One heart รักเพียงเธอ

ตอนที่ 47 ฉันชอบความเป็นตัวของตัวเอง



ตอนที่ 47 ฉันชอบความเป็นตัวของตัวเอง

ตอนที่ 47 ฉันชอบความเป็นตัวของตัวเอง

ข้อมูลที่หลีน่าให้เธอมา ทำให้เธอรู้ว่าความร่วมมือระหว่า งบริษัทสือรุ่ยและบริษัทหวางถึง ที่จะทําด้วยกันคือการ ลงทุนเกี่ยวกับภาพยนตร์ เหตุที่คุยกันไม่ลงตัวก็เพราะว่า ฝ่ายบริษัทหวางถึงรู้สึกว่าไม่ควรค่าแก่การลงทุน

ถังรั่วซรัพอคร่าวๆ แล้วว่าเนื้อเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนั้น มีจุดเด่น แต่มันค่อนข้างโบราณ นักแสดงที่เชิญมาแสดงก็ แทบจะเป็นนักแสดงแถวหน้าของประเทศทั้งนั้น คนเขียน บทก็ฝีมือดีทั้งนั้น การสร้างและการลงทุนถือว่ามหาศาล เลยทีเดียว

ความรู้สึกประมาณว่า ภายนอกดูงดงาม แต่เนื้อหาข้างใน ยังไม่สมบูรณ์พอ เอาเงินไปลงทุนก็ไร้ประโยชน์เปล่าๆ

ถังรั่วชูอ่านจบ คิ้วของเธอก็ขมวดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เธอเป็นนักข่าว เธอไม่สามารถจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้ ภายในครั้งเดียว ถ้าอยากให้สำเร็จ มันก็ไม่ง่ายเลย เป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

สั่งอานหยีเห็นสถานการณ์แบบนั้นแล้ว จึงอดถามออกไป ไม่ได้ “ไปคุยกับสามีเธอเลย แค่เธอพูดคำเดียว ก็จัดการ ได้หมดแล้วไม่ใช่เหรอ?

ถังรั่วชส่ายหน้า “เขายุ่งมาก ฉันไม่อยากพึ่งพาเขาไปซะ ทุกเรื่อง อีกอย่าง เรื่องนี้ฉันจัดการเองได้”

สั่งอานหยีพึมพำออกมาอย่างคิดไม่ถึง “ถังรั่วชู เธออยู่ใน วงการนี้ด้วยความแข็งแกร่งจริงๆ มีที่พึ่งอันใหญ่ยิ่งให้พึ่ง เธอก็ปฏิเสธ เป็นตัวของตัวเองจริงๆ ฉันล่ะชอบเธอจริงๆ”

ในขณะที่ถังรั่วชูวุ่นจนตกอยู่ในสภาพอึดอัด ฝั่งกู้รั่วรั่ว กลับดีอกดีใจที่เกิดความโชคร้ายขึ้นกับเธอ

“เสี่ยวหลิน ครั้งนี้เธอทำได้ดีมาก คนต่ำตมอย่างถึงรั่วชนะ ต้องได้รับการสั่งสอนซะบ้าง ตอนนี้ฉันไม่สามารถจัดการ กับมันด้วยมือฉันเอง ดังนั้นเธอต้องช่วยฉันกดมันให้จมดิน
เสียงของกู้รั่วรั่วที่ดังอยู่ในโทรศัพท์เต็มไปด้วยความชั่ว

ร้าย

“วางใจเถอะ ตอนนี้แม้แต่ตัวมันเองยังจะเอาตัวไม่รอด ผู้ กํากับหลินเฉิงก็กดดันมาเป็นช่วงๆ อีกไม่นานถึงรั่ว ต้อง โดนไล่ออกแน่นอน เรื่องที่มันจะไปทำงานที่บริษัทหวา งถิง ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย หรือเกิดว่ามันได้ไปจริงๆ ไม่เกิน สามวันก็คงจะโดนไล่ออก

หรุเสี่ยวหลินหัวเราะออกมาใบหน้าดุร้าย น้ำเสียงเต็มไป ด้วยความมั่นอกมั่นใจ

แต่ว่า กู้รั่วรั่วไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เธอคิดไว้ “อย่าให้เธอ โดนไล่ออก ไม่งั้นฉันกลับเข้าไปในวงการ ก็ไม่สนุกแล้วน่ะ สํฉันคิดว่าจะให้มันยอมมาสยบแทบเท้าฉัน”

“เข้าใจแล้ว งั้นฉันจะยื้อเวลาให้เธอแล้วกัน ฉันจะทำให้ มันอยู่อย่างไม่เป็นสุข” หรเสี่ยวหลินพยักหน้า แล้วถาม ออกมา “เธอล่ะเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว ข่าวก่อนหน้านี้มัน ส่งผลกระทบต่อเธอมาก จะกลับเข้ามาในวงการ มันไม่ง่าย อย่างที่คิดหรอกนะ”

“ไม่เป็นไร ตอนนี้บริษัทของหยินเฟิงค่อนข้างมั่นคงแล้ว เขาก็ช่วยให้ฉันกลับเข้าวงการเหมือนกัน ช่วงนี้ฉันก็ ทำสาธารณประโยชน์ไปก่อน ให้พอได้ออกข่าว เอาภาพ ลักษณ์เมื่อก่อนกลับมา นักแสดงในวงการก็ตกลงที่จะช่วย เหลือฉัน แต่ฉันก็ยังอยากได้เส้นสายของเธอ เธอรู้จักนัก ข่าวและผู้กำกับเยอะ ถ้าเธอช่วยฉันได้ เรื่องค่าตอบแทน มันก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้อยู่แล้ว

