บทที่ 469 ฉันอยากให้คุณคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ข้างๆฉัน

ครั้งนี้เสิ่นเผยชวนไม่ได้ตอบเธอออกมาทันที แต่กลับจ้องเธอ

เขม็ง

ดูเหมือนว่าเธอจงใจถามเรื่องนี้ แต่ว่าเธอก็รู้อยู่แล้วนี่นา ทำไมถึงถามขึ้นมาล่ะ?

เมื่อไม่ได้ยินเสียงเสิ่นเผยชวน หลินซินเหยียนจึงเงยหน้าขึ้น ช้าๆ พอเห็นว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่เธอด้วยความสงสัย เธอก็รู้สึกใจหายวาบขึ้นมาทันที ทว่าเธอก็พยายามแสร้งทำเป็น นิ่งออกไปทําไมมองฉันอย่างนั้นล่ะ?

“ไม่มีอะไร” เสิ่นเผยชวนส่ายหัวไปมา เพราะรู้สึกว่ามีอะไรบาง อย่างไม่ชอบพากล แต่พอคิดดูดีๆอีกทีมันก็ไม่เห็นจะมีอะไร แปลกตรงไหน ที่เธออยากรู้ขนาดนี้อาจเป็นเพราะกังวลเกี่ยวกับ ความคืบหน้าของเรื่องนี้ ยังไงเฉิงซิ่วก็ตายเพราะช่วยเธอ ฉะนั้น เธอจะสนใจเป็นพิเศษมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

เขาส่ายหัวออกไปด้วยความจริงใจ”จงฉีเฟิงไม่ได้บอกว่าเห วินเสียนมีลูก”

ที่จริงจงฉีเฟิงรู้เรื่องที่เหวินเสียนมีลูกแล้ว ทว่าตอนนั้นสภาพ จิตใจของเฉิงซิ่วกำลังอยู่ในช่วงฟื้นตัว ดังนั้นเขาเลยไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเฉิงซิ่ว แต่เขารู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเหงินเสียนมีลูก แถมยังรู้ด้วยว่าลูกของหล่อนก็คือหลินซินเหยียน เพียงแต่เขาไม่ พูดเท่านั้นเอง

เพราะยังไงหลินซินเหยียนกับจงจึงห้าวก็แต่งงานกันแล้ว แถมยังมีลูกด้วยกันอีกสองคน ฉะนั้นจะพูดให้พวกเขาแตกหักกัน ได้ยังไง?

ความคับข้องใจของพวกผู้ใหญ่ในอดีตต่างก็สะสางไปหมด แล้ว เขาไม่อยากให้เด็กพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้องอีก

เขาดูออกว่าความสัมพันธ์ของจงจึงห้าวกับหลินซินเหยียนนั้น ดีมากแค่ไหน เพราะงั้นก็เลยจงใจไม่พูดออกไป

เขาหวังว่าทั้งสองจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนเฒ่าจนแก่ เงินเผยชวนมองไปที่เธอพลางเอ่ยถามขึ้นเหวินเสียนมีลูก ด้วยหรอ?

หลินซินเหยียนที่กำลังตักซุปชะงักไปทันที ทว่าแป๊บเดียวก็ กลับมามาสู่ท่วงท่าปกติ แถมยังส่ายหน้าพูดขึ้นไม่รู้สิ ฉันแค่ ถามเฉยๆ”

เงินเผยชวนพยักหน้ารับโดยไม่สงสัยอะไรอีก

หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ เสิ่นเผยชวนกับซูจ้านก็กลับไป หลิน ซินเหยียนกำลังจะไปอาบน้ำให้เด็กทั้งสองคน ทว่ากลับถูกป้าหยู เรียกไว้ก่อน เดี๋ยวป้าล้างถ้วยชามเสร็จจะไปอาบให้พวกเขาเอง ค่ะ ในห้องน้ำมีน้ำป้ากลัวว่าคุณหนูจะลื่นเอา
“ไม่เป็นไร….…..

“ผมอาบให้เอง จงจิ่งห้าวเดินออกมาจากห้องหนังสือแล้วพูด ขัดหลินซินเหยียน เขาอุ้มลูกสาวขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

เมื่อเห็นพวกเขาเข้าห้องไป หลินเฉินก็เดินมาถึงชายเสื้อของ หลินซินเหยียน”หม่ามี้ดูแลคุณพ่อให้ดีๆนะครับ

เธอขมวดคิ้วขึ้นพลางก้มมองลูกชาย

นี่เธอดูแลเขาไม่ดีหรอ?

“ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมจะเห็นว่าคุณพ่อไม่ค่อยชอบคุณย่า แต่ ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้ว ผมรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก”หลินซีเฉินก็รับ รู้ได้ถึงความหดหู่ในใจของจงจึงห้าว

หลินซินเหยียนกอดลูกชายไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆ “หม่ามีจะดูแล เขาเป็นอย่างดี”

เธออยากจะรักษาบาดแผลในใจของเขาให้กลับมาดีเหมือน เดิม ทว่าเครื่องกระเบื้องเคลือบที่แตกไปแล้ว ไม่ว่าจะซ่อมยังไง มันก็ยังคงมีรอยแตกอยู่ดี และมันก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือน เดิมได้หรอก

หลินซีเงินยื่นมือออกมาลูบที่ท้องของเธอ ทารกตัวน้อยใน ท้องของเธอเริ่มดิ้นไปมาเล็กน้อย เขาตั้งตารอแล้วว่าเขาจะมีน้อง สาวหรือน้องชายเพิ่ม

ทว่าตอนนี้เขามีน้องสาวแล้ว ก็เลยหวังว่าจะได้น้องชายมาเล่น เป็นเพื่อนเขา
“นี่ต้องเป็นน้องชายแน่ๆ” หลินเฉินสาบานได้เลย

หลินซินเหยียนเลิกคิ้วขึ้น”ลูกรู้ได้ยังไง? ”

ตอนนี้พึ่งท้องได้ไม่กี่เดือนเอง ขนาดไปทำอัลตราซาวด์ยังไม่รู้ เลยว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย อย่างน้อยต้องสามเดือน ขึ้นไปนั้นถึงจะตรวจเพศได้

เขาเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน?

“ความรู้สึก ผมรู้สึกว่าเขาต้องเป็นน้องชายของผม

หลินซินเหยียนบีบแก้มเขาเบาๆ “ไปอาบน้ำ เข้านอนได้แล้ว”

หลินซีเฉินยิ้มร่าพร้อมกับลูบท้องของหลินซินเหยียนไปมาผ่าน เสื้อผ้าของเธอ จากนั้นก็พูดกับทารกน้อยในท้องอย่าดื้อนะ เดี๋ยวพอนายคลอดออกมา พี่ชายคนนี้จะเล่นกับนายเอง

พูดจบเขาก็วิ่งเข้าไปในห้อง

หลินซินเหยียนมองที่ลูกชายแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมานวดขมับ ป้าหยูที่พึ่งเก็บกวาดครัวเสร็จเดิน ออกมาเห็นหลินซินเหยียนที่ดูท่าทางเหนื่อยล้าพอดีจึงเอ่ยถาม ขึ้นด้วยความเป็นห่วงไม่สบายตรงไหนรึเปล่าคะ?

“อาเธอเงยหน้ามองป้าหยู”ไม่ค่ะ อาจจะแค่เหนื่อยนิดหน่อย เดี๋ยวหนูขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วกัน”

เธอเดินขึ้นชั้นบนพร้อมกับจับราวบันไดไปอย่างช้าๆ เดิมแค่ อยากจะนอนบนเตียงแป๊บเดียว แต่ใครจะรู้แค่หัวถึงหมอนเธอก็หลับสนิทเลย

พอจงจึงห้าวอาบน้ำให้เด็กทั้งสองเสร็จก็เดินขึ้นมาชั้นบน แต่ พอเปิดประตูออกกลับไม่เห็นไฟเปิดอยู่ซักดวง ผ้าม่านก็ไม่ปิด แสงพระจันทร์จากข้างนอกสาดส่องเข้ามาจนเกิดเป็นภาพสลัวๆ เขามองเห็นผู้หญิงนอนขดตัวอยู่บนเตียง เขาจึงปิดประตูลงเบาๆ แล้วเดินเข้ามาที่เตียง จากนั้นก็ยื่นมือออกไปแตะที่หน้าผากของ เธอ ตัวเธอร้อนนิดหน่อย เขาจึงเอาผ้าขนหนูไปแช่น้ำแล้วเอามา วางไว้ที่หน้าผากของเธอ

ทันทีที่ผิวของเธอถูกของเย็นสัมผัส เธอก็ตกใจสะดุ้งขึ้นมา ทันที เขารีบเอาผ้าขนหนูออก มันเย็นเกินไปหรอ? ”

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เสียงที่แหบแห้งแต่นุ่มนวล เพราะพึ่งตื่นดังขึ้น”อืม เย็น”

“ตัวคุณร้อนนิดหน่อยจําเป็นต้องประคบเย็นสักครู่หนึ่ง หลินซินเหยียนเอามือจับที่หน้าผากของตัวเองดู มันร้อนจริงๆ ด้วย จากนั้นก็ลดมือลง”ฉันตื่นแล้ว ไม่รู้สึกว่ามันเย็นแล้วล่ะ”

จงจิ่งห้าวเอาผ้าขนหนูไปวางไว้ที่หน้าผากของเธออีกครั้ง ตอน ที่เอาผ้าขนหนูไปแช่น้ำเย็นมือของเขาได้จุ่มลงไปในน้ำด้วย เพราะฉะนั้นมือของเขาจึงเย็นมาก เดิมอยากจะสัมผัสใบหน้า ของเธอ แต่ก็กลัวว่าเธอจะรู้สึกเย็น เขาจึงเปลี่ยนมากระชับผ้าห่ม ให้เธอแทนพร้อมกับพับปลายผ้าห่มนิดหน่อย”ง่วงก็นอนเถอะ ผมจะอยู่ดูแลคุณเอง”

