บทที่ 396 ความรู้สึกเป็นสิ่งที่บ่มเพาะขึ้นมาได้

เหวินชิงตั้งใจจะโน้มน้าวจงจึงห้าว “ฉันจะทำร้ายแก่ได้เหรอ

“ผมเคยบอกจุดยืนของผมไปแล้ว

จงจิ้งห้าวหรี่ตาจ้องเหวินชิง ดวงตามี รูม่านตาหลบเข้าไปเผย ความอันตราย

“ผมไม่ต้องการให้ใครมาบอกว่าทำเพื่อผม แล้วมาแตะต้อง คนข้างกายผม คุณก็ไม่ได้

“นายจะยังดื้อดึงอยู่จริงๆ เหรอ” มือสองข้างของเหวินชิง แน่น เพราะออกแรงมากเกินไป จึงเกิดเสียงดังกรอบแกรบขึ้นมา

จงจึงห้าวมองสำรวจเขา “ผมเคารพคุณมาตลอด ตอนนี้ก็

เช่นกัน คุณปล่อยภรรยาของผม ผมจะไม่ถือสา แต่ถ้าคุณยังดื้อ

ดึง ก็อย่าหาว่าผมไม่ไว้หน้า

เหวินชิงยกมือขึ้นทาบหน้าอก เบิกตาโพลงอย่างไม่อยากจะ เชื่อ “แก เพื่อผู้หญิงคนเดียว กระทั่งฉันแกก็ไม่เอาแล้วอย่างนั้น เหรอ”

“เธอเป็นภรรยาของผม” จงจึงห้าวเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ

“เธอเป็นภรรยาแก แต่เธอไม่ได้มีใจดวงเดียวกับแก” เหวินซึ่ง ตะโกน “แกตื่นได้แล้ว หยุดหน้ามืดตามัวได้แล้ว”

“ผมยิ่งกว่าตื่นอีก ตอนนี้ผมทำอะไร” ใบหน้าหล่อเหลาของจงจึงห้าว เต็มไปด้วยความแข็งกร้าว จงจึงห้าวหมุนตัวเดินออกไป

เหวินซึ่งมองแผ่นหลังมุ่งมั่นของเขา อารมณ์ของเขาคุกรุ่น “แกช่วยเธอออกมาไม่ได้หรอก พยานหลักฐาน ทุกอย่างมันไป ทีตัวเธอ”

จงจึงห้าวซะงัก เหวินซึ่งนึกว่าเขาไขว้เขวจึงพูดต่อ “แค่นาย ตกลงว่าจะหย่า จะไม่มีการสูญเสียเลยแม้แต่น้อย ชื่อทานก็ไม่ได้ แย่ไปกว่าเธอ ครอบครัวเหมาะสมกับแกมากกว่า ทั้งหมดนี้ฉัน ทำเพื่อแก ถึงแกจะโกรธฉัน ฉันก็ไม่มีทางยืนดูแกถูกผู้หญิง ล่อลวง ไม่รู้จักแยกแยะได้หรอกนะ

จงจึงห้าวค่อยๆ หันกลับมามองเหวินชิงที่อยู่ไกลออกไป ไม่

พูดอะไร

เหวินชิงชะงัก “จึงห้าว…

จงจิ่งห้าวดึงสายตากลับคืน สาวเท้าเดินออกไป เปิดประตูและ

ขึ้นรถไป

เหวินชิงก้าวถอยหลังสองก้าว กระแทกตัวล้มลงบนเก้าอี้

สายตาของเขาเมื่อสักครู่คือ…

เขากําหมัดแน่น

เฉินชิงตบไหล่ของเขา “เห้ยแกนี่ กลัวแล้วเหรอ” เหวินชิงหันมามองเฉินชิง “ครั้งนี้เกรงว่าจะบีบเขาเกินไป…”
“กลัวว่าจะสู้จนสูญเสียทั้งสองฝ่ายเหรอ” เฉินซึ่งถามต่อ เหวินชิงเงียบไม่พูดอะไร ยอมรับเงียบๆ

เขาอยากบีบให้จงจึงห้าวทิ้งหลินซินเหยียน แต่ไม่ต้องการให้ เขากลายเป็นศัตรู

นี่ไม่ใช่ความต้องการของเขาตั้งแต่แรก

เฉินชิงปลอบใจเขา “ถ้าเขาสนใจผู้หญิงคนนั้นจริงๆ จะต้อง ประนีประนอมแน่

เหวินชิงรู้สึกดีขึ้นมา ความจริง หลายปีมานี้จงจึงห้าวไม่ได้มี อำนาจกับทางการเท่าไหร่ เพราะเขาคืออำนาจทางการของจงจึง

