บทที่ 136 ตกส้วมไปแล้วเหรอ

ในครอบครัวของตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวย ความสัมพันธ์นั้นเต็ม ไปด้วยผลประโยชน์ การที่เขาพูดว่าเป็นห่วงชื่อเสียงของลูกสาว นั้นแท้ที่จริงเป็นห่วงชื่อเสียงของตระกูลเรือมากกว่า

“เห็นแก่ความสัมพันธ์ของสองครอบครัว อีกอย่างหลินหลิน เคยคบหากับคุณ ก็ให้โอกาสเธอได้ปรับปรุงตัวสักครั้งเถอะ เพราะถึงยังไง…

คำพูดที่เหลือเหอเหวินหวยไม่ได้พูดออกมา เพราะถึงยังไงเขา ก็เป็นคนทําลายเหอรุ่ยหลิน

เมื่อคิดถึงเรื่องที่จงจึงห้าวไม่เหลือพื้นที่ให้กับตน บีบบังคับ พวกเขาถึงขนาดนี้ เลือดในลำตัวของเหอเหวินหวยก็พลุ่งพล่าน อดไม่ได้ที่อยากจะบีบคอเขาให้ตาย แต่ว่าเขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ ได้

ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ความสามารถไม่มากพอ

ขโมยไก่ไม่ได้ เสียข้าวสารอีกมือ ทำได้เพียงโทษลูกของ ตนที่ไม่เอาไหน

อายุขนาดนี้แล้วยังต้องมาทำตัวนอบน้อมให้กับคนรุ่นหลาน อีก ขายหน้าจริงๆ

ใบหน้าของจงจึงห้าวไร้ความรู้สึก สองตาของเขาเบิกกว้าง อย่างเย็นชา ต่อไปผมไม่อยากได้ยินคำพูดนี้อีก”
“คำพูดอะไรเหรอครับ?

“ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับลูกสาวของคุณไง? ”

เหอเหวินหวยไม่รับปากก็คงจะไม่ได้ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็น ซาว่า”ต่อไปผมจะไม่พูดเรื่องนี้อีก คุณวางใจเถอะ ผมเป็นคนมี เหตุผล เป็นเพราะเด็กสองคนนั้นไม่เขาไหน คงจะโทษใครไม่ได้

ก๊อกก๊อก…

ในเวลานี้ มีเสียงเคาะประตูห้องรับแขกดังขึ้น กวนจิ้งผลัก ประตูแล้วเดินเข้ามา กระซิบที่ข้างหูของเขา “ซูจ้านกับหยู โต้วโต้ มาแล้วครับ”

จงจิ่งห้าวไม่ได้มองมาที่เหอเหวินหวยทำเพียงกระซิบกับกวน จิ้งว่า “คุณเอาคลิปวิดีโอต้นฉบับให้กับเขา”

เมื่อพูดจบก็ลุกขึ้นและลุกออกจากห้องรับแขก เหอเหวินหวยดีอกดีใจ ในที่สุดเรื่องนี้ก็สามารถแก้ไขได้แล้ว หลายวันมานี้เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ในที่สุดความกังวลที่ค้างคาอยู่ในใจก็คลายลง

“รอสักครู่”ท่าทางของเหอเหวินหวยไม่ได้ดูว่านอนสอนง่าย เหมือนเมื่อสักครู่นี้ แต่ว่าก็ไม่ได้ดูแข็งกร้าวเกินไป เพียงแต่ ต้องการสื่อให้เห็นว่าเขาไม่พอใจกับเรื่องๆนี้ “ครอบครัวของพวก เราไม่เคยมีความขัดแย้งกัน หลินหลินมีความผิด แต่คุณก็ทำ เกินไป โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน มีใครรับรองได้ว่าใครจะรุ่งโรจน์ ได้ตลอดไป? ”
จงจึงห้าวค่อยๆหันลำตัวกลับมา สายตาไม่ขยับเขยื้อนเลย แม้แต่น้อย อวัยวะทั้งห้ายังคงสง่างามเยือกเย็นและหนักแน่น รังสีแห่งความเยือกเย็นแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณรอบๆทำให้คนรอบ ข้างอดที่จะตัวสั่นไม่ได้

