บทที่ 199 ชะตาฟ้าลิขิต
ซูจ้านกับฉินยานั่งลงตรงที่นั่งใกล้หน้าต่าง มีแก้วเปล่าสอง สามใบวางอยู่บนโต๊ะ ดูเหมือนจะนั่งมานานมากแล้ว
ซูจ้านเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง พอเห็นพวกเขาเข้ามาก็ พุ่งกระโจนเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในที่สุดพวกคุณก็กลับมาสักที พวกเรารอพวกคุณตั้งนาน
เงินเผยชวนผลักออกด้วยความรังเกียจ หลงทางหรือไง? ทำไมถึงนานขนาดนี้?
บอกว่าจะออกมาแล้ว ว่ากันตามหลักก็ควรจะมาถึงตั้งนาน
แล้ว
ตอนที่พูดสายตาของเขาชำเลืองมองไปยังฉินยาที่กำลังเดิน
ตรงไปยังหลินซินเหยียน ทำไมถึงเอาเธอมาด้วย?
เด็กคนนี้ทําอะไรกับเขาอย่างนั้นเหรอ?
ซูจ้านกำลังรู้สึกรำคาญอยู่ ไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาที่ คลุมเครือของเสิ่นเผยชวน ตอนที่มาก็ถูกย่าของเขาคว้าตัวเอาไว้ ถามเขาว่าจะแต่งงานเมื่อไร ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ยอมให้เขาออก
มา
เขาพูดโกหกไปว่าจะแต่งงานสิ้นปีนี้ ก็เลยออกมาได้
ดังนั้นเวลาจึงล่าช้า
ปัญหาหลักก็คือเขาไม่มีแม้แต่แฟนสาวจริงๆจังๆสักคน
“ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ก็ย่าของผมน่ะสิ พอเห็นท่าทางที่อมทุกข์ ของซูจ้าน เสิ่นเผยชวนก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องอะไร
แม้ว่าตระกูลซูจะไม่ใช่ตระกูลร่ำรวยสูงส่งอะไร แต่ก็ถือว่า เป็นตระกูลที่สืบทอดความรู้และวัฒนธรรมประเพณีอันดีงาม แต่ พ่อแม่ของซูจ้านจากไปเร็ว เหลือแต่ว่าคนเดียว จนถึงตอนนี้ จ้านก็ใกล้จะอายุสามสิบแล้ว ที่ย่าของเขากระวนกระ นกระวายเรื่อง แต่งงานของเขา มันก็เป็นเรื่องปกติ
“เร่งรัดนายอีกแล้ว?”เสิ่นเผยชวนเอาไหลไปชนเขา
“ใช่น่ะสิ”
“มันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง? “เสิ่นเผยชวนเชิดคาง ใส่เขา ห่างออกไปไม่ไกล ฉินยากอดหลินซินเหยียนไม่ปล่อย มือ”ฉันได้เจอคุณสักที ช่วงที่คุณหายตัวไป ฉันเอาแต่รู้สึกหวาด กลัวหวาดระแวง กลัวว่าคุณจะเจอกับอันตราย ที่พวกเรากลับมา ประเทศในครั้งนี้ ทั้งรู้สึกตื่นเต้นทั้งประหม่ามากๆเลย
“เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก ฉันก็ไม่เป็นอะไรแล้วไม่ใช่ หรือไง?”หลินซินเหยียนตบๆลงที่ไหล่ของเธอ
ซูจ้านมองไปยังฉินยา เบะปาก ผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลย แต่อ่อย ยากชะมัด”
“ฝีมือระดับนาย ยังเอาผู้หญิงคนนี้ไม่ลง?” เสิ่นเผยชวนพูดแซว ซูจ้านจ้องเขม็งเขา “ผมเป็นคนที่ไร้ศีลธรรมขนาดนั้นเลยเห รอ?”
