บทที่ 447 ความคิดไม่อยู่ช่องเดียวกัน

ตำแหน่งยศของเฉินซึ่งสูง แต่คนที่มีอำนาจจริงๆ คือเหวินชิง ตัวเองมีลูกมือ

“ฉันคิดดูอีกที” จงจึงห้าวยังไม่ได้คิดวิธีที่สามารถแก้ปัญหานี้

ได้อย่างสมบูรณ์

ท้ายที่สุดเรื่องนี้เหวินซึ่งเป็นคนยั่วยุ จัดการฝังเฉินชิง หากเห วินซึ่งไม่ยอมปล่อย ยังไม่สามารถจบเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์

เขาไม่อยากลีลา ไม่สามารถสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เขาจะไม่ ลงมือโดยพลั้งเผลอ

เงินเผยชวนคิดสักพัก “ฉันคิดว่าจัดการเงินซึ่งได้ง่าย ในมือมี จุดอ่อนของเขาอยู่ แต่ฝั่งเหวินชิง…….. เขาชะงักไป “อย่างไร ก็ตามพี่สะใภ้คลอดลูกให้นายสองคน ตอนนี้ก็ตั้งครรภ์ แต่กลับ มีคดีฆาตกรรมล้อมรอบ– อันที่จริงก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไป

จริงๆ แล้วเขาอยากบอกว่าไม่ต้องใจอ่อนกับเหวินซิง อย่างไรก็ตามเหวินชิงไม่ใช่อาแท้ๆ ของเขา เหวินเสียนก็ไม่ใช่แม่ที่ให้กำเนิดเขา

สายตาจงจิ่งห้าวนิ่งไม่ขยับ แม้แต่สีหน้าก็ไม่มีการ เปลี่ยนแปลง เหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเสิ่นเผยชวน

จริงๆ เขาได้ยินหมดแล้ว เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกมา ไม่ใช่เขาเห็นแก่ความสัมพันธ์ ครั้งก่อนที่ซึ่งเหวินมาหาเขาที่บริษัท เขาพูดชัดเจนแล้ว

แต่คือ จุดอ่อนที่อยู่ในมือเป็นของเฉินซิง ไม่ใช่ของเหวินซึ่ง เขาไม่หลุดปากเรื่องนี้ไม่มีทางจบ

เว้นแต่เรื่องที่เฉินซิงสั่งให้ฆ่าคน เกี่ยวข้องกับเหวินชิง

เขาหรี่ตา…เหมือนกำลังคิดอะไร

เสิ่นเผยชวนรู้ เรื่องนี้พูดง่ายแต่ทำยาก

อย่างไรก็ตามจงจึงห้าวเป็นคน มีเนื้อมีเลือด มีความคิด มี ความรู้สึก ใช้กำลังแก้ปัญหา” กับผู้ที่เคยเรียกว่าอา เกรงว่า ต้องพิจารณาสักนิด

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเหวินซึ่งไม่ใช่อาของเขา ต้อง มีการทะเลาะกันในใจแน่ๆ

เสิ่นเผยชวนคิดในใจเงียบๆ

ความคิดไม่อยู่ช่องเดียวกันกับจงจึงห้าวแม้แต่น้อย

“นายไปพบเหอเหวินหวย” จู่ๆ จงจึงห้าวก็พูดออกมา

เสิ่นเผยชวนเบิกตากว้าง “นายคิดแผนการรับมือได้แล้ว?”

“อย่าเปิดเผยสาเหตุการเสียชีวิตที่แท้จริงของเหอรุ่ยหลิน ลอง เนียนถามการเสียชีวิตของเหอรุ่ยเจ๋อ เป็นข้อตกลงระหว่างเขา กับเฉินชิง หรือเหวินชิง

ในใจเขามีแผนการรับมือแล้ว ไม่ว่าเกี่ยวข้องกับใครโดยตรงเขาต้องแน่ใจว่าเหอเหวินหวยมีบทบาทอะไรกับการเสียชีวิตของ เหอยเจ๋อ

แต่ว่าเขาเดา เหอเหวินหวยไม่รู้ เขาเป็นเพียงหมากลูกหนึ่ง ของเฉิน ง

เพราะต่อให้เราโหดเหี้ยมแค่ไหนก็ไม่มีทางทําร้ายลูกตัวเอง เว้นแต่จะไม่มีความเป็นคน หรืออาจจะเพราะเฉินซึ่งให้ผล ประโยชน์มากพอ แต่ตระกูลเหอทำธุรกิจ เกรงว่าเฉินซิงก็ช่วย อะไรมากไม่ได้

และต้องมีผลประโยชน์มากขนาดไหน? ถึงทำให้เหอเหวิน หวยยอมเสียสละชีวิตถึงสองชีวิต?

