บทที่ 385 เธอไม่เหมาะกับพี่

หจ้านไม่กลัวพ่อ ไม่กลัวแม่ แต่กลับกลัวจงจึงห้าว

ตั้งแต่เด็กเขามีเรื่องอะไร ก็เป็นจงจิ๋วห้าวที่ออกตัวแทนเขา ตอนเด็กไม่รู้ว่าอะไรคือมิตรภาพที่ภาพ รู้แค่ว่าชอบตามหลังของ เขามาก

ต่อมาเริ่มโต ก็เคารพเขามากขึ้น

เขาสามารถทำตามอำเภอใจได้ ถ้าไม่มีการสนับสนุนของจงจึง ห้าว เขาก็เดินมาถึงวันนี้ไม่ได้

“ผมผิดไปแล้ว” เขายอมรับผิดเร็วมาก แต่ในใจก็ยังแปลก ใจความสัมพันธ์ของจงจิ้งห้าวและหลินซินเหยียนอยู่ดี

“พี่ พี่กับหลินซินเหยียนเป็นอะไรกันหรอ? พวกพี่ดูเหมือนจะ

สนิทกันมากเลย” หลี่จ้านยิ้ม

อย่างว่ายื่นมือไม่ดีคนที่ยิ้ม ถึงแม้ว่าจงจึงห้าวจะโกรธอยู่ใน ตอนนี้ ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?

จงจิ่งห้าวไม่ได้ตอบตามที่ถาม “นายรู้จักเธอได้ยังไง? ” ความสัมพันธ์ของหลี่จ้านกับหลินชินเหยียน ไม่เหมือนว่าเจอ

ครั้งแรก

สนิทกันเกินไป

หจ้านคิดก็ไม่คิดแล้วตอบเลย “พี่ก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าผมเป็นครูอยู่ที่ AC พี่เป็นคนส่งผมเข้าไปด้วย ผมเป็นครูของลูกชายเธอ ก็ เลยรู้จักกัน”

หลินซินเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ สายตามองไปทางอื่น เวลานี้ เธอก็น่าจะเดาตัวตนของหลานออกแล้ว

ตระกูลจงเขาไม่มีน้องชายแน่นอน มีแค่ตระกูลเหวิน เหวินซึ่งมีลูกชายคนหนึ่งที่สามารถเทียบกับ

หลี่จ้านได้

แต่ว่าทำไมถึงชื่อหลีจ้าน เธอว่าน่าจะเป็นชื่อนามแฝง เพราะ ดาราคนที่อยากจะดัง ก็จะหาหมอดูที่เก่งๆ แล้วตั้งชื่อนามแฝงขึ้น มา

หลานขยับไปตรงหน้าจงจึงห้าว พูดเบาๆ “อย่าดูผู้หญิงยัง สาวนะ มีลูกทั้งสองคน พี่ พี่พูดความจริงกับฉัน พี่รู้จักเธอได้ยัง ไง? ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่ไม่ควรมีใช่ไหม? ”

ถึงแม้ว่าหลีจ้านจะชอบหลินซีเฉิน และชื่นชมในตัวหลินซินเห ยียน แต่ความสัมพันธ์ของเขากับจงจึงห้าว ไม่ใช่แค่ญาติพี่น้อง อย่างเดียว เป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าญาติและมิตรภาพที่ น้อง ใจของเขาจะเอียงไปทางด้านจงจึงห้าวมากกว่า

ในใจของเขา หลินซินเหยียนเคยคลอดลูก ไม่คู่ควรกับจงจึง ห้าว

จงจิ่งห้าวเหลือบมองเขาเล็กน้อย ในใจก็อึ้งกับความสัมพันธ์ชั้นนี้เหมือนกัน
บังเอิญเกินไปแล้ว

หจ้านานแล้ว “พี่พูดไรหน่อยสิ”

ก๊อก ก๊อก…….

ในตอนนี้เอง ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะดัง ตัดขาดคำพูดของ หลี่บ้าน และได้ทำลายบรรยากาศที่แปลกในห้อง

จงจึงห้าวมองดูเวลา เวลนี้น่าจะเป็นเส้นเผยซวนที่มา เขาพูด

ว่าเข้ามา

ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก เสิ่นเผยชวนหิ้วกุญแจแล้วเดิน เข้ามา พอเข้ามาก็ถาม “ใครถูกล็อก……..

ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็เห็นหลี่บ้านกับหลินซินเหยียน

เขาเดินเข้ามา เอาแต่มองหลินซินเหยียนและหลีจ้าน นี่มันยัง ไงกัน?

“พี่สะใภ้ พวกคุณทำอะไรเนี่ย? ” เสิ่นเผยชวนถาม

หลินซินเหยียนยังไม่ทันพูดอะไร หลี่จ้านก็เบิกตาโตแล้วขมวด คิ้ว “นายเรียกใครว่าพี่สะใภ้? ”

เสิ่นเผยชวนมองเขาเหมือนมองคนสติไม่ดี “ในห้องนี้ยังมีผู้ หญิงคนอื่นหรอ?

หลี่บ้านรู้ว่าคนที่สนิทกับจงจึงห้าวมีสองคน หนึ่งคือซูจ้าน อีก หนึ่งก็คือเสิ่นเผยชวน

แต่ว่าจงจิ่งห้าวเป็นคนที่อายุมากที่สุด ในนั้น
เส้นเผยชวนที่สอง เด็กสุด

เขาเรียกว่าพี่สะใภ้

หลานเริ่มไม่เข้าใจ แต่ก็กลัวว่าจะเข้าใจ อย่าบอกนะว่าจงจึง ห้าวกับหลินซินเหยียนคบกันอยู่แค่ไหน เขารู้ว่าอะไรเกี่ยวกับหลินซินเหยียนไหม ?

อย่าถูกหน้าตาที่ยังสาวของเธอหลอกนะ

“เสิ่นเผยชวน รีบปลดล็อกให้ฉันเร็ว” นอกจากจงจิ่งห้าวแล้ว เขาไม่เรียกใครว่าพี่เลย

เซิ่นเผยชวนแกล้งไม่เปิด พูดว่า “นายเรียกฉันว่าพี่ที่หนึ่ง ฉัน ถึงจะเปิดให้”

เขารู้นิสัยของหลี่บ้าน ก็เลยตั้งใจจะแกล้งเขาเล่น

หจ้านก้มหน้า หน้าตาที่หล่อเหล่านั้น ตอนนี้ถูกความจริงจัง ครอบงำ “ฉันมีเรื่องที่สำคัญต้องทำ รีบปลดล็อกให้ฉัน

เขาอยากจะพูดคุยตัวต่อตัวกับจงจึงห้าว แต่ว่าตัวติดกับหลิน นเหยียนขนาดนี้ เขาพูดอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาจะพูดกับจง จิ่งห้าวเกี่ยวกับหลินซินเหยียน

เสิ่นเผยชวนมองท่าทางที่รีบร้อนของเขา ก็เลยไม่แกล้งเขาต่อ เดินไปดูรุ่นกุญแจมืออย่างละเอียด หาลูกกุญแจเจอ แล้วเปิดล็อก กุญแจมือ

พอได้อิสระก็หลีจ้านไล่เสิ่นเผยชวนออกไป ปิดประตูห้องทํางาน

เส้นเผยชวนยืนอึ้งอยู่หน้าประตู “นี่มันยังไงกัน? ”

หลินซินเหยียนไม่ได้แปลกใจอะไรมากมาย หลี่จ้าน ในตอนนี้ น่าจะกำลังพูดเรื่องของเธอกับจงจึงห้าว

“ก่อนหน้านี้ฉันรู้จักกับหลี่บ้าน แต่เขาเหมือนจะไม่รู้ความ สัมพันธ์ของฉันกับจงจึงห้าวในตอนนี้ พอรู้ว่าพวกเรารู้จักกัน แล้วได้ยินนายเรียกฉันแบบนั้น เขาน่าจะตกใจ…..

เสิ่นเผยชวนเข้าใจแล้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปนั่งบนโซฟารอ เถอะ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า

ในห้องทํางาน หลี่จานล็อกประตูจากข้างใน

จงจึงห้าวไม่ได้ห้ามการกระทำของเขาเมื่อกี้ เอาแต่รอ ดูว่าเขา จะพูดอะไร

ในสมองของหลี่จ้านยุ่งเหยิงไปหมด ยังไม่ทันตอบสนองอะไร

เขาสงบสติอารมณ์แล้วพูดขึ้นมาว่า “เมื่อกี้เสิ่นเผยชวนเรียก หลินซินเหยียนว่าพี่สะใภ้ นี่มันบ้าอะไรกัน? ”

จงจิ่งห้าวเอนตัวไปพิงที่ขอบโต๊ะอย่างสบายๆ เขาเอามือข้าง หนึ่งใส่เข้าไปในกระเป๋า มืออีกข้างหนึ่งถอดกระดุมเสื้อออก พูด อย่างเฉยๆ ว่า “นายเองก็ต้องเรียกแบบนั้น

ปากของหลี่จ้านกระตุกใหญ่ ความหมายแฝงของประโยคนี้ก็คือ เขากับหลินซินเหยียนมีอะไรกัน?

