให้หลินกั๋วอันเงินคืน

หลินเซียนเหยียนเดินเบียดเข้าไปในฝูงชน จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว มองดูร่างที่เล็กของเธอ เคลื่อนไหวผ่านฝูงชน กัดฟันและเดินตาม
ปกป้องเธอเดินไปข้างหน้า

เจ้าหน้าที่กู้ภัยหยิบโทรโข่งขึ้นมาแล้วพูดว่า “คุณลงมาก่อน พวกเรามาคุยกันดีๆ เรื่องเงินก็ไม่ใช่ว่าพูดคุยกันไม่ได้”

ตำแหน่งที่เธอยืนไม่เหมาะที่หน่วยกู้ภัยจะลงมือช่วย

ในขณะที่อีกด้านกำลังยื้อเวลา ผู้คนอีกด้านพยายามหา

ทางออก

หลินเซียนเหยียนเดินไปที่หน่วยกู้ภัยที่ถือโทรโข่ง “ให้ฉันคุย กับเธอได้ไหม?”

เจ้าหน้าที่กู้ภัยไม่กล้าเอาโทรโข่งให้เธอง่ายๆ กลัวว่าจะไป กระตุ้นหญิงตั้งครรภ์ และเกิดอุบัติเหตุ กระโดดลงมา ใครจะรับ ผิดชอบ?

“ถ้าไม่ให้เงิน พูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์!” ท่าทีของหญิงมีครรภ์

หนักแน่นมาก

ดึงดันกันเกือบสองชั่วโมง หญิงมีครรภ์ตากแดดจนเหงื่อท่วม

ก็ไม่ยอมละความพยายาม

“ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ ฉันจะไม่ไปกระตุ้นเธอ” หลินเซียนเหยีย นขอร้อง

เจ้าหน้าที่ลังเลสักครู่ และยื่นโทรโข่งให้เธอ

เมื่อหลินเซียนเหยียนรับโทรโข่งมา และต้องการบอกหญิงมีครรภ์ว่าจะให้เงินเธอ ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้อง………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