เกรงว่าในนี้ยังมีหลายเรื่องที่เหวินซึ่งยังไม่รู้

“ได้ จอด ให้ฉันลงที่นี่ก็พอ” เสิ่นเผยชวนพูด

จงจิ่งห้าวจอดรถไว้ข้างทาง “มีข่าวอะไรก็โทรหาฉัน”

เสิ่นเผยชวนเปิดประตูลงจากรถ ปิดประตูแล้วบอกว่าได้ “นาย

ไปเถอะ ฉันโบกรถเอา”

จงจิ่งห้าวมองเขาหนึ่งทีแล้วขับรถออกไป

เขายกมือดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาเย็น ไม่ตัดสินใจไปบริษัทแล้ว ขับรถกลับวิลล่า โดยตรง

ประตูใหญ่ หลี่จ้านนั่งอยู่บนรั้วข้างบ่อดอกไม้ เห็นรถที่ขับมา เขายืนขึ้น จงจึงห้าวจอดรถ
“นายมาได้ยังไง” เขาเดินลงจากรถ

หลี่จ้านพูด “มีของจะให้นาย

พูดไปเขาก็หยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาจากกระเป๋า “นี่คือ กระบวนการทั้งหมดที่ถ่ายที่บาร์ในวันนั้น

แม้ว่าเหวินชิงจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่สภาพจิตใจไม่ ค่อยดี พักผ่อนอยู่ที่บ้าน เขาขโมยรหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของเห วินชิง ดาวน์โหลดคลิปวิดีโอที่เกี่ยวข้องกับหลินซินเหยียนทั้ง หมด แล้วลบต้นฉบับด้านในออกให้หมด

เขาไม่รู้ว่าคอมพิวเตอร์ในบ้านเป็นของจริงหรือไม่ ยังมีการ เซฟไว้ที่อื่นอีกไหมเขาก็ไม่รู้แล้ว “ไม่ว่ายังไง นี่สามารถแสดงความบริสุทธิ์ของพี่สะใภ้ได้

อย่างน้อยสองนัดสุดท้ายที่ทำให้เสียชีวิตเธอไม่ได้เป็นคนยิง นัด

แรก เห็นได้ชัดว่าทําเพื่อปกป้องตัวเองจึงยิ่ง ถือการป้องกันตัว

เขาดูวิดีโอทั้งหมดถึงจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้น

จงจิ่งห้าวเชยตามองเขา “นายขโมย?”

หลี่จ้านพยักหน้า

ขนตาที่งอนของเขาสั่นเล็กน้อย เหวินซึ่งมีตำแหน่งเป็นทหาร และมีอำนาจในมือ แค่รหัสผ่านอย่างเดียวก็สามารถเปิดได้เลย เหรอ?

หลี่จ้านรู้ก็จริง ตรวจสอบIDยังพอได้ไปพิชิตคอมพิวเตอร์ของ นายทหาร ไม่ให้เขาสงสัยไม่ได้
“นายใช้แค่รหัสผ่านก็เปิดได้แล้ว?” จงจิ่งห้าวเชยตาถาม

หลีจ้านพยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ “ใช่ และยังเซฟไว้บนเด สก์ท็อปโดยตรง ฉันเปิดคอมก็เห็นเลย ฉันเช็กคอมพิวเตอร์ที่ บ้านด้วย ไม่มีโฟร์เดอร์อื่นแล้ว เว้นแต่คอมพิวเตอร์ในห้อง ทํางานของเขายังมีอีก”

“นายสงสัยอะไร?”

