บทที่ 386 ฉันอยากเจอเธอวันนี้เลย

หลีจ้านอึ้งไปเลย

ลูกของหลินซินเหยียนเป็นของเขา

จะเป็นไปได้ยังไง?

ล้อเล่นรึเปล่า

“เรื่องนี้ไม่ตลกเลยนะ” หลี่บ้านทำหน้าจริงจัง “พี่อย่าล้อผม เล่นเลยนะ”

ถ้านี่เป็นความจริงก็น่าเหลือเชื่อมาก

สายตาของจงจิ่งห้าวจริงจังกว่าเขาอีก “ฉันดูเหมือนพูดเล่นหรอ? ”

สีหน้าของหลีจ้านเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก “เสี่ยวเฉินเป็นลูกชาย

เขางงมาก นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง?

หลินซีเฉินเป็นลูกของจงจึงห้าว ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าผู้ชายของ หลินซินเหยียน………..

เขามองจงจิ่งห้าวไว้ รูม่านตาหด

ก็หมายความว่าผู้ชายของหลินซินเหยียนคือเขา เขากลืนน้ำลาย หลินซีเฉินอายุ 6 ขวบแล้ว ก็หมายความว่าเขาได้ดีกับหลินซินเหยียนตั้งแต่ 7 ปีก่อนแล้ว ตอนนั้นข้างกาย ของเขาไม่ใช่ไปจวู่เวยหรอ ?

เขากับหลินซินเหยียนไปรู้จักกันได้ยังไง?

จู่ๆ เหมือนเข้าใจอะไรสักอย่าง เบิกตาโต ตอนนั้นที่เขาทิ้งเห อรุ่ยหลินก็เพราะว่าหลินซินเหยียน

เพราะอย่างนั้นถึงจะหมั้นแล้ว ก็จะยกเลิก

บางทีข้างในนั้นอาจจะมีเรื่องที่เขาเองก็ไม่รู้ แต่ว่าเรื่องต้อง

เป็นอย่างนี้แน่ๆ

หลินซินเหยียนคลอดลูกให้เขาแล้ว เขาก็ไปแต่งงานกับผู้หญิง คนอื่น ถ้าอย่างนั้นลูกที่หลินซินเหยียนคลอดให้เขาก็กลายเป็น ลูกนอกสมรสนะสิ

หลังจากคิดเข้าใจแล้ว หลี่จ้านก็ไม่รู้สึกว่ายากที่จะยอมรับแล้ว ไม่ว่ายังไงผู้ชายของหลินซินเหยียนก็คือจงจึงห้าว

แต่ว่ายังมีจุดหนึ่งที่คิดไม่ออก ตามที่เขาได้ยินมาจากปากของหลินซีเงินคือ เขาไม่มีพ่อ ไม่รู้

ว่าพ่อเป็นใคร

หลายปีมานี่ใช้ชีวิตที่เมืองนอกมาตลอด

จงจิ่งห้าวจะรู้ไหมนะ ?

“พี่ หลินซินเหยียนพาเด็กทั้งสองอาศัยอยู่เมืองนอก พี่รู้ ไหม? ” หลี่จํานถามอย่างระมัดระวัง
ตอนนั้นที่ช่วยหลินซินเหยียนเลี้ยงเด็กมีแค่จวงจื่อจีนเท่านั้น หลินซินเหยียนมีงานต้องทำ และยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคน พวกเขา กลับไม่ได้จ้างคนใช้ บอกได้แค่ว่าชีวิตดำเนินต่อไปได้ แต่ไม่ได้ สบายเลย

ถ้าจงจิ่งห้าวรู้ กลับไม่ได้ให้ความช่วยเหลือกับดูแล เขายังเป็น คนอยู่ไหม?

เพราะไม่ว่ายังไงก็คือลูกของเขา

ถ้าไม่รู้ มันก็ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่

หรือว่าหลินซินเหยียนจะแอบคลอด?

