บทที่ 412 ขอแค่คุณเป็นคนให้กำเนิด ไม่ว่าเพศไหนผมก็ ชอบหมด

ป้าหนูทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่ง ประมาณหกโมงค่ะ”

ตอนนั้นเธอไม่ได้ดูเวลา จงจึงห้าวโทรมาหาเธอน่าจะประมาณ ห้าโมงได้ จากนั้นกว่าเธอจะเก็บของเสร็จแล้วมาที่โรงพยาบาลก็ คงใช้เวลาไปซักสามสิมนาที จงจึงห้าวได้พูดกำชับเรื่องบาง อย่างกับเธอเสร็จแล้วก็นั่งอยู่กับหลินซินเหยียนที่เตียงพักหนึ่ง แล้วออกไป

หลินซินเหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง สภาพของเธอตอนนี้ ออกไปไหนก็ไม่ได้ แถมจงจึงห้าวก็ไม่โผล่หน้ามาเลย แสดงว่า เรื่องนี้มันคงยากที่จะจัดการพอสมควร

ที่จริงลึกๆ ในใจเธอก็รู้สึกกลัว เพราะยังไงนี่มันก็เป็นปัญหาที่ ยังหาทางออกไม่ได้

“คิดอะไรอยู่คะ? ทำไมดูไม่มีความสุขเลย? “ป้าหนูถามขึ้น ด้วยความกังวล จากนั้นก็พูดต่อ”ตอนนี้คุณหนูร่างกายยังไม่แข็ง แรง อย่าคิดมากให้ลำบากใจเลยนะคะ”

หลินซินเหยียนเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ของตัวเองดี กังวล ไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร อย่างเดียวที่เธอทำได้ตอนนี้ก็คืออย่า สร้างปัญหาให้จงจึงห้าวอีก
เธอหลับตาลง”ป้าหยูปิดไฟให้หน่อยค่ะ หนูจะนอนพักสัก หน่อย”

เนื่องจากไฟมันสว่างเกินไปจึงทำให้เธอไม่สามารถสงบลงได้

ป้าหยูขานรับแล้วปิดไฟในห้องลง ความมืดค่อยๆปกคลุมเข้า มาในห้อง

ป้าหนูนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ นอนเถอะค่ะ ถ้าไม่สบายตรงไหนก็ เรียกป้าได้เลย ป้าจะอยู่ตรงนี้คอยดูคุณหนูเอง”

“ป้าหยู หนูไม่เป็นไรหรอก ป้าไปพักผ่อนเถอะ”

เนื่องจากทั้งชั้นนี้ถูกเหมาไว้แล้ว ห้องข้างๆ จึงสามารถเข้าไป นอนพักได้

ป้าหยูไม่สบายใจที่จะปล่อยเธอไว้คนเดียวไม่ได้ค่ะ คุณหนู

นอนเถอะอย่าสนใจป้าเลย เดี๋ยวป้าง่วงป้าก็ไปนอนที่โซฟาเอง”

ป้าหยูค่อนข้างเป็นห่วงเธอ และหลินซินเหยียนก็รู้ว่าป้าหวังดี กับเธอ ดังนั้นเธอจึงหลับตาลงไม่พูดอะไรออกมาอีก

เดิมก็ไม่ง่วงหรอก เพราะตอนกลางวันนอนไปแล้วพักหนึ่ง เธอ จึงไม่รู้สึกง่วงเลย แต่พอนอนไปเรื่อยๆ ก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

กว่าจงจึงห้าวจะกลับมาก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ในห้องมืดสนิท เขาเอื้อมไปเปิดไฟที่ข้างประตู พอได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา ป้าห ยูที่นอนงีบอยู่ก็ตื่นขึ้นทันที

เธอลุกพรวดขึ้น กลับมาแล้วหรอคะ?
จงจิ่งห้าวตอบอืมออกไปเบาๆ แล้วเดินตรงไปที่เตียง หลินซิน เหยียนนอนหลับสนิท

เขาปลดกระดุมคอเสื้อออกพร้อมกับมองไปที่หลินซินเหยียน แต่ว่ากลับเอ่ยถามป้าหยู วันนี้เธอแพ้ท้องหนักไหม? ”

