ตอนที่ 106 อย่ากลัวผมจะพาคุณกลับบ้าน
ตอนที่ 106 อย่ากลัวว่าผมจะพาคุณกลับบ้าน
ซวยแล้ว!
ถังรั่ว ร้องเรียกเงียบๆในใจ พบว่าประตูถูกคนล็อกจากด้าน นอก และเธอมาทันเพียงแค่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ
“ใครอยู่ข้างนอก? พวกคุณคิดจะทําอะไร ? ปล่อยฉันออก
ปังปังปัง——
ถังรั่วชูใช้แรงตบประตูด้วยความตกใจและโมโห
เมื่อใช้แรงอย่างนี้ ทันใดนั้นก็เกิดอาการวิงเวียนศีรษะ
เห็นได้ชัดเจน ที่ล้างหน้าเมื่อกี้นั้นไม่ทําให้เธอสร่างเมา แถม ฤทธิ์ของเหล้าก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ บวกกับเมื่อกี้ที่ตบประตู เรี่ยวแรงของเธอกำลังสูญเสียไปทีละน้อยๆ
อย่างไรก็ตาม ด้านนอกประตูกลับไม่มีใครตอบกลับเธอเลย
ถังรั่วซูยังคงตบประตูต่ออย่างไม่ยอมแพ้ : “ปล่อยฉันออกไป พวกคุณเป็นใคร อยากจะทำอะไรกันแน่ ?”
“อยู่ที่นี่ไปเถอะ!”
ช่วงเวลานี้นั้น น้ำเสียงที่มีความเย็นชาเล็กน้อย ดังขึ้นมาจาก ทางด้านบน
ถังรั่วชูเงยหน้าขึ้นมองอย่างระวังตัว เมื่อเห็นน้ำเย็นซู่ๆ ซ่าๆ ไหลแรงจากด้านบนลงมา
ถังรั่วชูร้องออกมาด้วยเสียงที่ตกใจ เปียกไปทั้งตัว ลักษณะ ที่สะบักสะบอมอย่างไร้เรี่ยวแรง
ช่วงเวลาที่เลือนราง เธอยังได้ยินคนกำลังพูดอยู่ด้านนอก : “รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“เธอคงจะไม่เป็นอะไรใช่ป่ะ ?”
“จะเป็นอะไรได้ ถึงอย่างไรก็แค่ปิดไว้แป๊บเดียว ไม่ตาย หรอก รีบไปกันเถอะ ถือโอกาสตอนนี้ที่ยังไม่มีคนมา ”
เสียงทั้งสองเสียงพูดจบ ก็ออกไปจากสถานที่นั้นอย่าง
รวดเร็ว
“เฮ้ย ปล่อยฉันออกไปสิ——”
กังรั่วซูยังคงตบประตูต่อ ก็มีเสียงดังโครมครามออกไปด้าน นอก แต่ประตูห้องน้ำใหญ่นั้นถูกปิดไว้แล้ว และยังถูกติดป้าย ซ่อมห้องน้ำอีกด้วย
ตอนนี้ ถังรั่วซูไม่มีช่องทางที่จะสามารถร้องเรียกขอความ ช่วยเหลือได้เลยจริงๆ
ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ ฤทธิ์ของเหล้ามันมาแล้วจริงๆ เรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาเริ่มเลือนราง คนทั้งคนเหมือนจะลอยได้ตลอดเวลา
หลังจากที่ถังรั่วชูยังคงไม่ได้รับเสียงขานรับ ก็ทำได้เพียงงัด แรงที่มีไปพักที่กำแพงครู่หนึ่ง
ณ เวลานี้ ภายในงานเลี้ยง
ลูซือจิ่นที่หลังจากถังรั่วชูออกไปไม่กี่นาที ก็เพิ่งจะพบว่าเธอ
ไม่อยู่
นัยน์ตาที่เงียบเหงากวาดดูสถานที่แวบหนึ่ง เมื่อมันไปตกลง ที่สั่งอานหยีที่อยู่ไม่ไกล เขาก้าวเท้าไป : “ถังรั่วชูล่ะ?”
“อ๊า ?”
