บทที่ 197 ให้ตายก็ไม่ยอมรับ

หลินซินเหยียนกำลังคิดที่จะเปิดปากพูดอธิบาย ก็ถูกพนักงาน หญิงพูดตัดบทขึ้นมาก่อนพี่อย่าไปฟังเธอนะ คนพวกนี้เป็นคนที่ เธอพามา พังร้านของเราจนกลายเป็นสภาพนี้ พี่รีบไปพาคนมา จับพวกเขาเถอะ

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว

จงจึงห้าวส่งลูกสาวให้กับหลินซินเหยียนไปรอผมในรถ

เดี๋ยวเขาจัดการเรื่องที่นี่เอง แม้ว่าเขาอยากที่ฝึกฝนความกล้า ของลูกชาย แต่ก็ไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้ เหมือนกัน ลูกสาวเป็นเด็กผู้หญิง ไม่เหมือนกับลูกชาย

หลินซินเหยียนรับลูกสาวมา อุ้มเธอไว้คิดที่จะเดินจากไป ก็ได้ ยินเหยาชิงชิงลูกพี่ลูกน้องของพนักงานหญิงคนนั้นเรียกรั้งเอาไว้ ก่อน”เรื่องมันเกิดมาจากคุณ ถ้าคุณไปแล้ว เรื่องนี้จะอธิบายกัน ให้เข้าใจได้ยังไง?

จงจึงห้าวเงยมองขึ้นมา แววตานิ่งไม่ขยับเขยื้อน ดูห่างเหินไม่ แยแส พูดกับผมแทน”

เหยาชิงชิงมองสบตากับจงจิ่งห้าว ในใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ดูน่าเกรงขามกว่าไปยื่นหนึ่งมาก หน้าตาที่เย็นชาไม่แยแสและ หนักแน่น หนาวเข้าไปถึงกระดูก ทำให้ก้าวเท้าถอยหลังไปอย่าง ช่วยไม่ได้
เธอสองมือกหมัดแน่น “พวกเราเป็นนักธุรกิจที่สุจริต พวกคุณ

ทำแบบนี้ มันเกินไปไหม?”

จงจิ่งห้าวริมฝีปากยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน

พนักงานหญิงไปหลบอยู่ข้างหลังของเหยาชิงชิง พวกเขาจะ ต้องเป็นพวกนักเลงอันธพาลแน่ๆ รีบเรียกประธานไปมาเถอะ”

ในเวลานี้ เสิ่นเผยชวนเดินออกมาจากร้าน กระซิบที่ข้างหูของ จงจิ่งห้าว

เหยาชิงชิงไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรกัน แต่ร้านพังแล้ว เธอ กับลูกพี่ลูกน้อง เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอสองคนอยู่ในเงื้อมมือของ พวกเขาแบบนี้จะต้องเสียเปรียบแน่ๆ

พอครุ่นคิดดูแล้ว เธอก็เลือกที่จะโทรไปหาไปยื่นหนัง

หวังว่าเขาจะช่วยตัวเองจัดการปัญหานี้ได้

ชัดเจนมาก ว่าอีกฝั่งถือว่าตัวเองมีคนมากกว่าเลยมารังแกคน

อื่น

ทางด้านของ ไปยื่นหนึ่งกำลังเตรียมตัวที่จะไปรับหลินซินเหยี ยนที่โรงแรมพอดี เพื่อไปหาอาจารย์ที่ทำผ้าไหมเชียงหยุนซา แต่ ดันได้รับสายจากเหยาชิงชิงก่อน

“มีธุระ?”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“ร้านของฉันถูกคนมาถล่มร้านจนพังหมดแล้ว คุณช่วยมาสัก หน่อยได้ไหม? “เหยาชิงชิงก้มหน้า เธอกับไปยื่นหนิงโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเดียวกัน รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ต่อมา พวกเขาต่างคนก็ต่างถูกคนรับไปเลี้ยง จนกระทั่งหนึ่งปีก่อนเธอ กับไปยื่นหนึ่งเพิ่งจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง

ที่เธอมีร้านที่ดีๆ ในห้างแห่งนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่าไปยื่นหนึ่งเป็น คนให้กับเธอ

