ตอนที่ 2 นายน่าจะเรียกเธอว่าคุณนายนะ

ตอนที่ 2 นายน่าจะเรียกเธอว่าคุณนายนะ

“มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?”

ผู้ช่วยเดินขึ้นมาขวางอยู่ด้านหน้าสู้ซื้อจั่น อย่างระมัดระวัง และ ถามแทน

ถังรั่วชูเดินมาตรงหน้าของทั้งสองคน พร้อมกับพยักหน้า จาก นั้นก็พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า : “เมื่อกี้ได้ยินท่านประธานพูดว่า กำลังหาคนมาแต่งงานด้วย ไม่รู้ว่าฉันจะมีสิทธิ์นั้นไหม?”

“อ่า?”

ผู้ช่วยแสดงสีหน้างุนงง ร่างทั้งร่างตะลึงงันไปชั่วขณะ

สู้ซือจิ่นเห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่เรียกเขาหยุด กะทันหันคนนี้ จะกล้าหาญชาญชัยได้ขนาดนี้ เลยอดที่จะมอง ไปทางเธอมากขึ้นด้วยแววตานิ่งเฉยไม่ได้

เขามองไปทางชุดเจ้าสาวสีขาวนวลบนตัวของถังรั่วชูนัยน์ตาที่ดู นิ่งสงบคู่นั้น กลับเปล่งประกายระยิบระยับแปลกประหลาดออกมา ฉับพลัน ดูเหมือนกับประหลาดใจไม่น้อย
เมื่อถังรั่วซูถูกมองจึงรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเธอจะถามขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉยก็ตาม แต่ในใจกลับไม่ มั่นใจในคําตอบของ อจีนเลยแม้แต่น้อย

ถึงอย่างไรสู้ซือจิ่นก็เป็นบุคคลที่เรืองอำนาจและมีวงศ์ตระกูล ที่ชื่อเสียง ผู้หญิงที่อยากแต่งงานกับเขาจึงมีมากมายก่ายกอง ราวกับฝูงปลาทอง ซึ่งในจำนวนเหล่านั้นย่อมดูโดดเด่นงดงาม มากกว่าเธออย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้ เธอจึงทําได้เพียงแค่หอบ เอาความคิดแบบฟลุ๊คๆ ไปถาม

ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะหยุดชะงักไปชั่วขณะ ผู้ซือจิ่นจึงได้เอ๋ย ปากพูดออกไปว่า : “แล้วคู่หมั้นเธอละ?”

เสียงที่ฟังดูต่า ๆ เต็มไปด้วยแรงดึงดูดของเขา เมื่อได้ยินก็ทำให้ รู้สึกหลงใหลมากทีเดียว

“หนีไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว เมื่อกี้ฉันได้ยินท่านประธาน พูด ว่ากำลังตามหาคนที่จะมาแต่งงานด้วยเข้าพอดี ดังนั้น ถ้าคุณยัง ไม่มีตัวเลือกมากมายนัก บางทีอาจจะร่วมมือกับฉันได้นะคะ คุณ วางใจได้เลย ฉันทำกับข้าวเป็น ซักผ้าเป็น รู้เรื่องและเอาใจใส่ เป็นภรรยาที่ดี และไม่ยุ่งกับผู้ชายคนอื่นโดยเด็ดขาด ซื่อสัตย์ต่อ ชีวิตแต่งงาน อีกทั้งยังดูแลสามีของตัวเองได้เป็นอย่างดี แสดง บทบาทในฐานะภรรยาได้ดีแน่นอนคะ”
ถังรั่ว กระพริบตาปริบๆ พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย ใช้น้ำ เสียงผ่อนคลายราวกับพูดคุยกันเรื่องดินฟ้าอากาศอย่างไรอย่าง นั้น เผชิญหน้ากับกลิ่นอายที่ดูเย็นชาของเขาอย่างไม่เกรงกลัว

ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างจึงได้สติกลับมาในที่สุด ก่อนจะกระตุกยิ้มมุม ปากขึ้นมาในทันที

แต่งงานแบบฟอร์มทีม? เธอคิดว่าพวกเธอกำลังอัพเลเวลเพื่อไป ต่อสู้กับสัตว์หรอ?

