บทที่ 411 เช้านี้เขาออกไปเมื่อไหร่

เกาหยวนอึ้งไปครู่หนึ่ง ซื้อกุหลาบไปให้ใครกัน?

ใครๆก็รู้ว่าดอกกุหลาบเป็นตัวแทนของความรัก สักพักเขาก็ เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่ากับไปยื่น หนิง เขาจึงเอ่ยขึ้น“คุณหลินแต่งงานแล้ว ทำไมท่านถึงยังดื้อดึง ทําแบบนี้อีกครับ?

ไปยื่นหนังเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสีหน้าเรียบเฉย ฉันอนุญาตให้ นายมาเสนอหน้าเรื่องส่วนตัวของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?

เกาหยวนก้มหน้าลง ขอโทษครับท่าน

ไปยื่นหนังไม่ได้ถือสาอะไร เพียงแต่ว่าเขาแค่ไม่ชอบให้คนอื่น

มายุ่งเรื่องของเขา “ฉันจะไปซื้อเอง นายเป็นฉันไปหน่อย

“ได้ครับ เกาหยวนพยักหน้า

เมื่อผ่านถนนเส้นนี้ไป เกาหยวนก็เป็นไปยื่นหนึ่งเข้าไปในร้าน ดอกไม้ กลิ่นหอมอบอวลเป็นเอกลักษณ์ของดอกไม้ลอยเข้ามา เตะจมูกทันที ที่ร้านดอกไม้มีดอกไม้สดนานาชนิด กลิ่นของมัน หอมอบอวลไปทั่วจนเกิดเป็นกลิ่นเฉพาะของมัน

เจ้าของร้านดอกไม้เดินเข้ามารับลูกค้า “คุณลูกค้ารับอะไรดี ครับ? ”
ไปยื่นหนังไม่สนใจ เขาใช้มือหมุนรถเข็นตรงไปทางที่มีดอก กุหลาบวางอยู่ ดอกกุหลาบสีแดงถูกจัดวางแน่นเป็นแผงสวย ราวกับกองไฟที่กําลังลุกโซนและแสงอาทิตย์ยามโพล้เพล้

เจ้าของร้านดอกไม้รู้ได้ทันทีว่าเขาต้องการดอกอะไรจึงรีบเดิน เข้ามาไม่ทราบว่าต้องการ ดอกครับ?”

ไปยื่นหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ช่วยจัดเป็นช่อให้ผมซักห้า ดอก”

เจ้าของร้านดอกไม้ตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มพูดขึ้นได้

ครับ กรุณารอสักครู่”

เจ้าของร้านดอกไม้พูดไปพลางเลือกดอกกุหลาบที่สวยและ บานสะพรั่งออกมาห้าดอก จากนั้นก็ใช้ดอกเหมยไข่มุกสีขาวเติม ลงไปตรงที่ว่าง พอมีสีขาวแทรกเข้ามามันจึงช่วยขับให้ดอก กุหลาบสีแดงสวยเด่นขึ้นไปอีก เจ้าของร้านเลือกใช้กระดาษสี อ่อนมาห่อดอกกุหลาบไว้ ถือว่าฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว แถมยังห่อ ได้เรียบร้อยสวยงามมาก

“นี่ครับ”เจ้าของร้านดอกไม้ยื่นช่อดอกไม้ให้

ไปยื่นหนึ่งรับมาวางไว้บนตัก เขาก้มมองพร้อมกับเอามือคลำ กลีบดอกไม้เบาๆ จากนั้นก็เอ่ยขึ้น “เกาหยวน จ่ายเงิน

เกาหยวนให้ไป400แล้วบอกไม่ต้องทอน จากนั้นก็เป็นไปยื่น หนิงออกมาจากร้านดอกไม้

“จะไปที่โรงพยาบาลไหมครับ? “เกาหยวนถาม
เขาคงไม่ซื้อดอกไม้ช่อนี้เพื่อเอากลับไปดูเองที่บ้านหรอก

ไปยื่นหนิงตอบอืมออกมาเบาๆ

เกาหยวนได้แต่ถอนหายใจอยู่ข้างใน ในสายตาของเขาไป ยื่นหนิงนั้นเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมาก ยกเว้นก็แต่เรื่องที่เดินไม่ ได้

ผู้ชายแบบนี้จะสนใจผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไม?

เพราะขอเพียงแค่เขาต้องการ ผู้หญิงแบบไหนก็พร้อมจะเข้า มาหาเขาหมด ทำไมจะต้องเข้าไปยุ่งกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ด้วย?

เกาหยวนไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป เขาทำได้แต่คิดอยู่ในใจเงียบๆ และรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่ากับไปยื่นหนึ่งเลย

พอกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง คนที่เฝ้าประตูอยู่ก็มองมาที่ เขาด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่ว่ากลับไปแล้วหรอ? ทำไมถึงกลับ มาอีก?

“ผมเอาดอกไม้ให้เธอเสร็จก็จะกลับไปยื่นหนึ่งพูด คนที่เฝ้าประตูรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

เนื่องจากเจ้านายกําชับไว้แล้วว่าห้ามให้คนเข้าออกโดย พลการ และเมื่อกี้เขาก็เข้าไปเยี่ยมแล้วด้วย

ทันใดนั้นเองป้าหยูเดินเอาขยะออกมาทิ้งพอดี เมื่อเห็นไปยื่นหนึ่งอยู่หน้าประตูจึงเดินเข้ามา ดูเหมือนจะสงสัยเหมือนกันที่ไป ยื่นหนึ่งออกไปแล้วทำไมกลับมาอีก

ดังนั้นจึงเดินเข้าไปถาม “คุณมีธุระอะไรอีกหรอคะ?”

ไปยื่นหนิงเอาดอกไม้ยื่นให้ป่าหยู ช่วยเอาไปให้เธอหน่อย ครับ”

ป้าหยู บมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดีใจ ดอกไม้สวยขนาดนี้ใคร เห็นก็ต้องรู้สึกดี ถ้าเอาไปวางไว้ในห้องพักคนป่วยล่ะก็ มันจะ ต้องเพิ่มสีสันความมีชีวิตชีวาได้มากแน่ๆ อีกอย่างหลินซินเหยีย นก็ยังลุกออกจากเตียงไม่ได้ แต่ถ้าเธอได้เห็นดอกไม้ที่สวยขนาด นี้เธอจะต้องอารมณ์ดีขึ้นแน่ๆ ป้าหนูยิ้มพลางพูดขึ้น“ฉันขอบคุณ คุณแทนคุณนายน้อยนะคะ ตอนนี้เธอยังไม่ค่อยแข็งแรง เพราะ งั้นฉันขอไม่เชิญคุณเข้าไปแล้วนะคะ คุณหมออยากให้เธอพัก ผ่อนเยอะๆ

ไปยื่นหนังเอ่ยขึ้นอย่างเข้าใจ”รบกวนดูแลเธอด้วยครับ” จากนั้นก็ให้เกาหยวนหยิบนามบัตรส่งให้เธอ ถ้าต้องการ อะไรติดต่อผมได้เลยนะครับ”

ป้าหลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็รู้ว่าเขาอุตส่าห์ยื่นมันมาให้เธอ แล้ว ถ้าไม่รับไว้คงจะเป็นการเสียมารยาทแน่ๆ อีกอย่างเขาก็ดู ค่อนข้างสนิทกับหลินซินเหยียน ป้าหยูจึงยื่นมือออกไปรับไว้ ถ้า งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว”

ไปยื่นหนิงพยักหน้า
ป้าหยูกลับเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับช่อดอกไม้ หลินซินเห ยียนที่นอนงัวเงียอยู่บนเตียงเห็นลางๆว่าป้าหยูถืออะไรเข้ามาจึง พยายามลืมตาขึ้น ในมือป้าหยู ดอกกุหลาบช่อหนึ่ง เธอจึงถาม ออกไปด้วยความสงสัย “เอาดอกไม้มาจากไหนหรอคะ? ”

หรือว่าจงจึงห้าวซื้อมาให้

“เมื่อกี้ผู้ชายที่นั่งรถเข็นคนนั้นเอามาให้ค่ะ”ป้าหยูกำลังหา ขวดแก้วเพื่อจัดดอกไม้

หลินซินเหยียนหันตัวมานอนตะแคง เปลือกตาขยับเบาๆ ใช่สิ

จงจิ่งห้าวไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้

เธอยิ้มอย่างขมขื่นให้กับความผิดปกติในวันนี้ของตัวเอง เธอเอาแต่คิดถึงเขาอย่างไม่มีสาเหตุ

เมื่อมีดอกไม้สีแดงสดเพิ่มเข้ามาในห้องพักคนป่วยสีขาว โพลน ทุกอย่างมันเลยดูสดใสขึ้นมาก มันทำให้ห้องพักพักคน ป่วยอันจืดชุดนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมา

ป้าหยูยิ้มร่าออกมาและกำลังจะเอ่ยปากคุยกับหลินซินเหยียน ทว่าพอหันมาดูก็เห็นว่าเธอหลับตาอยู่ ไม่รู้ว่าหลับไปยัง ป้าห ไม่กล้ากวนเธอ

