One heart รักเพียงเธอ

ตอนที่ 121 ไม่อยากเห็นคุณเป็นอะไรไป



ตอนที่ 121 ไม่อยากเห็นคุณเป็นอะไรไป

ตอนที่ 121 ไม่อยากเห็นคุณเป็นอะไรไป

“ไอ้เหี้ยที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่ง ยังจะกล้าโม้อยู่ตรง นี้อีก ผมจะคอยดูนะว่าคุณจะทำให้ผมไม่สามารถอยู่รอดใน เมืองเป่ยหนิงได้ยังไง !”

อู้ซึ่งเหยาพูดอย่างเย้ยหยันและประชดประชัน จากนั้นก็ไม่ ได้สนใจคำขู่ของหยางเชียนเชียน แล้วจึงหันหลังไปยิ้มให้สั งอานหยี “อานหยี พวกเรากินกันต่อเถอะ อย่าไปสนใจแม่หมา ที่วิ่งออกมาเห่าจากไหนก็ไม่รู้เลย กลัวว่าเดี๋ยวจะกินไม่ลง !”

คนที่หล่อเหลา แม้ว่าจะด่าคนอยู่ก็ดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

คำพูดที่ล้ซึ่งเหยาพูดออกมานี้ มันทำให้ลูกค้าที่อยู่รอบๆ พา กันหัวเราะออกมาไม่น้อย

เห็นได้ชัดว่าความสามารถในการสบถค่าของคุณชายใหญ่

ได้ก้าวมาถึงขั้นสุดยอดแล้ว

ถังรั่วชูที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ถูกทำให้หัวเราะไม่หยุด

เห็นได้ว่าการที่สั่งให้ผู้ซึ่งเหยาออกไป เป็นการตัดสินใจที่ ถูกมาก ถ้าเขาอยู่ซะอย่าง ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่สามารถมา รังแกเธอได้
หยาดเขียนเขียนกับท่านที่เป็นทางกรู้สึกอึดอัดอย่างเห็น ได้ชัด เมื่อเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเหล่านั้นตกกระทบ มันจึง ทำให้สีหน้าของพวกเขาเขียวขึ้นมา

“ดีๆๆ สั่งอานหยี คุณนี้เก่งมากเลยนะที่ยังกล้าหาคนสวยใส ไร้สมองมาเสนอหน้าอีก เห็นได้ว่าคุณคงไม่อยากพ่อแม่คุณ ได้ดีจริงๆ นะ”

การที่ถูกลู่ซึ่งเหยาเยาะเย้ยและเหยียดหยามมาหลายครั้ง ความรู้สึกเดิมที่หยางเชียนเขียนที่มองว่าเขาเฉิดฉายก็ได้ หายไปจนหมดสิ้น กลับมองว่าเขาเป็นคนหล่อเหลาเบาปัญญา รู้เพียงแค่เล่นลิ้นเท่านั้นแหละ

สำหรับคำขู่ของหล่อนมันทำให้สั่งอานหยีโกรธมาก แต่เธอก็ ยังระงับความโกรธเอาไว้ แล้วมองไปที่หยางเซียนเซียนอย่าง ดูถูกเหยียดหยาม

ถ้าจะบอกว่าคุณชายคนที่สามของตระกูลลู่เป็นคนหล่อเหลา เบาปัญญา ถ้านั้นเธอจะเป็นสิ่งของอะไรกันล่ะเนี่ย

ส่วนสู้ซึ่งเหยาก็หรี่ตาขึ้นอย่างร้ายกาจและพูดด้วยน้ำเสียง เย่อหยิ่ง “แม้ว่าคุณชายอย่างผมจะเป็นคนหล่อเหลาเบา ปัญญาไปจริงๆ แต่ถ้าอยากจะทำให้คุณตามมันก็เป็นเรื่องที่ แค่ยกนิ้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็รีบไสหัวออกไปซะ อย่ามา ขวางสายตาคุณชายที่นี่”
หยางเขียนเขียนจ้องเขม็งด้วยความโกรธ จากนั้นก็กรีดร้อง ออกมาสุดเสียง

ส่วนสายตาของลูซึ่งเหยาก็ค่อยๆ เย็นลง “ไม่ไสหัวออกไปใช่ ไหม ? ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งคนไล่พวกคุณออกไป

เมื่อคําพูดจบลง คุณชายผู้ที่สามก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจาก กระเป๋าแล้วโทรออกไป “ยังอยู่ข้างนอกทำอะไร รีบเข้ามาไล่ ชายหญิงสองคนที่ส่งเสียงเอะอะพวกนี้ออกไปซะ”

จากนั้นไม่ถึงสามนาที คนทั้งร้านอาหารก็เห็นบอดี้การ์ดสอง คนสวมชุดสูทสีดำพุ่งเข้ามาจากข้างนอก แล้วลากหยางเขียน เชียนกับหาน เฉินออกไป

“นี่พวกคุณทำอะไรเนี่ย ? รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? ปล่อยฉัน นะ.………..”

