บทที่ 494 ทำได้เพียงแอบคิดถึง แอบรำลึกถึง

หลินซินเหยียนอึ้งไปที่หนึ่ง ถึงรู้ว่าคำพูดของเขากำลังพูดถึง ใครอยู่

ความหมายคือจงจึงห้าวสะดุดเขาหรอ?

ผู้ชายคนนั้นก็นะ ทำไมถึงได้ปัญญาอ่อนขนาดนี้กัน?

“เธอไม่อยากพูดอะไรหน่อยหรอ? “ไปยื่นหนังกลับมองเธอ ไว้อย่างมีความหวัง ถึงจะลำบากหน่อยก็ไม่เป็นอะไร ถ้าได้ความ เป็นห่วงจากเธอเล็กน้อยก็ถือว่าคุ้มแล้ว

ขณะเดียวกันก็ยิ้มขมขื่นในการถาม ทำไมตัวเองถึงได้เหลว ไหลขนาดนี้เท่าไร

นี่คือเสียสติไปแล้วหรอ? หรือว่ามีความโน้มที่ชอบทำร้ายตัว

เอง? เพียงเพื่อให้เธอสามารถพูดค่าเป็นห่วง

“นายเข้าใจผิดไปรึเปล่า? ” หลินซินเหยียนไม่ได้ยอมรับ โดยตรง

ไปยื่นหนิง “

นี่คือแกล้งทําเป็นไม่รู้เรื่องกับเขาหรอ? หรือว่าไม่อยาก ยอมรับที่ผู้ชายของเธอเป็นคนใจแคบ?

“ไม่ใช่ นอกจากเขาแล้วฉันไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคือง ไม่มีคู่ ต่อสู้ทางธุรกิจที่จะกล้าทำอะไรฉันง่ายๆ เลย ถ้ากล้าก็ทำไปนานแล้ว ไม่รอให้ถึงตอนนี้หรอก ครั้งนี้เหมือนนัดกันแล้วออกมือกัน หมดเลย ถ้าจะบอกว่าเบื้องหลังไม่มีคนคอยไปวางแผน ฉันไม่ เชื่อหรอก” ไปยื่นหนึ่งไม่ได้ไปสืบ เพราะเขากลัวถูกโจมตี กะทันหัน ไม่มีเวลาไปสืบหาหลักฐาน แต่ว่าเขาสามารถมั่นใจได้ ว่าคนที่วางแผนอยู่เบื้องหลังก็คือจงจึงห้าว

“รู้อะไรไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนที่ทำงานกับฉันจงรักภักดี พอ ก็ถูกคนอื่นดึงไปด้วยเงินเดือนที่สูงแล้ว ไปซื้อกรุ๊ปในตอนนี้ คาดว่าจะล้มละลายแล้ว”

“ฉันเป็นห่วงนายเป็นการส่วนตัว” ฟังที่ไปยื่นหนึ่งพูดจนจบ หลินซินเหยียนอยากจะกุมขยับเลย เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจงจึง ห้าวจะจัดการกับไปยืนหนึ่ง

ถ้าจะบอกว่าขัดแย้ง เหมือนว่าจะไม่มีความขัดแย้งทางผล ประโยชน์มากเกินไป

อีกอย่างไปยื่นหนังกลับไปเฉิงตั้งนานแล้ว ก็จะไม่ก้าวเข้าไป ในเมืองB โดยง่ายดาย แค่เรื่องนี้ที่หลินซินเหยียนไม่เข้าใจ ไม่ เข้าใจว่าทำไมจงจึงห้าวถึงได้ลงมือจัดการกับไปยื่นหนึ่งหนัก ขนาดนี้ด้วย

พูดด้วยใจจริง มันก็เกินไปจริงๆ

“หม? “ไปยื่นหนังยักคิ้วนี่หมายความว่ายังไง?

หลินซินเหยียนไม่ได้มองเขา เพียงแต่มองดูเงาต้นไม้ที่ถูกแสง สะท้อนไว้บนถนน “โบราณว่า แต่งงานกับไก่ตามไก่ แต่งงานกับ สุนัขตามสุนัข ฉันแต่งงานกับเขา ไม่ว่าเขาทำอะไรฉันก็ต้องสนับสนุน นี่เป็นหน้าที่ของภรรยาที่ดี

ในใจไม่เห็นด้วยกับการทำแบบนี้ของจงจึงห้าว รู้สึกผิดต่อไป ยื่นหนังเป็นอย่างมากก็จริง แต่เธอกลับจะบอกว่าเป็นความผิด ของจงจึงห้าวไม่ได้ หนึ่งนั้นเป็นสามีของเธอ สองและที่สำคัญ ที่สุดคือถ้าไปยื่นหนึ่งยังไม่ตัดใจจากเธอ แล้วเธอยังไปเป็นห่วง และขอโทษนั้นไม่ใช่การให้ความหวังเขาหรอ?

