บทที่ 116 สะเทือนอารมณ์

เมื่อถึงโรงพยาบาลหลินซีเฉินก็ถูกส่งไปยังห้องตรวจ

เพราะอารมณ์หลินซินเหยียนไม่ค่อยแน่นอน หมอจึงไม่ให้เธอ เข้าไป

เธอยืนพิงผนังตรงทางเดิน ถ้าไม่มีผนังไว้เธอคงล้มไปแล้ว จงจิ่งห้าวนั่งตรงเก้าอี้แถวอีกด้าน ไม่ได้ไปพูดโน้มน้าวหรือพูด ปลอบใจเธอ

เธอเห็นหลิน เฉินเลือดเต็มหน้าก็แตกสลายไปแล้ว ตอนนี้ต่อ ให้จะเป็นเรื่องเล็กๆก็อาจทำให้เธอแตกสลายได้

ทันใดนั้นประตูห้องตรวจเปิดออก หมอเดินออกมา เขาถอด

หน้ากากอนามัยแล้วถามขึ้น ใครเป็นสมาชิกในครอบครัว?

“ฉันค่ะ”

หลินซินเหยียนรีบเดินไป แล้วถามอย่างร้อนใจ เขาไม่เป็น อะไรใช่ไหมคะ?

“ผิวหนังได้รับบาดเจ็บ ศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนจึง ทําให้เลือดออก ตอนนี้ทำความสะอาดแล้ว ส่วนที่หน้ากลับไป ประคบน้ำแข็งสักหน่อย ผมสั่งยาให้แล้ว อีกสักครู่คุณไปรับยาที่ ชั้น1ก็โอเคแล้ว ตอนนี้เด็กอยู่ด้านใน คุณสามารถพาเขากลับไป ได้แล้วครับ”
“ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ”หลินซินเหยียนพูดคำว่าขอบคุณดีดต่อ กัน ขอบคุณคุณหมอ ขอบคุณพระเจ้า เสี่ยวไม่เป็นอะไรแล้ว เธอวิ่งเข้าไปในห้องตรวจ หลินเฉินยังนอนอยู่บนเตียง ส่วน เลือดบนหน้าถูกเช็ดออกจนสะอาดแล้ว แต่หน้ายังบวมอยู่ เห็น เป็นรอยนิ้วมือทั้ง5อย่างชัดเจน หน้าผากแปะผ้าพันแผลไว้ เขา ฟื้นแล้ว

เมื่อเห็นหลินซินเหยียนก็ตะโกน “แม่ครับ

“เสี่ยวซี” หลินซินเหยียนพุ่งเข้าไปจับมือเขา ยังดี ยังดีที่เขาไม่ เป็นอะไร

เธอน้ำตาซึม ยื่นมือลูบหน้าเขาเบาๆ ใช้นิ้วโป้งลูบแก้มเขา ด้วยความเจ็บปวด”ยังดีที่ลูกไม่เป็นอะไร”

“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ” หลินซีเงินยื่นมือไปเช็ดน้ำตาหลิน

ซินเหยียนที่ไหลออกมา “แม่ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวไม่เป็นไร

หลินซินเหยียนก้มหน้า ฝั่งหน้าลงไปในอ้อมแขนของเขา ไหล่

สั่นไหวเบาๆ

เสียงร้องไห้อู้อี้

จงจึงห้าวยืนมองพวกเขาตรงประตูห้องตรวจ

เขาไม่เคยเห็นหลินซินเหยียนร้องไห้เสียงสะอื้นแบบนี้

น้ำตาไหลลงมา เธอไม่กล้าร้องไห้ออกเสียง กลัวจะส่งผลกระ ทบกับหลินเฉิน
จู่ๆเส้นหนึ่งในหัวใจของเขาถูกสะเทือน สะเทือนอารมณ์ เมื่อมองท่าทีของพวกเขา สายตาก็ลึกซึ้ง

หลินซีเฉินหันไปท่ามือOK ให้จงจึงห้าวที่ยืนอยู่ตรงประตู เขายิ้ม

จงจึงห้าวก็ยิ้มพลางท่ามือOK ให้เขา

เขาเดินเข้ามา พวกเรากลับกันได้แล้ว”

หลินซินเหยียนก้มเช็ดหน้า แล้วอุ้มหลินเฉินหม่ามีจะพาลูก กลับบ้านนะครับ

หลิน เฉินกอดคอเธอ อ้อมกอดของแม่อบอุ่นมาก

เมื่อมาถึงชั้น จงจึงห้าวก็ไปรับยา ทันใดนั้นโทรศัพท์ใน กระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นเป็นเผยชวนส่งข้อความมา

เขาเปิดข้อความ :

แล้วก็มีลิงค์ข่าว

เขากดเปิด

ภาพที่สะดุดตาขนาดใหญ่คือภาพที่ช่วยหลินเฉินในหมู่บ้าน แห่งนั้น พาดหัวข่าวว่า เจ้าพ่อวงการอัญมณีแห่งเมือง สองพี่น้องตระกูลเหอใช้อิทธิพลรังแกผู้อื่น ลงมือจัดการกับ เด็ก5ขวบ!

