One heart รักเพียงเธอ

ตอนที่ 159 คนรักของประธานเสิ่น



ตอนที่ 159 คนรักของประธานเสิ่น

ตอนที่ 159 คนรักของประธานเสิ่น

เมื่อผู้ชายคนหนึ่งเต็มใจลงครัวเพื่อเธอแล้ว แสดงให้เห็นได้ ชัดว่าเขารักเธอมากจริงๆ

ถังรั่วชูยืนเป็นเวลานานอย่างเงียบๆอยู่ในห้องอาหาร สายตา ทั้งหมดได้ตกไปอยู่ตรงเงาใหญ่ๆที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว ใน ลูกตา า งามโดดเด่นได้ประดับเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ กับความรู้สึกทะนุถนอม

มองเขาใช้กระบวยน้ำซุปตักน้ำซุปขึ้นมาลองชิมความเค็ม ความอืด ทันทีหลังจากนั้นก็ได้เอาผักที่หั่นแล้วใส่เข้าไปใน หม้อ เป็นการกระทําที่สะอาดประณีต

การเคลื่อนไหวที่ปกติมากในเวลานี้เมื่ออยู่ในสายตาของเธอ ก็คือน่าหลงใหลเช่นนั้น ตัดใจไม่ลงที่จะเคลื่อนย้ายสายตา ออกไป

บางทีอาจจะคือสังเกตเห็นสายตาทั้งหมดของเธอ เขาจึงได้ หันหัวอย่างกะทันหัน เธอถูกจับได้แล้วอย่างตรงไปตรงมา ยัง ไม่ทันได้เก็บความหลงใหลใยสายตาที่มีต่อเขากลับไป

ทั้งสองคนต่างมองซึ่งกันและกันอย่างเงียบๆ นานมาก ริม ฝีปากของเขาก็ได้ลากรอยยิ้มที่เหมือนกับมีแต่ก็เหมือนกับ ไม่มีขึ้น ลูกตาดำที่ลึกซึ้งได้กระเพื่อมสายตาที่อ่อนโยนบางๆ “หิวแล้วในตู้เย็นมีนมวัว ดื่มเติมท้องสักหน่อยก่อน”
“อืม” ถังรั่วซูพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

หยิบนมวัวจากตู้เย็นแล้ว ถังรั่วซูได้นั่งอยู่ด้านข้างโต๊ะอาหาร ด้านหนึ่งดื่มนมไปด้วยอีกด้านหนึ่งก็จ้องเงาที่ยุ่งอยู่ในครัวไป ด้วย

ในอากาศตลบไปด้วยกลิ่นหอมของโจ๊กไปทั่ว ช่างซักนำคน เป็นอย่างยิ่ง

ถังรั่วชูมีความรอไม่ไหวแล้วอยู่บ้าง

นำนมวางไปบนโต๊ะอาหาร เธอก็ได้ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้อง ครัว ลูซือจิ่นที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวได้หันหัว จากนั้นก็ได้ ถามด้วยเสียงที่อ่อนโยน: “หิวมากเหรอ?”

ถังรั่วชูพยักหน้า “อืม นายต้มได้หอมเกินไปแล้ว ดังนั้นฉันก็ หิวจนรับไม่ไหวแล้ว”

ล้ซือจิ่นหัวเราะเสียงต่ำออกมาแล้ว หลังจากนั้นก็หันตัวไป หยิบถ้วยใบหนึ่งออกมาจากตู้เก็บของ

“ฉันตักสักหน่อยให้เธอชิมก่อน”

เมื่อได้ยินว่าสามารถกินได้แล้ว ถังรั่วชูก็รีบที่จะพยักหน้า
ดูภาพท่าทางของเธอที่ตะกละได้อย่างน่ารัก ในสายตาของ อู๋ซือจิ่นก็เขียนเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดูมากเกินไป

ในสายตาที่เธอกำลังเฝ้ารอ เขาตกโจ๊กครึ่งถ้วยแล้วช่วยเธอ ยกไปถึงห้องอาหาร

ถังรั่ว ลากเก้าอี้ออกนั่งลง หยิบช้อนซุปขึ้นมาก็ต้องการที่จะ เริ่มกิน

“ระวังร้อน” น้ำเสียงที่อบอุ่นของเขาได้พูดกำชับ

ยิ้มหวานๆ งใส่เขาทีหนึ่ง “ฉันรู้”

