บทที่ 225 ฉันไม่ได้รักนาย

จงฉีเฟิงให้คนใช้ออกไป รอให้คนใช้ออกไป เขามองเหวินเสีย นแล้วพูด “พี่ชายเธอรู้เรื่องซิ่วแล้ว คิดว่าเขาเป็นของฉัน โม โหมากๆ

เหวินเสียนก็ได้รีบลุกขึ้นมานั่งทันที “พี่ไม่ได้ทำร้ายเธอใช่ ไหม?”

เธอรู้ว่าพี่ชายของตนอารมณ์ร้อน อีกอย่างเอ็นดูเธอมากๆ ต้องเกลียดเฉิงซิ่วมากแน่ๆ แล้วก็จะทำอะไรที่มันเกินไปกับเธอ ได้

“ไม่หรอก แต่ว่าการเป็นอยู่ของเขาปิดบังต่อไปไม่อยู่แน่

เหวินเสียนก็ได้โล่งอก ไม่เป็นไรก็ดี ถ้าเหวินซึ่งทำอะไรออกมา เล็กน้อย เธอจะต้องรู้สึกผิดกับเฉิงซิ่วแน่ ถึงแม้จะบอกว่าเธอ ตกลงมาเป็นผู้หญิงของจงเฟิงเพราะเงิน คลอดลูกออกมา แต่ก็ เป็นเพราะเธอไม่มีทางเลือก รู้จักกันเกือบหนึ่งปีมานี้ ก็ได้รู้จักเธอ เล็กน้อย เธอเป็นผู้หญิงที่ดี

“นายจะทํายังไง?” เหวินเสียนมองออกว่าจงเฟิงมีอะไรจะพูด “อาศัยจังหวะนี้ พวกเราหย่ากันเถอะ”

หย่า แน่นอนว่าเหวินเสียนอยาก แต่ว่าก็ยังกังวลเล็กน้อย “แบบนี้ไม่แฟร์ต่อนาย
ไหนๆ ก็เป็นการนอกใจแล้ว เขาก็ได้กลายเป็นฝ่ายผิด ถึงตอน นั้น คนในบ้านก็ต้องโทษเขาแน่ๆ

“เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว ไม่มีที่ให้ถอยแล้ว มีเด็กคนนี้อยู่ ต่อให้

วุ่นวายขนาดไหน ก็ไม่สามารถทำอะไรฉันได้

ตระกูลเหวินจะโมโหที่เขาทำผิดขนาดไหน แต่ว่าลูกเป็นของ เขากับเหวินเสียน ต่อให้ตระกูลเหวินโกรธขนาดไหน ก็ไม่ สามารถที่จะทำอะไรเขาได้จริง

เหวินเสียนคิดไปคิดมา ก็รู้สึกว่าตอนนี้ไม่มีทางอื่นแล้ว ก็ได้ แต่ว่าลำบากนายหน่อย

“เวลานี้ก็ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้แล้ว ตอนนี้จงเพิ่งใจเย็นมาก จบละครการหลอกลวงฉากนี้ลง สำหรับเขาก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่ดี เสมอไป

หย่ากับเหวินเสียน แต่งงานกับเฉิงซิ่ว ลูกเป็นของพวกเขา

สองคน พวกเขาสามารถที่จะดูแลลูกจนโต

“นายได้ตัดสินใจแล้ว งั้นก็ทำตามที่นายพูด” เหวินเสียนก็ได้ สูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปยังเตียงเด็ก “มีแม่แท้ๆ อยู่ข้างๆ นั่น ถึงจะเป็นโชคดีของเขา”

ตำแหน่งฐานะสำหรับทารกคนหนึ่งแล้วไม่สำคัญอะไร มีแม่อยู่ ข้างๆ ถึงจะดีที่สุด

ปรึกษากับเหวินเสียนเสร็จ ตอนที่เหวินเสียนจะโทรไปที่บ้าน ประตูห้องคนไข้ก็ถูกเปิดออก เหวินซึ่งเดินเข้ามา
เขาแกล้งทําเป็นเกิดเรื่องอะไร ก็สายตาเต็มไปด้วย คำถามมองจงเฟิง นายไม่ได้พูดไหม”

เขาอยากให้เหงินเรียนรู้เรื่องจงเพิ่ง

มายังไง?”