สังอานหยีเพราะว่าคำถามที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด ตกใจครู่ หนึ่ง รีบดึงสติกลับมาพูดว่า : “เป็นประธานลู่นี่เอง ถังรั่วชูเพิ่ง จะออกไปห้องน้ำ ยังไม่กลับมา แต่ว่าก็คงใกล้แล้วแหละคุณรอเธอที่นี่ก็ได้”
“ก็ดี คุณไปยุ่งเรื่องของคุณเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน”
พูดแล้ว อู๋ซือจิ่นก็ยังยืนอยู่ที่นั่นจริงๆไม่ขยับเลย
สังอานหยีก็ไม่พูดอะไร เธอรู้เรื่องการแต่งงานที่ลับๆระหว่าง ถังรั่วชูและลูซือจิ่น ถ้าหากแสดงออกอย่างคุ้นเคยเกินไป อาจ จะโดนคนอื่นพบเจอและรู้แจ้งอย่างแน่นอน
แต่ว่า ถังรั่วชูออกไปครั้งนี้นั้น ค่อนข้างที่จะนานจริงๆ
ผ่านไปประมาณสิบกว่านาทีแล้ว แม้แต่เงาก็ไม่เห็น ลูซือจิ่นก็สังเกตได้เช่นกัน เหลือบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ
เป็นระยะๆ
สรุปแล้ว ก็ผ่านไปอีกสิบนาที ถังรั่วชูก็ยังไม่กลับมา
ล้ซือจิ่นขมวดคิ้วหนาๆไว้แน่น ฉันจำได้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆนั้น เพิ่งจะดื่มเหล้าไป เขาค่อนข้างที่จะไม่ไว้วางใจ ก็ไปเรียกร้ งอานหยีมาอีก : “คุณสามารถช่วยผมไปดูถังรั่วชูให้หน่อยได้ มั้ย ? จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่กลับมา”
ทำไมถึงนานขนาดนี้ ?” “
สังอานหยีขมวดคิ้ว รีบวางของที่อยู่ในมือ พยักหน้า : “ฉันไป
ถังรั่ว ตะโกนอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน ก็ไม่มีคนขานรับ ใน เวลานี้ เว้นแต่รอคนมาเจอ มิฉะนั้นก็คิดว่าตะโกนจนคอจะแตก ก็ไม่มีประโยชน์
แต่ว่า เป็นเวลาสามสิบนาทีที่เธอถูกขังอยู่ในห้องน้ำ เหล้าก็ ออกฤทธิ์แล้ว ทำให้เธอแม้แต่ทิศไหนเป็นทิศไหนก็แบ่งแยก ไม่ออกแล้ว
เดิมทีนั้นถังรั่วชูคิดไว้ว่าจะนั่งอยู่อย่างนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทีละนิดๆ เธอพบว่าการรอคอยอยู่แบบนี้ ก็ไม่เป็นวิธีที่ดีอะไร ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่จะมีคนพบว่าเธอติดอยู่ข้างใน?
คิดๆแล้ว ถังรั่ว ฝืนพยุงร่างขึ้น มองไปรอบๆ
สุดท้ายแล้ว สายตาของเธอจ้องมองไปที่ฝากั้นด้านบน จะต้องปีนขึ้นไป เปิดฝากั้นออกถึงจะออกไปได้แล้ว
หลังจากที่ตัดสินใจแล้วนั้น เธอยกกระโปรงขึ้น ถอดรองเท้า ส้นสูงออก ยืนบนฝาชักโครกทันที ท่าทางที่กระง่อนกระแง่น เมื่อเริ่มปีนก็เหมือนกับเหยียบมีดที่แหลมคม
แน่นอนว่าตอนแรกมันไม่ราบรื่นขนาดนั้น ตกลงมาหลายต่อหลายครั้ง หกล้มไม่รุนแรงมาก แต่ขาก็เต็มไปด้วยรอย ฟกช้ำหลายจุด
ความเจ็บปวดค่อยๆทำให้สติของเธอกลับมาบ้างแล้ว แต่ก็ยัง ไม่หลุดพ้นจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
โชคดีที่ หลังจากลองมาแล้วหลายครั้ง ในที่สุดเธอก็ปีนขึ้นไป
บนแผ่นกั้น
ระดับความสูงนี้ จะพูดว่าสูงก็ไม่สูง จะพูดว่าต่ำก็ไม่ต่ำ แถม พื้นยังมีน้ำขัง กระโดดลงไปก็อาจจะหกล้มอย่างร้ายแรงได้ ไม่กล้าที่จะซื้ซัวทำจริงๆ
ในเวลานี้ ถังรั่วชูได้ยินเสียงมือจับประตูห้องน้ำ ดูเหมือนว่า จะถูกคนบิดจากด้านนอก
เสียงคลิกๆเบาๆนั้น ตกใจจนปล่อยมือออก หลังจากนั้นคน ทั้งคนก็ตกลงมาจากด้านบนอย่างไม่ทันตั้งตัว
ปัง——
ตกลงมาครั้งนี้ ทำให้ถังรั่วชูสร่างเมาอย่างมากเลยทีเดียว
เธออ้าปากค้าง เห็นได้ชัดเจนว่าเจ็บปวดมาก แต่เธอกลับไม่ สนใจความเจ็บปวด รีบตะโกนลั่นประตูไปทางประตู : ด้าน นอกมีคนมั้ย ? ช่วยเปิดประตูให้ฉันหน่อย”
“รั่วชู ?”
