ตอนที่78 เซอร์ไพรส์

ตอนที่78 เซอร์ไพรส์

เสี่ยวอ้ายพยักหน้ารับคำสั่ง รีบลุกขึ้นไป ลากแอร์คนหนึ่ง มาถามว่า “คุณแอร์คะ เมื่อสักครู่มีผู้หญิงคนหนึ่ง เข้าไปใน ชั้นเฟิร์สคลาสแล้วทำไมถึงไม่มีใครห้ามเธอไว้คะ?”

แอร์โฮสเตสตอบกลับอย่างใจเย็นพร้อมยิ้มว่า “คืออย่างนี้ นะคะ คุณผู้หญิงท่านนั้น แรกเริ่มจองแบบชั้นประหยัดจริง ๆค่ะ แต่ระหว่างนั้นมีคนมาขอเปลี่ยนให้เป็นชั้นเฟิร์สคลาส แทน”

เสี่ยวอ้ายรู้สึกริษยาขึ้นมาทันที “ไหนคุณบอกว่า ชั้นเฟิร์ส คลาสมีคนเหมาแล้ว เธอเปลี่ยนได้ ทำไมพวกเราถึงเปลี่ยน ไม่ได้ล่ะ?”

“ขอโทษด้วยนะคะท่านผู้โดยสาร คุณผู้โดยสารเข้าใจ อะไรผิดรึเปล่าคะ? คือชั้นเฟิร์สคลาสมีคนได้จองไว้ให้ คุณ ผู้หญิงท่านนั้นไว้หมดแล้วค่ะ”

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”
สีหน้าของเสี่ยวอ้ายเต็มไปด้วยความงง แม้แต่คนอย่าง จี้หยินเฟิงยังไม่มีอำนาจพอที่จะเหมา ยังมีใครที่เหนือไป กว่านี้อีก?

เสี่ยวอ้ายก็ไม่ได้โง่ เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก จึงได้รีบถามไปว่า “งั้น…ลูกค้าที่เหมาชั้นเฟิร์สคลาสชื่อ อะไร?”

“ขอโทษด้วยนะคะ ทางเราไม่สามารถให้ข้อมูลลูกค้ากับ คุณได้ค่ะ”

ต่อให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินไม่พูด เสี่ยวอ้ายก็พอ จะเดาออกว่าน่าจะเป็นแฟนลึกลับของถังรั่วชูแน่ ๆ

เสี่ยวอ้ายกัดปากด้วยความหมั่นไส้ ตอนนี้เธอถึงรู้ว่า สีหน้าของถังรั่ว ในตอนนั้นหมายความว่าอย่างนี้นี่เอง

เมื่อเธอนึกถึงคำที่ถังรั่วได้ย้อนถาม ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก เสียหน้าและโดนลากไปตบหน้ากลางสี่แยก

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?
เมื่อรั่วรั่ว เห็นเสี่ยวอ้ายกลับมาแล้วไม่พูดอะไร ก็อดที่จะ ถามไม่ได้

เสี่ยวอ้ายสับสนอยู่พักหนึ่ง แล้วตอบด้วยเสียงสั่นเทา “ชั้นเฟิร์สคลาสที่ถังรั่วชูนั่งนั้น มีคนเตรียมการจองให้เธอ”

เมื่อพูดจบ ทั้งสี่คนก็เงียบไปทันที แต่พอจะเดาจาก สีหน้าของกู้รั่วรั่วออกว่า เธอแค้นใจแค่ไหน

“โอเค พอแล้วรั่วรั่ว ในเมื่อเธอไปนั่งที่ชั้นเฟิร์สคลาสแล้ว งั้นก็จบๆไป อย่าโกรธเลยนะ”

ส่วนจี้หยินเฟิงนั้นเฉย ๆ แต่ว่าสายตาที่เขามองไปยังชั้น เฟิร์สคลาสยากสับสนมาก…….

หลังจากที่ถังรั่วชูได้เข้าไปนั่งที่ชั้นเฟิร์สคลาส ก็ไม่ได้ ใส่ใจว่าพวกกู้รั่วรั่วจะรู้สึกยังไง

เพียงแต่รู้สึกประหลาดใจ ที่จู่ ๆตั๋วเครื่องบินของเธอถึงได้ เปลี่ยนเป็นชั้นเฟิร์สคลาสแบบนี้

ในตอนที่เธอรู้สึกงงๆมาก แต่เมื่อได้เห็นคนที่คุ้นเคยคนหนึ่ง เธอก็เหมือนจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว

ตอนที่ถังรั่วชูเห็นผู้ชายคนนั้น ในมือถือแก้วไวน์และกำลัง นั่งจิบไวน์อยู่

ร่างกายของเขาสวมชุดสูทเสื้อกั๊กที่มีการตัดเย็บและพอดี สวมแว่นตาสีทองที่สง่างามบนใบหน้าของเขา ขาของเขา เรียงซ้อนกันและดูสง่างาม ริมฝีปากบางเซ็กซี่ส่งรอย นที่อ่อนโยนออกมา ภายใต้แว่นตาดวงตาสีดำ

ตกอยู่บนร่างกายของเธอเมื่อแสงส่องประกาย

“ซือจิ่น?”

ถังรั่วซูมองไปที่เขาด้วยความเซอร์ไพรส์ “คุณมาได้ยังไง ทำไมถึงอยู่ที่นี่?”

ล้ซือจิ่นยิ้มและโบกมือให้กับเธอ ลากเธอเดินมาหาและ นั่งลงบนที่ตักเขา “เซอร์ไพรส์ไหม?”