ใจของเหวินเสียนได้รนเล็กน้อย ลงแล้วอุ้มทารกกอด ว่าเขาแล้วทำร้าย

แต่ว่าการกระทําของเธอในสายตาของเหวินชิงแล้ว เป็นการ แสดงว่าเธอลูกของร่างกายสะดวก จะต้องกับตัวเอง

เขามองไปยัง”ฉันมีเรื่องกับนาย นายออกมากับ ฉัน

มีอะไรคุยตรง” เหวินเสียนว่าความใจเย็นของเหวิน ชิงตอนเป็นการแกล้งไม่ว่าเรียกจงไม่ดีเขาหรือเปล่า

“การกับระหว่างผู้ชาย ผู้หญิงฟังไม่ได้เหวินชิงมองน้อง สาวทำไม ยืมตัว

“ไม่ใช่ ..…………….

เอาหน่ากันแค่แป๊บเดียว รออยู่ตรงนี้ๆเห วินชิงได้ตบไหล่น้องสาวเบาๆ
แต่ว่าเธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี

จงฉีเฟิงก็ได้ส่งสายตาเป็นการบอกให้เธอวางใจ ไม่เป็นไร พี่

ใหญ่อาจจะมีธุระสำคัญจะคุยกับฉัน ไม่อยากให้เธอฟังแล้วเป็น กลุ้มใจ”

“เอาหน่า” ความอดทนของเหวินซึ่งก็ได้หมดไป ขัดคำพูดของ

เหงินเสียน

“ฉันรอนายข้างนอก” พูดจบเหวินซึ่งก็ได้เดินออกไป

“วางใจเถอะ” พูดคำนี้ออกมา จงเฟิงก็ได้เดินตามไป เวลานี้ เขาอยากจะรู้จริงๆ ว่าเหวินซึ่งจะพูดอะไรออกมา

ทั้งสองได้เดินไปสุดทางเดิน เข้าไปยังห้องบันได ที่นี่เงียบเห วินซึ่งก็ได้พูดออกไปก่อนว่า “นายไม่ได้พูดกับเหวินเสียนใช่ ไหม?”

จงฉีเฟิงส่ายหน้า ไม่ได้พูด

“งั้นก็ดี เห็นแก่ลูกน้อย ต้องใช้ชีวิตกับเธอดีๆ” เหวินซึ่งไม่ได้ หงุดหงิดเหมือนตอนแรก ตอนนี้ใจเย็นมาก

“ฉันสืบประวัติของผู้หญิงคนนั้นแล้ว” เหวินชิงพิงไปที่กำแพง

“ไม่ใช่คนในเมืองB เป็นคนที่ไหนนะอำเภอเหมิงเฉิง เป็นแค่ผู้ หญิงจากอำเภอเมือง ก็ไม่มีค่าพอที่นายจะไปใส่ใจ ไปใช้ชีวิตกับ น้องสาวของฉันดีๆ”
จงฉีเฟิงขมวดคิ้ว น้ำเสียงเยือกเย็น “พี่ไปสืบประวัติเธอ?”

“แค่ผู้หญิงคนเดียว นอกจากหน้าตาไม่เลว ฐานะทางบ้านก็ไม่ ได้แย่มาก ก็แค่เจอเล็กยุ่งยากเล็กน้อย นายเอาเงินให้เธอก้อน หนึ่ง เธอเป็นคู่นอน ให้กับนาย

คนที่ไปสืบมานั้นไม่ได้สืบให้ชัดเจน ว่าคนที่จ้างเฉิงซิ่ว เป็นผู้ หญิงหรือผู้ชาย แค่บอกว่าเฉิงซิ่วได้เงินมาก้อนหนึ่งแล้วก็มาที่ เมืองB

เหวินชิงต้องคิดแน่นอนว่าเงินก้อนนั้นจงเฟิงเป็นคนให้

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขา…….

เขาก็ไม่ได้คิดว่าแปลกอะไร ผู้ชายที่มีเงินจะหลายใจหน่อยก็ ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ เพื่อผลประโยชน์ทั้งสองตระกูล เพื่อความ สุขของน้องสาว ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ไม่ได้

จงฉีเฟิงก็ได้หรี่ตาลง รู้สึกว่ามีตรงไหนที่แปลก เหวินชิงใจเย็น

เกินไป

“พี่ทําอะไรเธอ?”

“ฉันไม่รู้ว่านายพูดอะไร ก็แค่ ทำดีกับน้องสาวฉัน……..