“เหอะๆ” เสิ่นเผยชวนขำออกมา ในใจคิดทำไมตอนนี้กลาย เป็นคนดีไปซะแล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ยังเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำกันแต่ละ วัน เหมือนกับเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เลย
แต่เสิ่นเผยชวนรู้ดี ว่าเขาแค่เล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร
“ใช่แล้ว”เสิ่นเผยชวนคล้องคอเขาเอาไว้ไปแอบพูดคุยกัน ริมๆ ฉันสังเกตว่าจึงเธอกับ……..
“พ่อ พวกเขากำลังคุยอะไรกัน?”หลินลุยซีปีนขึ้นไปที่ไหล่ของ จงจึงห้าว มองทั้งสองคนที่กำลังแอบคุยลับๆล่อๆกันตรง หน้าต่างที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
“ไม่ต้องไปยุ่งกับพวกเขาหรอก” จงจึงห้าวอุ้มเธอขึ้นไปข้างบน
หลินซินเหยียนไปช่วยฉินยาลากกระเป๋าเดินทาง เดินทางมา น่าจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ”
“อื้อ”ฉินยาไม่ให้หลินซินเหยียนช่วยตัวเองลากกระเป๋า ฉัน คนเดียวไหว เธอยื่นมือออกไปลูบหัวของหลินซีเฉินเสี่ยวเฉิน”
“ป้าฉิน ทําไมถึงกลับมาพร้อมกับเขาล่ะ?”หลินซีเฉินหันมองซู จ้านแล้วก็หันมองฉินยา
ตอนแรกหลินซินเหยียนก็อยากจะถามเหมือนกันว่าพวกเขา
มาด้วยกันได้ยังไง
“เขาไปบอกฉันที่ร้านว่าเจอตัวคุณแล้ว ฉันใจร้อนอยากจะเจอ คุณ ก็เลยตามมาด้วย พอคุณไม่อยู่ ในร้านไม่มีออดเดอร์ไม่มี ลูกค้าเลย”
ฉินยารู้สึกผิดหวัง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสามารถมากพอ ลูกค้าสองคนที่เธอต้อนรับนั่น ถึงแม้จะบอกว่าพึงพอใจในการ ออกแบบของเธอก็ตาม แต่กลับบอกว่าไม่มีจุดไหนที่แปลกใหม่ น่าสนใจ ก็เลยไม่ได้ออเดอร์สินค้า
ตอนนี้ไอรอนกำลังเฝ้าดูร้านอยู่ เธอก็เลยมาได้
หลินซินเหยียนตบลงที่ไหลของเธอพร้อมกับพูดปลอบ ไม่ เป็นไร เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว
รอเธอเชิญอาจารย์ที่ทำผ้าไหมเชียงหยุนซามาให้ได้ก่อน ต่อ
ไปก็ไม่ต้องกลัวว่าจะขายไม่ได้แล้ว
ฉินยาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงก่อนหน้านี้ให้กับหลินซินเหยียน ทั้งสองคนขึ้นไปข้างบนพลางพูดคุยกันไปพลาง
เสิ่นเผยชวนเตรียมอาหารเย็นที่เยอะแยะมากมายเอาไว้แล้ว เพื่อเป็นการต้อนรับซูจ้านกับฉินยา
หลินลุยง่วงนอน แถมจะให้จงจึงห้าวอุ้มอีก”พ่อ อุ้มหนูให้
หลับหน่อย” เจ้าเด็กน้อยขี้อ้อนมาก กอดคอของเขาไม่ยอมปล่อย พูดด้วย
เสียงอ่อนหวานน่าเอ็นดู “พ่อ”
จงจิ่งห้าวจุ๊บลงที่แก้มของลูกสาว ใครจะไปปฏิเสธลง ถูกเธอ ทำให้ใจอ่อนระทวยขนาดนี้
จงจึงห้าวพูดที่หูของหลินซินเหยียน “ผมพาเธอขึ้นไปก่อนนะ”