“พี่ พวกพี่…….” หลานหายใจเข้าลึกๆ “พี่รู้จักเธอไหม? ”

“ใช่ เธอดูสาวและสวย พูดตรงๆ ผมก็ไม่ได้เกลียดเธอ ชื่นชม ด้วยซ้ำ แต่ว่าเธอไม่เหมาะกับพี่………

“ทำไมถึงไม่เหมาะกับฉัน? ” จงจิ่งห้าวขัดคำพูดของเขา มอง เขาด้วยสายตาที่เฉยชา

“เธอมีลูกสองคน แล้ว……… ” หลีจ้านใช้มือในการบอก “ปี นี้ก็6 ขวบแล้ว 6ขวบแล้วนะ” เขาเน้นอายุของเด็กๆ

“แล้วก็ ผมได้ยินลูกชายเธอบอกว่า พวกเขาไม่มีพ่อ เธอเป็น แม่เลี้ยงเดี่ยว ”

“แล้ว?”

หจ้านจับหน้าผาก พี่ชายที่ฉลาดของเขาไปไหนแล้ว? นี่ยังไม่เข้าใจอีกหรอ?

“ลูกชายของเธอไม่มีพ่อ จะพูดว่ายังไงได้อีก? นอกจากว่า ตอนที่เธอยังสาว ใช้ชีวิตไม่รักนวลสงวนตัว ไม่อย่างนั้นก็แปลว่า หย่าร้าง หรือไม่ก็ท้องแล้วแฟนชายหนี ไม่ว่ายังไง เธอเคยมี ผู้ชาย แล้วคลอดลูก ผู้หญิงแบบนี้ จะคู่ควรกับพี่ได้ยังไง แล้วจะ เป็นพี่สะใภ้ของผมได้ยังไง? ”

ในสายตาของหลีจ้าน ผู้หญิงที่คู่ควรกับจงจึงห้าว ถึงจะไม่มี ความสามารถที่โดดเด่น ไม่มีฐานะที่สามารถเทียบเท่าเขาได้อย่างน้อยก็ต้องมีร่างกายที่บริสุทธิ์ หลินซินเหยียนมีอะไรบ้าง?

อะไรก็ไม่มี

“เธอไม่เหมาะกับพี่จริงๆ” หลานพูดอย่างเด็ดขาด

ถ้าหลินซินเหยียนไม่เคยมีลูก ไม่เคยมีผู้ชาย ฐานะทางบ้านแย่ หน่อยก็ไม่มีทางยอมรับได้ยากขนาดนี้

จงจิ่งห้าวตาตก ขนตาที่ยาวและหนาปกปิดทุกอารมณ์ของเขา ถามจางๆ ว่า “ถ้าไม่ว่ายังไงฉันก็ชอบล่ะ?

หลี่จ้านเบิกตาโต นี่มันบ้าไปแล้ว หรือว่าผู้หญิงตายหมด แล้ว?

“พี่หาผู้หญิงที่เคยมีลูก ผม………. พูดไปครึ่งหนึ่ง หลี่จ้านก็ หยุดลง การตัดสินใจของจงจึงห้าว จงฉีเฟิงยุ่งเกี่ยวไม่ได้

“เธอเคยคลอดลูก พี่จะเป็นพ่อเลี้ยงให้ลูกของเธอทั้งสอง หรอ? พี่ นี่ไม่ใช่วิธีที่จะทำเลยนะ พี่ชอบเธอแค่ไหนเนี่ย ถึงได้ ยอมรับได้แม้กระทั่งลูกของเธอ? ”

จงจึงห้างเงยหน้าขึ้น “ถ้าฉันบอกว่า เด็กสองคนนั้นเป็นลูก ของฉันล่ะ”