แล้วสิ่งที่เธอได้พบ มันดูเหมือนน่าสงสารไปหน่อยมั้ง? “คุณผู้หญิง ต้องขอประทานโทษด้วยจริง ๆ ท่านประท่านของ

เรานั้น………

ผู้ช่วยกำลังจะปฏิเสธถังรั่วชู แต่กลับเห็นผู้ซือจิ่นโบกมือไปมา หยุดคำพูดต่อจากนั้นของพวกเขาไว้

ผู้ช่วยอึ้งในทันที ยังไม่ทันที่จะได้สติกลับมา ก็เห็นผู้ซือจิ่นหรี่ ตาลง แล้วจ้องมองไปทางถังรั่วชูด้วยสายตายากคาดเดาอยู่นาน สองนาน สุดท้ายก็พยักหน้า : “ได้สิ ฉันจะแต่งงานกับเธอ”
“หา? ตกลงเหรอ?”

ถังรั่วซูรู้สึกไม่ยากจะเชื่อขึ้นมา

เขายังไม่ได้ถามอะไร ก็ตกลงง่าย ๆ ซะงั้น

นี่…..ตอบตกลงเร็วเกินไปรึเปล่า?

ไม่เพียงแต่ถังรั่วชูเท่านั้น ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างก็ตื่นตกใจไม่แพ้ กันด้วย

“ท่านประธาน คือ………มันไม่ค่อยเหมาะสมเปล่าครับ ? เราไม่รู้ ที่มาที่ไปของผู้หญิงคนนี้เลย ลองสืบค้นข้อมูลของผู้หญิงคนนี้ ก่อนดีกว่าไหมครับแล้วค่อยตัดสินใจ?”

ผู้ช่วยรีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดโน้มน้าวล้ซือจิ่น ให้คิดทบทวน

ผู้หญิงที่หยิ่งยโสในยุคสมัยนี้มีมากมายก่ายกอง แล้วยิ่งถ้าเป็น ผู้หญิงที่ตะโกนเรียกเขาว่าประธาน คนนี้ เห็นชัดๆ ว่ารู้สถานะ ของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเธอนั้นลอบวางแผนร้ายเอาไว้หรือไม่?

“ไม่จําเป็นหรอก
ซือจิ่นตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจ ดวงตาคู่นั้นกลับจ้องไปทาง ถังรั่ว ชู : “แต่งงานกับฉันแล้ว จะมาเสียใจภายหลังไม่ได้แล้ว เธอคิด ดีแล้วนะ?”

“คิดดีแล้วคะ ฉันจะไม่มีวันเสียใจ”

ถังรั่วชูพยักหน้าอย่างจริงจัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าได้ตัดสินใจดี

แล้ว

“เอาทะเบียนบ้านมาไหม?

สู้ซือจิ่นก็ไม่อ้อมค้อมเหมือนกัน แสดงสีหน้าเด็ดเดี่ยวออกมา

“ไม่ได้เอามาคะ” ถังรั่วซูอึ้งไปพร้อมกับส่ายหน้า

ผู้ซือจิ่นยกมือขึ้นมองนาฬิกา : “ไปเอามาตอนนี้ อีก1 ชั่วโมง ไป เจอกันที่กระทรวงกิจการพลเรือน มีปัญหาไหม?”

“ไม่มีคะ” ถังรั่ว ตอบกลับอย่างไม่ลังเล

“ดี มู่หลิงขับรถไปส่งเธอ” ผู้ซือจิ้นหันไปบอกคำสั่งกับผู้ช่วยที่ อยู่ด้านหลัง
มู่หลิง: “.….

หลังจากนั้น 1 ชั่วโมง ถังรั่วชูและผู้ซือจิ่นทั้งสองคนก็จด ทะเบียนกันเสร็จสิ้น

หลังจากที่ถังรั่วชูเดินถือหนังสือจดทะเบียนที่เพิ่งจดกันไปสด ๆ

ร้อน ๆ

ออกมาจากกระทรวงกิจการพลเรือน เธอก็รู้สึกเหมือนราวกับ ความฝัน

หลังจากวันนี้เป็นต้นไป เธอคือเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ถึง แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนสามีก็ตาม แต่ถังรั่วซูก็ไม่เสียใจภายหลังสัก นิด

“ท่านประธานลูคะ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหมคะ?

ฉันขอคุยด้วยสักหน่อย?”

ถังรั่วชเรียกชื่อของผู้ซือจิ่นที่เดินนำอยู่ข้างหน้าขึ้นมาฉับพลัน

“ได้”
ล้ซือจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด

ทั้งสองคนหาร้านกาแฟใกล้ ๆ แถวนั้น ถังรั่วซูได้นั่งลงตรงข้า มกับลูซือจิ่น

เมื่อนั่งลงแล้ว สู้ซือจิ่นก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา : “เธออยากจะคุย อะไร?”

