บทที่ 194 อยากนอนกับคุณ

“ว่าง”หลินซินเหยียนตอบกลับไปโดยไม่คิด

ถ้าสามารถพูดโน้มน้าวให้อาจารย์คนนั้นกลับเมืองกับเธอ ได้ ก็จะมีประโยชน์กับเธอ

แถมเธอก็อยากจะรีบจัดการเรื่องทางนี้ให้เร็วที่สุด จากนั้นก็ พาลูกๆทั้งสองคนกลับไปด้วย

“ได้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเตรียมการเองไปยืนหนึ่งยิ้มๆ

จงจิ่งห้าวสีหน้าดำมืดไปเรียบร้อยแล้ว

อาหารมื้อนี้ เขาไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด ถ้าไม่ใช่ เพราะลูกสองคนอยู่ด้วย ไม่อยากให้ไปยื่นหนึ่งได้รู้ถึงความ สัมพันธ์ของเขากับหลินซินเหยียน ว่าไม่ใช่สามีภรรยากันตาม ปกติทั่วไป ป่านนี้เขาจูงหลินซินเหยียนกลับไปตั้งนานแล้ว

หลังจากทานอาหารเสร็จ ไปยื่นหนึ่งมองมายังจงจึงห้าววันนี้ ขอบคุณประธานจงสำหรับการต้อนรับมากเลยนะครับ

จงจิ่งห้าวเหลือบตามองเขาอย่างเย็นชา ไม่ต้องเกรงใจ”

ไปยื่นหนิงรู้แล้วว่าตั้งแต่ที่หลินซินเหยียนรับปากกับเขาว่าจะ ไปหาอาจารย์ที่ทำผ้าไหมเซียงหยุนซาคนนั้น เขาก็รู้สึกไม่สบ อารมณ์แล้ว ตอนนี้เขาก็เต็มใจที่จะสาดน้ำมันเข้ากองไฟ เขาหัน ไปมองหลินซินเหยียนพรุ่งนี้เช้าผมมารับคุณที่โรงแรมนะ”
ขณะที่พูดสายตาของเขาชำเลืองไปมองเท้าของเธอ พรุ่งนี้

สวมรองเท้าพื้นเรียบล่ะ อาจารย์คนนั้นอาศัยอยู่ที่ไกลแล้วก็

กันดาร ถนนหนทางเดินไม่ค่อยสะดวก”

“ฉันเข้าใจแล้ว” หลินซินเหยียนไม่ได้พูดขอบคุณที่เขาช่วย เตือนอะไรพวกนั้น เพราะว่าคำพูดของเขาจงใจอยู่ไม่น้อย เธอ หันกลับไปมองจงจิ่งห้าว เป็นอย่างที่คิดไว้ สีหน้าของเขาดูไม่ได้ กว่าก่อนหน้านี้อีก

เห็นได้ชัดว่า ไปยื่นหนังจงใจพูดคำพูดพวกนี้

“หม่ามี อุ้มหน่อย”หลินลุยซียนสองมือออกไป ให้หลินซินเหยี

ยนอุ้ม จงจึงห้าวโอบเอวเธอเอาไว้ “พ่ออุ้มเอง”

เท้าของเธอได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่รู้ว่าบาดเจ็บหนักหรือเปล่า

หลินลุยซีเบะปากน้อยๆ “หนูอยากให้หม่ามีอุ้ม”

นานแล้วที่ไม่ได้เจอหลินซินเหยียน อยากที่จะทำความสนิทชิด เชื้อกับเธอสักหน่อย

“โอ๋ จงจิ่งห้าวจูบไปที่หน้าผากของลูกสาวรอกลับไป แล้ว เดี๋ยวพ่อจะซื้อของอร่อยๆ ให้นะ”

“จริงเหรอ?”หลินลุยซีเอนหัว

“อื้อ”

“ได้เลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ให้พ่ออุ้มแล้วกัน แต่ว่าหนูอยากนอนกับหม่าม

หลิน เงินคว้ามือของหลินซินเหยียนไว้ แล้วหันมองจงจึงห้าว พร้อมกับพูดขึ้น “หม่ามี คืนนี้ผมก็อยากนอนกับหม่ามี

จงจิ้งห้าว”……”

หลินซินเหยียนตอบรับอย่างรวดเร็ว ได้เลย

แยกกับลูกทั้งสองคนมานานขนาดนั้น เธอก็คิดถึงลูกๆเหมือน

พอกลับขึ้นมาข้างบน หลินซินเหยียนอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ กับลูกทั้งสองคน พวกเขาสวมชุดนอน นอนกลิ้งเล่นอยู่บนเตียง