หยางเขียนเขียนกรีดร้องด้วยความโกรธ แต่ไม่ว่าเธอจะกรีด ร้องอย่างไร บอดี้การ์ดทั้งสองคนก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย จาก นั้นล็อกหานยี่เฉินกับหยางเชียนเชียนหายออกไปจากประตู ร้านอาหาร

ทั้งห้องเงียบสนิท ทุกคนต่างก็ตกตะลึงในการกระทำของผู้ซึ่ง

เหยา

แม้แต่ถังรั่วชูเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง จึงอดใจไม่ได้ที่
“คือที่บ้าน จัดฟุคุณกันมากของเขาอย่างลับๆ

ลูซือจั่นยกใฝีปากขึ้น ตอบเธอไปเบาๆ

ถึงราชยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก “ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ ?”

สู่ขอเพิ่มขึ้น “ปกติแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไร พวกเขาก็จะไม่ ปรากฏตัวออกมา ภรรยาไม่เคยได้เจอ ดังนั้นก็ต้องไม่รู้เป็น ธรรมดา

ถึง พยักหน้า แต่ถอนหายใจยาวอยู่ในใจ สมเป็นคุณชาย ใหญ่ของตระกูลใหญ่ทั้งสี่จริงๆ เลยนะ ตัวตนก็ไม่ธรรมดา ออกมาจากประตูก็มีบอดี้การ์ดคอยตามอยู่ตลอด

เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอจึงกะพริบตาขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วมอง ไปสู้ซือจิ่น “ซือจิ่นเองก็มีไม่ใช่เหรอ ?”

“ครับ ตอนแรกผมก็ไม่ต้องการหรอก แต่แม่ของผมก็ยังยืน กราน ดังนั้นก็เลยตามใจเขาครับ”

สู้ซือจิ่นพูดขึ้นมาลอยๆ ทว่าถังรั่วชูก็อดไม่ได้ที่จะประหลาด ใจไปบ้าง

ถ้าจะว่าแบบนี้ นั่นก็แสดงว่าการที่เธออยู่กับผู้ซือจั่นทุกวันก มีคนจับตามองอยู่ตลอดอย่างนั้นเหรอ ?
ไม่รู้ว่าทำไมถังรั่วชูจึงมีความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมากะทันหัน

เหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เธอคิด อู๋ซือจิ่นจึงมองไปที่เธอ แล้วพูด ขึ้นมากะทันหัน “ถ้าภรรยารู้สึกอึดอัด ผมสามารถปลดพวก เขาออกไปได้นะ”

“ไม่ต้องหรอก ฉันแค่รู้สึกว่าเวลาทำอะไรแล้วมีคนจับตามัน แปลกๆ อยู่บ้าง ฉันคิดว่าการที่แม่สามีจัดบอดี้การ์ดให้คุณ สองคนพี่น้องก็น่าจะมีเหตุผล ?”

เมื่อพูดถึง ‘แม่สามี’ อยู่ๆ สีหน้าของถังรั่วชูก็แดงขึ้นอย่างไม่ อาจควบคุมได้

ส่วนสู้ซือจิ่นก็มองไปที่เธออย่างอ่อนโยน ราวกับว่าพอใจใน

คำที่เธอเรียก

เขาพยักหน้าแล้วพูดอย่างราบเรียบ “อืม ที่บ้านทําธุรกิจ ใหญ่โต จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้ผิดใจใครบางคน ความ ปลอดภัยส่วนบุคคลของผมกับซึ่งเหยาถูกคุกคามมันก็เป็น เรื่องธรรมดา”

แม้ว่าสู้ซือจิ่นจะพูดไปลอยๆ แต่เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของถัง รั่วชูก็เต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าพี่น้องสองคนนี้เคยถูก ลักพาตัว
ดูเหมือนว่าการเกิดมาดีเกินก็ไม่ได้เห็นว่าจะเป็นเรื่องดีอะไร แม้ว่าจะไม่ได้กังวลกับเรื่องกินเรื่องสวมใส่ ใช้ชีวิตแบบเหนือ กว่า แต่ไม่มีการรับประกันความปลอดภัยส่วนบุคคล ไม่มีใคร รู้เลยว่าเมื่อออกจากประตูแล้วจะประสบกับสิ่งที่ไม่แน่นอน หรือไม่

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ถังรั่วชูจึงสั่นเครือขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็ มองไปที่ผู้ซือจิ่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อย่าปลดบอดี้การ์ดเลย นะ ฉันไม่อยากเห็นคุณเป็นอะไรไป