ดังนั้นที่เธอต้องทำคือเข้าข้างสามีตัวเอง ทำให้ไปยื่นหนัง ตัดใจไปซะ

ไปยื่นหนึ่งขยับปากจากนั้นก็หัวเราะเสียงดังออกมา “แต่งงาน กับไก่ตามไก่ แต่งงานกับสุนัขตามสุนัขที่ดีจริงๆ เลย ถึงจะเชย แต่กลับน่าฟังอย่างผิดปกติ นี่ถ้าให้จงจึงห้าวได้ยิน คาดว่าถ้า หลับอยู่ก็จะดีใจจนตื่นแน่

หลังจากเสียงหัวเราะแล้วเสียงของเขาก็อ่อนลง “สมกับที่เป็น สามีภรรยากันจริงๆ ทำร้ายคนขึ้นมาไม่ยอมมือกันเลย โหด เหมือนกันจริงๆ

หลินซินเหยียนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ “เวลาไม่เช้าแล้ว ฉัน ควรกลับแล้ว ลูกๆ บอกว่ารอฉันกลับไปอยู่ ฉันไม่ดีที่จะอยู่ข้าง นอกนานเกินไป”

“ฉันไปส่งเธอ” ไปยื่นหนึ่งกลัวว่าหลินซินเหยียนจะปฏิเสธ บอกว่า “ดึกขนาดนี้แล้ว เธอคนเดียวฉันไม่วางใจ เพราะว่าฉัน เป็นคนเรียกเธอไว้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นเพราะว่าฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็ บาปหนักเลย”
เขาพูดขนาดนั้นแล้ว หลินซินเหยียนก็เลยไม่ปฏิเสธแล้ว ไป ยื่นหนังโทรให้เกาหยวนให้เขามา เกาหยวนพักอาศัยอยู่ละแวก นี้ก็ไปเร็วมาเร็ว รถของไปยื่นหนึ่งได้ทำการดัดแปลงพิเศษมา ก่อน ข้างประตูสามารถวางคันเบรกได้ คนๆ เดียวก็สามารถดัน เขา นรถได้

ในรถมีที่ว่างไว้หนึ่งที่ เอาไว้ใช้ใส่ล้อเข็น ข้างๆ เป็นที่นั่ง

ขึ้นไปนั่งในรถไปยืนหนึ่งก็ถาม “พักอยู่ที่ไหน? หลินซินเหยียนบอกที่อยู่ตัวเองให้เขา เกาหยวนก็ขับรถไป ออกไปเลย

ตลอดทางทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลย ด้วยเหตุนี้ในรถก็ เลยเงียบ

ไปยื่นหนิงไม่พูดอะไรเพราะว่าในใจรู้สึกอึดอัดมาก ถึงจะมีใจ

ที่แข็งแกร่งขนาดไหน ต่อหน้าความซื่อตรงของหลินซินเหยียน

ยังได้รับบาดเจ็บ

เขาโกรธตัวเองที่ไม่ได้เรื่อง แต่ว่าความรู้สึกที่มีต่อคนๆหนึ่งจะ ไปควบคุมได้ยังไง

คาดว่านี่จะเป็นข้อที่ยากที่สุดตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงตอนนี้ ไม่อย่างนั้นนักเขียนบทกวีโบราณก็เขียนพวกกลอนที่ซาบซึ้ง ยืนยาว

จําได้ว่าเขาเคยเห็นบทกลอนที่ไม่มีหัวข้อ สามารถบ่งบอก อารมณ์ของเขาในตอนนี้ได้อย่างมาก : คนรักถูกกั้นด้วยภูเขาและทะเล ภูเขาทะเลไม่สามารถปรับขนาดเท่ากันได้ คนที่คิดถึง กั้นด้วยเมฆ เสียดายที่ตัวเป็นมนุษย์

น่าจะผ่านไปประมาณ 30 นาที รถก็ได้จอดอยู่ที่หน้าปากทาง

เข้า

ไปยื่นหนิงถอนหายใจทีหนึ่ง เก็บความคิดทุกอย่างแล้วมอง ไปทางเธอพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ดึกมากแล้ว รีบกลับไปพักผ่อน

เถอะ”

หลินซินเหยียนไม่ได้รีบลงจากรถ แต่พูดกับเกาหยวนว่า “นาย เลี้ยงให้หน่อยได้ไหม? ฉันอยากคุยกับประธานไปบ้านนาย รําพัง”

เกาหยวนหันไปมองไปยื่นหนึ่ง เห็นเขาพยักหน้า ก็ได้จอดไว้ นิ่งสนิทเสร็จเปิดประตูลงไป

ไม่นานในรถก็เหลือแค่พวกเขาสองคน

หลินซินเหยียนคิดอะไรสักพัก แล้วมองเขาด้วยสีหน้าที่สงบ “ระหว่างฉันกับเขามีปัญหาเล็กน้อย จะบอกว่าหนักก็หนัก……….