สมัยนี้อินเทอร์เน็ตไปเร็ว เพียงแค่มีเรื่องอะไรนิดหน่อยแล้วถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ก็จะถูกเผยแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะเกี่ยวกับคนรวยคนมีอำนาจ รังแกประชาชน ธรรมดา

ข่าวแบบนี้ตกเป็นที่สนใจได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งคนที่โดน ร้งแกยังเป็นเด็ก5ขวบอีก

ในรูปหลินเฉินหน้าเต็มไปด้วยเลือด ทำให้ผู้คนเกิดความ สงสารเวทนา

บวกกับคนที่กวนจิ้งเตรียมไว้ ตอนนี้ในคอมเมนต์เทมาฝ่าย

เดียว

ตระกูลเหอ ใช้อิทธิพลรังแกคน คิดไม่ถึงว่าจะรังแกเด็กคนหนึ่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีโดนหมากินไปแล้วเหรอ

ตอนนี้เป็นสังคมคนมีเงินมีอำนาจในมือมีเงินสกปรก แม้แต่ เด็กตัวเล็กๆยังรังแก ทำไมไม่ตายไปซะ คนแบบนี้เวลาออกมา ข้างนอกสมควรโดนรถชนตาย

ต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง อย่าจัดการง่ายๆ เพียงเพราะพวก เขารวย ผู้ใหญ่สองคนรังแกเด็ก ควรยิงประหารชีวิต บลาๆๆ…….. คําพูดดุเดือดรุนแรง

มีคนจงใจชี้นำ พวกเขามองข้ามทำไมคนตระกูลเหอถึงรังแก เด็ก เห็นแต่พวกเขารังแกเด็กเต็มไปหมด

เด็กเป็นผู้อ่อนแอ แน่นอนว่าคนเอียงไปฝั่งผู้อ่อนแอ
เขายกยิ้มเบาๆ ตอนนี้ตระกูลเหอก็น่าจะเห็นแล้ว?

ตระกูลเหอ

ปัง! ปัง! ปัง!

ในห้องรับแขกนอกจากเสียงพังข้าวของแล้วก็ไม่ได้ยินเสียง อะไรอีก

ทุกคนในห้องรับแขกนั่งเงียบกริบ

เหอเหวินหวยพังของทุกชิ้นในห้องรับแขก

ระเกะระกะเต็มพื้น

เหอยเจ๋อและเหอรุ่ยหลินยืนสั่นอยู่ตรงประตู

พวกเขาไม่เคยเห็นเหอเหวินหายโกรธขนาดนี้มาก่อน

เขาโกรธจนสั่นไปทั้งตัว ชี้นิ้วไปทางสองพี่น้องที่ยืนอยู่ตรง ประตู“แก แก พวกแกนี่เก่งจริงๆ ทำเรื่องไม่สำเร็จ แต่ก่อเรื่องนี้ เก่งจริงๆ!

เหอรุ่ยสิงจับเซี่ยเจินหยูอยู่ข้างๆ ไม่ให้เธอเข้าไป ตอนนี้เห็นได้ ชัดว่าเหอเหวินหวยกำลังโกรธมาก ใครเข้าไปก็เป็นตัวรับกระสุน

เขาผิดหวังกับน้องชายและน้องสาวจริงๆ

ไม่ช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัว ดีแต่ก่อเรื่อง ครั้งนี้ทำเอาชื่อเสียงตระกูลเหอเสื่อมเสียหมดแล้ว

เหอเหวินหวยไม่โกรธสิแปลก!
“พวกแกไสหัวไป! ตระกูลเหอไม่มีพวกทำงานไม่ได้เรื่องแต่ เก่งแต่ก่อเรื่องอยากพวกแก! “เหอเหวินหวยโกรธจนหายใจ รั่วๆ

“พวกเราทําเพื่อครอบครัวไงถึง…

เหอเหวินหวยคว้าโทรศัพท์บนโต๊ะปาไปยังเรือรุ่ยหลินที่พูด

อยู่

“หุบปาก!

