บทที่ 442 ปิดปากเงียบสนิท

ครั้งนี้หลินซินเหยียนอมไว้แล้ว ทั้งสองใกล้ชิดกันขนาดนี้แล้ว ยังคงเขินอายเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ปล่อยวางแล้ว เธอโน้มตัวลง ไป ประทับริมฝีปากของเขา ส่งน้ำในปากให้เขา

จงจิ่งห้าวลืมตา มองใบหน้าที่แนบชิดลงมา รูม่านตามีน้ำผสม มีไอน้ำเล็กน้อย เมื่อหลินซินเหยียนลุกขึ้นมามองเขา นัยน์ตานั้น กลับใสกระจ่างขึ้นอีกครั้ง

เขากระตุกมุมปาก โอบกอดเธอ “นอนกับฉัน

หลินซินเหยียนล้มตัวลง ซุกอยู่ในอ้อมกอดเขา แขนแข็งแกร่ง ของเขา กอดร่างเพรียวบางของเธอแน่น

ฝนนอกหน้าต่างยังคงตกลงมา เหมือนจะให้ทั้งเมืองจมน้ำ

ก่อนถึงจะยอมหยุด

ดึกมากแล้ว หลินซินเหยียนค่อยๆ หลับไปภายใต้อ้อมกอด เขา

ส่วนจงจิ่งห้าวไม่มีท่าทีที่จะหลับ เขามองไปนอกหน้าต่าง มืดมนไปหมด

จากการชำระล้างตลอดทั้งคืน อากาศทั้งเมืองสดชื่นขึ้นเป็น พิเศษ นกยืนอยู่บนกิ่งและร้องจิ๊บๆ

ขณะที่จงจิ่งห้าวตื่นขึ้นมา หลินซินเหยียนยังคงหลับอยู่ อาจจะเป็นเพราะกำลังตั้งครรภ์ และอาจจะเพราะเมื่อคืนนอนดึก ตอนนี้ กำลังหลับสนิท ไม่มีท่าทีที่จะตื่น

เขายื่นมือไปลูบใบหน้าของเธอ เมื่อเลื่อนไปลูบริมฝีปากของ เธอ โดยไม่ตั้งใจ ชะงักเล็กน้อย สีหน้าหมองลง แม้แต่สายตาก็ ไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อครู่ หลินซินเหยียนขยับตัวเพราะจั๊กจี้เล็ก น้อย ฝ่ามือของเขาอุ่นมาก ใบหน้าแนบกับฝ่ามือของเขา เหมือน ลูกแมว สายตาเย็นของจงจึงห้าว กลับมาอบอุ่นอีกครั้ง เขาก้มลง จูบหน้าผากของเธอ

ผู้หญิงที่ตกอยู่ในความฝัน ไม่รู้สึกแม้แต่นิด

เขาเปิดผ้าห่ม ค่อยๆ ลงจากเตียง ไปชำระล้างที่ห้องน้ำ เปลี่ยนชุดสูท ก่อนออกจากห้องก็เหลือบไปมองผู้หญิงที่อยู่บน เตียง ยังคงหลับสนิท สายตาเหลือบไปมองโทรศัพท์มือถือที่อยู่ ข้างหมอน เหมือนว่าเมื่อคืนเธอได้รับข้อความ

ใครส่งมา?

เขาเดินไป หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้น โทรศัพท์มือถือของหลินซิน เหยียนไม่ได้ตั้งรหัสผ่าน แค่เลื่อนก็เปิด เขากดเปิดข้อความ แถว แรกก็เป็นชื่อของไปยื่นหนึ่ง

สายตาของเขาเข้มขึ้น นิ้วมือซะงักเล็กน้อย จากนั้นก็กดดู

เนื้อหา (ฉันไปแล้ว แล้วพบกันใหม่

ไม่ใช่ข้อความที่คลุมเครือ หรือแสดงความในใจ ทำให้เขาไม่ ได้โกรธขนาดนั้น แต่ว่าเรื่องเมื่อคืน ยังคงทำให้รู้สึกอึดอัดในใจ
กดกลับหน้าหลัก วางไว้ที่เดิม หมุนตัวเดินลงบันได ป้าหยู เตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว เขากินไปสองสามคำก็ออกไปแล้ว ก่อนออกบ้านก็สั่งไว้ “ไม่ต้องเรียกเธอ ให้เธอนอนสักพัก เตรียม ของกินไว้ เดี๋ยวตื่นแล้วจะหิว”

ป้าหยูตอบรับด้วยรอยยิ้ม “เมื่อคืนเธอ…….

