ตอนที่ 197 กูกมีดบาดจนเป็นแผล
ตอนที่ 197 ถูกมีดบาดจนเป็นแผล
“คุณจะพาฉันไปจริงๆ เหรอ?”
สั่งอานหยีไม่เชื่อว่าเขาจะใจดีขนาดนี้ ตั้งท่าจ้องมองเขา “คุณมีเงื่อนไขอะไรหรือเปล่า?”
เงื่อนไข? ในสายตาเธอเขาเป็นคนยังไงกันเหรอ?
เสิ่นโม่เฟยหลุดขำ แต่ก็จงใจเอ่ยขึ้น “ใช่ แค่คุณยอมตกลง เป็นแฟนผม ผมจะพาคุณไป
เป็นไปตามที่คาด!
ก็ว่าแล้วเขาจะใจดีแบบนั้นไปได้ยังไง
ส้งอานหยีโมโหจัด เธอเอ่ยเสียงแข็ง “ฝันกลางวันไปก่อน เถอะ โรคจิต”
พูดจบ เธอก็หันหลังแล้วเดินออกไป
โรคจิต?! เสิ่นโม่เฟยขมวดคิ้ว เขาเป็นผู้ชายโรคจิตไปตอน ไหนกัน?
เห็นกับตาว่าเธอจะเดินออกไปแล้ว เขารีบลุกขึ้นยืน แล้วตามเธอทันที
ตอนที่ส่งอานหยียื่นมือออกไปเพื่อเตรียมเปิดประตู อยู่ดีๆ ก็มี มือข้างหนึ่งยื่นออกมาทางด้านหลังแล้วก็สัมผัสลงที่มือของเขา ที่เพิ่งจะสัมผัสกับประตู เพื่อหยุดยั้งการกระทำของเธอเอาไว้
กลิ่นผู้ชายเฉพาะตัวเขยิบใกล้เข้ามาหาเธอ เธอเสียวสันหลัง ไปกล้าหันกลับไปมอง
“คุณพูดว่าใครโรคจิตเหรอ?”
พร้อมทั้งเอ่ยด้วยเสียงขรึม พร้อมทั้งโกรธนิดๆ
เธอเม้มปากแน่น แต่ไม่ยอมตอบ
แต่การที่เธอเอาแต่เงียบงันจนเขาต้องหรี่ตาลง แววตาฉาย แววอันตราย เขาจับมือของเธอเอาไว้แน่น พร้อมทั้งใช้แรงกด ลงไป
ส่งอานหยีรู้สึกเหมือนบ้านหมุน รอจนเวลาที่เธอตั้งสติได้ ถึง ได้รู้ตัวว่าตัวเองถูกเขาตรึงไว้ที่บ้านประตู
หลังติดประตู เธอเงยหน้าขึ้นสบตามองนัยน์ตาดำขลับไม่บ่ง บอกอารมณ์ หัวใจเหมือนถูกคนตรึงเอาไว้ มันเจ็บปวด
ตามเธอทันที
ตอนที่ส่งอานหยียื่นมือออกไปเพื่อเตรียมเปิดประตู อยู่ดีๆ ก็มี มือข้างหนึ่งยื่นออกมาทางด้านหลังแล้วก็สัมผัสลงที่มือของเขา ที่เพิ่งจะสัมผัสกับประตู เพื่อหยุดยั้งการกระทำของเธอเอาไว้
กลิ่นผู้ชายเฉพาะตัวเขยิบใกล้เข้ามาหาเธอ เธอเสียวสันหลัง ไปกล้าหันกลับไปมอง
“คุณพูดว่าใครโรคจิตเหรอ?”