ได้ยินกู้รั่วรั่วพูดมาอย่างนี้แล้ว ตาของหเสี่ยวหลินก็ลุก วาว ดวงตาฉายแววความโลภออกมา “วรั่ว เธอเป็นพี่น้อง ที่ดีของฉัน จะเกรงใจทำไมล่ะ แค่เธอพูดมาคําเดียว ฉันก็ ช่วยเธออย่างสุดความสามารถ

ปีที่ผ่านมา เธอได้รับผลประโยชน์จากกูรั่วรั่วมาไม่น้อย

เหตุที่เธอประจบสอพลอกู้รั่วรั่วขนาดนี้ ก็เพราะว่าเธอเป็น เมียของลูกชาย บริษัท ชื่อ น่ะสิ สถานะในสังคมดีจนไม่ สามารถอธิบายได้เลยล่ะ

ถ้ากู้รั่วรั่วช่วยให้เธอแต่งงานกับคนที่มีฐานะ เข้าไปอยู่ใน สังคมชั้นสูง ถือว่าพลิกโฉมคนอย่างหรูเสี่ยวหลินเลยนะ
“งั้นก็ดี ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันวางสายแล้วนะ ถ้ามีเรื่อง อะไรเกี่ยวกับถังรั่วซูรีบแจ้งฉันด้วย

หลังจากวางสาย สีหน้าของกู้รั่วรั่วเต็มไปด้วยความเย็น ยะเยือก

ถังรั่วชู คิดจะสู้กับฉันงั้นเหรอ งั้นก็ลองดูว่าจริงๆ แล้วใคร มีแผนมากกว่ากัน!

“ลูกถังรั่วชูคนต่ำตมนั่น มันมีปัญหาอยู่นิ จะกระทบอะไร กับลูกหรือเปล่า?”

จ้าวเสี่ยวหวั่นยืนอยู่ข้างหลังแล้วถามขึ้นด้วยความกังวล

เธอกลัวคนที่มีแผนไม่รู้จบอย่างถึงรั่วชู

“ไม่หรอกค่ะ ครั้งนี้หนูยืมมือของหเสี่ยวหลินมาช่วย ตอนนี้มันต้องรับมือกับความกดดันทั้งจากหรูเสี่ยวหลิน และ บริษัทถางไห่ตอนนี้มันยังเอาตัวเองไม่รอด จะมี ปัญญาอะไรมาจัดการกับหนู”

กู้รั่วรั่วยิ้มอย่างพออกพอใจ ราวกับได้เห็นความน่าอนาถของถังรั่วชู

จ้าวเสี่ยวหวั่นได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง อก เธอยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ “งั้นก็ดี คนตามแบบนั้น ต้องเจอความทุกข์ทรมานซะบ้าง ฉันจะคอยดูว่ามันจะทำ ยังไงต่อไป”

“ไม่ต้องพูดถึงมันแล้ว หนูอยากถามแม่ว่าเมื่อไรถึงสังจะ โอนหุ้น 20% ของบริษัทถังชื่อกรุ๊ป มาให้หนู มันตกลง กับแม่แล้วไม่ใช่เหรอว่าจะเอาหุ้น 20% มาเป็นสินสอดของ หนู”

“เอ่อ…”

คำถามของกู้รั่วรั่วทำให้จ้าวเสี่ยวหวั่นตอบไม่ถูก

เธอถอนหายใจแล้วพูดออกมา “แม่คุยกับเขาแล้ว แต่เขา ก็ไม่ได้ตอบตกลงทันที อีกทั้งลูกยังมีเรื่องกับคนผมนั่น อีก เรื่องนี้ทำให้เขาผิดหวังน่ะ ไอ้เด็กนั่นมันก็เป็นลูกแท้ๆ ของเขา เห็นลูกถูกกลั่นแกล้ง แน่นอนว่าเขาต้องทุกข์ใจ อยู่แล้ว แต่ลูกวางใจเถอะ แม่จะให้เขาโอนหุ้นมาให้ลูกจน ได้”
“ปีที่ผ่านมา ฉันต้องทุ่มเทให้กับตระกูลถังไม่น้อย ถ้าเขา ไม่ยอมทุ่มให้ฉันบ้าง ฉันก็ไม่จบแน่

พอพูดจบสายตาของเธอก็เย็นยะเยือก สีหน้าไร้ความ

ปรานี

“หึ ไอ้แก่นั่น หนูอุตส่าห์พยายามดูแลมันอย่างดี เพื่อ ทำตัวเป็นลูกสาวที่ดี แต่ใจของมันก็ยังลำเอียงไปหาถังรั่ว ชูคนต่ำตมนั่นอยู่ดี มันไม่เห็นหนูเป็นลูกตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ แน่ การที่มันแต่งงานกับแม่ ก็เพื่อหาแม่นมมาเลี้ยงถังรั่ว แบบไม่ต้องเสียเงินจ้าง

กู้รั่วรั่วกัดฟันพูด สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและ ไม่พอใจ

จ้าวเสี่ยวหวั่นได้ยิน เธอก็หน้าเสีย “อดทนอีกหน่อยนะลูก เขายังคงมีเยื่อใยกับแม่อยู่ ถ้าเป็นจริงอย่างที่ลูกพูด แม่กับ เขาคงต้องแตกหักกันไปข้าง

“หึ ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆละกันค่ะ อย่ามาว่าหนูโหด เหี้ยมอำมหิตก็แล้วกัน”

พูดจบ สายตาของผู้รั่วรั่วก็เต็มไปด้วยความเย็นชาและร้ายกาจ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