เหวินชิงยังพูดไม่จบ จงเฟิงก็ได้รีบเดินออกไป เขาได้เปิด ประตูห้องเฉิงซิ่ว ข้างในได้ว่างเปล่า ไม่มีคนอยู่แล้ว

เขาได้หันหน้าไปมองเหวินชิงที่เดินมา “นายแตะต้องเธอ?” เหวินชิงเดินมา มองห้องที่ว่างเปล่านี้ สองมือได้แบออก พูดว่า“คนล่ะ? นายถามฉัน?”

เขามองจงเฟิง “นายคงไม่ได้เอาคนไปซ่อน แล้วก็โบ้ยให้ฉัน บอกว่าฉันเป็นคนเอาตัวไปนะ?”

เหวินซึ่งไม่มีทางยอมรับว่าตัวเองนั้นจับตัวเฉิงซิ่ว จงเฟิงก็ได้จับคอเสื้อของเหวินซึ่งอย่างเสียสติ “พูด นายท อะไรเธอ?”

“จงเฟิง นายมีหลักฐานอะไรว่าฉันเป็นคนจับตัวเธอ? อีก อย่าง ใครจะรู้ว่านายที่จะปกป้องเธอ ได้เอาเธอไปซ่อน บอกว่า ฉันเป็นคนเอาตัวไป?”

เหวินซึ่งได้ผลักเขาออก “ไม่แน่เธออาจจะเป็นคนหนีไปเอง ยัง ไงซะฉันไม่ได้จับตัวเธอ ฉันไม่มีเวลาพวกนั้น

จงฉีเฟิงมองเขาสักพัก เดินเข้าไปในห้อง ที่ที่สามารถที่จะซ่อน คนได้ก็มีแค่ห้องน้ำแล้ว ข้างในไม่มีคน ในห้องไม่มีร่องรอยการ ต่อสู้ บนเตียงก็ไม่มีร่องรอยการขัดขืน ที่เห็นทั้งหมด เป็นไปได้ ว่าเฉิงซิ่วไม่ได้ถูกคนฝืนลากตัวไป

แต่ว่า เธอไปไหน?

ในเมืองBเธอไม่มีเพื่อนไม่มีญาติ

“ทำไม ไม่เจอแล้วจริงๆ เหรอ?” เหวินชิงได้พิงที่ประตู นัยน์ ก็ได้มีความเยาะเย้ยออกมา

จงฉีเฟิงไม่ได้สนใจเขา
เวลานี้ โทรศัพท์ของเขาก็ได้ดังขึ้น เขาได้เอาโทรศัพท์ออกมา หน้าจอเป็นชื่อของเฉิงจิ๋วโชว์อยู่ ตอนนั้นเฉิงซิวยังไม่ได้คลอด เพื่อความสะดวก พวกเขาก็ได้บันทึกเบอร์ของอีกฝ่ายไว้

เขาก็ได้รับรับสายขึ้น “เธออยู่ที่ไหน?”

“ฉันขอตัวก่อน ไม่ต้องมาหาฉัน

มือที่วางไว้ข้างตัวของจงเฟิงก็ได้เป็นหมัด “เธอพูด อะไร?”

“ฉันไม่ได้รักนาย จะแต่งงานกับนายได้ยังไง?

ใจของจงฉีเฟิงก็ได้ตกลงไป กำโทรศัพท์ “บอกฉันมาเธออยู่ ที่ไหน? ฉันไปหาเธอ พวกเราพูดคุยกันต่อหน้าดีๆ

“ฉัน…ฉันพบว่าฉันยังรักแฟนเก่าของฉันอยู่ เขาไม่รังเกียจฉัน

จงฉีเฟิงก็ได้จับโทรศัพท์แน่น ออกแรงจนแทบที่จะกำมันจน แตกแบบนั้น

“ฉันไม่เชื่อ……..

“ฉันไปกับเขาแล้ว นายไม่เชื่อจะมีประโยชน์อะไร?”

จงฉีเฟิงนิ่งอยู่กับที่ ราวกับว่าวิญญาณได้ออกจากร่าง เธอ รับปากเขาแล้วแท้ๆ

เธอไปแล้ว?

ไปกับแฟนเก่าของเธอแล้ว?
ที่เธอรับปากเขาเป็นการหลอกเขาเหรอ? เหวินซึ่งก็ได้มองเขาสักพัก มุมปากได้ขึ้นหันตัวเดินออกไป