พร้อมทั้งเอ่ยด้วยเสียงขรึม พร้อมทั้งโกรธนิดๆ
เธอเม้มปากแน่น แต่ไม่ยอมตอบ
แต่การที่เธอเอาแต่เงียบงันจนเขาต้องหรี่ตาลง แววตาฉาย แววอันตราย เขาจับมือของเธอเอาไว้แน่น พร้อมทั้งใช้แรงกด ลงไป
ส่งอานหยีรู้สึกเหมือนบ้านหมุน รอจนเวลาที่เธอตั้งสติได้ ถึง ได้รู้ตัวว่าตัวเองถูกเขาตรึงไว้ที่บ้านประตู
หลังติดประตู เธอเงยหน้าขึ้นสบตามองนัยน์ตาดำขลับไม่บ่ง บอกอารมณ์ หัวใจเหมือนถูกคนตรึงเอาไว้ มันเจ็บปวด
ตอนที่รู้สึกว่าร่างกายของตนเองมันยากแก่การควบคุมไว้ได้ นั่น เสิ่นโม่เฟยสูดลมหายใจเข้า พลางก้มหน้าก้มตา พร้อมทั้ง พูดข่มขู่บริเวณข้างหู “คุณขยับอีกนิด ผมก็จะจัดการคุณที่ ตรงนี้”
ลมหายใจร้อนระอุพ่นรดบริเวณผิวบริเวณต้นคอของเธอ เธอ หดต้นคอ แต่ไม่ใส่ใจคําพูดของเขา
“เสินโน่เฟย ทําไมฉันจะต้องฟังคําพูดของคุณด้วย? คุณมี ปัญญาก็ทําฉันเลยสิ” เธอจ้องมองตาเขาด้วยความโกรธ แวว ตาแสดงความเย้ยหยัน
เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ เสิ่นโม่เฟยถึงกลับอดยิ้มไม่ไหว รอย ยิ้มมีแต่ความเบื่อหน่าย
เธอรู้ดีว่าเขาไม่มีทําเรื่องที่เธอไม่ยินยอมได้ ส่วนเรื่องที่จะทํา
อะไรเธอนั้น ถึงได้ไม่ค่อยหวาดกลัวอะไรเป็นพิเศษ
รอยยิ้มนี้ บรรยากาศความตึงเครียดระหว่างพวกเขาลดลง
ไป
พอเห็นเขายิ้มแล้ว สงอานหยีไม่พอใจ “ยิ้มอะไร มีอะไรให้
ยิ้ม?”
“ที่ยิ้มเพราะว่าคุณน่ารัก” เสิ่นโม่เฟย ยังยิ้มไม่หยุด นัยน์ตา ปรากฏรอยยิ้มเต็มเปี่ยม
ใบหน้าแดงระเรื่อ สังอานหยีเหล่ตามอง แล้วพูดออกมา “เอา คำพูดพวกนี้ไปพูดกับว่าที่ภรรยาของคุณเถอะ อย่าเอามาพูด กับฉันเลย”
คิ้วเรียวเลิกขึ้น เขาจงใจทําท่าทางตกใจ “ที่แท้ก็ฟังนี่เอง!”
หึง?! สั่งอานหยียิ้มพร้อมทั้งพูดออกมา อย่างถากถาง “เสิ่น โม่เฟย คุณอย่าคิดว่าตนเองหน้าตาดี ใครก็อยากจะดึงคุณงั้น
เสิ่นโม่เฟยพ่นลมหายใจทำเหมือนว่ากะลงเหม็นอยู่ จากนั้นก็ หัวเราะ “กลิ่นแรงขนาดนี้ยังบอกว่าไม่ได้หึงอีกเหรอ”
สั่งอานหยีถึงกลับกลอกตามองบน “คุณอยากคิดยังไงก็ ปล่อยให้คุณคิดไปตามนั้น ขี้เกียจสนใจคุณแล้ว”
จากนั้นก็พูดต่อ “ปล่อยมือฉันได้แล้ว ฉันยังมีงานที่ต้องทำอีก เป็นกอง
มือทั้งสองข้างที่ถูกเขาตราตรึงอยู่ที่บานประตู จนไม่สามารถ ดึงมันออก
เมื่อเสิ่นโม่เฟยได้ยินคำว่าปล่อยมือเท่านั้น ร่างกายยังคง สนิทแนบแน่นกับเธอหนักกว่าเดิม
เธอมองไปที่แผ่นอกของเขา พร้อมทั้งใช้แรงพยายามที่จะ ผลักเขาออก แต่ว่าตัวเขาหนักมาก ผลักไม่ไปสักที
“เสินโฟเฟยคุณหมายความว่าไง?” เธอมองเขาอย่าง
โมโห
เสิ่นโปเฟยยังคงยิ้มให้ “ไม่มีอะไรนี่
“ไม่มีอะไรก็ควรจะถอยหลังไปได้แล้ว”
“คุณจูบผมก่อน แล้วผมจะถอย
จูบเขาเหรอ? นอกจากว่าเธอสมองมีปัญหา
“ถ้าคุณไม่ยอมถอย ฉันจะตะโกนโหวกเหวก ในคนข้าง นอกวิ่งพรวดเข้ามา เพื่อที่จะได้เห็นภาพที่คุณทำแบบนี้กับ พนักงาน มั่นใจได้เลยว่าคุณจะเป็นข้อหัวหินเลยแหละ
สังอานหยีข่มขู่
เสิ่นโม่เฟยยิ้มอย่างปล่อยไปตามเรื่อง ไม่เป็นไร คุณเป็น ประเด็นไปด้วยก็ไม่เลว”
โอ๊ย! ทำผิดยังไม่สำนึก
งั้นทำอย่างไรดี?
