ตอนที่ 175 ยังกล้ามาคิดถึงผู้ชายของฉัน

ตอนที่ 175 ยังกล้ามาคิดถึงผู้ชายของฉัน

พวกเขาสองคนถกเถียงกันแบบนี้ แล้วจะรักกันได้ยังไง?

ดูๆ แล้ว มุมปากของถังรั่วชูจึงเผยยิ้มออกมาอย่างอดกลั้นไว้ ไม่อยู่

พอยิ่งเซียวเซียวเห็นว่าผู้ซึ่งเหยาไม่พูดอะไรอีก จึงพึมพำ ด้วยเสียงเย็นชา แล้วมองถังรั่วชูต่อ จากนั้นก็ถามขึ้น “ซูซู ไหนๆ แกก็ไม่เป็นไร แล้วเมื่อคืนทำไมถึงไม่ได้ข่าวคราวแก เลย? ”

“ฉันถูกวางยา ยังดีที่มีคนมาช่วยไว้ จากนั้นฉันก็ตื่นมาตอน ตอนเช้าอีกที”

“ให้ตายเถอะ! ” ได้ยินว่าเธอโดนวางยา ยิ่งเซียวเซียวจีงทน

ไม่ไหวที่จะบ่นพึมพำขึ้น

“พวกซูเทียนอ้ายก็ทำได้เพียงใช้วิธีสกปรกๆ แบบนี้แหละมั้ง? ” ยิ่งเซียวเซียวจึงรู้สึกโมโห จากนั้นก็หันไปคุยกับลูซึ่งเหยา “ลู 11 ซึ่งเหยา วันหลังฉันจะเอายาไปไม่กี่ซอง พวกเราเอาไปให้ซู เทียนอ้ายลิ้มลองดูว่าความรู้สึกเป็นยังไง”

“ทางดีที่สุดก็คือยาที่ทำให้เกิดอาการบ้าคลั่ง ทำให้เธอเป็น อยู่อย่างปางตาย” นัยน์ตาของสู้ซึ่งเหยาดูโหดเหี้ยมขึ้นมา
พอมองสีหน้าที่เปล่งประกายความร้ายกาจออกมาของพวก เขา ถังรั่วซูจึงสั่นเทาอย่างทนไม่ไหว แล้วพูดขึ้น “จริงๆ พวก แกใช้วิธีอื่นในการเอาคือเธอก็ได้”

“ไม่ได้! ฉันจะให้พวกมันชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองเคยทำกับคนอื่น”

“+1” ลูซึ่งเหยายกมือขึ้น

ถังรั่วซูจึงถอนหายใจยาวๆ “หวังว่าวันข้างหน้าฉันจะไม่ไปมี เรื่องของพวกแก ไม่งั้นฉันก็คงจะมีจุดจบที่แย่มากแน่ๆ ”

จริงๆ ซูเทียนอ้ายเป็นศัตรูของเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับอดไม่ ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจแทนศัตรูคนนี้ของตัวเอง

“ไม่หรอกมั้ง” ยิ่งเซียวเซียวลุกขึ้นจากนั้นก็ไปนั่งอยู่ตรงข้าง กายเธอ แล้วกอดแขนของเธอไว้ พร้อมกับเอาหัวไปพิงบนไหล่ ของเธออย่างสนิทสนม “ฉันจะทำอย่างงั้นกับแกได้ยังไงกัน? ”

ถังรั่วชูจึงหลุดหัวเราะออกมา จากนั้นก็ผลักหัวของเธอออก “อย่าได้พูดอะไรอย่างเต็มปากเต็มคำแบบนี้ ถ้าฉันเกิดแย่ง ผู้ชายของแกขึ้นมา คำพูดของแกก็คงไม่สามารถพูดได้อย่าง ผ่อนคลายแบบนี้”
“โห! ถังรั่วชูแกโลกมากเกินไปหรือเปล่า แกมีสามีที่ดีเลิศเลอ อย่างท่านประธานสู้ทั้งคน ยังจะมีคิดถึงผู้ชายในอนาคตของ ฉันอีกหรอ?! ”

พอรู้ว่าเธอกำลังล้อเล่น สีหน้าของยิ่งเซียวเซียวกลับเต็มไป

ด้วยความโออ่า “ผู้ชายในอนาคตของแกต้องไม่ใช่คนดีอะไร พี่สะใภ้คงไม่ไป

คิดถึงหรอก”

สู้ซึ่งเหยาจึงได้พูดขึ้นอย่างข้างๆ

ลูซึ่งเหยา! ”

ยิ่งเซียวเซียวจับหมอนของโซฟาขึ้น แล้วกำลังจะทีท่าของ โยนไปที่อู๋ซึ่งเหยา จากนั้นเขาจึงรีบยกมือขึ้นเพื่อป้องกันตัว เอง ในปากยังคงพึมพำ “ยิ่งเซียวเซียว ตอนนี้เราควรทำพี่ สะใภ้หรือเปล่าว่าใครกันแน่ที่ช่วยเธอไว้? ”