จงจิ่งห้าวคิดสักพักแล้วพูด “เธอคิดถึงลูกสองคน ไปดูลูกที่นั่น ไม่มีอะไร”

เขาไม่อยากพูดเรื่องนี้มาก

ป้าหยูพูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นก็ดี

ร่างกายของเธอเป็นแบบนั้น ยังออกไปตอนกลางคืน เพียงแค่ เป็นห่วงจึงถาม

“ฉันไปแล้ว” จงจิ่งห้าวหยิบกุญแจรถแล้วออกไป

เมื่อคืนซูจ้านและกวนจิ้งลงมาจากชั้นบน ไม่เห็นหลินซินเหยี ยนและเสิ่นเผยชวนจึงถามป้าหยู “พวกเขาล่ะ?”

ป้าหนูบอกว่าไม่รู้ ทั้งสองจึงไม่ถามต่อ ในบ้านไม่มีคน พวก เขาไม่อยู่ต่อและกลับไป มีแค่ป้าหนูรู้ว่าเมื่อคืนจงจึงห้าวออกไป และกำชับเธอว่าห้ามบอก

เธอก็สามารถปิดปากเงียบสนิท

เดินออกจากประตูใหญ่ จงจิ่งห้าวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาเสิ่นเผยชวน และกดปุ่มปลดล็อกรถ เขาเปิดประตูขึ้นรถโทรติดแล้ว เขานั่งในรถแล้วปิดประตูรถ “ตรวจสอบสาเหตุการ เสียชีวิตของเหอรุ่ยหลินพบหรือยัง?”

“สาเหตุที่ได้จากทางการมาคือการฆ่าตัวตาย แต่ฉันพบหลัก ฐานการฆาตกรรม ตอนนี้อยู่ที่เรือนจำ หาฆาตกร” การตรวจ สอบของในเล็บของเหอรุ่ยหลินออกมาแล้ว เป็นเนื้อเยื่อผิวหนัง ของร่างกายมนุษย์ นอกจากนี้ยังมีผมร่วงอีกด้วย แค่นี้ก็เพียง พอแล้วที่แสดงว่าเธอไม่ได้ฆ่าตัวตายธรรมดา

น่าจะเคยต่อสู้กับคนก่อนเสียชีวิต เนื้อเยื่อผิวหนังในเล็บน่าจะ หลุดออกมาขณะที่กำลังต่อสู้กับอีกฝ่าย ส่วนมีผมร่วง ฆาตกรน่า จะเป็นคนดึง

เมื่อจงจึงห้าวได้ยินข่าวการเสียชีวิตของเธอ ก็รู้ว่าเรื่องมัน แปลก ถ้าเธออยากตาย ไม่มีทางที่จะรอถึงตอนนี้ถึงจะฆ่าตัวตาย

“ถ้ามีผลลัพธ์โทรหาฉัน” เมื่อพูดจบเขากำลังเตรียมจะวาง สาย เสิ่นเผยชวนเรียกเขาไว้ “คนที่นายให้ฉันติดตาม มีคนอยู่ เบื้องหลังเขาจริงๆ คือเหอเหวินหวย คนที่ติดตามเขาเห็นพวก เขาเจอกันกับตา ฉันก็ยืนยันแล้ว เขาได้เป็นตำรวจเพราะตระกูล อยู่เบื้องหลัง เพียงแต่ตำรวจของเมืองBเก่งแต่ไม่แสดงตัว พื้น หลังแค่นั้นของตระกูลเหอยกยอปอปั้นเขาไม่ไหวหรอก

“ฉันรู้แล้ว เรียกคนกลับเถอะ”

“ได้สิ”

วางสายโทรศัพท์เขาวางมือถือไว้ที่คอนโซลรถ สตาร์ทรถแล้ว ขับออกไป
ฝนที่ตกเมื่อคืน บนถนนมีน้ำขังมาก ล้อรถโดนน้ำกระเด็นใส่ ตัวรถ

นิ้วของเขาเรียวยาวสวยงาม เล็บสะอาดชัดเจน สง่างาม จับ

พวงมาลัยแล้วดูดีมาก ความเร็วของรถเร็วและนิ่ง ไม่นานก็หยุดลงที่ที่จอดรถหน้า บริษัท เขาเดินขึ้นลิฟต์ ตรงไปที่ห้องทำงานของชั้นบนสุด ลิฟต์

หยุดลงเขาเดินออกมา

กวนจึงถือเอกสารกำลังเตรียมจะส่งไปให้เขาอ่านและเซ็นที่ ห้องทํางาน เห็นเขามา จึงเดินไป “ประธานจง”

เรื่องที่หลินซินเหยียนออกไปเมื่อคืน ไม่พูดถึงแม้แต่คำเดียว เสิ่นเผยชวนโทรมาแล้ว ไม่ให้เขาพูดมั่ว บอกว่าหลินซินเหยีย นกําชับเอาไว้

