บทที่ 395 คุณหย่ากับเธอ

แน่นอนว่ารากของเขาหยั่งลึก หลายปีมานี้มีคนของเขา มากมาย

สามารถปล่อยเหอยเจ๋อออกมาได้ แค่คิดก็รู้แล้ว

จงจึงห้าวหรี่ตาลง คิดคาดเดาอยู่ในใจ แต่คำตอบนี้

เขาหลับตาลง ควบคุมอารมณ์ สาวเท้าเดินเข้าไปด้านใน ก่อน อื่นเขาต้องไปเจอเธอก่อน อย่างน้อยให้ได้รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร บ้าง จะตกใจหรือเปล่า

เส้นเผยชวนเดินตามเข้ามา “วันนี้เราอาจจะไม่ได้เจอ คดีนี้เขายื่นมือเข้าไปแทรกไม่ได้เลยสักนิด

เท้าของจงจิ่งห้าวชะงัก “คนที่รับผิดชอบคดีนี้คือใคร

เขายังพูดไม่ทันจบ หัวหน้าเฉินก็เดินมาทางนี้

มองจงจึงห้าวไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิด “ประธานจง วันนี้ คงไม่เจอหรอกครับ ถ้าอยากเจอคิดว่าคงต้องไปตระกูลเหวิน แล้วล่ะ”

เสิ่นเผยชวนเบิกตาโต ซูจ้านเองก็ตกใจ ตระกูลเหวินเหรอ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลเหวินงั้นเหรอ จงจิ่งห้าวเม้มปากแน่น คลื่นพายุที่ถูกพัดเข้ามาถูกลบลงไปทันที

คดีใหญ่ขนาดนี้ อยากพาหลินซินเหยียนออกมาคงไม่ง่าย

“นายสองคนไปสืบ… พูดมาได้ครึ่งเดียวจงจึงห้าวคิดว่าตัว เองให้เขาไปตรวจสอบที่ร้านตอนนี้ก็คงสายไปแล้ว ในเมื่อเป็น แผนที่ถูกวางเอาไว้แล้ว สุดท้ายหลักฐานทุกอย่างก็ต้องพุ่งตรง มาที่หลินซินเหยียน

ใจเขาสั่นไหว “ลองดูว่าจะเข้าเยี่ยมเธอได้ไหม

พูดจบเขาก็หมุนตัวเดินขึ้นรถ

ตอนนี้ยิ่งออกห่าง ซึ่งเป็นผลเสียต่อหลินซินเหยียน

เขาต้องรีบไปหาเหวินชิงให้เร็วที่สุด

มองดูรถที่ถูกขับออกไป ซูจ้านไม่เข้าใจว่าเหวินชิงเข้ามามี ส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้อย่างไร

เห็นได้ชัดว่าความสัมพันธ์ของเหวินซึ่งกับจงจึงห้าวก็ยังดีอยู่

ซูจ้านไม่รู้ แต่เสิ่นเผยชวนรู้มาบ้าง ครั้งที่แล้วจงจึงห้าวให้เขา ไปสืบความเคลื่อนไหวของเหวินชิง พูดถึงเรื่องที่เหวินชิงรู้ความ สัมพันธ์ของหลินซินเหยียนกับเฉิงซิ่ว

เหวินซึ่งมีความแค้นเคืองกันกับเฉิงซิ่ว

หลินซินเหยียนใกล้ชิดกับเธอ คงจะทำให้เหวินซึ่งไม่พอใจ แต่ คงไม่ได้มีเพียงเท่านี้

ตรงนี้ต้องมีอะไรที่เขายังไม่รู้แน่นอน
รถของจงจิ้งห้าวหยุดลงตรงหน้าประตูบ้านตระกูลหน เขาสูง

รถแล้วเดินเข้าไป ประตูบ้านเปิดอยู่ ราวกับรอการมาของเขา ในห้องรับแขก เหวินซึ่งกำลังเดินหมากกับเฉินซึ่ง เป็นชื่อทาน

คุยเป็นเพื่อนพวกเขาอยู่ข้างๆ เขาบุกเดี่ยวเข้ามา ท่าทางน่าตกใจ ดึงความสนใจจากสายตา

ทุกคน เขาเดินผ่านหลี่จิ้งที่ทักทายเขา มุ่งตรงเข้าไปหาเหวินซึ่ง

“มาแล้วเหรอ…”

“บอกเงื่อนไขมา” เหวินชิงยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนเอ่ยขึ้นทันที เขาชักสีหน้ามองจงจึงห้าว “ฉันเป็นลุงของแกนะ”

เขาไม่ได้เอาชีวิตของผู้หญิงคนนั้น เขาอยากดูว่าผู้หญิงคนนี้มี ความสำคัญแค่ไหนในใจของเขา

เขาสามารถลืมเหวินเสียนเพื่อผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า

บรรยากาศเริ่มเย็นจนถึงที่สุด หลี่จึงตั้งใจจะโน้มน้าวเขา “วิ่ง ห้าวอย่าโทษลุงของเธอเลย เขาทำเพื่อเธอนะ…”

“บอกเงื่อนไขมา” จงจึงห้าวพูดขึ้นอีกครั้ง

เหวินชิงเริ่มโกรธ ไม่คิดว่าเขาจะแข็งกร้าวขนาดนี้

ผู้หญิงคนนั้นสำคัญต่อเขาจริงๆ เหรอ

ดังนั้นเขาจึงยอมรับเฉิงตู่ซิ่วได้เพราะผู้หญิงคนนี้ ลืมการตาย ของเหงินเสียน
ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโกรธ กล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายเริ่มเครียด ตึงเยือกเย็น ทั้งเย็นทั้งแข็ง

“ได้สิ ได้ ได้เลย” เหวินซึ่งโกรธ “เธอไม่เหมาะกับแกเลยสัก นิต แกต้องหย่ากับเธอมาแต่งกับซื้อหาน ฉันก็จะปล่อยเธอ

ดวงตาของจงจิ่งห้าวแดงขึ้น ราวกับถูกย้อมไปด้วยเลือด “ถ้า ผมไม่ยอมล่ะ”

“แกมันหน้ามืดตามัว ต่อให้ฉันต้องแลกด้วยตระกูลเหวิน ก็ ต้องล้างตานายให้ได้ ให้แกได้เห็นชัดๆ ว่าคนรอบข้างแกมันเป็น ใครบ้าง”

เขามองจงจึงห้าว “ตอนนั้นฉันรักทะนุถนอมแม่แกมากขนาด ไหน ตอนนี้ฉันก็รักแกแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นนอกจากมีลูกให้แก แล้ว เธอทำอะไรเพื่อแกบ้าง เธอกับเฉิงตั๋วร่วมมือกันทำเรื่อง เลวๆ เธอคิดจะทำอะไร

เรื่องมาถึงตอนนี้เหวินซึ่งก็ไม่คิดปิดบังในสิ่งที่เขารู้มา

“ผ้าไหมกวางตุ้งเป็นธุรกิจของตระกูลเฉิง ผู้หญิงคนนั้นเรียนรู้ แล้ว ยังคิดขยายให้มันยิ่งใหญ่ เธออยากทำอะไร เอาแกไว้ ที่ไหน”