หลินซินเหยียน
หลังจากที่จงจิ่งห้าวเดินไปแล้ว หลินซินเหยียนก็บอาหารให้ ลูกชาย หลินเฉินกินไปหนึ่งคำ จากนั้นก็วางตะเกียบลง ลงจาก เก้าอี้
“ผมกินอิ่มแล้ว”
จะกลับไปยังห้องของตัวเอง รู้เรื่องรู้ราวเหมือนกับผู้ใหญ่ หลิน ซินเหยียนไม่วางใจเขา เดี๋ยวหม่ามีขึ้นไปเป็นเพื่อนลูก”
“ไม่ต้องครับ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครอยู่กับผมสักหน่อย เขาชี้ไปที่ บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างหลัง
เหอยเจ๋อไม่มีเบาะแส จงจึงห้าวกังวลว่าเขาจะมาลงมือกับลูก และหลินซินเหยียนอีก ก็เลยให้บอดี้การ์ดคอยประกบอยู่ตลอด เวลา
“แบบนี้ไม่ได้นะพี่สะใภ้ พวกเราอุส่ามาหาคุณไม่สนระยะทาง เลยว่าจะไกลแค่ไหน คุณจะทิ้งไม่สนใจพวกเราไปทั้งแบบนี้เห รอ?” ซูจ้านพูดมองหลินซินเหยียนอย่างน้อยใจ คุณดูสิผมอุส่า พาคุณฉินมาหาคุณโดยไม่สนความยากลำบากแบบนี้ ผมดื่มให้ กับคุณสักแก้วก็แล้วกัน?”
ตอนแรกเขาอยากจะพูดว่า คุณควรจะดื่มให้ผมสักแก้ว แต่ เธอเป็นภรรยาของจงจึงห้าว เขาไม่กล้าให้เธอดื่มให้
จึงเปลี่ยนคำพูด เป็นตัวเองดื่มให้กับเธอแทน
หลินซินเหยียนมองซูจ้านแล้วก็มองเสิ่นเผยชวนกับฉินยา รับ เหล้าที่ซูจ้านยื่นให้ก่อนพูดยิ้มๆ แก้วนี้ฉันดื่ม ให้คุณ ตอนที่ฉันไม่อยู่ ขอบคุณพวกคุณที่ช่วย ดูแลคนข้างกายแทนฉันด้วยนะ
เธอดื่มเหล้าขาวหมดแก้ว ตอนที่กลืนลงไปมันบาดคอจนรู้สึก เจ็บ เธอขมวดคิ้ว วางแก้วลง คว้าน้ำเปล่าดื่มตามไปหนึ่ง เพื่อ ให้บรรเทาอาการบาดคอ
ซูจ้านกระพริบตา”พี่สะใภ้ดื่มเก่งจัง ผมก็ดื่มเกลี้ยงแล้วเหมือน
กัน”
เหล้าก็ดื่มแล้ว หลินซินเหยืนนคิดถึงลูกทั้งสองคน ก็เลยพูด ขึ้น “พวกคุณต่อกันเลยนะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปข้างบนก่อน
ซูจ้านลากเธอไว้ พี่สะใภ้ คนไร้มนุษยธรรมแบบจงจึงห้าว นอกจากจะกดขี่ข่มเหงพวกเราแล้ว ก็ไม่เห็นว่าพวกเราเป็นคน ด้วยซ้ำ ผมรู้สึกอมทุกข์อยู่ภายในใจ แต่ผมไม่กล้าพูด”
ซูจ้าน ร้องไห้ พลางพูดฟ้องเรื่องจงจึงห้าว
หลินซินเหยียน
แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับเธอ
“เขาไร้มนุษยธรรมขนาดนั้นจริงๆเหรอ?”หลินซินเหยียนหัน มองพร้อมกับพูดถามซูจ้านที่กำลังเกาะเกี่ยวเธอไม่ยอมปล่อยเหมือนกับหมาน้อยตัวหนึ่ง
จานเบะปาก พยักหน้าอย่างแรง แถมยังชี้ไปที่เสิ่นเผยชวน ให้เขาช่วยยืนยันให้กับตนเองอีกเสียง ไม่เชื่อถามเขาดูก็ได้
รู้ดีว่าเขาจงใจซื้อให้หลินซินเหยียนดื่มเหล้ากับเขา เสิ่นเผย ชวนแสร้งทําเป็นไม่ได้ยิน หันกลับไปมองฉินยา พร้อมกับถามขึ้น ด้วยความเป็นห่วงเดินทางมาคงเหนื่อยแล้วใช่ไหม?
