บทที่ 417 อยู่กับเธอไปอีกสักสองสามปี

“นี่ถือว่าเป็นวิธีที่ดี” ในสถานการณ์แบบนี้มันไม่มีทางเลือกอื่น แล้ว

เมื่อใดเหวินซิงกับเฉินชิงร่วมมือกันมักจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น เสมอ นี่ขนาดหลินซินเหยียนกำลังท้องอยู่พวกเขายังดึงเธอ เข้าไปเกี่ยวข้องเลย

ทันใดนั้นเองพยาบาลก็ประคองจวงจื่อจีนเดินเข้ามา

เสิ่นเผยชวนรีบเข้าไปรับช่วงต่อ

จงจิ่งห้าวมองไปยังคุณหมอที่เดินตามมาแล้วถามขึ้น อาการ เธอเป็นยังไงบ้างครับ?

“คนไข้ได้รับการตรวจครบหมดแล้ว เดี๋ยวรอผลตรวจออกมา ถึงจะสามารถวางแผนการรักษาได้ครับ “คุณหมอพูดขึ้นแล้ว หยุดลงราวกับว่ามีเรื่องกังวลในตัวจวงจื่อจีน จากนั้นจึงพูด ต่อพวกเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่าครับ”

จวงจื่อจิ่นนั่งลงบนเตียงไม่พูดไม่จา เธอรู้สถานการณ์ในตอนนี้ ของตัวเองดี

จงจิ่งห้าวเดินตามคุณหมอออกมา เมื่อแน่ใจแล้วว่าจวงจื่อจีน จะไม่ได้ยินคุณหมอถึงได้พูดขึ้น อาการของคนไข้ไม่ค่อยดีนัก ถ้าเกิดว่าคนไข้มีความปรารถนาที่อยากจะอยู่ต่ออย่างแรงกล้าล่ะก็ ตอนนี้ทางเรายังมียาบางชนิดที่สามารถรักษาได้ แต่จะใช้ เวลานานหน่อยและไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายมากนัก คาดว่า น่าจะยื้อชีวิตอยู่ต่อได้อีกสองสามปี แต่ถ้าเกิดว่าคนไข้……… เห็นว่าท่าทางของคนไข้ดูค่อนข้างแย่ ”

คุณหมอไม่ได้กลัวเรื่องที่อาการของคนไข้มันแย่ แต่เขากลัวว่า คนไข้จะยอมแพ้และไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วมากกว่า

“ขอบคุณครับ ผมเข้าใจแล้ว ฝากคุณหมอช่วยรักษาเธอด้วย จงจิ่งห้าวพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย ที่จวงจื่อจีนเป็นแบบนี้ เกรงว่า คงเป็นเพราะเห็นหลินกั๋วอันตายแล้ว ความแค้นของเธอคงจะ สลายไปหายไปด้วยและความอยากมีชีวิตต่อก็คงลดลง

คุณหมอท่านนี้ดูเด็กมาก เห็นว่าเขาไปเรียนที่ต่างประเทศตั้ง หลายปี เชี่ยวชาญด้านโรคมะเร็งระยะสุดท้าย ดูอายุยังน้อยแต่ ว่าเก่งมากเลยทีเดียว คุณหมอเอามือดันกรอบแว่นที่สันจมูก ขึ้น “นี่เป็นเรื่องที่หมอควรทำอยู่แล้วครับ อีกอย่างทางคณบดีก็ได้ แจ้งให้ทราบแล้วด้วย พวกเราจะทำการรักษาให้อย่างสุดความ สามารถครับ”

คุณหมอชะงักไปครู่หนึ่ง “หมอยังต้องไปดูคนไข้คนอื่นอีก ขอตัวก่อนนะครับ”

จงจิ่งห้าวพยักหน้ารับ หลังจากที่คุณหมอเดินออกไปเขายังคง ยืนอยู่ที่ระเบียงเหมือนเดิมไม่ได้กลับเข้าไปในห้องพักคนช่วย เขาก้มหน้าลงพลางใช้มือนวดระหว่างคิ้วไปด้วย จวงจื่อจีนเป็น แบบนี้ทำให้เขาไม่สบายใจ
ลูกชายของเธอตายไปแล้วและตอนนี้เธอก็ได้ล้างแค้นหลินอัน ถั่วแล้วด้วย แต่ว่าเธอไม่นึกถึงหลินซินเหยียนบ้างหรือ?

หลินซินเหยียนก็เป็นลูกสาวของเธอ ผ่านความลำบากกับเธอ

มามากมาย ตอนนี้ตัวเองปล่อยวางได้แล้ว แต่ว่าไม่เคยคิดเลย หรอว่าต่อไปหลินซินเหยียนจะเป็นยังไง? จงจิ่งห้าวรู้สึกว่าจวงจื่อจีนเห็นแก่ตัวเกินไป คิดถึงแต่ตัวเอง

ไม่เคยนึกถึงลูกสาวของเธอเลย

เขาถอนหายใจออกมาแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

จวงจื่อจิ้นหน้าซีดเหลือง ร่างกายผอมโซ ตาโหล ดูไร้ซึ่งอารณ์ เมื่อเห็นจงจึงห้าวเดินเข้ามา เธอก็คลี่ยิ้มออก ขอบคุณนะที่ไม่ บอกเหยียนเหยียน”

จงจึงห้าวมองไปที่หล่อน นี่คุณยังเป็นห่วงเธออยู่หรอ? ”