หลินซินเหยียนอาบน้ำเสร็จก็สวมชุดคลุมอาบน้ำของโรงแรม ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าของเธอ

“หม่ามี้”

พอเห็นหลินซินเหยียนออกมา ลูกทั้งสองคนก็กระโจนเข้ามา หาทันที หลินซินเหยียนรับพวกเขาเอาไว้ ทั้งสามคนกอดกัน หลิน ลุยซีเงยหัวน้อยๆขึ้นมาหม่าม ต่อไปถ้าหม่าจะไปซ่อนแอบ ที่ไหนอีก ต้องพาหนูไปด้วยนะคะ หนูไม่อยากแยกกับหม่ามีอีก แล้ว”

หลินซินเหยียนกอดลูกสาวแน่น พร้อมกับบอกว่าต่อไปจะไม่ จากพวกเขาไปไหนอีกแล้ว

ข้างนอกห้อง ตรงสุดทางเดิน จงจึงห้าวยืนอยู่ตรงหน้าต่างข้างนอกหน้าต่างเป็นแม่น้ำ แสงไฟระยิบระยับสายสะท้อนมาที่

ใบหน้าของเขา แล้วก็สะท้อนกลับไป ใบหน้าของเขา มืด

หม่นหมอง หลังตรงและกว้าง เอาของเขาเล็กมาก ไม่มีเซลลูไลท์ เลย เส้นสมส่วนของช่วงสะโพกยืดตรงเท่ากัน เขาถือกระเป๋าเอกสารมือเดียว อีกมือปลดกระดุมเสื้อ พร้อม

กับเปิดปากพูดอย่างนิ่งๆ ไม่มีร่องรอยอะไรเลยเหรอ?”

เสิ่นเผยชวนส่ายหัว ไม่มี ผมคิดว่าเขาน่าจะหลบซ่อนตัวไป แล้ว ถ้าอยากจะรักษาชีวิต ก็ต้องหนีออกไปจากที่นี่ ถ้าในใจยังมี ความโกรธแค้น เกรงว่าตอนนี้กำลังรอโอกาสลงมืออยู่ครับ

เหอยเจอไม่มีเบาะแสร่องรอย ก็เหมือนกับระเบิดเวลา ที่ไม่รู้ ว่าจะโผล่ออกมาเมื่อไร

คนคนนี้ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้

“คนที่พามาไม่เยอะ นายส่งคนออกไปหาเบาะแสของเขา ส่วน ที่เหลืออยู่ที่นี่ก่อน”เด็กทั้งสองคนแล้วก็หลินซินเหยียนก็ต้องการ คนเหมือนกัน

“ครับ ผมจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้ เสิ่นเผยชวนหันตัวเดินไป

เตรียมการ

จงจึงห้าวยืนเงียบๆอยู่ตรงหน้าต่างคนเดียวเหมือนกำลัง ครุ่นคิดอะไรอยู่ ผ่านไปสักพักเขาก็หยิบมือถือออกมาโทรไปหาก วนจิ้ง

ให้เขาหาไปสืบหาข้อมูลของไปยื่นหนิงแล้วก็ไปชื่อกรุ๊ปที่เขาบริหารจัดการอยู่ ในสายกวนจึงตอบรับ

เขาวางสายลง แล้วหันเดินกลับเข้าไปในห้อง

ประตูเปิดออก สายตาหันไปมอง แสงไฟมืดสลัวๆ ห้องเงียบ สงัด

เด็กทั้งสองคนเล่นวุ่นวายกันจนเหนื่อยแล้ว นอนหลับอยู่ใน อ้อมกอดของหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนกลัวว่าพวกเขาจะนอนหลับไม่สบาย ก็เลยปิด

ไฟ เหลือแค่โคมไฟตรงหัวเตียงที่เปิดไฟสลัวๆเท่านั้น

จงจิ่งห้าวปิดประตูเดินเข้ามา ยืนอยู่ข้างเตียง

หลินซินเหยียนพิงอยู่ตรงหัวเตียง หัวของเด็กทั้งสองคนหนุน ทับอยู่ที่แขนของเธอ หลินลี่ยอยู่ข้างใน มือน้อยๆลูบตรง หน้าอกของเธอ

นี่เป็นความเคยชินของหลินลุยซี

เขาเอนตัวเปิดมุมผ้าห่มมุมหนึ่งขึ้น เผยให้เห็นสองเท้าของ หลินซินเหยียน หลินซินเหยียนนอนหลับไม่สนิท จู่ๆก็ตกใจ เธอ หดเท้าเข้าไปตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นจง จิ่งห้าวอยู่ตรงหัวเตียง เธอพยายามจะลุกขึ้นมานั่ง แต่แขนถูก เด็กทั้งสองคนกดทับไว้อยู่ เธอไม่กล้าส่งเสียงดัง กลัวว่าจะทำให้ พวกเขาตื่น เธอจึงถามเขาด้วยเสียงเบาๆ คุณจะทำอะไร?”