ฉินยาส่ายหัว ไม่เหนื่อย
“ไอ้เด็กนี่มีรังแกคุณบ้างไหม?” เสิ่นเผยชวนสื่อถึงสิ่งที่อยู่ใน
ใจ
ฉันยาก้มหน้า เม้มริมฝีปากพร้อมกับส่ายหัว คุณซู ดูแลฉันดี มาก
“เห็นไหมล่ะ ผมเป็นผู้ชายประเภทที่รังแกแต่ผู้หญิงหรือไง? เส้นเผยชวนคุณดูถูกผมเกินไปแล้ว! “ซูจ้านลุกขึ้นยืน ชี้ไปที่เดิน เผยชวนพวกคุณตบกันแล้วก็เดินจากไป ปัญหาอะไรก็โยนมา ให้กับผมทั้งนั้น”
ซูจ้านไม่ได้เมาเลย แกล้งทำเป็นเมา ลากหลินซินเหยียนเอาไว้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมให้เธอไป แถมยังบ่นกับเธอว่างานที่ตัวเอง ทำมีตั้งเยอะแยะมากมาย ในความจริงแล้วตั้งใจจะบอกว่าวัน เวลาที่เธอหายตัวไป จงจิ่งห้าวกระวนกระวานใจขนาดไหน คุณรู้ไหม? ว่าพอคุณ หายตัวไปแล้ว ผมไปตามหาตัวคุณกับจงจิ้งห้าว ต่อมาพอรู้ว่า คุณอยู่ที่นี่ เขาก็พาเสิ่นเผยชวนมา ทิ้งผมไว้ที่เมือง ให้จัดการ เรื่องปัญหาของเหอยหลิน แต่คุณวางใจได้ ผมจัดการเสร็จ เรียบร้อยแล้ว เธอจะไม่มีทางออกมาสร้างปัญหาอะไรได้อีก แล้ว……”ซูจ้านเข้าไปใกล้หลินซินเหยียน เธอก่อเหตุฆ่าคนแล้ว อยู่ลอยหน้าลอยตาต่อไปไม่ได้แน่นอน
หลินซินเหยียนมองซูจ้านด้วยความรู้สึกที่หลากหล กหลาย รู้สึก สะเทือนในใจอย่างแรง ตอนแรกเหอรุ่ยหลิน ใช้ลูกทั้งสองคนมา บีบบังคับให้เธอออกมา เพื่อความปลอดภัยของลูก เธอติดกับที่ เหอรุ่ยหลินวางไว้ ถูกเหอรุ่ยหลินควบคุมบงการ
ที่จงจิ่งห้าวสามารถมาหาเธอที่นี่จนเจอได้ เธอก็รู้สึกประหลาด ใจไม่น้อย
คิดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือจัดการกับเหอรุ่ยหลิน
ซูจ้านรินเหล้าให้กับหลินซินเหยียน ของตัวเองก็รินเต็มแล้ว เช่นกัน “ผมช่วยคุณขนาดนี้ คุณต้องดื่มกับผมสักแก้วไหมล่ะ?”