ถัดไปเธอก็ใช้กระบวยตักโจ๊กขึ้น เป่าแล้วเป่าอีก หลังจากนั้น ก็ลงเข้าไปในปาก

ในชั่วพริบตาช่องปากทั้งช่องก็เต็มเกลื่อนกลาดไปด้วยกลิ่น หอม เธอหรี่ตาขึ้นอย่างพึงพอใจ หันไปยกนิ้วหัวแม่มือตั้งตรง ทางด้านเขา “รสชาติยอดเยี่ยมมาก”

รอยยิ้มจางๆรอยยิ้มหนึ่งที่อยู่ด้านริมฝีปากได้กระเพื่อมออก เขาพูด: “เธอชอบก็ดี”

“ชอบ ชอบมาก” ตอนที่พูด เธอเหมือนกับคือมีท่าทางที่ ต้องการยืนยันว่าตัวเองชอบมากจริงๆยังไงยังงั้น ได้ใช้ช้อน ตักซุปใหญ่ๆอันใหญ่เมื่อตักแล้วก็ส่งเข้าไปทางด้านในปาก
ลิมเป่าให้เย็นแล้ว เวลานี้ก็ได้ร้อนจนเธอร้องอุแว้ๆเสียงดัง

“นช้าหน่อย

สู้ซือจิ่นคิ้วขมวด พูดตำหนิเสียงเบาๆ

ถังรั่วซูยิ้มแล้วยิ้มอีกอย่างเขินอาย ถัดมาเธอกินได้อย่างช้า มาก กลัวว่าจะถูกความร้อนลวกถึงอีก

นำหม้อโจ๊กทั้งใบได้ยกไปถึงห้องอาหาร

ถังรั่วชูได้ยกสายตาสังเกตเขาอย่างละเอียดเงียบๆ และก็ได้ แอบถอนหายใจอยู่ในใจ ลักษณะพิเศษของคนมีระดับสูงที่ ไม่มีอะไรแทนที่ได้เมื่อเกิดออกมาก็เป็นเช่นนี้ทำให้ทุกการ เคลื่อนไหวของเขาเมื่อดูขึ้นมาแล้วก็ล้วนงดงามมีสง่ามาก เมื่อ มองทั้งหมดก็คือการได้เสพสุขประเภทหนึ่ง

หนังตาของอู๋ซือจั่นยกขึ้นเบาๆ มองไปยังเธอที่กำลังใจลอย จ้องมองตัวเอง มุมริมฝีปากจึงอดไม่ได้ที่จะยกขึ้น

เขาวางช้อนซุปในมือลง เงยหัวขึ้น ลูกตาดำที่ลึกซึ้งทั้งหมด ได้จ้องเขม็งอยู่ต่อหน้าเธอ “นี่ได้เป็นครั้งที่สองที่เธอจ้องมอง ฉันเห็นแล้ว”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงต่ำลึกที่น่าฟังของเขา ถังรั่วชูก็ได้สติกลับ มาทันที จากนั้นก็ได้หันหน้าไปตรงๆทางรอยยิ้มจางๆของลูก ตาดำที่เขาได้แสดงออก
ถัดไปหลังจากนั้นเธอก็ได้มีท่าทีโต้ตอบเข้ามาของคำพูดของ เขา กกหูช่วยไม่ได้ที่จะร้อนขึ้น มีความรู้สึกใจฝ่อประเภทหนึ่ง ที่ถูกคนอ่านความคิดออก

“ยังไม่ใช่เพราะว่านายมีรูปร่างหน้าตาที่ดีเกินไปแล้ว”

เธอส่งเสียงพูดในคอ

“อืม?” เขาได้ยินไม่ชัดเจน

ไม่อยากให้เขารู้ว่าตัวเองได้เพ้อฝันต่อเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึง ได้พูดเปลี่ยนหัวข้อสนทนา: “นายต้มโจ๊กได้อร่อยมาก”

“ฉันรู้” เขายิ้มเบาๆ

ถังรั่วซู: …..…….

ยังคงคือไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเลยสักนิดจริงๆ

“เรื่องนั้น…………. …” ถึงรั่วซูกินโจ๊กไปคำหนึ่ง สองจิต สองใจไม่รู้ว่าจะเปิดปากพูดยังไง

“เป็นอะไรไปแล้ว?” เห็นท่าทางเธอที่ลังเลยากที่จะจัดการ สู้ซือจิ่นจึงได้พื้นที่ระหว่างคิ้วที่น้อยนิดก็ได้ขมวดคิ้วขึ้น

“ก็คือ……” เม้มปากแล้วเม้มปากอีก ถังรั่วชูคิดอย่างลึกซึ้งไปชั่วขณะ หลังจากนั้นก็ได้พูดต่อ: “อู๋ซือจิ่น ฉันไม่หวังว่านาย เพื่อฉันแล้วทิ้งงานของนายลง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สู้ซือจิ่นก็ยกคิ้วขมวดขึ้น “ฉันไม่ได้ทิ้งงาน ลง”

“ไม่มีที่ไหน? ตอนนี้เวลานี้ตามปกตินายคือควรอยู่ที่บริษัท แต่วันนี้นายกลับมาอยู่ที่นี่ต้มโจ๊กให้ฉัน ยังอยู่กินโจ๊กเป็น เพื่อนฉันอีก”

มองสีหน้าท่าทางที่แสดงความไม่เห็นด้วยของเธอออกมา ซือจิ่นก็ได้ส่งเสียงหัวเราะเสียงต่ำแล้ว หลังจากนั้นก็ได้ พูด: “ถังรั่วชู ฉันคือนักวางแผนที่สูงที่สุดของบริษัท แต่ไม่ได้ หมายความว่าเรื่องอะไรก็ล้วนต้องให้ฉันมาจัดการ หากว่าคือ แบบนั้น อย่างนั้นฉันเชิญผู้ช่วยพวกนี้อย่างมู่หลิงพวกเขามา ท่าอะไร”

“คำพูดคือพูดเช่นนี้ไม่ผิด” ถังรั่วชูไม่รู้ว่าควรโต้แย้งเขายังไง ทำได้เพียงส่งเสียงถอนหายใจเบาๆ และก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

“ถังรั่วชู” เขาเรียกตะโกนเบาๆ

ถังรั่วชูยกสายตามองเข้าไปในลูกตาดำที่ลึกซึ้งของเขา พบ เพียงแค่ว่าเขาได้ยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องรู้สึกผิดในใจ ฉันทิ้ง ทุกเรื่องเพื่อเธอก็ล้วนคือสมเหตุสมผลที่มันควรจะเป็นแบบนี้ เพราะเธอคือภรรยาของฉัน คือคนรักของฉัน”
เพราะเธอคือภรรยาของฉัน คือคนรักของฉัน

ดวงตาค่อยๆชุ่มฉ่ำแล้ว ถังรั่วชูได้กัดริมฝีปากเบาๆ ใจเพราะ คำพูดของเขาและถูกสั่นสะเทือนอย่างลึกซึ้งแล้ว

ชีวิตชาติที่แล้วของเธอจะต้องทำเรื่องดีมากมาย สะสมความ โชคดีมามากมาย ดังนั้นอยู่ในชั่วชีวิตนี้ถึงได้พบกับเขา

จมูกสูดแล้วสูดอีก ถังรั่วชูก็ได้โค้งมุมริมฝีปากขึ้น ลูกตาดำที่ สว่างระยิบระยับได้ส่องแสง “ลูซือจิ่น ฉันดีใจมากก็มีความสุข มาก”

ได้รับสามีเช่นนี้ จะไม่ดีใจไม่มีความสุขได้ยังไง?