ตอนที่ส่งอานหยีไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาก็เอาขาออกจากตัว เธอ แต่ว่ายังคงกอดเธอให้อยู่ในอ้อมแขนเอาไว้
“สังอานหยี ว่าที่ภรรยาคนที่บ้านเป็นคนจัดการทั้งหมด ผมไม่
ได้รักเธอ”
อยู่ดีๆ เขาก็พูดแบบนี้ ส่งอานหยีตะลึง “ดังนั้น?”
“เราคบกันเถอะ” แววตาของเขาดูจริงจัง
ส้งอานหยีหัวเราะให้อย่างเย็นชา “งั้นหลังจากคบหากันแล้ว ล่ะ? รอให้คุณแต่งงาน ฉันก็จะกลายมาเป็นชู้ของคุณเหรอ?”
เงินไม่เฟยขมวดคิ้ว ความจริงแล้วเขาในเวลานี้คิดแค่เพียง ให้เธอยอมมาเป็นแฟนกับเขาก่อน แต่ไม่ทันคิดเรื่องหลังจาก
นั้นต่อ
เพราะว่าสําหรับเขาแล้ว ความสัมพันธ์ในการคบหากัน มันไม่
จีรังยั่งยืน
พอเห็นว่าเขาเงียบงันอยู่ชั่วครู่ แววตาฉายความรู้สึกผิดหวัง
เธอผลักเขาออก
ครั้งนี้ แค่เธอใช้แรงเล็กน้อยก็สามารถผลักเขาออกได้
“เสิ่นโน่เฟย ตอนนี้คนที่ฉันอยากคบหาเป็นแฟนด้วยคือคืนที่ ฉันสามารถฝากชีวิตไว้ได้ ฉันคิดว่า คุณไม่จัดอยู่ในหมวดคน ที่จะมาเป็นแฟนคนที่ฉันคิดเอาไว้”
พูดจบ เธอก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป
ประตูถูกปิดเสียงดัง เสิ่นโม่เฟยจ้องมองประตู
จากนั้น กลับมีรอยยิ้มอันขมขื่นปรากฏอยู่บนริมฝีปาก
เพราะคนในครอบครัว ทําให้การแต่งงานไม่สามารถทําได้ ตามใจชอบเหรอ?
วันนี้สั่งอานหยีแปลกประหลาดอยู่บ้าง
ถังรั่ว ทําเป็นแกล้งอ่านหนังสือ แต่ความจริงแล้วสายตาของ เธอเพ่งมองสั่งอานหยีคนที่กำลังนั่งปอกแอปเปิลอยู่
ถึงแม้ว่าเธอกำลังปอกแอปเปิลอยู่ แต่มันทำให้คนรับรู้ได้ ว่าสายตาของเธอไม่ได้อยู่ที่แอปเปิลที่อยู่ในมือ สายตาไม่มี
โฟกัสจุดใดเลย
ทุกอย่างคือการใช้อารมณ์ในการปอกเปลือกแอปเปิล
เทคนิคนี้ถือว่ายังใช้ได้อยู่
ถังรั่วชูเห็นด้วยอยู่ในใจ แต่ว่าเพิ่งจะชมอยู่แท้ๆ ก็ได้ยินเสียง สั่งอานหยีถอนหายใจดัง “เฮ้อ”
ถังรั่วชูใจเต้น รีบถามทันที “สังอานหยี เป็นอะไรไป?”
ส้งอานหยีหันไปยิ้มให้ “ไม่มีอะไร ก็แค่มีดบาดมือเท่านั้นเอง”
จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นแล้วหยิบกระดาษทิชชูไปหยุดเลือด
เธอพูดได้ว่ามันช่างเป็นเรื่องธรรมดา ถังรั่ว ที่ฟังแล้วถึงใจ
เต้นโครมคราม พลันรีบถามกลับ “บาดตรงไหน?”
เธอดตื่นเต้น สั่งอานหยือดยิ้มไม่ไหว “ไม่เป็นไร แค่มาดนิด เดียวตรงปลายนิ้ว”
พูดจบ เธอก็จัดการ ปลายนิ้วมือให้เห็นรอยแผล
เลือดยังไหลออกมาจากแผล เห็นแล้วว่าไม่ใช่แผลเล็ก
“ไปให้พยาบาลช่วยทำแผลให้หน่อยไป” ถังรั่วชูขมวดคิ้ว พร้อมทั้งเร่งเร้าเธอ
“ไม่เป็นไร ฉันโดนบาดบ่อย” พูดจบก็ดึงกระดาษทิชชูออก มาซับที่ปากแผลต่อ แวบเดียวเลือดก็ไหลซึมเปรอะเปื้อนเต็ม กระดาษ
เห็นภาพแล้ว ถังรั่วชูทำเสียงแข็งใส่ “ไม่ได้ แกต้องไปให้ พยาบาลทำแผล
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