หลินซินเหยียนรู้สึกง่วงมากจริงๆจึงหลับตาลง
เธอไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน เพียงแต่รู้สึกลางๆว่ามี คนกอดเธอไว้พร้อมกับมีฝ่ามืออันหนาเตอะลูบไปมาเบาๆที่หน้า ท้องของเธอ เธอขยับเปลี่ยนท่าเพื่อจะได้นอนสบายๆ ในอ้อม แขนของเขา จากนั้นก็หลับต่อ

บางทีอาจเป็นเพราะการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขามันรู้สึก อบอุ่นและปลอดภัย เธอจึงผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

วันรุ่งขึ้น เมื่อหลินซินเหยียนตื่นก็เห็นว่าจงจึงห้าวยืนคุย โทรศัพท์อยู่ที่หน้าต่าง เหมือนกับว่ากำลังสั่งงานที่บริษัทให้กวง จิ้งจัดการ เธอขยี้ตาเบาๆพลางบิดขี้เกียจแล้วหันหน้านอนตะแคง เอาหน้าครึ่งหนึ่งซุกหมอนไว้พร้อมกับมองดูเขากำลังคุย โทรศัพท์

ซักพักเขาก็กดวางสาย ทันทีที่เขากดวางสายหลินซินเหยียน เอ่ยถามขึ้นวันนี้ไม่ออกไปทำงานหรือ?

เขาหันกลับมาหาเธอที่พึ่งตื่น จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ลงแล้ว เดินเข้ามา เขาประคองใบหน้าเธอไว้แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้วัน นี้ผมจะอยู่กับคุณ”

เธอหรี่ตามองเหมือนกับแมว ร่างบางที่ที่มีกลิ่นหอมอันน่า ดึงดูดโน้มตัวเข้าไปใกล้หน้าอกของเขา จากนั้นเธอก็กอดคอเขา ไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าฉันจะขออะไร คุณจะทำ ตามใจฉันหมดเลยใช่ไหม?

เขาจ้องมาที่เธอพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความเอ็นดูครับ ผมจะ ทำตามที่คุณขอทั้งหมดเลย”
เธอคลี่ยิ้มออกมา ริมฝีปากบางสีชมพูดฉีกยิ้มกว้าง ถ้างั้น พวกเราไปเปลี่ยนชื่อให้เด็กๆก่อน จากนั้นก็ไปดูหนังสักเรื่อง แล้วคุณก็ซื้อดอกกุหลาบให้ฉันช่อหนึ่งพร้อมกับพาฉันไป ดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดโรแมนติก”

เขาตอบตกลง

หลินซินเหยียนทำท่าอ้อนเขา “คุณอุ้มฉันหน่อยสิ

เขาเลิกผ้าห่มออก แล้วสอดมือไปที่ใต้เอวของเธอเพื่อประคอง เอวที่เรียวบาง จากนั้นก็อุ้มเธอลุกออกจากเตียงไปที่ห้องน้ำ

หัวของหลินซินเหยียนอิงอยู่บนไหล่ของเขา เธอก้มหน้าลงเล็ก น้อย เมื่อวานฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย คุณช่วยอาบให้ฉันได้ ไหม? ฉันอยากให้ตัวฉันหอมๆ อยากใส่เสื้อผ้าสวยๆ ฉันอยาก จะเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับคุณ อย่างน้อยก็มีรูปลักษณ์ที่ดูดีและ เหมาะสมกับคุณก็ได้

เขาก้มมองเธอ เอาสิ”

เมื่อถึงห้องน้ำจงจึงห้าวก็วางเธอลง จากนั้นก็เข้าไปเตรียมน้ำ อุ่นในห้องอาบน้ำ หลินซินเหยียนยืนอยู่ข้างหลังประตูกระจก เธอ สามารถมองเห็นแผ่นหลังของเขาได้เต็มแผ่น เขาเป็นคนผอมแต่ ไหล่กว้าง เอวของเขาค่อนข้างเล็กไม่มีไขมัน ซึ่งมันรับกับเส้น สะโพกของเขาได้เป็นอย่างดี ทำให้แผ่นหลังของเขาดูตรงและ แข็งแรงมาก

จู่ๆก็มีของเหลวอื่นๆไหลผ่านหน้าลงมา น้ำตาไหลเริ่มไหลออก มาอย่างควบคุมไม่ได้ มันไหลออกมาแบบไม่มีสัญญาณอะไรเลย
เธออยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิต มีลูกกับเขาเยอะๆ แล้วใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย

ไม่น่าเชื่อว่าการได้ใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและธรรมดาจะกลายเป็น สิ่งที่เธอปรารถนามากที่สุดแต่ก็เอื้อมไม่ถึง

ทันทีที่จงจิ้งห้าวหันมา เธอก็รีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็ว แล้วเอนตัวพิงที่อ่างล้างมือพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัว เองช้าๆ เบาๆราวกับว่ากำลังยั่วยวนและดึงดูดอะไรบางอย่าง เธอยิ้มให้เขาอย่างมีเลศนัย “คุณถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ ฉัน อยากให้คุณปรนนิบัติฉัน