“นี่เป็นเหตุผลที่เธอมาอยู่ที่นี่? ” ไปยื่นหนังแปลกใจที่เธอ สารภาพกับตัวเอง เพราะว่าผู้หญิงคนนี้ปกติใจเย็นเกินไปจนไม่ เหมือนผู้หญิงเลย

ตอนนี้กลับยอมเปิดใน ทำให้เขาดีใจมาก

“ใช่”
เขารีบถามคำถามที่อยู่ในใจออกมาทันที “ฉันมีโอกาส ไหม? ”

“ไม่มี” หลินซินเหยียนแทบจะพูดอย่างโหดร้าย “ฉันพูดพวกนี้ กับนาย เพียงแค่อยากจะบอกนายว่า ตอนที่ฉันตัดสินใจออก ห่างจากสักพัก ฉันถึงรู้ว่า ที่แท้ฉันรักเขามากขนาดนี้ ดังนั้น นอกจากเขาแล้วฉันไม่มีทางรักคนอื่นได้อีก

ก่อนหน้านี้ไปยื่นหนึ่งมีความสุขมากแค่ไหน ตอนนี้ก็เสียใจ และละอายใจมากแค่นั้น

หลินซินเหยียนเปิดประตูลงจากรถ เธอยืนมองไปยื่นหนึ่งอยู่ หน้าประตู “อายุก็ไม่น้อยแล้ว รีบหาคนข้างกายเถอะ อย่ารอให้ อายุเยอะแล้วไม่มีใครเอา ต้องโดดเดี่ยวไปตลอด นั้นมันจะเสีย เวลาที่ดีไปเปล่าๆ ฉันตั้งตารอบัตรเชิญงานแต่งของนายอยู่นะ”

ไปยื่นหนังฝืนยิ้ม “เธอนี่ใจร้ายใจดำกับฉันจริงๆ เลยนะ ไม่ กลัวว่าฉันจะถูกแทงตายเลยหรอ?

“นายไม่ตายหรอก นายยังไม่ได้แก้แค้นให้พ่อนายเลย จะตาย ง่ายๆ ได้ยังไง? นายจะมีชีวิตที่ดี” หลินซินเหยียน โบกมือให้เขา แล้ว สุดท้ายแล้วพูดว่าระวังความปลอดภัยบนท้องถนนด้วยนะ จากนั้นก็ปิดประตูรถ เดินตามแสงบนถนนเข้าไปในซอย

ไปยื่นหนังหรี่ตาไว้ มองแผ่นหลังของเธอผ่านกระจกรถ มุม ปากยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ฉีกรอยยิ้มที่ซับซ้อนออกมา

สิ่งที่เขาชื่นชมไม่ใช่ความเด็ดขาดของเธอตรงนี้หรอ?
เด็ดขาด เข้าใจหัวใจตัวเอง ทำอะไรไม่เปื่อยเปื่อย ดีกว่าผู้ชาย คนอื่นเยอะ

อยากจะเกลียดเธอแค่ไหน แต่กลับเกลียดไม่ลงสักที เขาขยับหน้าต่างลงแล้วตะโกนไปทางเธอ “ฉันจะแต่งงาน

ท่าทางของเธอในวันนี้ ทำให้เขารู้ว่า เขาไม่มีโอกาสและ ความหวังแล้วจริงๆ สิ่งที่ทำได้ก็คือแอบเอาเธอไว้ในใจเท่านั้น แหละ

ทำได้เพียงแอบคิดถึง แอบรำลึกถึง

ถ้าเป็นเธอไม่ได้ เป็นใครยังไงก็ได้

หลินซินเหยียนได้ยินแล้วแต่ไม่ได้หันหัวกลับมา เพียงแค่

ยกมือ โบกทีหนึ่ง บอกเขาว่าได้ยินแล้ว

ไปยื่นหนังเรียกเกาหยวนกลับมา เขาไม่ได้กลับที่พัก แต่พูดว่า “พวกเราไปเมืองB

เกาหยวนทำไมอยู่ๆ ถึงตัดสินใจจะไปเมืองBกัน หลินซินเหยีย นพูดอะไรกับเขา? หรือว่าถูกกระตุ้นแล้ว?

“ตอนนี้หรอครับ? ”

ไปยื่นหนิงยิ้มเบาๆ ทีหนึ่ง

“แต่ว่าความร่วมมือของพวกเรากับประธานหลี่ยังไม่ลงตัวเลย ถ้าไปตอน…………..

“ที่ฉันพูดไม่มีประโยชน์แล้วใช่ไหม? “ไปยื่นหนึ่งขัดคำพูดของเกาหยวนอย่างไม่พอใจ

ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี อย่าพูดอะไรกับเขาในตอนนี้ ให้เขาอยู่ เงียบๆ สักพัก

เกาหยวนหุบปาก สตาร์ทรถอย่างเงียบๆ ทำตามที่เขาพูด

ไปถึงเมืองก็เช้าแล้ว

ลิขิตไว้แล้วว่าวันนี้ไม่ใช่วันธรรมดา ไปยื่นหนังคิดไม่ถึงว่า การที่เขามาเมืองจะเป็นข่าวที่ใหญ่ขนาดนี้