เขาไม่กล้าถามมั่ว

จงจึงห้าวพยักหน้าเล็กน้อย ชุดสูทสีดำติดกระดุมหนึ่งเม็ด มือ อีกข้างหนึ่งของเขาสอดไว้ในกระเป๋ากางเกง เดินไปทางห้อง ทำงาน แล้วพูดสั่ง “นำข้อมูลของไปซื้อกรุ๊ปที่ให้นายสืบเมื่อครั้ง ที่แล้วมาให้ฉันที่ห้องทำงาน

ตอนนั้นที่อยู่ที่ไปเฉิง เขาให้กวนจึงสืบไปซื้อกรุ๊ป อยู่ที่นั่นเขารู้เกี่ยวกับไปซื้อกรุ๊ปเล็กน้อย เพียงแต่ไม่ละเอียด

พอ

กวนจิ้งก็ไม่กล้าถามมาก ตอนนี้เวลานี้เอาข้อมูลของไปซื้อกรุ๊ปทำไม ทำได้เพียงทำตาม

จงจิ่งห้าวเปิดประตูห้องทำงาน กวนจึงนำเอกสารที่อยู่ในมือ วางไว้บนโต๊ะ “ผมไปเอาเดี๋ยวนี้

พูดจบก็เดินออกจากห้องทำงานไปเอาเอกสารอย่างเร็ว

จงจึงห้าวใช้มือข้างหนึ่งปลดกระดุมแขนเสื้อ เขาดึงเก้าอี้ตัว ใหญ่หน้าโต๊ะทำงานแล้วนั่งลง เปิดอ่านเอกสารที่กวนจึงนำมา เมื่อไม่มีปัญหาก็เซ็นชื่อด้วยลายมือที่มีชีวิตชีวากระฉับกระเฉงไว้ ด้านล่างสุด

ไม่นานกวนจิ้งก็นำข้อมูลของไปซื้อกรุ๊ปมา วางไว้บนโต๊ะ เขายื่นเอกสารที่อ่านเสร็จให้กวนจิ้ง

กวนจึงถือไว้ จงจึงห้าวรับข้อมูลของไปซื้อกรุ๊ป ไม่เงยหน้า “เดี๋ยวก่อน”

กวนจิ้งยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานรอคำสั่งของเขา

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง มีความเข้าใจในส่วนกิจการ ของไปซื้อกรุ๊ปเป็นอย่างดี ไปซื้อกรุ๊ปสามารถแก้ปัญหาของคน ปฏิบัติหน้าที่จำนวนมากในไปเฉิงได้ เพราะอุตสาหกรรมประตู และเซมิคอนดักเตอร์ของไปซื้อกรุ๊ปมีโรงงานกระจาย พื้นที่ขนาด ใหญ่ มีคนทำงานมากถึงสองหมื่นกว่า อุตสาหกรรมประตูมีชื่อ เสียงมากแล้ว ส่งออกทั้งในและต่างประเทศ ส่วนใหญ่พวกเขามี ทีมของตนเองที่เชี่ยวชาญในการพัฒนาชิปล็อกอัจฉริยะและวัสดุ ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ทำงานได้ดีในการป้องกันการขโมยและการรักษาสิ่งแวดล้อม

นี่คือเหตุผลที่สามารถเติบโตได้อย่างแข็งแกร่ง

ในหัวของเขามีภาพของอุตสาหกรรมพวกนี้ของในประเทศ แล่นผ่าน สุดท้ายเลือกสองแห่ง “ฉันจำได้ว่าน้องชายของภรรยา ของผู้ว่าการธนาคารถึงก็ทำเซมิคอนดักเตอร์ด้วยนะ?”

กวนจิ้งพยักหน้า “ใช่ครับ ในประเทศถือว่ามีชื่ออยู่ในอันดับ

ต้นๆ”

“ช่วยฉันนัดเขา แล้วก็ประธานหวาง

“ประธานหวาง?” กวนจิ้งตั้งตัวไม่ทัน พวกเขากับประธานหวา งไม่มีข้อตกลงทางธุรกิจหรือเปล่า?”

“คนที่ขอไฟแนนซ์ครั้งที่แล้ว” จงจึงห้าวพูดเตือน

“อ้อๆ บริษัทนั้นไม่เข้าตาท่านไม่ใช่เหรอครับ? บริษัทที่ทำ ประตู” ตอนนั้นปฏิเสธทันที

จงจึงห้าวพิงไปด้านหลัง ดึงคอเสื้อ ท่าทางเบื่อ “ผมไปเดี๋ยวนี้” กวนจึงถือเอกสารออกไป กลัวเขาโกรธ