ยิ่งเซียวเซียวหยุดทีท่าของตัวเองลง จากนั้นก็ตอบสนองเขา พร้อมกับหันไปถามถังรั่วชู “ชูชู ใครช่วยแกกันแน่? ”

ถังรั่วชูมองเธอ แล้วมองสู้ซึ่งเหยา จากนั้นก็พูดอย่างช้าๆ “เห ยียนซู”

“เหยียนซู่? ” ยิ่งเซียวเซียวขมวดคิ้วขึ้น “ชื่อๆ นี้ทำไมถึงได้ คุ้นหูมาก? ”
“อ่อ! “ยิ่งเซียวเซียวจึงพูดด้วยเสียงแหลม จนทำให้ถังรั่วชู และผู้ซึ่งเหยาตกใจจนต้องเอามือมาปิดหูไว้

ยิ่งเซียวเซียว คุณกินยาผิดไปหรือเปล่า? ทำไมต้องตะคอก ” เสียงดังขนาดนี้ด้วย”ลูซึ่งเหยาจึงตะคอกใส่เธออย่างไม่พอใจ

แต่เธอก็ทําเหมือนไม่ได้ยิน แล้วไถ่ถามถังรั่วชูขึ้น “เขาเป็น ดาราที่หล่อๆ หน่อยในทีวีใช่ไหม? นิสัยเป็นยังไง? เขามีแฟน ยัง? เขาชอบผู้หญิงแบบไหน? เขา………

“หยุด! “ถังรั่ว ยกมือขึ้นเพื่อขัดขวางการถามขึ้นต่อของเธอ เหมือนกําลังจะเป็นบ้า ทําไมตอนนี้เหมือนสมองของเธอจะ เลอะเลือน?

ถังรั่วชูถอนหายใจออกมา แล้วมองเธออย่างทนไม่ได้”เขา หล่อมากๆๆ และเป็นคนพิเศษมากๆ สําหรับเรื่องที่เขามีหรือ ไม่มีแฟน ชอบผู้หญิงแบบไหน พวกนี้ฉันไม่สามารถบอกแกได้ เพราะว่าฉันไม่รู้”

“อ่อ”ยิ่งเซียวเซียวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย และนึกว่าตนเองจะรู้ เรื่องความรักของผู้ชายที่เป็นไอดอลของคนมากมาย เธอดีใจ ไปสักเปล่า

พอเห็นเธอผิดหวัง สู้ซึ่งเหยากลัวว่าจะไม่เกิดสถานการณ์อัน วุ่นวายขึ้น จึงได้หัวเราะออกมาเพื่อซ้ำเดิมเธอ “นางมารยิ่ง ต้องไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เหยียนซู่ชอบแน่นอน” คุณ
“ลูซึ่งเหยา! ”

ครั้งสู้ซึ่งเหยาทำให้ยิ่งเซียวเซียวรู้สึกโมโหเข้าแล้วจริงๆ ทั้ง สองเริ่มด่าทอกันไม่หมดแล้ว

ถังรั่วชูยิ้มคลายยิ้มอย่างทนไม่ไหวแล้วอุทานขึ้น “เป็นคู่เวรคู่ กรรมกันจริงๆ ”

จากนั้นก็มีกลิ่นหอมของอาหารลอยมากับอากาศ ท้องของ เธอจึงร้องเพลงอย่างหิวโหย เธออยากจะรอดูเหมือนกันว่าอีก หนึ่งชั่วโมงพวกเขาจะสงบสติอารมณ์ลงไหม จากนั้นเธอจึงรีบ สาวเท้าไปที่ห้องครัว

ลูซือจิ่นยังคงยุ่งอยู่ เขากำลังปรุงซอสมะเขือเทศที่ผัดกุ้ง และ กำลังดูปลาที่ตุ๋นอยู่ในหม้อ

“หอมมาก” ถังรั่วชูเดินไปอยู่ข้างกายเขา แล้วสูดลมหายใจ เข้าลึกๆ จากนั้นก็คลายยิ้มอ่อนๆ พลางมองเขา

เขาคลายยิ้มอ่อนๆ แล้วถามขึ้น “หิวมากหรอ? ”

“ค่อยยังชั่ว”ถังรั่วชูไปเอาผ้าเช็ดหน้าที่แขวนอยู่ “ฉันช่วย

คุณ”
ล้ซือจิ่นไม่ได้ปฏิเสธ “งั้นคุณช่วยผมล้างหอมหน่อย แล้วก็หั่น ดอกหอม”

“รับทราบค่ะหัวหน้า! “ถังรั่วชูจึงทำท่าทางที่ดูทางการและ เคารพนับถือ

อู๋ซือจิ๋นยิ้มอ่อนขึ้น นัยน์ตาสีนิลอันลุ่มลึกเปี่ยมล้นไปด้วยรอย ยิ้ม เหมือนดั่งดวงดาวที่ประกายระยิบระยับ ดูสวยงามมาก

