บทที่ 219 คุณเคยรักผมบ้างไหม

เฉิงซิ่วขึ้น โอบคอของเขา แบบนี้ก็ดีไปหงเฟยจะได้เข้าใจ ชัดเจน

ไม่นานเนิ่งเงินกับไปหงเฟยที่ยืนอยู่บนบันไดก็เห็นเฉิงซิ่ว

ถูกอุ้มเดินมา

แม้แต่เฉิงเงินก็ยังตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่ามาเจอน้อง สาวอีกครั้ง โดยที่เธอถูกผู้ชายอุ้มไว้

ตอนนั้นเธอแค่บอกว่าเธอสัญญากับคนอื่นเรื่องหนึ่ง จึงจำเป็น ต้องจากไป ให้เขาไม่ต้องเป็นห่วง

เขารู้ว่าการที่จู่ๆ จะสามารถได้เงินมาจำนวนมากในทันที มัน ต้องไม่ใช่เรื่องง่าย และเธอก็ยังเป็นผู้หญิง ยิ่งไม่ง่ายเข้าไปใหญ่

เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่า……

ไป๋หงเฟยตัวแข็งทื่อเป็นหินนิ่งอยู่กับที่ ผู้หญิงที่เขารักมากจน ความรักแทรกซึมเข้ากระดูก เวลานี้ถูกผู้ชายคนอื่นอุ้มอยู่

ครั้งหนึ่ง พวกเขาสาบานรักชั่วฟ้าดินสลาย สาบานว่าจะ แต่งงาน สัญญาว่าจะแต่งงานกัน มันยังวนเวียนอยู่ในโสต ประสาท

ชัดเจนมาก เจ็บปวดมาก

“ยู่ซิ่ว?” กดต่ำ อดกลั้น เหมือนเสียงคำรามของสิงโตที่กําลังจะเดือดดาลเต็มที

เฉิงซิ่วหัวใจเต้นแรงบ้าคลั่ง ช่วงเวลานี้ ไม่ใช่ว่าไปหงเฟย เจ็บปวดอยู่คนเดียว เธอก็เช่นกัน

เพียงแต่เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว

เธอซบศีรษะลงบนไหล่ของจงเฟิง มองดูชายหนุ่มที่กำลัง โกรธ ไม่มีคำอธิบายใดๆ และพูดอย่างแน่วแน่ว่า “คุณก็เห็นแล้ว นะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว เราเลิกกันเถอะ”

แม้แต่เฉิงซิ่วก็ไม่อยากเชื่อตัวเอง เธอคิดว่าเธอจะทนไม่ได้ จะต้องเจ็บปวดเจียนตาย จะต้องร้องไห้อย่างหมดอาลัยตาย อยาก แต่เปล่าเลย เธอสงบเยือกเย็นอย่างน่าอัศจรรย์

เดินมาไกลขนาดนี้ เธอรู้อย่างชัดเจนว่า พวกเขาจะไม่สามารถ กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก

“นี่ไม่ใช่คุณ!” ไปหงเฟยไม่เชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้

จะปฏิบัติกับเขาอย่างโหดร้ายเช่นนี้

“คุณจําได้ไหมว่าคุณบอกว่าคุณจะแต่งงานกับผม….

“นั่นมันเมื่อก่อน!” เฉิงชั่วขัดจังหวะเขา โดยที่ไม่มีอคติใดๆ ไม่มีความรู้สึกผิดต่อสายตาที่ไม่อยากเชื่อของเขา ดูเหมือนเธอ จะตัดสินใจแล้ว “ตอนที่ฉันต้องการคุณ คุณอยู่ที่ไหน ฉันไปหา คุณที่บ้าน แม่คุณดูถูกฉันยังไง ทำไมฉันยังต้องถนอมความรู้สึก ของคุณ ไปหงเฟย ฉันไม่รักคุณแล้ว ไม่รัก ก่อนหน้านี้ที่บอกว่า รักคุณก็เป็นของปลอม มันก็แค่เพราะคุณเป็นคนตระกูลไปเท่านั้น….

“ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อ!” ไปหงเฟยส่ายหน้าและวิ่งเข้ามา จง ฉีเฟิงตั้งรับ ในช่วงเวลาที่เขาวิ่งมา โดยท่าการเบี่ยงตัว เขาจึงวิ่ง มาเก้อ

เขาไม่พอใจและโกรธมาก

“คุณเป็นใคร!” เขาจ้องจงเพิ่งอย่างโกรธเกรี้ยว สายตาของ เขาจ้องเขม็งไปยังมือที่อุ้มเฉิงซิ่ว เน้นทุกคำทุกประโยค “เธอ เป็นผู้หญิงของผม คุณปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!