แต่นี่สำหรับจงจิ่งห้าวแล้ว ไม่ใช่บทความที่ดีอะไรเลย

สําหรับการกำเนิดของเด็กทั้งสองคน เขาไม่รู้เรื่อง มันน่า เสียดายที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในชีวิตของพวกเขาก่อน 5 ขวบ จงจิ่งห้าวยืนตัวตรง “นายควรกลับไปดูพ่อนายแล้ว” พูดเสร็จเขาก็ก้าวเดินไปที่หน้าประตูทำงาน เปิดประตู หลินซินเหยียนนั่งอยู่บนโซฟากำลังคุยกับเสิ่นเผยชวนอยู่ ท่าทางของเธอดูแล้วไม่ดีเท่าไหร่

เพราะพูดถึงจวงจื่อจีนแล้ว

หลังจากวันนั้น เธอก็ไม่ได้ไปเยี่ยมจวงจื่อจีนเลยเธอกลัวเผชิญหน้า
โทษตัวเองที่ไม่ได้สังเกตเห็น ให้เร็วว่าที่เธอคืนดีกับหลินกั๋วอัน เพราะว่าจิตใจที่อยากแก้แค้น ก็เลยเข้าไป

“เรื่องเกิดขึ้นตอนไหน?

เส้นเผยชวนบอกว่าจวงจื่อจีนสุขภาพไม่ดี เขาบอกว่าให้ไป โรงพยาบาลแต่เธอก็ไม่ยอมไปตรวจ

“ขอโทษนะ ผมละเลยไป ได้ยินคนที่เป็นเวรบอกว่า หลายวัน

แล้ว” เสิ่นเผยชวนพูดอย่างรู้สึกผิด

“นี่ไม่ใช่ความผิดของนาย” หลินซินเหยียนรู้ว่าเส้นเผยชวนมี งานของตัวเอง ไม่สามารถคอยเฝ้าดูจวงจื่อจฉินได้ตลอดเวลา อีกอย่าง มีเขาคอยจัดความสัมพันธ์อยู่ในนั้น จวงจื่อนอยู่ข้าง ในก็จะสบายหน่อย

อย่างน้อยก็ไม่มีคนรังแกเธอ

“มีเวลาก็ไปเยี่ยมเธอหน่อยเถอะ บอกให้เธอไปตรวจที่โรง พยาบาล เจ้าหน้าที่ที่เป็นเวรบอกว่าเธอไอหนักมาก ปกติคืนหนึ่ง ก็จะอายเป็นสิบ ยี่สิบครั้ง เพื่อนร่วมห้องบ่นแล้วก็ร้องเรียน ผม พึ่งบอกคนพาเธอไปเปลี่ยนห้องเดี่ยวแล้ว”

ข้างนั้นไม่มีห้องเดียว ที่แรกห้องที่เสิ่นเผยชวนจัดเตรียมให้ จวงจื่อจีนก็เป็นห้องที่มีแค่ 3 คนเท่านั้น เป็นห้องที่คนน้อยที่สุด แล้วด้วย ตอนนั้นเขาก็อยากจะเตรียมห้องเดี่ยวให้จวงจื่อจั่น แต่ ว่า ตอนนั้นห้องเต็มไปหมด ก็เลยทำอะไรไม่ได้เลย

หลินซินเหยียนก้มหน้า บนขนตาก็มีคราบน้ำเล็กน้อย “นายจัดให้ฉันเลย ฉันอยากเจอวันนี้เลย”

เธอเป็นห่วงสุขภาพของจวงจื่อจีน

กี่ปีเอง หลังจากออกมา ก็ยังมีชีวิตที่อิสระอีกยาวไกล เธอยังมี เวลาอีกเยอะที่สามารถดูแลจวงจื่อจีน

เส้นเผยชวนบอกว่าปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง

เห็นจงจึงห้าวเดินมา เสิ่นเผยชวนก็เปลี่ยนเรื่องพูดไปทันที พูด

ไปถึงเรื่องที่หลินซีเฉินก่อเรื่อง

ช่วงนี้เพราะว่าเรื่องนี้ ทำให้วุ่นวายไปหมด

เขาบอก “กิ๊กของรองผู้ว่าคนนั้นจับได้แล้ว”

จงจึงห้าวนั่งลงข้างๆ หลินซินเหยียน “จับคนได้ตรงไหน? ”

“ที่บ้านพักส่วนตัว เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่ซื้อให้เธอเมื่อก่อน ตอนนี้ถูกยึดกลับไปแล้ว ผู้ที่เกี่ยวข้องจับได้หมดแล้ว” เสิ่นเผย ชวนพูด

จงจิ่งห้าวพยักหน้า สายตาหันไปทางหลินซินเหยียน เขารู้สึก ได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่ดีเป็นอย่างมาก

เขาถามเบาๆ “เป็นอะไร? ”

หลี่ร้านที่เดินออกมาจากข้างใน รีบมาแทรกแล้วพูดว่า “พี่ ผม ขอไปอยู่ที่บ้านพี่ได้ไหม? ผมอยากเจอเสียวเฉินแล้ว

เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าว พูด เรื่องไม่ดีของจงจิ่งห้าวต่อหน้าหลินซินเหยียนตั้งเยอะ
เขาคิดว่าหลินซินเหยียนอารมณ์ไม่ดีเพราะคำพูดเหล่านั้นเสีย

อีก

เขากลัวว่าหลินซินเหยียนจะบอกจงจึงห้าว

ก็เลยเข้ามาพูดแทรก

จงจิ้งห้าวชาเลืองมองเขา เหมือนว่ามองออกความคิดของเขา เลยทันที

หจ้านสารภาพขึ้นมาทันที “ผมไม่ได้ตั้งใจ

เขาถอนหายใจ “ผมไม่รู้ความสัมพันธ์ของพี่กับเธอ แค่พูด เรื่องของพี่ไปนิดหน่อย ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ไม่ดี ผมบอกว่าพี่รัก เดียว บอกว่าพี่ยังหนุ่มและหล่อ บอกว่าพี่นิสัยดี ใช่ไหมครับพี่ สะใภ้ ? ”

หลี่จ้านตื่นเต้นมาก จนกระทั่งใช้สายตาที่อ้อนวอนในการมอง หลินซินเหยียน

ในใจของหลินซินเหยียนเต็มไปด้วยเรื่องของจวงจื่อจั่น เรื่องที่ หลี่บ้านพูดเธอไม่ได้ฟังเข้าหูเลย เพียงแค่ยิ้มเบาๆ ที่หนึ่ง

หลี่จ้านโล่งใจไป ยังดี

เขาตบที่หน้าอก

เสิ่นเผยซวนที่อยู่ข้างๆ ก็ขัดขึ้นมา “ดูจากหน้าตาของนาย เหมือนว่าทําเรื่องอะไรผิดมากกว่า”

“นายพูดบ้าอะไร” หลี่จ้านนั่งลงไปที่ข้างเสิ่นเผยชวน เกี่ยวไหล่กับเขา “บ้านนายยังมีห้องที่ว่างไหม? ” หลี่บ้านพูดอย่างร้องทุกข์ว่า “ฉันจะไม่มีที่อยู่แล้ว”

ถ้าถูกแฟนคลับรู้ที่อยู่ หน้าบ้านของเขาต้องมีพวก แอบซุ่ม อยู่แน่ๆ เขาไม่กล้าอยู่บ้าน กลัวความเป็นส่วนตัวของตัวเองถูก ขุดขึ้นมา

“ไม่มี” เสิ่นเผยชวนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เขาชอบความเงียบ หลี่บ้านเป็นถึงบุคคลสาธารณะ แฟนคลับก็เยอะ เขากลัวว่าตัว เองจะถูกหลานดึงไปเกี่ยวข้องด้วย

เขายังอยากใช้ชีวิตที่สงบและปลอดภัยอยู่

ไม่อยากถูกปิดกั้น และไม่อยากถูกรบกวน

ลุกขึ้นยืน “พี่สะใภ้ เดี๋ยวผมเตรียมเสร็จโทรหานะ”

หลินซินเหยียนพยักหน้าบอกว่าได้

เสิ่นเผยชวนกลัวว่าหลีจ้านจะผัวพันกับตัวเอง ก็เลยตัดสินใจที่

จะหนีก่อน

จงจิ่งห้าวน่าจะเดาได้แล้วว่าทำไมหลินซินเหยียนถึงอารมณ์ไม่

ดี ยื่นมือไปจับมือของเธอไว้ “ฉันไปกับเธอ

หลินซินเหยียนหันไปมองเขา ตอนนี้ เธอต้องการใครสักคนที่ จะไปกับเธอ เธอพูดว่าโอเคร

หลี่จ้านกะพริบตา คิดว่าตัวเองเกิดภาพหลอนแล้ว เขาไม่เคยเห็นจงจึงห้าวอ่อนโยนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยถึงจะเป็นเหอยหลิน ก็ไม่เคยได้รับการเป็นห่วงเป็นและอ่อนโยน ขนาด

“คือ ผมไปก่อนนะ” หลี่จานลุกขึ้นยืน

จงจิ่งห้าวส่งสายตามา

หลี่ร้านสะดุ้งจนตัวหด น่าจะเป็นเพราะทำเรื่องผิดแล้วร้อนตัว แค่สายตาเดียวของจงจึงห้าวเขาก็กลัว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