“แน่นอนค่ะ เซอร์ไพรส์มาก ๆ
ถังรั่วชูพยักหน้าทันทีเหมือนไก่กินข้าว “เมื่อกี้ฉันก็ แปลกใจ ว่าใครเป็นคนเปลี่ยนตั๋ว และที่นั่งให้ฉัน

สู้ซือจิ่นลูบหัวเธอเบา ๆ พร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจว่า “ก็ ตอนที่คุณกำลังจะออกมา ผมก็บอกแล้วหนิ ว่าเดี๋ยวเจอ กัน”

“ใครมันจะไปรู้ว่าคุณหมายถึงแบบนี้ล่ะคะ”

ถังรั่วชูเบิกตาโพลงใส่ แล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ “ทําไมคนถึงได้น้อยจัง?”

“มีแค่เราสองคน ผมไม่อยากให้ใครเข้ามารบกวนโลก ของเราสองคนได้

ถังรั่วชูยิ่งอึ้งเข้าไปอีก พร้อมกับถามว่า “นี่คุณเหมาชั้น เฟิร์สคลาสหมดเลยเหรอ?”

“ใช่แล้วครับผม” สู้ซือจิ่นพยักหน้า

ถังรั่วซูจิ๊ปาก “จ๊ ๆ ๆ รวยเว่อร์”
ล้ซือจิ่นหุบยิ้มกับคำพูดของเย้าแหย่ แววเล่นของเธอ และอดที่จะหอมแก้มไม่ได้ ต้องการจะดื่มอะไรครับคุณผู้ หญิง”

“เอา…..น้าผลไม้ค่ะ”

“โอเคครับ”

สู้ซือจิ่นได้เรียกพนักงานออกมา ขอน้ำผลไม้แก้วหนึ่ง ตอนที่ถังรั่วชูยกแก้วขึ้นมาดื่มนั้น ก็พลางถามเขาไปด้วย ความสงสัยว่า “ค ตามฉันมาได้ไง? ทําไมถึงไม่บอกกัน ก่อน”

“เพราะว่าคุณพูดว่าจะคิดถึงผมไง เพื่อเป็นการไม่ให้คุณ ต้องคิดถึงผม ผมก็เลยมา

สู้ซือจิ่นมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง และน้ำเสียงทุ้มที่ ชวนหลงใหล

ทำเอาหัวใจของถังรั่วชูเต้นไม่เป็นจังหวะ แก้มทั้งสอง ข้างแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ

ผู้ซือจิ่นจับไปที่ไปหน้าของเธอเบาๆพร้อมกับถามว่า“คุณดีใจไหม ที่ผมมา

“ดีใจค่ะ”

ถังรั่วชูพยักหน้า ขอเพียงแค่มีผู้ซือจิ่นอยู่ เธอก็ไม่ต้อง กลัวอะไรอีก

เพราะว่ามีผู้ซือจิ่นมาด้วย การเดินทางสามชั่วโมงก็ไม่เป็น เรื่องที่น่าเบื่ออีกต่อไป หลังจากที่ลงเครื่อง ทั้งสองตกลงที่ จะแยกกันก่อน แล้วค่อยไปเจอกันที่โรงแรม

เมื่อลงจากเครื่องบินแล้ว ถึงรั่วได้เจอกับพวกกู้รั่วรั่วอีก ครั้ง

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนตอนก่อนจะขึ้นเครื่องบิน สีหน้าของทั้ง สี่คนที่เหลือนั้นเปลี่ยนไป โดยเฉพาะกู้รั่วรั่วหน้าซีดเหมือน ไก่ต้ม ส่วนลูกน้องเสี่ยวอ้ายกับเสี่ยวเหม่ยก็อายจนไม่กล้า สบตากับเธอ

ส่วนจี้หยินเฟิงนั้น แววตาของเขายากที่จะเดาได้ว่ากำลัง คิดอะไรอยู่ แต่ก็ไม่ได้มีการพูดออกมา

บรรยากาศก็จะเริ่มเกร็ง ๆ ส่วนถังรั่วชูนั้น ยังทำตัวปกติ หลังจากที่ไปรับกระเป๋าแล้ว ก็ไม่ได้ใส่ใจคนพวกนี้ รีบเดินออกไปจากสนามบินเตรียมจะขึ้นรถไปที่พัก

หลังจากนั้น รถที่มารับพวกเขาก็มาถึงที่สนามบิน กู้รั่ว รั่วกับจี้หยินเฟิงขึ้นไปก่อน เสี่ยวอ้ายกับเสี่ยวเหม่ยขึ้นไป ทีหลัง พอถังรั่วชูจะขึ้นรถด้วย รั่วรั่วก็พูดขึ้นมาว่า “รั่ว ชู ในเมื่อตอนขามาเธอก็นั่งชั้นเฟิร์สคลาสคนเดียวแล้วนี่ งั้นเธอคงจะไม่ชอบการนั่งเบียดไปคันเดียวกันกับพวกเรา หรอก? ฉันว่าเธอน่าจะจองไปเองสักคันนะ? ”

พอพูดจบ ก็ไม่รอที่จะให้ถังรั่วชูพูดอะไร และรีบปิดประตู รถขับออกไป

ถังรั่วชูคิ้วหมวดอย่างงง ๆ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร แค่คิดว่า ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนเสียจริง

เธอส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา และลากกระเป๋าเตรียม

โบกรถเอง