เหอะ

เขาหัวเราะเบาๆ ผมจะคอยดู

เมื่อพูดจบก็ก้าวเท้าแล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก

บรรยากาศสงบลงสองวินาที กวนจึงนำคลิปวิดีโอต้นฉบับวาง ไว้บนโต๊ะ เงยหน้าเหลือบมองเหอเหวินหวย ประธานกรรมการ เหออะไรบนโลกนี้ก็ไม่แน่นอน คุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าพรุ่งนี้จะ เกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ด้วยว่าศัตรูมีไพ่ตายอยู่ในมือเท่าไหร่

เหอเหวินหวยขมวดคิ้ว”คุณหมายความว่ายังไง? ” กวนจิ้งยิ้ม ผมก็แค่รู้สึกว่าคำพูดของประธานกรรมการเรือ เมื่อสักครู่นี้เขาไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่

“หรือว่าสิ่งที่ผมพูดไม่ถูกเหรอครับ? “เหอเหวินหวยถามกลับ

ไม่ใช่เพราะจงจิ่งห้าวบีบบังคับคนอื่นก่อนหรอกเหรอ?

“เปล่า”กวนจิ้งไม่ได้พูดอะไรต่อกับเขา เขายื่นมือออกไปทำ เพียงท่าเชิญ“เดี๋ยวผมไปส่งประธานกรรมการเหอเองครับ”

สีหน้าของเหอเหวินหวยเคร่งขรึมสะบัดแขนเสื้อแล้วลุกขึ้น กวนจิ้งทำเป็นไม่เห็นเขาโกรธ ในใจคิดเพียงว่าการที่ตระกูลเหอเข้าสู่ช่วงขาลง ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ลูกชายทั้งสองคนของ เขาไม่มีพรสวรรค์ในการทำธุรกิจ ส่วนเขาเองก็ไม่ได้ดีกว่ากันสัก เท่าไหร่

ห้องทำงานประธานกรรมการบริหารจ้านนั่งไขว่ห้างอย่าง สบายใจอยู่ข้างๆ โต๊ะทำงานของจงจึงห้าว พลางหมุนลูกโลกที่ อยู่บนโตะไปมาหลายรอบ เมื่อทำซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งก็รู้สึกว่า น่าเบื่อ จึงขมวดคิ้ว พลางตะโกนเรียกกวนจิ้งที่หน้าประตู “จงจึง ห้าวเขาไปทําอะไรของเขา? ตกส้วมไปแล้วเหรอ? ให้ผมรอนาน ขนาดนี้…”

เขายังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องก็ถูกผลักออก

เสียงของเขาดังมาก แน่นอนว่าจงจึงห้าวได้ยิน

เขากระโดดลงจากโต๊ะ หัวเราะด้วยความคับแค้นใจ ผมไม่ได้ พูดอะไรเลย คุณคงไม่จินตนาการไปเองหรอกนะว่ามีใครพูด ต่อว่าคุณ? ”

จงจิ่งห้าวเหลือบมองเขาอย่างราบเรียบไม่คิดรักษาหน้าบ้าง เลยเหรอ? ”

ซูจ้านลูบใบหน้าด้านขวาที่หล่อเหลาของตนเอง “หน้าก็ยังอยู่

หยูโต้วโต้วที่ยืนอยู่ด้านข้างไม่กล้าพูด รู้สึกเพียงว่าจ้าน ทำให้เขาได้เห็นอีกมุมหนึ่งของทนายความ

เขาไม่เคยเห็นทนายที่ชอบทำอะไรประหลาดๆแบบนี้มาก่อน
ซูจ้านทำหน้าจริงจัง แกล้งเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง เพื่อหาทางออก ให้กับตัวเอง ในส่วนของคดีอุบัติเหตุรถชน ผมได้เขียนคำฟ้อง ร้องไว้เรียบร้อยแล้ว จะให้ยื่นฟ้องเมื่อไหร่ครับ?