จวงจื่อจิ่นตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่คาดคิดว่าจงจึงห้าวจะพูด ประโยคนี้ออกมา เธอ……เธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉันก็ต้องเป็น ห่วงอยู่แล้ว”

ถึงแม้จงจิ่งห้าวจะรู้สึกไม่พอใจกับท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ของจวงจื่อจิ่น แต่เพราะเห็นหล่อนมีศักดิ์เป็นแม่ของหลินซินเหยี ยนหรอกนะ เขาเลยต้องให้ความเคารพ ถ้าเกิดว่าเป็นห่วงเธอก็ ให้ความร่วมมือในการรักษาซะ คุณจะได้อยู่กับเธอไปอีกซักสอง สามปี อย่าทำให้เธอเสียใจ”

“ตอนนี้เธอคงสบายดีใช่ไหม…..
“ถ้าเธอรู้ว่าแม่เธอตายแล้ว เธอจะยังสบายดีอยู่ไหม? “จงจึง ห้าวพูดขัดคําถามของเธอ

จวงจื่อจีนที่กำลังจะอ้าปากพูดออกไปเงียบลงทันที

“ผมหวังว่าคุณจะมีชีวิตอยู่เพื่อเธอนะ” พูดจบจงจึงห้าวก็หัน หลังเดินออกจากห้องไป

เสิ่นเผยชวนเหลือบมองแผ่นหลังของจงจึงห้าว เขารู้คร่าวๆได ทันทีเลยว่าคุณหมอจะต้องพูดอะไรบางอย่างแน่ๆ เสิ่นเผยชวนจึง พูดปลอบจวงจื่อจีนออกไป ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่ง มีเรื่องมากมาย เกิดขึ้น คุณอย่าไปถือสาเลย แต่ว่าที่เขาพูดก็ถูก เพื่อลูกสาวของ คุณ คุณจะต้องให้ความร่วมมือในการรักษาจะได้อยู่กับลูกสาว ต่ออีกสักสองสามปี ผมว่าคุณป้าก็คิดแบบนี้ใช่ไหมครับ?

จวงจื่อจิ่นนั่งเงียบ อันที่จริงตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่สำคัญเลย ว่าจะอยู่หรือตาย เพราะเธอได้ล้างแค้นให้ลูกชายแล้ว

สําหรับเรื่องที่หลินซินเหยียนเคยลำบากร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วย กันมาก่อน ตอนนี้ก็ได้จงจิ่งห้าวคอยดูแลเธอเป็นอย่างดีแล้ว วัน ข้างหน้าเธอจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ เพราะงั้นจึงไม่มีอะไร ต้องเสียใจอีก

“ฉันเหนื่อยแล้ว”จวงจื่อจีนไม่อยากพูดมาก

เสิ่นเผยชวนรู้ตัวทันทีว่าเธอกำลังบอกเป็นนัยว่าให้ออกไป เขาเป็นคนนอก ไม่สามารถพูดอะไรได้มากจึงต้องออกไป

ทางด้านนี้มีพยาบาลคอยดูแลจวงจื่อจีนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเล่นเผยชวนจึงเดินออกไปทันที

หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาลจงจึงห้าวก็ตรงไปที่บริษัท เมื่อจอดรถเสร็จเขาก็กดรับสาย จําน

ตอนนี้ควบคุมเรื่องวิดีโอฆ่าคนของหลินซินเหยียนที่ถูกปล่อย ว่อน ในอินเทอร์เน็ตได้แล้ว และสื่อหลายแห่งที่ทำการโพสต์ วิดีโอลงไปก็ถูกตามมารับผิดชอบแล้ว ทางด้านตำรวจไม่ได้ถาม หาเรื่องพยาน พวกเขาสรุปว่าเป็นความผิดทางแพ่งในการสร้าง ข่าวลือขึ้นมา และยังมีพวกที่ไปแสดงความคิดเห็น โจมตีหลินซิน เหยียนอีกที่ถูกรวมเอาไปขึ้นศาลพิจารณาด้วย

“วันนี้จะได้รู้ผลแน่ครับ”ซูจ้าน ให้คำมั่นสัญญา

จงจิ่งห้าวพอใจกับความรวดเร็วในการจัดการนี้มาก เขาเดิน เข้าไปในห้องโถงต้องให้พวกเขาออกมาขอโทษต่อหน้าทุกคน และต้องจัดการแถลงการณ์ด้วย”

“เข้าใจแล้วครับ อีกเดี่ยวศาลจะเริ่มพิจารณาแล้ว ผมขอวาง สายก่อนนะครับ เสียงซูจ้านดังลอดออกมา

เมื่อจงจิ่งห้าวเก็บโทรศัพท์ลง กวนจิ้งก็รีบเดินเข้ามา “เหวินชิงกับเฉินชิงมาแล้วครับ”

จงจิ่งห้าวไม่รู้สึกแปลกใจมากนัก เขาเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วย ท่าทีสุขุม จากนั้นกวนจิ้งก็เดินตามเข้ามายืนอยู่ข้างๆเขา ตอนนี้ พวกเขาอยู่ในห้องรับแขก ท่านจะเข้าพบไหมครับ?

จงจึงห้าวอมยิ้มขึ้น แล้วก็แสยะยิ้มออกมาแล้วถามกลับแล้วทำไมฉันจะไม่เข้าไปล่ะ?