ส่งอานหยีได้ยินการเคลื่อนไหวจากด้านใน ตกตะลึง รีบ ตะโกนอย่างเสียงดังว่า : “รั่วชู แกอยู่ข้างในไหม? ถ้าอยู่ล่ะก็ ตอบกลับฉันหน่อย!”
“อานหยี ฉันอยู่นี่ ฉันอยู่นี่ ช่วยเปิดประตูหน่อย ฉันโดนคน ลือกไว้ด้านใน
ถังรั่วชูดีใจอย่างมาก รีบตะโกนหาสังอานหยีที่อยู่นอกประตู
ส่งอานหยีได้ยินคำพูด อดไม่ได้ที่จะโมโห : “ฉันก็ว่า ทำไมถึง มาห้องมานานขนาดนี้ โดนคนล็อกไว้ที่นี่นี้เอง รั่วชู แกไม่เป็น อะไรใช่ไหม? แกไม่ต้องกังวล ฉันจะไปหากุญแจมาไขให้แก ปล่อยแกออกมา
“อื้ม โอเค”
ถังรั่ว ซาบซึ้งจนน้ำตาเอ่อคลอที่เบ้าตา
ส้งอานหยีไปอย่างเร็ว มาอย่างเร็ว หลังจากที่ถังรั่วชูรอไม่ นานเท่าไหร่ ด้านนอกก็มีเสียงเปิดล็อกแล้ว
ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว ตามมาอย่างติดๆ เงาคนสองคน พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เมื่อคนมาเห็นถึงรั่วชูที่ล้มลงบนพื้น อดไม่ได้ที่จะสูดลม
หายใจ
“พระเจ้า ถังรั่วชู ทำไมแกเป็นแบบนี้?” ส่งอานหยีปิดปากและ อุทานออกมา
ถังรั่วชูนั้นยุ่งเหยิงแบบผิดปกติจริงๆ ชุดราตรีเปียกปอนไป
หมด แม้แต่ผมยังยุ่งเหยิง บนขาแทบจะเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ
“แกมาแล้ว อานหยี”
ถังรั่วชูยิ้มๆไปที่เธอ พยายามที่จะทําตัวเองว่าไม่เป็นอะไร แต่ว่า เมื่อเธอเห็นผู้ชายที่อยู่ข้างๆส่งอานหยี รอยยิ้มนั้น แข็ง ที่ออย่างเงียบๆ
เสียงของเธอค่อนข้างที่จะสั่นคลอน สีหน้าที่ขาวซีด นำมาซึ่ง ความบอบบาง ทำให้คนที่เห็นเจ็บปวดหัวใจยิ่งนัก
ลูซือจิ่นมองดูถังรั่วซูด้วยสีหน้าที่โมโหอย่างเอาแน่เอานอนไม่ ได้ พายุหมุนวนในดวงตาที่เย็นชา
เขาเดินไปหยุดยืนต่อหน้าเธอ ค่อยๆถอดเสื้อคลุมด้านนอก นั่งยองๆและเอาคลุมบนตัวเธอ
“ไม่ต้องกลัว ผมจะพาคุณกลับบ้าน”
เขาพูดออกมาสองคำด้วยความอ่อนโยน พูดแล้ว เขายื่นสอง มือออกไปอุ้มเธอขึ้นมาจากพื้น
อาการเมามายของถังรั่วชูยังคงมีอยู่ ตัวเองก็ไม่มีแรงเหลือ อยู่มาก ดังนั้นจึงโน้มตัวเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างน่า เอ็นดู
กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขาเข้ามาระหว่างลม หายใจ อุณหภูมิของร่างกายที่อบอุ่นส่งผ่านทางเสื้อผ้า ความ รู้สึกที่สบายใจนั้นเหมือนกระแสน้ำที่พุ่งเข้าสู่หัวใจในทันที
ร่างกายของเธอเริ่มสั่นริกๆ เพราะว่าหนาว และก็เพราะรู้สึก กลัวในภายหลัง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