ห้าว

เสิ่นเผยชวนสามารถลอยไปลอยมาอยู่ในหน่วยงานได้เพราะ

มีเขา

ถึงจงจึงห้าวจะมีแผนอะไรอีก ก็ไม่สามารถช่วยเธอออกมาได้

“มีผมร่วมมือกับคุณ กลัวอะไร” เฉินซึ่งมีแผนในใจ

ตระกูลเหวิน ตระกูลเฉิน ตระกูลเหอ บอกได้ว่าเป็นตระกูล ใหญ่ของเมืองเลยก็ว่าได้ ตระกูลใหญ่ร่วมมือกัน โยนข้อกล่าว ขอให้ผู้หญิงคนเดียวยังไม่ง่ายอีกเหรอ

ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต

ถึงจงจิ่งห้าวจะเก่งแค่ไหน จะมีแผนการอีกกี่แผน หลักฐาน แน่นขนาดนี้ เขาไม่มีทางทำอะไรได้
เฉินซื้อหานนั่งอยู่ข้างๆ มองห้องที่ว่างเปล่า เหม่อลอยเล็ก

น้อย เธอสนใจจงจึงห้าว โดยเฉพาะฉากเมื่อสักครู่ที่เผชิญหน้ากับ

อำนาจที่แข็งแกร่งกว่าเขา แต่ก็ยังไม่ยอม แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ก็ไม่มีความเกรงกลัวเลยสัก

นิด ความแข็งกร้าวเมื่อสักครู่ของเขา ยังคงเงียบสงบ

ดวงตาพราวของเขา เป็นสิ่งที่หญิงสาวกระหาย

แต่เธอก็รู้ว่า ถึงจงจิ่งห้าวจะรับปาก เธอก็คงเอื้อมไม่ถึงกับ ความรู้สึกที่เขามีต่อหลินซินเหยียน

“พ่อคะ” เธอมองไปที่เฉินซิง “เรื่องนี้…”

“เรื่องนี้มีฉันกับลุงเหวินของเธออยู่ กลัวอะไร

เฉินชิงหรี่ตาลงเอ่ยขัดคำพูดของลูกสาว

“เราควรกลับแล้ว” เฉินชิงเอ่ยขัดลูกสาวอีกครั้ง

กลัวว่าเธอจะพูดอะไรที่ทำให้ความรู้สึกของเหวินชิงสั่นคลอน ตอนนี้อารมณ์ของเหวินชิงนั้นราวกับกระแสคลื่น เขานั่งอยู่บน เก้าอี้ไม่ยอมขยับ “ผมไม่ได้ไปส่งนะ”

เฉินชิงในชุดเครื่องแบบ ห้าสิบกว่าปี ยังคงกระฉับกระเฉง เขา เองก็ใช้ครึ่งชีวิตอยู่ในกองทัพเหมือนกับเหวินชิง
“แก พักผ่อนล่ะ แบบนี้ไม่เหมือนคุณเลย สมัยหนุ่มๆ เคยกลัว ใคร ทำไมยิ่งแก่ก็ยิ่งขี้ขลาด

เหวินชิงถอนหายใจ เขาไม่ได้ขี้ขลาด แต่กลัวการสูญเสีย “เขาเป็นลูกคนเดียวของเหวินเสียน… เหวินชิงพูดแค่นั้น ดวงตาของเฉินซึ่งสะท้าน ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ มือวางลง หนักๆ ที่ไหล่ของเหวินชิง ออกแรงบีบ “มีอะไรก็โทรมาหาผมได้ ตลอด”

พูดจบเขาก็เดินออกจากตระกูลเหวินไป เฉินซื้อหานเดินตาม หลังไป

ผู้ช่วยเปิดประตูรถ เขาค้อมตัวเข้าไปในรถ เป็นชื่อทานตาม ขึ้นไป เธอปิดประตู

“ออกรถ” เฉินชิงออกคำสั่ง

ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออกไป

“พ่อคะ ทําไมเมื่อกี้ต้องขัดหนูด้วย” เฉินซื้อหานถาม

เฉินชิงพูดขัดเธอถึงสองครั้ง เห็นได้ชัดว่าตั้งใจ ไม่อยากให้ เธอพูด

เฉินชิงหลับตาลงพิงเบาะรถ ไม่ขยับแม้เปลือกตา “เธออยาก

พูดอะไร อยากบอกว่าเธอไม่แต่งแล้วงั้นเหรอ”

เฉินชื่อหานก้มหน้า “ดูเหมือนความสัมพันธ์ของเขากับภรรยา จะดีมากๆ บีบบังคับเขามา เขาก็ไม่มีวันรักหนู”
“ความรู้สึกเป็นสิ่งที่บ่มเพาะขึ้นมาได้” เฉินชิงลืมตามอง ลูกสาว “แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ

“หนู…” เฉินซื้อหานไม่มีความมั่นใจ

ไม่ใช่ไม่เคยไม่ผู้ชายคนไหนเข้ามา มีมากมายหลายแบบ ไม่มี สักคนเลยที่เธออยากเข้าใกล้ ทั้งหวาดกลัว