หยูโว โต้วเบิกตากว้าง รอฟังคำตอบของจงจิ้งห้าว

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาอยากทำมาโดยตลอด ในที่สุดตอนนี้เขา ก็จะได้เรียกร้องความยุติธรรมให้กับพี่ชายที่ตายไปได้เสียที คน ที่ทําร้ายเขาจะต้องได้รับบทลงโทษ

ในใจรู้สึกดีใจจนเนื้อเต้น

จงจิ่งห้าวนั่งลงบริเวณด้านหน้าของโต๊ะทำงานแล้วพูดขึ้น อย่างราบเรียบว่า “ไม่รีบ

เมื่อเห็นว่าเหอเหวินหวยค่อนข้างโกรธ ไม่รู้ว่าวันไหนจะทำ

เรื่องที่น่ารังเกียจกับเขา ละเว้นไว้ก่อนก็แล้วกัน

อ่า?

“จะไม่รีบได้ยังไง ผ่านมาตั้งหกปีแล้ว เวลายิ่งนานก็ยิ่งทำให้ คดียากที่จะฟื้นได้ อีกอย่างตอนนั้นหล่อนก็ยังทำร้ายคุณหลิน ด้วย”ทันใดนั้นหยูโต้วโต้วจึงรู้สึกร้อนใจขึ้นมา ไม่รีบ หมายความว่ายังไง?

หรือว่าเขาเกิดเสียใจภายหลังขึ้นมาที่ช่วยเขา

ซูจ้านกับจงจิ่งห้าวเป็นเพื่อนสนิทกัน ค่อนข้างเข้าใจเขาเป็น อย่างดี การที่เขาพูดว่าไม่รีบไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้ไม่ทำ แล้ว
เขาสะกิดหยู โค้วโต้วหนึ่งที่ทำไมถึงไม่รู้จักระงับอารมณ์เลย หากอยู่ในศาลคนอื่นพูดแค่สองสามประโยคก็จะทำให้คุณโกรธ ได้แล้วงั้นเหรอ? ทำแบบนี้ไม่เป็นประโยชน์ต่อคุณเลยนะ”

หยู โค้วโต้วทำคอแข็งด้วยความโกรธผมรู้ ผมก็แค่…

“ก็แค่ไม่อยากรอแล้ว”ซูจ้านพูดความในใจของเขาออกมา พลางตบที่ไหล่ของเขาจึงห้าวไม่ใช่คนที่พูดจากลับกลอก การที่ เขาการที่เขาพูดว่าไม่ต้องรีบนั้นหมายความว่าตอนนี้ไม่ใช่ช่วง เวลาที่เหมาะที่จะเปิดเผย รอมาได้ตั้งหกปีแล้ว ก็คงไม่สนใจแล้ว ว่าจะต้องรออีกนานเท่าไหร่ ใช่ไหม? ”

หยูโว โต้วนิ่งเงียบ ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าสิ่งที่ซูจ้านพูดนั้น ถูกต้อง

ฝีปากของทนายความนั้นเก่งกล้าเป็นที่สุด

“แต่ว่า เรื่องนี้…”

“คุณไม่เชื่อผม? “ซูจ้านขัดจังหวะการพูดของเขา

“เปล่าครับ”หยูโต้วโต้วลูบที่ศีรษะ ท่าทางหงอยเหงาเศร้าซึม

“พอได้แล้ว ผมขอตัวกลับก่อน ยื่นฟ้องเมื่อไหร่ผมจะแจ้งให้ คุณทราบอีกที”

ความสามารถของเขาไม่เพียงพอ จำเป็นต้องพึ่งพาพวกเขา ในเมื่ออำนาจอยู่ในมือของคนอื่น แล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะ?