หรูเสี่ยวหลินที่ถูกเพิกถอนจากตำแหน่งเมื่อคิดถึงตำแหน่ง ของตัวเองภายภาคหน้าเมื่อเทียบกับถังรั่วชูแล้วต่ำกว่า ก็รู้สึก ไม่เต็มใจในทุกอย่าง

เธอจะไม่สามารถทําให้ถังรั่วชูลำพองใจได้อย่างเด็ดขาด

ด้วยเหตุนี้เธอได้ไปหาผู้หญิงที่ดีของตัวเองกู้รั่วรั่วแล้ว คิด ต้องการให้เธอช่วยเหลือตัวเอง
“เธอคือพูดว่าถังรั่วชูวางแผนใส่ร้ายเธอ ทำร้ายเธอจนถูก

ประธานเพิกถอนจากตำแหน่งแล้ว?”

หลังจากที่กู้รั่วรั่วได้ฟังการบรรยายของหรุเสี่ยวหลินแล้ว จึง ได้เงียบไปครู่หนึ่งถึงได้เปิดปากพูดถาม

“อืม กู้รั่วรั่ว เธอก็ไม่รู้ว่าถังรั่วซูตอนนี้ลำพองใจอยู่ในบริษัท แค่ไหน ในบริษัททุกระดับชั้นก็กำลังแพร่กระจายว่าเธอคือคน รักของประธานเสิ่น”

เมื่อเอ่ยถึงสิ่งนี้ หรุเสี่ยวหลินก็ไม่ได้ปกปิดความอิจฉาริษยา ของตัวเองเลยสักนิด และได้กัดฟันด้วยความโกรธแค้น

ถังรั่วชูมีอะไรดี ทำไมประธานเสิ่นได้ชอบเธอแต่ไม่ใช่ตัวเอง?

“คนรัก?” กู้รั่วรั่วหัวเราะเยาะออกมาเสียงหนึ่ง “ถังรั่วชูคนนี้ก็ ดูถูกเธอเกินไปจริงๆแล้ว คาดไม่ถึงว่าสามารถที่จะสมคบกับ ผู้ชายอย่างเสิ่นโม่เฟยแบบนี้

เดิมทีตระกูลจี้กับเธอก็คำนึงถึงเสิ่นโม่เฟยกับตระกูลเสิ่นมาก ตอนนี้ดีแล้ว ถังรั่วชูคือคนรักของเขา ไม่แน่ว่าจะถูกถังรั่วชู ยุยงส่งเสริมให้จัดการกับตระกูลจี้

ภายใต้จิตใจซุกซ่อนความรู้สึกไม่สงบ กู้รั่วรั่วรู้สึกว่าจะต้อง นำเรื่องราวบอกกับจี้หยินเฟิงกับซูเทียนอ้าย ดูว่าพวกเขาคิด จะจัดการกับถังรั่วชูยังไง
หรูเสี่ยวหลินมองเธอที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร จึงได้ขมวดคิ้ว ขึ้นเล็กน้อย “กู้รั่วรั่ว เธอคิดอะไรล่ะ คิดจนเคลิบเคลิ้มเช่นนี้”

“ไม่มีอะไร กู้รั่วรั่วส่ายหัว “เรื่องของเธอจะต้องพูดกับลูกพี่ ลูกน้องสาวของจี้หยินเฟิง พอถึงเวลานั้นก็ดูหล่อนว่าจะช่วย เธอยังไง”

“ขอบคุณเธอมากแล้ว กูรั่วรั่ว” เมื่อหรุเสี่ยวหลินได้ยินว่าผู้ จัดการซูจะช่วยตัวเอง จึงกลั้นความดีใจอย่างยิ่งไว้ไม่ได้

แบบนี้เธอก็ไม่กลัวต่ำกว่าถังรั่วซูไปชั้นหนึ่งแล้ว

“ไม่ต้องถือเป็นคนนอกแบบนี้ อย่างไรเสียฉันยังต้องการให้ เธออยู่ในเวลานี้ช่วยฉันจัดการต่อถังรั่วชูอีก”

ผู้หญิงทั้งสองคนได้มองซึ่งกันและกันและได้หัวเราะขึ้น รู้สึกว่าความสัมพันธ์ดีมาก ที่จริงก็เป็นเพียงแค่ร่วมกันหาผล ประโยชน์เข้าตัวเท่านั้น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