หลินซินเหยียนรู้ว่าคำพูดนี้ของเขาจงใจพูดให้เธอฟัง ยกแก้ว ขึ้น”สมแล้วที่พวกคุณเป็นพี่น้อง
ซูจ้านอึ้งตะลึง จงใจทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง
ฉันยามองดูอยู่ข้างๆเริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมาบ้างแล้ว เห็น ได้ชัดว่าจ้านจงใจให้หลินซินเหยียนดื่มเหล้า
เธออยากจะเข้าไปห้ามปาม แต่กลับถูกเส้นเผยชวนดึงเอาไว้ จงใจรั้งเธอไว้ คุณฉิน คุณพาซูจ้านมา คงจะเหนื่อยตลอดทั้งทาง แล้ว ขอบคุณที่คุณพาไอ้เจ้าน้องชายที่ไร้ประโยชน์คนนี้ของผม มาถึงอย่างปลอดภัยนะครับ”
พูดพลางเขาก็ยัดแก้วเหล้ามาในมือของฉันยา
ฉินยา”…..”
เหตุผลนี้มันไม่เกี่ยวกันเลยนะ
“ขอบคุณครับคุณฉินเสิ่นเผยชวนไม่ให้โอกาสฉินยาได้ ปฏิเสธ พูดขอบคุณออกมาก่อน
บังคับให้เธอต้องดื่มให้ได้
วิธีการของเสิ่นเผยชวนกับซูจ้านชัดเจนเกินไป หลินซินเหยีย นรู้ดี แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธที่จะเมาสักครั้ง เหมือนที่พวกคุณคิด ฉัน กับจงจิ่งห้าวจริงๆแล้วไม่ได้ดีเหมือนที่เห็นๆกัน…….
ซูจ้านกับเสิ่นเผยชวนมองตากัน ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมอง
ทะลุถึงเจตนาของพวกเขา?
ทั้งสองคนหันสายตากลับมาอย่างเงียบๆ แสร้งทำเป็นสับสน มึนงงไม่รู้เรื่อง “พี่สะใภ้ว่าอะไรนะ คุณกับจึงห้าวชะตาฟ้าลิขิต ให้ มาคู่กันเลยนะ”
หลินซินเหยียนยิ้มๆ ถ้าจะพูดถึงเรื่องโชคชะตา อย่างอื่นซะมา กกว่ามั้ง เรื่องแบบนี้พูดยาก
ถูกหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่วัยเด็ก ไม่ใช่โชคชะตาสักหน่อย
ซูจ้านพูดอย่างระมัดระวัง คุณยังโกรธเรื่องที่เขาหย่ากับคุณ ก่อนหน้านี้อยู่อีกเหรอ?”จู่ๆจ้านก็เปลี่ยนเรื่อง พูดขึ้นอย่าง จริงจัง “ถ้าเป็นผม ผมก็โกรธ หย่าเพื่อผู้หญิงคนอื่น ผมไม่มีทาง ให้อภัยเขาแน่นอน”
ไม่นานคำพูดของซูจ้านก็อ่อนลง “ถือซะว่าเห็นแก่ลูกทั้งสองคน ให้โอกาสเขาสักครั้งไหม?”
หลินซินเหยียนจิบเหล้าไปหนึ่งคำ พวกเขาไม่เข้าใจว่ามันมี อะไรที่ซับซ้อนซ่อนอยู่
ที่เธอไม่ยอมรับจงจึงห้าวอย่างหมดจิตหมดใจ ไม่ใช่เพราะว่า เรื่องหย่า ถึงยังไงในตอนนั้นต่างคนต่างก็ไม่ชอบกันและกัน แค่ถูกผู้อาวุโสจับมาให้อยู่ด้วยกัน เท่านั้น
แต่เธอแค่ไม่มั่นใจว่าที่จงจึงห้าวดีกับเธอ เป็นเพราะว่าเห็นแก ลูกทั้งสองคน
เธอไม่มั่นใจว่าตัวเองชอบเขาจริงๆไหม ตัวเองชอบมากขนาดไหนเท่านั้นเอง