“ภรรยาก็พูดมาแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นไม่ถอดหรอกครับ”

มุมปากของอู๋ซือจิ่นยกขึ้น สายตาอ่อนโยนมากขึ้นเพราะ ความใส่ใจของถังรั่ว

ในขณะนั้น หลังจากสู้ซึ่งเหยากับสังอานหยีจัดการเรื่องราว เรียบร้อยแล้ว ก็มายังตรงหน้าสองคนนี้

สู้ซึ่งเหยาจ้องมองหนุ่มสาวที่อยู่ตรงหน้าคู่หนึ่งที่มีความเสน่ห์ หา จึงพูดขึ้นขึ้นมาอย่างจนปัญญาอยู่บ้าง “พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ ผม ว่าพวกคุณสองคนจีบกันพอหรือยัง ?”

“พอแล้ว คุณนี่เหมาะสมกับตำแหน่งผู้พิทักษ์ดอกไม้จริงๆ เลยนะ มา นี่คือรางวัลสำหรับคุณ !”

ถังรั่วชูยิ้มแล้วยื่นแก้วน้ำผลไม้ไปหนึ่งแล้ว การแสดงออกนั้น
ลูซึ่งเหยารับไปแล้วก็ดื่มลงไปทันที เปลี่ยนจากความโศก เศร้าเสียใจและโกรธให้กลายเป็นความกระหาย “ให้ตายเถอะ ผมต้องรีบหาผู้หญิงคนหนึ่งให้เจอให้เร็วที่สุด ถึงจะได้ไม่ถูกพี่ ใหญ่ผลักออกมาเป็นเกราะอยู่ตลอด”

ถังรั่วชูยิ้มขึ้น ไม่ได้สนใจเขา จากนั้นก็หันไปมองสังอานหยี “เป็นอะไรหรือเปล่า ?”

สั่งอานหยีพยักหน้าแล้วนั่งลงตาม “ไม่เป็นอะไรค่ะ เมื่อกี้คุณ ชายผู้ซึ่งเหยาช่วยระบายให้ฉันแล้ว ขอบคุณนะคะ !

ถังรั่วชูส่ายหัวแล้วพูดอย่างตำหนิ “ไม่ต้องเกรงใจ ! ยังไงเขา ก็ว่างอยู่แล้ว สิ่งที่เร่งด่วนในตอนนี้คือรีบไปพบกับคุณอาคุณ น้าโดยเร็ว หาหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพวกเขา ส่วน เรื่องอื่นค่อยว่ากันวันหลังก็ได้”

“หยางเชียนเชียน มีคนรู้จักอยู่ที่สถานีตำรวจอยู่ อาจจะต้อง ให้เซียวเซียวช่วยพูดคุย ถึงจะได้เจอพ่อแม่ของฉัน”

สังอานหยีกัดริมฝีปากล่างด้วยสีหน้าสลดใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าเศร้าแค่ไหนที่ไม่มีตัวตนและเบื้อง หลัง

ถังรั่วชูไม่ได้พูดอะไร เธอเองก็เข้าใจความหมดหนทางที่อยู่

ในใจของสังอานหยี
อย่างไรก็ตามผู้ซือจิ่นที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นมาอย่างราบเรียบ “ไม่ต้องไปหาเธอหรอก ผมเคยแจ้งที่สถานีตำรวจไปแล้ว เดี๋ยวกินข้าวเสร็จคุณก็สามารถตรงไปได้เลย

ถังรั่วซูกับสังอานหยีตกตะลึงไปพร้อมกัน หลังจากนั้นคนข้าง หลังก็พูดด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณค่ะประธานผู้

สู้ซือจิ่นพยักหน้า “คุณเป็นเพื่อนของรั่วชู ไม่ต้องเกรงใจ หรอกน่า”

ประมาณบ่ายโมง หลังจากทั้งสี่คนทานอาหารเสร็จแล้วก็พา กันออกจากร้านอาหาร หลังจากนั้นล้ซึ่งเหยาก็ส่งสังอานหยีไป สถานีตำรวจ ส่วนผู้ซือจิ่นก็มีหน้าที่ส่งถังรั่วชูกลับไปทำงานที่ บริษัท

ผลลัพธ์ ถังรั่วชูเพิ่งถึงออฟฟิศได้ไม่นานถูกหลีน่าสั่งให้ไป ติดตามข่าวแล้ว

ข่าวของฉินมั้นนีนักแสดงหญิงผู้ร่าเริงและใจกล้ากระจาย อยู่ในอินเทอร์เน็ตตั้งแต่เช้าแล้ว มีข่าวอื้อฉาวจำนวนมากถูก เปิดโปงออกมาโดยชาวเน็ตตลอดเวลา ผลกระทบก้าวไปสู่ ระดับที่น่ากลัวมากแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