ไปยื่นหนึ่งมองดูเวลา เวลายังทันอยู่ ก็เลยรับปากว่าจะไปดูสัก หน่อย

แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นจะเจอกับหลินซินเหยียนและจง

จิ่งห้าว

พนักงานหญิงที่หลบอยู่ข้างหลังของเหยาชิงชิงมาตลอด พอ เห็นไปยืนหนึ่งเข้ามา ก็เชิดหน้าขึ้นดูสิ ฉันบอกพวกคุณแล้ว ว่า ประธานไปสนิทกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน กล้ามาก่อเรื่องที่นี่ มารน หาที่ตายชัดๆ”

เหยาชิงชิงขมวดคิ้ว มองลูกพี่ลูกน้อง แม้ว่าเธอจะมีความ สัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับไปยืนหนึ่ง แต่เธอก็ไม่อยากจะเอาความ สัมพันธ์นี้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับไปยื่นหนึ่ง

ดังนั้นพอได้ยินคำพูดของลูกพี่ลูกน้องตัวเอง จึงขมวดคิ้วอย่าง ช่วยไม่ได้

ไปยื่นหนึ่งฉลาดมาก มาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ในใจก็เดา ได้คร่าวๆแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ตอนที่เดินผ่านหลินซินเหยียน เขามองมายังเธอ พร้อมกับถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?

หลินซินเหยียนไปยืนข้างๆ จงจึงห้าว ส่ายหัว”ไม่เป็นไร

เธอไม่เข้าใจไปยื่นหนังอยู่หลายจุด

แถมเพื่อลูกๆทั้งสองคนแล้ว เธอไม่อยากให้คนนอกมองความ สัมพันธ์ระหว่างเธอกับจงจึงห้าวออกว่าไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน ตามปกติทั่วไป

ไปยื่นหนึ่งมองการกระทำของเธอ แววตาขยับเล็กน้อย แต่ก็ กลับมาสงบนิ่งตามเดิม ในเวลาอันรวดเร็ว

การกระทําของเธอ ทำให้จงจึงห้าวสีหน้านิ่งขรึม คิ้วขมวดมา โดยตลอด แม้แต่มุมปากก็ยกขึ้น

“คุณมาพอดีเลย ผมกำลังอยากที่จะขอคำอธิบายจากประธาน

ไปอยู่พอดี จงจิ่งห้าวคล้องแขนของหลินซินเหยียนเอาไว้ พร้อม

กับเดินเข้าไปในร้านที่สภาพเละยุ่งเหยิงไปหมด

เงินเผยชวนให้คนจัดระเบียบทำความสะอาดโซฟา ก่อนที่จง จึงห้าวจะให้หลินซินเหยียนนั่งลงไป

เท้าของเธอได้รับบาดเจ็บ ถ้าเอาแต่ยืนจะทำให้แผลหายช้าลง

พนักงานหญิงคนนั้นอึ้งตะลึงไปเรียบร้อยแล้ว เกิดเรื่องขึ้นกัน

แน่?

ทำไมคนคนนี้ถึงไม่กลัวแม้กระทั่งประธานไป? แถมยังดูน่าเกรงขามกว่าเขาอีกด้วย?!

ไปยื่นหนึ่งแห่งไปเฉิงเป็นคนที่มีอำนาจที่สุด แล้วคนคนนี้เป็น ใครกัน?

ไหนจะผู้หญิงคนนี้อีก?

แม้แต่ประธานไปก็ยังเป็นห่วงดูแลเธอ

มือของเธอที่กำลังกุมมือของเหยาชิงชิงด้วยความเครียดและ กดดัน บีบอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว จนมือของเหยาชิงชิงเจ็บปวดไป หมด เธอขมวดคิ้วมองไปยังลูกพี่ลูกน้อง “พวกเขาเป็นคนก่อเรื่อง เธอจะกลัวอะไร?”

พนักงานหญิงตื่นตกใจ เธอมักจะอ้างความสัมพันธ์ของเหยา ชิงชิงกับไปยื่นหนึ่ง มาทำตัวหยิ่งยโสวางมาดใหญ่โตในร้านนี้ อยู่เสมอทุกครั้งก็มักจะไม่มีใครกล้าต่อต้านเธอ

แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกตัวเองเจองานหนักเข้าแล้ว

ปกติแล้วจะเป็นเธอที่รังแกคนอื่น รังแกจนชินแล้ว จู่ๆไปยื่นหน งมายอมอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนแบบนี้ จะไม่ให้เธอตื่นตกใจได้ ยังไง?