จงจิ่งห้าวส่ายหน้าไม่พูดอะไร “นายกลับไปเถอะ

ไม่ได้เชิญเขาเข้าไป เขาไม่ชอบให้ใครมารบกวนหลินซินเหยี ยน ในเวลานี้

เมื่อหลีจ้านไม่เข้าบ้าน เพราะคนที่เฝ้าด้านนอกไม่ให้เขาเข้า จงจิ่งห้าวเป็นคนสั่งไว้แน่นอน เขารู้ว่าหลายวันนี้จงจึงห้าว อารมณ์ไม่ดีเพราะเรื่องของหลินซินเหยียน ดังนั้นก็เข้าใจ

มือทั้งสองข้างของเขาสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินไปที่ รถที่จอดอยู่ข้างถนน

จงจิ่งห้าวเรียกเขาไว้ “แปดโมงกลางคืนฉันรอพ่อของนายอยู่

ที่สวนฟูหรง”

หลี่จ้านงงเล็กน้อย ตอนนี้เขาจะเจอเหวินชิงทำไม? แต่จงจึง ห้าวไม่ได้จะอธิบายเหตุผลให้เขา หมุนตัวเดินเข้าประตูใหญ่

หลินซินเหยียนคิดถึงลูกทั้งสอง วันนี้จึงให้เฉิงซิ่วพาลูกสอง คนมา
หลายวันก่อนที่ป้าหยส่งอาหารมาให้ เฉิงซิ่วตระหนักว่าหลิน ซินเหยียนอาจจะตั้งครรภ์แล้ว อาหารที่ป้าหยูทาล้วนดีต่อหญิง ตั้งครรภ์ วันนี้มา เธอตั้งใจถามหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนก็ไม่ได้ปิดบังเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ใช่คนนอก เป็นย่าแท้ๆ ของลูก

คนขับรถส่งพวกเขามาก็ไปแล้ว ดังนั้นจงจึงห้าวจึงไม่เห็นรถ ของฝั่งนั้น เข้าบ้านถึงจะพบว่าลูกทั้งสองอยู่ คนหนึ่งนอนอยู่บน โซฟาในห้องรับแขกกำลังดูอะไร อีกคนกำลังศึกษาเปียโนที่วาง อยู่หน้าด้านหน้าต่าง

เขาเดินมา คนที่นอนอยู่บนโซฟาเป็นลูกสาว กำลังดูบทกวี สมัยถัง และยังตั้งใจมาก มีคนยืนอยู่หลังเธอก็ยังไม่รู้

จงจิ่งห้าวปลดกระดุมชุดสูท ถอดลงมา วางไว้บนพนักโซฟา โน้มตัวลงคร่อมหลังของลูกสาวมองหนังสือที่อยู่ในมือของเธอ เด็กผู้หญิงถึงจะรู้ว่ามีคนหันไปก็พบใบหน้าที่ใกล้ชิด กอดด้วย รอยยิ้มแล้วหอมแก้ม มีน้ำลายติด พูดด้วยน้ำเสียงหวาน “แด๊ด

ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงจะเขินอายเล็กน้อย ยื่นมือไปเช็ดหน้า ให้เขา

จงจิ่งห้าวมองหนังสือที่วางไว้บนโซฟาของเธออย่างสนใจ “เริ่มฝึกอ่านกลอนโบราณแล้วเหรอ?

เด็กผู้หญิงสนใจมาก “ใช่ค่ะ หนูจะขึ้นชั้นประถมแล้ว ก็ต้องอ่านบทกวีสมัยถังได้แล้ว”

“อ้อ ใช่เหรอ อ่านเป็นบทแล้ว?”

เด็กผู้หญิงดีใจมาก พูดอวด “หนูท่องบทนี้เป็นแล้ว

จงจิ่งห้าวเหลือบไปมองบท ห่าน) ที่ลูกสาว ขอบตากระตุก เล็กน้อย

เขาหยีผมของลูกสาว อุ้มลูกสาวขึ้นมาบนตักตัวเอง พูดอย่าง รักใคร่ “ลูกสาวของฉันเก่งจัง กลอนที่ยากขนาดนี้ยังท่องได้

“ยากใช่ไหม หนูบอกว่ายาก พี่ชายบอกว่าหนูโง่ หนูว่าเขานั่น แหละโง่” ในที่สุดเด็กหญิงก็เจอคนที่เห็นด้วยกับเธอแล้ว

ออดอ้อน ในอ้อมกอดของเขา “แด๊ดดี้ วันหลังท่านต้องบอกพี่ ให้เขาอย่ารังแกหนู”

หลินซีเฉิน “……”