“เท้าคุณบาดเจ็บตรงไหน ให้ผมดูหน่อย” พูดพลางเขาก็ยื่นมือ ออกมาจับเท้าของเธอ
หลินซินเหยียบหดเข้าไปข้างในอีกครั้ง กัดริมฝีปาก ฉันหาย

แล้ว

จงจิ้งห้าวเงยหน้ามองเธอ ผ่านไปนานสองนาน ผมอยากฟัง ความจริง”

หลินซินเหยียนไม่พูดอะไรอีก คนคนนี้ เธอไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงความคิดเขาได้

จงจึงห้าวนั่งลงข้างๆเตียง เอาเท้าของเธอมาวางที่ตัก ก่อนจะ ถามขึ้นข้างไหน?”

“ข้างขวา”

สัมผัสของเขาทำให้รู้สึกคันไม่น้อย แม้แต่ตำแหน่งของหัวใจ ก็เหมือนกับถูกอะไรจับคว้าเอาไว้

มือข้างหนึ่งของเธอ จับขอบเตียงแน่น

จงจิ่งห้าวก้มหน้าลงมองอย่างละเอียด พบว่าตรงฝ่าเท้าของ เธอมีบาดแผล ข้อเท้าของเธอแดงเล็กน้อย ไปทำเอาท่าไหน?”

“ตอนที่หนี ไม่ทันได้ระวังเท้าก็เลยแพลง”หลินซินเหยียนพูด

ความจริง

“ยังเจ็บอยู่ไหม?”

หลินซินเหยียนส่ายหัว

จงจิ่งห้าววางเท้าของเธอลง เข้าไปในห้องน้ำเอาผ้าขนหนูนุ่ม น้ำร้อน จากนั้นก็หยิบออกมาประคบที่ข้อเท้าของเธอ
น้ำร้อนๆซึมเข้าไปในผิว ซึมซาบเข้าไปยังเลือด ทำให้เธอ

รู้สึกอุ่นขึ้นมาทันที มือที่จับอยู่ตรงขอบเตียงของเธอยิ่งจับแน่น ขึ้น

จงจึงห้าวนั่งลงที่ข้างเตียงอีกครั้ง นวดตรงข้อเท้าของเธอ อย่างนิ่มนวล

เขาถามขึ้นเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ คนสกุลไปคนนั้น คุณสนิท กับเขาไหม?”

หลินซินเหยียนส่ายหัว”ไม่สนิท”

“ไม่สนิทแล้วคุณรับปากว่าจะออกไปกับเขาเนี่ยนะ?”

จงจิ้งห้าวไม่ยอมรับว่าเขาไม่สบอารมณ์ หลินซินเหยียนคว้าชุดเดรสที่ตัวเองถอดไว้มา”คุณดูนี่สิ”

จงจิ่งห้าวไม่สันทัดกับอะไรแบบนี้จริงๆ ต่อให้คุณให้เขาดู เขา ก็ดูไม่ออกอยู่ดีว่าคืออะไร

“วัสดุนี้ก็คือผ้าไหมเชียงหยุนซา ตอนนี้ในตลาดหาซื้อไม่ได้ แล้ว แต่เขารู้จักอาจารย์คนที่สามารถทำวัสดุชนิดนี้ได้ ฉันก็เลย อยากจะเชิญอาจารย์คนนี้กลับไป พอพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับการ ออกแบบและวัสดุเสื้อผ้า หน้าของเธอก็มักจะเปล่งประกายอยู่ เสมอ

“วัสดุแบบนี้มันนุ่มนิ่ม ไม่ยับ ยืดได้เป็นพิเศษ เหมาะสำหรับ เสื้อผ้าในช่วงฤดูร้อนมากๆ
พอพูดถึงเรื่องสายงานและเรื่องที่ตัวเองสนใจ เธอก็มักจะพูด