“พี่ พี่ คนคนนี้เป็นใครกัน?”

“ฉันไม่รู้”เหยาชิงชิงก็ไม่เคยเจอเหมือนกัน

แต่ดูท่าแล้วไม่น่าจะใช้คนธรรมดาแน่นอน

ในตอนนี้พนักงานหญิงยิ่งกระวนกระวายใจขึ้นไปอีก คนที่แม้แต่เหยาชิงชิงก็ยังไม่รู้จัก

ไปยื่นหนึ่งเข้าไปข้างในร้าน ที่พื้นและยุ่งเหยิงไปหมด แทบจะ ไม่มีที่ให้ยืนเลยสักนิด เขากวาดสายตามองไปรอบๆร้านหนึ่งที่ สายตาหันไปมองจงจึงห้าว ก่อนจะถามยิ้มๆ การบริการไม่ดีเห

จงจิ่งห้าวยกริมฝีปากเล็กน้อย พูดตอบกลับไปอย่างนิ่งๆไม่ หนักไม่เบา”ถิ่นของประธานไป แน่นอนว่าไม่มีใครกล้ามาก่อ เรื่องหรอกครับ แต่ว่า…….เขาหันไปส่งสายตาให้กับเสิ่นเผย ซวน”ประธานไปดูจบแล้ว พวกเราค่อยคุยกันดีกว่า”

เสิ่นเผยชวนเข้าใจเจตนาของเขา ให้คนเอาโน๊ตบุ๊คลงมาจาก รถ มาวางลงบนโต๊ะเคาน์เตอร์ เสียบยูเอสบีเข้าไป เปิดยูเอสบี พลางพูดขึ้นวีดิโอนี้เป็นวีดิโอที่ผมตัดมาจากกล้องวงจรปิดของ ร้าน เกิดอะไรขึ้นบ้าง พวกเรามาดูสักหน่อยก็รู้แล้วครับ”

พนักงานหญิงอึ้งตะลึง เธอลืมไปได้ยังไงว่าในร้านติดกล้อง วงจรปิดเอาไว้ด้วย

เนื้อหาภายในวิดีโอ……..

ไม่ได้ เธอจะให้เหยาชิงชิงเห็นเรื่องที่เธอทำในร้านไม่ได้ ไม่ อย่างนั้นเรื่องของเธอก็จะถูกเปิดโปง เธอคิดจะเข้าไปทำลายให้ คอมพัง แล้วแย่งยูเอสบีมา เสิ่นเผยชวนรู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้อง อับอายจนโมโหเกรี้ยวกราดแน่นอน ดังนั้นจึงให้คนเตรียมรับมือ ป้องกันไว้แล้ว

พอเธอพุ่งเข้ามา ก็ถูกขวางเอาไว้ทันที
ไม่นานภาพก็ถูกฉายออกมาอย่างราบรื่น

เมื่อตะกี้ที่เสิ่นเผยชวนไปกระซิบที่ข้างหูของจงจิ้งห้าว ก็เพื่อ บอกกับเขาว่า ตัวเองได้วีดิโอจากในร้านมาแล้ว แถมยังเจอของ อย่างอื่นอีกด้วย

ในภาพไม่ใช่ภาพตอนที่หลินซินเหยียนเข้ามาในร้าน แต่เป็น ภาพที่พนักงานหญิงฉวยโอกาสตอนที่เหยาชิงชิงไม่อยู่แอบเอา เงินที่ซื้อเสื้อผ้าของลูกค้าเข้ากระเป๋าตัวเอง มักจะพูดข่มขู่ลูกค้าที่ เข้ามาในร้านเป็นประจำ ถ้าลองแล้วต้องซื้อ ไม่อย่างนั้นก็จะเอา ชื่อของไปยื่นหนิงคนใหญ่คนโตคนนี้ไปข่มขู่พวกเขา

ในไปเฉิง ชื่อของไปยื่นหนึ่งไม่มีใครที่ไม่รู้จัก แน่นอนว่ามีคนมากมายที่ไม่ยอมไปยุแหย่ด้วย ใช้เงินจัดการทุกเรื่อง