“ทำเพื่อครอบครัวงั้นเหรอ? “เหอเหวินหายโกรธจนสั่นไปทั้ง ตัว“ตอนแรกจะได้เกี่ยวดองกับตระกูลจง แต่เพราะแกไม่ได้เรื่อง จนถูกเขาถอนหมั้น ตอนนี้ก็เป็นเพราะพวกแกอีก ที่ทำให้ตระกูล เหอถูกทุกคนด่าทอ แกยังมีหน้ามาพูดว่าเพื่อครอบครัวงั้นเห รอ? ! ”

เหอรุ่ยหลินไม่หลบ โทรศัพท์ปามาโดนแขนเธอ เธอกุมแขน ขวาด้วยความเจ็บปวด “พวกเราทำเพื่อครอบครัวจริงนะคะ”

“ได้ ได้ ได้ แกพูดมาว่าเพื่อครอบครัวยังไง”เหอเหวินหวยนั่ง ลงบนเก้าอี้

โมโหใหญ่โตขนาดนี้เขาก็เหนื่อยเหมือนกัน

“พวกเราลักพาตัวเด็กนั่น เพราะแม่ของเด็กนั่นเป็นผู้หญิงที่จง จิ่งห้าวชอบ ถ้าจับเด็กนั่นมาให้ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับพี่ แบบ นั้นหนูก็ยังได้คบกับจงจิ่งห้าว ยังได้แต่งงานกัน นี่ไม่ใช่หวังดีกับตระกูลเหอของเราหรอกเหรอ? ”

“ดี? “คำนี้เหอรุ่ยสิงเป็นคนพูด เขาหน้าแดง น้ำเสียงเย็น ชาเย้ยหยันเหมือนอากาศเดือน12 “แกเห็นจงจิ่งห้าวเป็นคนยัง ไง? เพราะผู้หญิงคนนั้นแต่งงานแล้ว เขาจึงจะกลับมาแต่งงาน กับแกงั้นเหรอ?

เขาอย่าผ่าสมองเธอออกมาดูซะจริงๆ ดูว่าในสมองเธอมีอะไร

บ้าง

“จนถึงตอนนี้แล้วแกยังไม่ตื่นอีกเหรอ? ต่อให้ผู้หญิงบนโลกนี้ ตายไปหมด เขาก็ไม่มีทางแต่งงานกับแก ความไร้เยื่อใยที่เขา ถอนหมั้นแกที่นี่ในวันนั้นแกเห็นรึยัง? แทงมืดเข้าไปที่หัวใจตัว เอง ถ้าเขาชอบแกสักนิดเขาคงไม่ไร้เยื่อใยขนาดนั้น

“ไม่ใช่ ไม่ใช่…เหอรุ่ยหลินไม่ยอมรับ แค่ผู้หญิงคนนั้น แต่งงานไป จงจึงห้าวยังคงหมั้นกับฉันแน่นอน

“แกตื่นได้แล้ว เลิกเพ้อฝันได้แล้ว ยังมองไม่ออกอีกเหรอ? พวกแกทำให้เขาโกรธ”เหอรุ่ยสิ่งแฝงตัวในห้างสรรพสินค้า จึง คุ้นเคยกับจงจึงห้าวบ้าง

คนอย่างเขาไม่ควรหาเรื่อง

ลงมือกับคนข้างกายเขา

เท่ากับรนหาที่ตาย!

“พี่จะบอกว่าข่าวนี้เป็นเพราะเขางั้นเหรอ? “เหอยเจ๋อที่เงียบ มาตลอด เหมือนจะเข้าใจความหมายของพี่ชายแล้ว
ตอน ในหมู่บ้านเสนเผยชวนก็ปล่อยพวกเขาออกมาง่ายๆ ที่แท้ก็มีแผนสำรอง

เหอรุ่ยสิงหเสียง “แกคิดว่าไงล่ะ ไม่งั้นคนในคอมเมนต์จะ เยอะมืดฟ้ามัวดินได้ในเวลาแค่2-3ชั่วโมงเหรอ อีกทั้งยังเอียงไป ฝั่งเดียวกันหมด แกคิดว่าถ้าไม่มีใครแอบคุมเรื่อง เรื่องจะถึงขั้น นี้ไหมล่ะ?

เขาชี้ไปที่พาดหัวข่าว”ดูสิ พูดถึงตระกูลเหอทุกถ้อยทุกคำ

เหอเหวินหวยใจเย็นลงบ้างแล้ว เขารู้อยู่แล้วว่ามีคนวางแผน ไว้ไม่งั้นข่าวนี้ไม่แพร่สะพัดไปเร็วขนาดนี้หรอก เขาต้องไปตระกูลจงหน่อยแล้ว

เห็นลูกชายลูกสาวไม่ได้เรื่องคู่นี้ เขาก็เดือดขึ้นมาทันที ฉัน เกิดพวกแกมาทำไมกัน? ถ้าพวกแกได้สักเศษเสี้ยวของรุ่ยสิงฉัน ก็เบาใจแล้ว วันๆเอาแต่ก่อเรื่อง ให้ฉัน! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