ไม่อยากรอก็ต้องรอ
หยูโต้วโต้วท่าได้เพียงขอตัวกลับก่อน

รอจนกระทั่งคนออกไปกันหมดแล้ว ซูจ้านก็เดินมาที่โต๊ะ

ทำงานของจงจิ่งห้าวพลางท่าทีท่า เลิกคิ้วเป็นยังไงสหาย ผม

ใช้ได้ไหม? ” จงจึงห้าวไม่แม้แต่ขยิบตาให้กับเขา แต่กลับโยนเอกสารไว้

บนโตะ”เล่นพอแล้ว รีบกลับไปดูแลคุณย่าของคุณเถอะ”

“คุณพูดคุยเรื่องที่สบายอารมณ์หน่อยได้ไหม? “ซูจ้านแทบ ระเบิด พอพูดถึงคำว่าคุณย่าสองคำนี้ เขาก็ไม่อาจอยู่เฉยได้

เขากับจงจึงห้าวอายุไล่เลี่ยกัน แต่นิสัยร่าเริง กระทั่งตอนนี้ก็ ยังไม่ได้แต่งงาน พ่อแม่ของเขาจากไปค่อนข้างเร็ว คุณย่าเป็น คนเลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะรีบ แต่งงานและมีลูก ในเร็ววัน แต่สุดท้ายเขากลับไม่อยากแต่งงาน อยากจะเล่นไปวันๆ

ไม่มีความสนใจในเรื่องความรัก

“คราวที่แล้วคุณเบี้ยวผม คุณต้องชดเชยให้กับผม”ซูจ้านหยิบ โทรศัพท์ออกมา เดี๋ยวผมจะโทรหาชวนชวนผมจะเลือกสถานที่ เอง แล้วพวกเรามาดื่มด้วยสักแก้ว นานแล้วที่พวกเราไม่ได้มา รวมตัวกัน”

ขณะที่พูดเขาก็ได้โทรศัพท์ขึ้นมา

“มีอะไรเหรอ? วันนี้จึงห้าวมีธุระ พวกเรามารวมตัวกัน เถอะ?
เส้นเผยชวนก็งานยุ่งเหมือนกัน เขาไม่ใช่คนเมือง แต่หลัง จากเรียนจบก็อาศัยอยู่ที่เมืองสามารถตั้งรกรากอยู่ที่เมืองได้ และมีการงานที่มั่นคง เห็นได้ว่าเขาก็เพียรพยายามไม่น้อยเลย

“วันนี้ผมไม่มีธุระอะไรพอดี นัดมาได้เลยว่าที่ไหน ผมจะไปหา พวกคุณเอง”

ซูจ้านเหลือบมองดูเวลาครู่หนึ่ง พวกเราไปกินข้าวข้างนอกกัน ที่ โฮมสเตย์จเสียน เถอะ ที่นั้นบรรยากาศดีอาหารก็อร่อย

“คุณจัดการได้เลยนะ

ทุกครั้งเวลาที่พวกเขาก็จะไปยังสถานที่ที่ซูจ้านจัดเตรียมไว้ให้ ส่วนจงจิ่งห้าวจะเป็นคนจ่ายเงิน

ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะจงจิ่งห้าวเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุด

เมื่อพระอาทิตย์ตกดินเสิ่นเผยชวนขับรถมายังว่านเยวกรุ๊ป

เพื่อมาหาซูจ้านกับจงจึงห้าว

พวกเขาแต่ละคนขับรถทั้งสามคันมายังบริเวณด้านหน้าของ โฮมสเตย์จวู้เสียน

รถขับเข้ามายังบริเวณที่จอดรถ ขณะที่จงจึงห้าวลงจากรถ เห็นรถที่จอดอยู่บริเวณด้านข้างของเขา เป็นรถที่เขามอบให้กับ หลินซินเหยียน

“ เฮ้ย เฮ้ยจิ้งห้าว นี่คือรถของคุณไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ ที่นี่ได้? ”
ซูจ้านเหลือบมองครู่เดียวก็จํารถได้