ไปยื่นหนิงสีหน้าดูไม่ดี

นี่เป็นสีหน้าที่ดูไม่ดีที่สุดที่หลินซินเหยียนเคยเจอตั้งแต่รู้จักกับ เขามา

เหยาชิงชิงหน้าบูด ดูไม่ได้ยิ่งกว่าไปยื่นหนึ่ง

พนักงานหญิงพอเห็นว่าเรื่องถูกเปิดโปงแล้ว ก็อยากจะเดินหนี ไป แต่กลับถูกเสิ่นเผยชวนรั้งเอาไว้”จะรีบร้อนเดินหนีไปทำไม?

“พวกนี้เป็นสิ่งที่คุณปลอมแปลงขึ้นมา เพื่อที่จะใส่ร้ายฉัน พนักงานหญิงดึงดันที่จะไม่ยอมรับ
เงินเผยชวนขี้เกียจที่จะสนใจเธอ

เส้นเผยชวนแค่เลือกตัดส่วนที่สำคัญๆออกมา แต่ว่าแค่นี้มันก็ ตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว กว่าจะถึงสถานการณ์ตอนที่หลินซินเหยียน เข้ามาในร้าน

พนักงานหญิงดูถูกดูแคลนก่อน คิดว่าหลินซินเหยียนไม่มี ปัญญาซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ ต่อมาก็ดึงหลินซินเหยียนเอาไว้ไม่ให้เธอ ไป จะต้องให้เธอซื้อให้ได้ แถมยังเอาชื่อของไปยื่นหนึ่งมาขู่เธอ อีก แล้วยังบอกว่าเธอเป็น โสเภณี อีกด้วย…….

แต่แค่หลินซินเหยียนไม่หลงกลเธอ พอได้ยินชื่อของไปยื่นหน งก็เอาเงินมาจัดการให้เสร็จเรื่อง

จากนั้นบอดี้การ์ดก็เข้ามา

ชัดเจนว่าพนักงานหญิงคนนี้มีมีทัศนคติและท่าทีที่ไม่ถูกต้อง

พูดจาโผงผาง

“พี่….มาถึงขั้นนี้แล้วพนักงานหญิงคนนี้ก็ยังคิดที่จะเล่นลิ้น ต่อ” ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมาทั้งนั้น คิดที่จะใส่ ร้ายฉัน อย่าไปเชื่อเด็ดขาด…….

เจี๊ยะ!

เหยาชิงชิงพุ่งเข้ามา ตบไปหนึ่งที เธอโกรธจนสั่นไป หมด“หลักฐานทนโท่แบบนี้ เธอยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?!

พนักงานหญิงเอามือจับหน้า แววตาจ้องเขม็ง ราวกับคิดไม่ ถึงว่าเธอจะเข้ามาตบแบบนี้
หน้าครึ่งซีกซาจนไม่รู้สึกอะไร

“พะ พี่ ฉันถูกใส่ร้ายจริงๆนะ”เรื่องมาถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่ ยอมรับ

ไม่อย่างนั้นเธอก็จะจบเห่แน่นอน

เหยาชิงชิงกัดฟันกรอดๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังไม่กลับใจอีก เหรอ?

จะตายก็ยังไม่ยอมรับ?

“ถ้าเธอไปรนหาที่ตายเอง ก็ไม่มีใครไปช่วยเธอได้หรอกนะ” เหยาชิงชิงที่กำลังโมโหเกรี้ยวกราดกลับเงียบสงบลง คน ที่’แบล็คเมล์ หักหลังเธอในวันนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วๆไป ถ้า เธอไม่เอาเรื่องเอาความ เกรงว่าอีกฝั่งก็จะไม่ปล่อยเธอไปเหมือน กัน

“ขอโทษนะ”เหยาชิงชิงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของไปยื่นหนึ่ง ก้มหัวขอโทษ”ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอถือว่าฉันรู้จักกับคุณ ใช้ชื่อของ คุณมาแบล็คเมล์ข่มขู่ลูกค้าที่เข้ามา….”

ไปยื่นหนังยกมือขึ้นมา ไม่อยากจะฟังคำอธิบายของเธอ เขายังคงยิ้มมองไปยังจงจึงห้าว คุณจะเอายังไง?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