พอตกเย็นคนใช้ที่บ้านก็นำอาหารมาส่ง ป้าหยูโทรกลับไปแต่ ว่ายซิ่วเป็นคนรับสาย ยู่ชั่วนึกว่าเป็นจงเพิ่งแต่กลับเป็นป้าหยู แทน ป้าหยูเป็นคนดูแลจงจึงห้าวมาโดยตลอดแถมยังได้รับ ความไว้วางใจจากจงจึงห้าวมากๆด้วย เธอโทรไปบอกแค่ว่าต้องการให้ที่บ้านเอาอาหารมาส่ง จากนั้นก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องอื่น การที่จะให้ซิ่วรู้เรื่องที่หลินซินเหยียนท้องหรือไม่นั้นมันขึ้นอยู่ กับการตัดสินใจของจงจิ่งห้าว

ป้าหนูรู้ดีว่าจงจึงห้าวคิดยังไงกับชีว

ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรมาก

วถามว่าทำไมถึงต้องเอาอาหารไปส่ง และยังต้องทำทุก อย่างตามที่สั่งด้วย ป้าหนูจึงพูดออกไปลวกว่าหลินซินเหยียน ไม่ค่อยสบายและเธอชอบทานอาหารรสจืด

ซิ่วไม่ถามอะไรต่อ เพราะดูจากสถานการณ์ในตอนนี้มันเป็น เรื่องธรรมดาที่หลินซินเหยียนจะไม่มีความอยากอาหาร

เธอแค่รู้สึกเป็นห่วงนิดหน่อย แต่พอคิดถึงเรื่องที่จงฉีเฟิงไปหา

จงจิ่งห้าวเพื่อแก้ปัญหาเรื่องนี้ เธอก็ไม่อยากถามอะไรต่ออีก

อาหารทั้งหมดถูดจัดเตรียมไว้ตามที่ป่าหมูสั่ง มันอุดมไปด้วย ของบำรุงร่ากาย แถมยังมีกลิ่นหอมเย้ายาวชวนน่ารับประทาน หลินซินเหยียนกินเข้าไปได้นิดหน่อย ถึงจะไม่มากแต่แค่กินเข้า ไปป้าหยูก็ดีใจแล้ว ขอแค่กินเข้าไปได้นิดหน่อยก็พอแล้ว”

หลังจากนั้นความอยากอาหารของเธอก็ค่อยๆดีขึ้น

หลินซินเหยียนเหลือบไปดูเวลาก็เห็นว่านี่มันหนึ่งทุ่มแล้ว จง จึงห้าวยังไม่กลับมาเลย

ขณะที่ป้าหยูเก็บกวาดจานชาม เธอก็เอนตัวนอนพิงที่หัวเตียงจู่ๆสายตาก็หยุดลงที่ดอกกุหลาบบนหน้าต่าง มันบานสะพรั่ง กำลังดี เธอมองจ้องจนใจลอย

พอป้าหยูเก็บกวาดจานชามเสร็จก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นหลินซิน เหยียน ใจลอยจึงถามขึ้น สวยมากเลยค่ะ

หลินซินเหยียนเงยหน้ามองป้าหยูพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาโดย

ไม่พูดไม่จา

“ป้าหนูรู้ไหมว่านี่คือดอกอะไร? “จู่ๆหลินซินเหยียนก็ถามขึ้น

ป้าหยส่ายหน้า เธอรู้แค่ว่าดอกไม้สวยมาก แต่ไม่รู้จริงๆว่า มันชื่อดอกอะไร

หลินซินเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “มันเรียกว่าดอก กุหลาบ”

ป้าหนูไม่เข้าใจ แต่รู้สึกว่าชื่อมันฟังดูเพราะดี

“ผู้ชายที่นั่งรถเข็นคนนั้นรสนิยมดีจริงๆ “ป้าหยูพูด

หลินซินเหยียนรู้สึกทึ่งเล็กน้อย ในสิ่งที่ป้าหยูพูด แต่ในขณะ เดียวกันก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ไปยื่นหนึ่งรู้ดีว่าดอกกุหลาบเป็นสัญลักษณ์แห่งความรัก และ เขาก็รู้ว่าเธอกำลังตั้งท้อง แต่เขาก็ยังจะซื้อดอกกุหลาบมา

เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ……..

“เป็นอะไรคะ ดอกไม้ที่ให้มามันมีความหมายไม่ดีหรอ?

“ป้าหนูไม่เข้าใจว่าทำไมหลินซินเหยียนจะต้องถอนหายใจออกมา

หลินซินเหยียนจึงเอ่ยขึ้น ไม่มีอะไรค่ะ เธอจงใจเปลี่ยนเรื่อง คุยเลยถามออกไป เมื่อเช้าเขาออกไปเมื่อไหร่หรอคะ?