“อาเจียนออกมาหนักมาก แล้วก็ไม่ค่อยอยากอาหาร แต่คุณ หมอได้ฉีดสารอาหารให้เธอแล้ว และจัดอาหารให้ตามหลัก โภชนาการ เมื่อตอนเย็นเธอเลยทานได้เยอะขึ้นมาหน่อยแถมไม่ อาเจียนออกมาด้วย”ป้าหยูพูด

จงจึงห้าวพยักหน้ารับ เขายื่นมือออกไปแตะแก้มเธอเบาๆ ใบหน้าเรียวเล็กราวกับไข่ห่านและผิวขาวเนียนละเอียดของเธอ เหมือนกับถูกจงจึงห้าวสัมผัสจนรู้สึกระแคะระคาย เปลือกตาของ หลินซินเหยียนขยับเบาๆ เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เธอเห็นลางๆว่ามี ผู้ชายยืนอยู่ข้างเตียง เธอยันตัวเองลุกขึ้น จงจึงห้าวจึงพยุงเธอ ลุกขึ้นพร้อมกับเอาหมอนหนุนหลังให้แล้วถามอย่างอ่อนโยน ผมทำคุณตื่นรึเปล่า? ”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า”ฉันหิวน้ำ

จงจิ่งห้าวพยุงเธอเอนตัวพิงที่หัวเตียงช้าๆ เดี๋ยวผมไปเอามา ให้”

พอเขาเดินไปถึงด้านหน้าโต๊ะก็เหลือบไปเห็นดอกไม้สดที่วาง อยู่ตรงหน้าต่างพอดี เขามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอาน้ำยื่นให้หลินซิน เหยียน”ใครเอาดอกไม้มาให้หรอ? ”

เขาถามขึ้นมาลอยๆ วันนี้มีแค่หลีจ้านมาเยี่ยม นอกจากเขาแล้วก็ไม่มีใครอีกนี่นา

แต่ว่าทำไมถึงให้ดอกกุหลาบ…….

หลินซินเหยียนที่ดื่มน้ำอยู่หยุดกึก เธอยังไม่ทันได้พูดทว่าป้าห ยูกลับพูดแทนเธอออกไปแล้ว เป็นคุณผู้ชายท่านหนึ่งที่นั่งรถเข็น ค่ะ เขาตั้งใจเอามาให้เป็นพิเศษ

ป้าหนูไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของหลินซินเหยียนกับไปยื่นหนึ่ง เป็นยังไงจึงไม่ทันระวังคำพูด

หลินซินเหยียนถือแก้วน้ำไว้พร้อมกับมองไปที่จงจึงห้าว

จงจิ่งห้าวจงจึงห้าวก้มหน้าลงพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง เรียบเฉยดูไม่ออกเลยว่ากำลังโมโหหรือว่ารู้สึกอะไร”วันนี้เขามา หรอ? ”

หลินซินเหยียนตอบไปตามความจริง ถึงแม้เธอจะอยากปิดบัง

เขาแต่มันก็คงปิดไม่มิดหรอก“อั้ม”

จงจึงห้าวไม่ชอบขี้หน้าไปยื่นหนึ่งมาโดยตลอด หลินซินเหยีย นรู้ว่าเขาต้องไม่พอใจมากแน่ๆ แต่พอจะพูดอธิบายกลับพูดไม่ ออก เพราะระหว่างเธอกับไปยื่นหนึ่งนั้นมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

หลินซินเหยียนถือแก้วไว้แน่น

“เอาอีกไหม? “จงจิ่งห้าวมองแก้วในมือของเธอแล้วถามขึ้น หลินซินเหยียนพยักหน้าแล้วพูดขึ้น“พอแล้ว” เขาหยิบแก้วมาวางบนโต๊ะ ป้าหนูที่อยู่ข้างๆก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เธอรู้สึกว่าบรรยากาศมันไม่ชอบมาพากล แต่ก็ไม่รู้ว่า ปัญหามันอยู่ตรงไหน

“ป้าหยูไปพักผ่อนเถอะ”

ป้าหยูมองหลินซินเหยียน หลินซินเหยียนพยักหน้าให้หล่อน จากนั้นหล่อนก็เดินออกไป

เมื่อประตูปิดลง ความเงียบก็คืบคลานเข้ามา

หลินซินเหยียนมองไปที่เขา”คุณโกรธหรอ? ”

จงจิ่งห้าวตอบเบี่ยงประเด็นไป”คุณชอบดอกไม้นี้ไหม? ”

เธอกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้เอาดอกไม้ออกมาจัดไว้

เขาหยิบดอกกุหลาบออกมาหนึ่งดอกแล้วเพ่งมองอย่างพินิจ ท่าทางของเขาดูอ่อนโยนมากแต่ว่าหลินซินเหยียนกลับรู้สึก ขนลุก

เธอไม่ได้ทําอะไรผิดต่อเขาซักหน่อย เขามีสิทธิ์อะไรมาโกรธ

หลินซินเหยียนจงใจพูดขึ้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบดอกไม้ หรอก ฉันก็ชอบเหมือนกัน ฉันเห็นว่ามันสวยดีก็เลยให้ป้าหยูเอา มาจัดให้น่ะ”

จงจิ่งห้าว”……”

เขาเลิกคิ้วมองหลินซินเหยียน นี่เธอโกรธหรอ?

“คุณชอบหรอ?!
“ใช่!

โครม! จงจึงห้าวหยิบขวดโหลที่ใส่ดอกไม้ตรงหน้าต่างโยน ทิ้งลงถังขยะ

หลินซินเหยียน

ding……

“คุณ……

“ถ้าคุณชอบ ผมจะซื้อให้เอง จงจึงห้าวเดิมเข้ามากอดเธอแล้ว พูดอย่างอ่อนโยน “คุณนอนกับผมแป๊บนึงสิ

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ๆ หลินซินเหยียนถึงได้เห็นความเหนื่อยล้า ในตาของเขา เธอเขยิบออกเพื่อเว้นที่ว่างให้เขานอน เขานอน ตะแคงกอดเธอไว้ ฝ่ามือที่หนาเตอะลูบหลังเธอขึ้นลงเบาๆ…….

หลินซินเหยียนมองเขานี่ลูกเรามาผิดเวลารึเปล่าเนี่ย ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่ มันคงทำให้เขากดดันไม่น้อย เพราะเดิมทีเรื่องนี้มันก็ยุ่งยากอยู่แล้ว

จงจิ่งห้าวลืมตาขึ้นแล้วจ้องไปที่เธอคุณว่าอะไรนะ? ” หลินซินเหยียนกระแอมเสียงแล้วพูดขึ้น”ฉันไม่ควรท้องตอน

“พูดไร้สาระอะไรน่ะ?”หลินซินเหยียนยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียง ขัดขืน เขาก้มลงมาจูบเธอแล้วกัดริมฝีปากเธอหนึ่งที่เหมือน เป็นการลงโทษ หลินซินเหยียนรู้สึกเจ็บจนร้องครางออกมา ทว่าเขายังคงไม่ผละออกจากริมฝีปากของเธอ แต่กลับพูดพิมพ์ขึ้น แทน”ยังจะกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกไหม?”

ความเจ็บจากการถูกกัดเมื่อกี้มันยังคงชัดเจน แต่ว่าเธอกลับ รู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในใจ เธอใช้แขนโอบศีรษะของเขาไว้แล้วดึง เข้ามาในอ้อมอกช้าๆ

“ฉันเองก็ประหลาดใจเหมือนกัน ฉันนึกว่าฉันจะท้องไม่ได้อีก ซะแล้ว เพราะงั้นตอนที่รู้เลยดีใจมาก คุณดีใจไหม?” เธอพูดเสียง สั่น

สำหรับเธอนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันว่าจะเกิดขึ้นมาก่อน

เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนจริงๆ

แต่มันก็เป็นเรื่องไม่คาดคิดที่สวยงามมาก จงจิ่งห้าวไม่ตอบเธอ แต่กลับเอามือของเธอไปวางไว้ที่หัวใจ

ของเขา แล้วเอามือตัวเองวางทาบไว้อีกทีจนถึงตอนนี้มันยังไม่ เคยสงบลงเลย” แผงอกอันแข็งแรงของเขาแผ่ไอร้อนออกมา หัวใจของเขา

กระเพื่อมขึ้นลงรับกับฝ่ามือของเธอ

หลินซินเหยียนยิ้มออกมา มันเหมือนกับว่าเรื่องน่าปวดหัวทั้ง หลายได้หายไป ตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับเขา

โลกที่ไม่มีใครเข้ามารบกวนได้

“คุณชอบเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย? “หลินซินเหยียนเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ

จงจิ่งห้าวพูดออกไปอย่างไม่ลังเล ขอแค่คุณเป็นคนให้กำเนิด ไม่ว่าเพศไหนผมก็ชอบหมด

แหละ”