ได้อย่างอิสระและมั่นใจ จงจึงห้าวมองเธออย่างเงียบๆ เวลาเธอที่เป็นแบบนี้ มันดูมี

เสน่ห์สุดๆเลย “ดังนั้นฉันจะต้องเชิญเขามาให้ได้ ถ้าไม่ได้ ขอแค่ให้ฉันได้ เรียนรู้ก็ยังดี”

“ในเมื่อเป็นงานฝีมือที่ใกล้จะสูญหายไปแล้ว แน่นอนว่าจะ ต้องเป็นงานฝีมือที่ยุ่งยากซับซ้อน ไม่ได้เรียนกันง่ายๆ “ถ้าง่าย ป่านนี้ก็มีคนเรียนไปแล้ว

หลินซินเหยียนรู้สึกท้อแท้ขึ้นมาใช้ ศิลปะงานฝีมือของ ประเทศเราสูญหายไปตั้งเท่าไรแล้วแต่แค่คนตัวเล็กๆทั่วๆไป แบบเธอ ไม่สามารถหยุดยั้งอะไรแบบนี้ได้

เธอกระตุ้นให้ตัวเองมีกำลังใจ ต่อให้ลำบากฉันก็ไม่กลัว นี่ มันเป็นงานของฉัน”

แล้วก็เป็นความรักและความฝันของตัวเองด้วยเช่นกัน

“ใช่แล้ว พอคิดถึงที่มาของไปยื่นหนึ่งซิ่ว สีหน้าของเธอก็ จริงจังขึ้นมาไม่น้อยที่เขาช่วยฉัน ก็เพราะว่ายซิ่ว”

มือของจงจึงห้าวที่กำลังนวดให้เธอ ก็นิ่งชะงักลง นี่มันน่า ประหลาดใจไม่น้อยเลย

ไปยื่นหนึ่งมีความสัมพันธ์กับซิ่ว
หลินซินเหยียนยื่นมือออกไป หันเงยไปยังแสงไฟสลัวๆ มองดู กําไลหยกใสที่ข้อมืออย่างละเอียด กำไลนี้มันมีความลับอะไรกัน แน่?

“ฉันรู้สึกว่าเขามีความลับอะไรอยู่?”หลินซินเหยียนพูดสิ่งที่ตัว

เองคาดเดาออกมา

คำพูดที่ไปยื่นหนึ่งพูดกับเธอ เธอไม่ได้เชื่อสนิทใจ

ถ้าบอกว่าเขาเป็นคนที่ไปหงเฟยเลี้ยงดูมา จากคำพูดสุดท้าย ของไปหงเฟย ที่เขาช่วยเธอเพราะนึกว่าเธอเป็นลูกสาวของซิ่ว ถ้าอย่างนั้นแสดงว่า ซิ่วจะต้องมีความสัมพันธ์อะไรกับไปหง เฟยคนนี้?

เกี่ยวกับเรื่องของซิ่ว จงจึงห้าวไม่อยากพูดถึง

เขาหยิบผ้าขนหนูที่เริ่มเย็นแล้วผืนนั้นเข้าไปในห้องอาบน้ำ ไม่ นานก็มีเสียงน้ำซ่าๆดังขึ้นมา

ผ่านไปประมาณสี่สิบกว่านาที จงจึงห้าวสวมชุดคลุมอาบน้ำ เดินออกมา คอเสื้อเปิดออกเล็กน้อย มีหยดน้ำเกาะอยู่บนผิวสีน้ำ ผึ้ง ผมสั้นสีดำเปียกปอนยุ่งเหยิง เขาเดินตรงมาพร้อมกับเช็ดผม หลินซินเหยียนหรี่ตาลงกำลังจะนอน

เขาโยนผ้าขนหนูไปบนโต๊ะเอนตัวนอนลงมา เนื้อที่บริเวณ ข้างๆมีไม่เยอะ แต่ข้างในพอจะมีที่อยู่ แต่เขาอยากจะนอนกับ หลินชินเหยียน

หลินซินเหยียนผลักเขาออก “คุณไปตรงนั้นสิ
จงจิ่งห้าวโอบเอวเธอเอาไว้ เอาเข้ามาในอ้อมกอด จูบลงที่หู ของเธอ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ”ผมอยากจะนอนกับ

หลินซินเหยียนกันตัวเข้าไปข้างในนิดหน่อย เพื่อหลบจูบของ เขา หลีกที่ให้กับเขาเล็กน้อย รีบนอนเถอะ

จงจิ่งห้าวเขยิบเข้ามาข้างในร่างกายแนบกับเธอ กลางวัน นอนไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่รู้สึกง่วงเลยแม้แต่น้อย แค่อยากจะกอด จูบเธอเท่านั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