ถังรั่วชูไม่เพียงแต่เหม่อลอยไป เวลานี้จึงมีเสียงอะไรบาง อย่างที่ส่งมาจากนอกห้องครัว จึงได้ดึงสติเธอกลับมา เธอมอง นัยน์ตาอันลุ่มลึกของเขา แล้วรีบละสายตาไปทางอื่นทันที

“ฉันไปล้างหอมก่อน” เธอจึงรีบหันไปตรงอ่างล้างจานอย่าง เร่งรีบ

พอเห็นท่าทางที่ดูเขินอายของเธอ ในใจจึงรู้สึกอยากจะฟัด เธอ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้มือของเขาไม่ว่าง เขาต้องดึงเธอเข้ามาใน อ้อมกอดแล้วจูบแรงอย่างดุเดือดแน่นอน

นัยน์ตาของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังนั้รุ่มร้อนเกินไป ทำให้ถังรั่วชู ทำตัวไม่ถูก จากนั้นจึงไม่ระวังหักหอมไปหนึ่งครึ่ง

ถังรั่วชู “………..
พอกับข้าวได้เตรียมเสร็จ และผู้ใหญ่สองคนที่ทำตัวเหมือน เด็กได้ยินว่าจะกินข้าว จึงได้ปล่อยวางความเคียดแค้นที่มีต่อ กัน แล้วเข้าไปในห้องครัวโดยเร็ว

“หอมมาก! ‘ยิ่งเซียวเซียวอุทานขึ้นด้วยความตกใจ จากนั้น ก็มองไปยังอาหารที่อยู่บนโต๊ะ นัยน์ตาจึงเปล่งประกายขึ้นมา “ดูแต่ละอย่างนั้นน่ารับประทานมาก”

พูดไปเธอก็เอาตะเกียบกำลังจะคีบกุ้ง จากนั้นก็มีตะเกียบ หนึ่งคู่ที่อยู่ข้างๆ มาคีบตะเกียบของเธอ

เธอจึงมองไปยังทิศทางที่ตะเกียบยื่นมา แล้วเห็นผู้ซึ่งเหยา “เหอะๆ ” เขาควายยิ้ม “นางมารยิ่ง นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ ระวัง มารยาทในการกินข้าวหน่อย”

“ลูซึ่งเหยา! ”

เธอตะคอกออกมา ยิ่งเซียวเซียวกำลังจะเอาตะเกียบแทงเขา เวลานี้ถังรั่วชูจึงยกข้าวมาแล้วยิ้มพลางพูดขึ้น “พอเถอะ พวก เธอสองคนตอนกินข้าวก็อย่าทะเลาะกันเลย ไม่งั้นฉันจะไม่ให้ พวกเธอกินกับข้าวที่ซือจิ่นทํา”

คำๆ นี้มันมีประโยชน์มาก สุดท้ายก็ทำให้ทั้งสองสงบลง

ถังรั่วชูเอาข้าววางตรงหน้าพวกเขา
“ขอบคุณครับพี่สะใภ้

“ขอบใจมากนะชูชู”

ทั้งสองกล่าวขอบคุณอย่างแปลกพิลึก จากนั้นก็นิ่งเงียบไว้

ถังรั่วซูยิ้มและส่ายหน้าไปด้วย ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตนเอง

กำลังเป็นแม่ที่กำลังดูแลลูกสองคนล่ะ

“ไม่ได้มัวแต่ยืนอยู่ มานั่งที่นี่สิ”

ลูซือจิ่นเดินออกจากห้องครัวที่เห็นเธอยืนเอ๋ออยู่ จึงได้โอบ กอดเธอแล้วเดินไปนั่งตรงโต๊ะอาหารด้วยกัน

ลูซือจิ่นขมวดคิ้วแล้วมองทั้งสองที่กินอย่างมอมแมม “พวกแก ทั้งสองกินข้าวดูดีหน่อยได้ไหม? ”

“พี่ พี่ทำกับข้าวได้อร่อยมาก” ลูซึ่งเหยากลืนข้าวที่อยู่ในปาก จากนั้นก็พูดอย่างตื่นเต้น

“อืมๆ ” เพราะว่าในปากของยิ่งเซียวเซียวยังมีอาหารยัดเต็ม จึงแค่พยักหน้าแสดงความเห็นด้วยของตัวเอง

ล้ซือจิ่นจึงรู้สึกพอใจ สุดท้ายก็ไม่ได้มองพวกเขา แล้วคีบ กับข้าวไว้ในจานของถังรั่วชูโดยเร็ว
ยังมองไปยังกับข้าวทุกอย่างที่เห็นกันงานแล้ว แล้วมอง เขาที่ยังคงกับอาหารให้ตัวเอง จากนั้นก็ใช้หางตามองเขา นี่ เขาเห็นเธอเป็นหมูหรือ?

รีบกิน ไม่ใช่ว่าหิวข้าวหรอ? ”

ได้ยินแบบนี้ ถังรั่วชูจึงจับตะเกียบขึ้นแล้วกินอย่างเงียบๆ