เรื่องของความรู้สึก เธอไม่ชอบถูกคนมาจี้จี้จุกจิกหรือมา วิจารณ์อะไร จากนี้ไป จะทำแบบนี้ไม่ได้แล้ว ครั้งหน้าฉันจะโกรธ แล้วนะ”
เสิ่นเผยชวนจ้องมองซูจ้าน เขามองว่าความสัมพันธ์ระหว่างจง จิ่งห้าวและหลินซินเหยียนลึกซึ้งเข้าใจยาก เลยเอาเรื่องนี้ไปบอก กับซูจ้าน เขาก็เลยเสนอไอเดียนี้มา ก็คือมอมให้หลินซินเหยียน เมา แล้วเอาไปส่งบนเตียงของจงจึงห้าว แค่นี้เรื่องมันจะ คลี่คลายลงตัวแล้ว
ผลที่ได้กลับถูกเธอมองออก
ซูจ้านยิ้มอย่างอึดอัด พูดเสียงแผ่วเบา ผู้หญิงถ้าฉลาดเกินไป มักจะไม่เป็นที่ชื่นชอบนะ”
“พวกคุณอย่าให้ฉินยาดื่มมากไปล่ะ ฉันจะกลับไปดูเสี่ยวเฉิ นกับเสี่ยวลุยก่อน “หลินซินเหยียนพูดออกมาอย่างชัดเจนแจ่ม แจ้ง ซูจ้านก็ไม่กล้าซื้ออะไรต่อ
ทำได้แค่มองหลินซินเหยียนเดินจากไป
ฉินยาที่เพิ่งรู้สึกตัวทีหลัง ถึงได้รู้แล้วว่าจ้านจงใจให้หลินซิน เหยืนนดื่ม แต่ทำไมถึงให้ดื่ม เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
“พวกคุณทําแบบนี้ไม่ค่อยดีเลยนะ”ฉินยาหันไปมอง จ้าน ผู้ชายหนึ่งคน จงใจให้ผู้หญิงดื่มเหล้า มันเป็นเรื่องที่ไร้ มนุษยธรรมมากเลยนะ โชคดีที่คุณหลินฉลาด แค่มองก็รู้ แผนการของคุณแล้ว
ซูจ้านรู้สึกผิดในใจจริงๆ เขาก็แค่อยากจะช่วยเหลือพี่น้อง เท่านั้นเอง
สาวน้อยคนนี้กล้ามากล่าวโทษตำหนิเขา เขาลากเก้าอี้ออกมา ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉินยา แล้วคุณรู้อะไร?
คือ ถึงได้กล้ามากล่าวโทษตำหนิผม?”
เขาจงใจเข้าไปใกล้เธอ ตอนที่พูดมีกลิ่นของเหล้าแผ่กระจาย ออกมากระทบหน้า เธอขมวดคิ้ว”คุณออกไปเลยนะ!
“จะให้ไปไหน? ที่ตั้งใหญ่ขนาดนี้”ซูจ้าน อยู่ใกล้เธอ ปากเข้า ใกล้ใบหน้าของเธอมากขึ้น
เสิ่นเผยชวนส่ายหัว ชัดเจนมากว่าซูจ้านกำลังอ่อยเธออยู่ เขาไม่อยากเป็นก้างขวางคอ ก็เลยลุกขึ้นเดินจากไป อย่างเงียบๆ
จินยาพอเห็นเขาเดินจากไป ก็คิดที่จะไปเช่นกัน แต่กลับถูก จ้านลากเอาไว้
“อย่าไป ดื่มกับผมก่อน…….. “คุณบ้าหรือไง ปล่อยฉันนะ…….
เสิ่นเผยชวนปิดประตูลง คิดในใจ หมอนี่ไม่แน่ว่าสิ้นปีนี้อาจจะ ได้แต่งงานจริงๆก็ได้
จริงๆแล้วฉินยาไม่เลวเลย อายุยังน้อย ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสา
หลินซินเหยียนขึ้นมาถึงข้างบน หลินลุยซีกับหลินซีเฉินก็นอน หลับไปแล้ว ในห้องน้ำมีเสียงน้ำซู่ซ่าดังออกมา ประตูกระจกฝ้า เปิดแง้มอยู่ไม่ได้ปิดสนิท เธอผลักมันเบาๆ ประตูก็เปิดออก
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