จงฉีเฟิงเฉลียวฉลาดมีไหวพริบ จากบทสนทนาของพวกเขา ก็ หาคําตอบได้

กระจ่างแจ้ง ในความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา

เฉิงซิ่วต้องประสบปัญหาบางอย่าง เหวินเสียนจึงเข้าไปช่วย

เธอ

ดังนั้นเธอจึงตอบแทนเหวินเสียน บางทีทั้งสองคนอาจจะคุย ข้อตกลงกันตั้งแต่แรก ดังนั้นเธอจึงปรากฏตัวขึ้นบนเตียงของเขา

และผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าของเธอ

ถึงได้มีภาพนี้เกิดขึ้น

ไม่ว่าเธอจะมีแฟนมามากแค่ไหน แต่ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้อง ลูกของเขา เขาจะไม่อนุญาตให้ใครก็ตามมาทำร้ายเธอและลูก

“พวกคุณแต่งงานกันแล้วเหรอ” จงฉีเฟิงพูดเสียงนิ่ง
ค่าพูดสั้นๆ แต่ทำให้ไปหงเฟยพูดไม่ออก ใช่ พวกเขามีความ สัมพันธ์เป็นแค่แฟนกัน

การหมั้นหมายถูกยกเลิกโดยที่เขาไม่รู้

“แม่ของคุณได้ประกาศไปแล้ว ยกเลิกการหมั้นของเรา คุณกับ ฉันไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว คุณไปซะเถอะ” เฉิงซิ่วเบนสายตาไป ทางอื่น

เธอคิดว่าเธอเข้มแข็งพอ สามารถเผชิญหน้ากับความผิดหวัง ของเขาได้ แต่สายตาที่เจ็บปวดในเวลานี้ ทำให้หัวใจเธออ่อนแอ

เธอกลัวที่จะมองสายตาของไปหงเฟย แล้วตนจะไม่สามารถ ใจร้ายได้

เธออยากบอกว่าขอโทษ

แต่ไม่สามารถพูดได้

เธอไม่สามารถให้ความหวังเขาได้ แบบนั้นมันจะทำให้เขายิ่ง เจ็บปวด

“ผมขอโทษแทนแม่ของผม ซิ่ว คุณรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ใช่ไหม” เขาดวงตาแดง น้ำเสียงแหบแห้ง

มือของเฉิงซิ่วที่วางบนไหล่ของจงเฟิงกระชับแน่น เล็บจิก เข้าเสื้อสูทของเขา จงฉีเฟิงรู้สึกเจ็บที่ไหล่ แต่เขาไม่ได้แสดงมัน ออกมา

“ฉันไม่รู้ ถ้าคุณรักฉัน ตอนที่ฉันต้องการคุณ คุณจะไม่ทิ้ง
“ผมไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้าน แม่ผมส่งผมไปต่างประเทศ และ ยังจงใจทําให้ผมติดต่อคุณไม่ได้ ทั้งหมดเป็นความตั้งใจของ ท่าน ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ ถ้าผมรู้ ต่อให้ต้องขัดใจแม่ ผมก็จะช่วย คุณผ่านมันไปให้ได้ คุณได้โปรดเชื่อผมเถอะ

แต่ละค่าเขาพูดมันด้วยความจริงใจ

เฉิงซิ่วรู้ว่าคนอย่างเขาต้องไม่รู้เรื่องตอนนั้นแน่นอน ไม่อย่าง นั้นจะไม่มีทางไม่สนใจ

นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาเจอเขา

“วันนี้ที่ฉันมาเจอคุณ แค่อยากบอกคุณว่าเราเลิกกันเถอะ คุณ ก็เห็นว่าฉันพบคนรักแล้ว เขาหลอกว่าคุณ รวยกว่าคุณ และรัก ฉัน ไม่เหมือนคุณ เวลาที่ต้องการคุณกลับหายไปหาไม่เจอ แถม ยังจะพูดพร่ำหาข้อแก้ตัวไปเรื่อย

เธอพูดจาร้ายกาจ คำพูดที่เป็นหนามทิ่มแทงคนอื่น และทีม แทงตัวเองด้วย

เธอ โอบกอดจงฉีเฟิง “พวกเราไปเถอะ”

จงเพิ่งมองเธอสองวินาที เขารู้สึกได้ว่าเวลานี้อารมณ์ของเธอ ไม่คงที่อย่างมาก ตัวสั่นไปหมดทั้งตัว

เขาถามเสียงเบา “อยากให้ผมช่วยคุณไหม” เฉิงซิ่วเลื่อนสายตาขึ้นมอง ไม่เข้าใจความหมายของเขา
“ถ้าคุณอยากให้เขาตัดใจ ผมช่วยคุณเอาไหม” ซึ่งเพิ่งรู้ว่าที่ เธอพูดจาไร้หัวใจ ก็แค่อยากให้เขาตัดใจเท่านั้น

เจ๋งซิ่วมองเขาอยู่หลายวินาที ก่อนจะพยักหน้า “ได้ค่ะ”

ไปหงเฟยไล่ตามเข้ามายืนตรงหน้าเธอ เฝ้ามองเธอ “ขอโทษ…”

“เธอไม่ต้องการ” จงฉีเฟิงสีหน้าจริงจัง คมเฉียบและน่าเกรง ขาม “เธอกำลังตั้งท้องลูกของผม รอเธอคลอดออกมาได้อย่าง ราบรื่น ผมจะแต่งเธอเข้าบ้านเป็นภรรยาของผม รบกวนคุณต่อ จากนี้อย่ามายุ่งกับเธออีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน

ไปหงเฟยเหมือนถูกฟ้าผ่า ไม่อยากเชื่อ ดวงตาเบิกกว้าง พูด ติดอ่างแต่ว่าคุณๆๆ อยู่เป็นนานสองนาน แต่พูดคำอื่นไม่ออก เลย

เขาไม่เชื่อคำพูดของจงฉีเฟิง

เฉิงยู่ซิ่วเป็นคนรักนวลสงวนตัว จะท้องได้ยังไง

เป็นไปไม่ได้!

ไปหงเฟยไม่เชื่อ

“ทุกอย่างที่เขาพูดเป็นความจริง ดังนั้นต่อไปอย่ามาหาฉันอีก ฉันรำคาญ” เฉิงตู่ซิ่วเชิดหน้า เวลานี้หัวใจแตกสลายไปแล้ว แต่ กลับแกล้งทําเย็นชาไร้หัวใจ
“คุณโกหกผม”

ไปหงเฟยก้าวถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณ คุณ คุณ…..

เขาเหมือนไม่รู้จักคนตรงหน้า เหมือนว่าไม่เคยรู้จักเธอเลย เธอเป็นคนไร้หัวใจขนาดนั้นได้อย่างไร

รบกวนคุณพาฉันออกไปจากที่นี่ที” เฉิงซิ่วซบอยู่ข้างหูจง ฉีเฟิงพลางอ้อนวอน

เธอกลัวว่าถ้าตัวเองอยู่ต่อจะทนไม่ไหว แล้วจะร้องไห้ออกมา ต่อหน้าไปหงเฟย

จงฉีเฟิงกระชับอ้อมแขนแข็งแรงอุ้มเธอออกไป

พวกเขาทิ้งเรื่องนี้ไว้ข้างหลัง ไป๋หงเฟยสับสนมึนงง เขารู้สึกว่า โลกของตัวเองพังทลายลงในทันที

เฉิงเงินถอนหายใจ บางทีอาจมีแค่คนนอกเท่านั้นที่มองเห็น

ได้ชัดเจน

เดินเข้ามาวางมือบนไหล่ของเขา ตบไหล่พลางปลอบว่า “พวก เราไปกันเถอะ คุณก็เห็นแล้ว…..

ไปหงเฟยสะบัดไหล่ปัดมือเขาทิ้ง “คุณเป็นพี่ชายของเธอ ทำไมต้องให้เธอมาแบกรับความรับผิดชอบด้วย”

เฉิงเงินสีหน้าเปลี่ยนทันที ใช่ ถ้าเขาสามารถยืนหยัดได้เอง ทำไมน้องสาวต้องมาตกที่นั่งในวันนี้

“ผมมันใช้ไม่ได้ ไปหงเฟยก็ไร้ประโยชน์ไม่ต่างกัน ไม่สามารถปกป้องคนที่ตัวเองรักได้” พูดจบเฉิงเงินก็หันหลังเดินจากไป โดยไม่หันกลับ

เขากลัวว่าถ้าตัวเองอยู่ต่อมันจะพัง

ตอนที่จงเฟิงกำลังวางเฉิงซวบนรถ ไปหงเฟยก็ตะโกน อย่างเกรี้ยวกราด “คุณเคยรักผมบ้างไหม