“อาจจะเป็นการละลาบละล้วงหน่อยนะคะ แต่ฉันคิดว่าท่าน ประธานสู้จะต้องยอมรับเงื่อนไขหนึ่งของฉัน”

น้ำเสียงของถังรั่วชูที่ได้ยินนั้นดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก

ถึงอย่างไรทั้งสองคนก็เพิ่มแต่งงานกัน ใบจดทะเบียนก็ยังไม่ หายร้อนก็มาพูดเงื่อนไขกับเขา ความจริงมันไม่สมควร

“ลองพูดมาก่อน”

ผู้ซือจิ่นที่จะขมวดคิ้วออกมาให้ความรู้สึก แต่กลับไม่ได้แสดง สีหน้าแบบไม่ค่อยสบายใจออกมา

ถังรั่วชูผ่อนคลายลง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมา ว่า : “ถ้าเป็นไปได้ละก็ เรื่องการแต่งงานของเรา อย่าพึ่งป่าวประ เกศออกไปก่อนได้ไหมคะ? ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวที่ยังไม่จัดการ ไม่อยากให้มันกระทบถึงคุณ แน่นอนว่าคุณอยากทํ อะไรก็ได้ตามใจปรารถนา ฉันจะไม่ก้าวก่าย

เมื่อฟังถังรั่วซูพูดจบลง สีหน้าของอู๋ซือจิ่น ก็ไม่ได้แสดงออกถึง ความรู้สึกใด ๆ จะดีหรือจะร้ายก็ไม่อาจรู้ได้ แม้แต่แววตาคู่นั้นก็ ฉายแววที่ยากจะคาดเดาได้

หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานสองนาน เขาก็เอ่ยปากออกมา : *เงื่อนไขของเธอ ฉันตกลง แต่ ฉันเองก็มีเงื่อนไข

“คุณพูดมาได้เลย!” ถังรั่วชูพยักหน้า

1 ต้องย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับฉัน นี่เป็นพื้นฐานของการ แต่งงานอยู่แล้ว 2 ฉันมีความวิตกกังวลของตัวเองอยู่แล้ว ด้วย เหตุนี้ เธอจําเป็นจะต้องเปิดเผยสถานะของเธอ อย่างไม่มีข้อโต้ แย้ง”

“ฉันตกลง”

ในเมื่อลูซือจีนยอมตกลงเงื่อนไขของเธอ ถังรั่วซูก็ย่อมไม่มี

เหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ

หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกันเสร็จแล้ว ถังรั่วซูก็ไม่ได้อยู่ต่อ เธอขอตัวกลับก่อน
เมื่อเธอเดินออกมา มู่หลังก็เดินเข้าไป เมื่อเห็นผู้ซือจิ่นก็อดที่จะ พูดขึ้นไม่ได้ว่า : “ท่านประธานครับ จะไม่สืบค้นข้อมูลของคุณผู้ หญิงสักหน่อยจริง ๆ เหรอครับ?

ถ้าในเวลาปกติละก็ ผู้ซื้อจั่นต้องบอกให้เขาไปสืบค้นแล้ว ไม่มี ทางขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกับครั้งนี้อย่างแน่นอน ?

มันผิดปกติเกินไปจริง ๆ

“ไอสืบมันต้องสืบอยู่แล้วแหละ ฉันอยากรู้สาเหตุที่ว่าทำไมเธอ ถึงมาหาคนแปลกหน้าไปแต่งงานด้วย

อู๋ซือจิ่นเม้มปาก พร้อมฉายแววตาที่กำลังครุ่นคิด

“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ แต่ท่านประธานครับ……….

“อะไร?”

“ผมมีข้อสงสัยอย่างหนึ่ง ท่านประธานรู้จักกับคุณผู้หญิงถัง มา ก่อนไหมครับ?”

ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงได้ตกลงแต่งงานกับอีกฝ่ายโดยที่ไม่ถาม เลยสักนิด นี่มันไม่ใช่สไตล์เขาเลย
คําถามของมู่หลิง ซือจิ่นไม่ได้ตอบคำถามอย่างใด เขาได้แต่ มองไปยังทิศทางที่ถังรั่วซูหายไป พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก อย่างมีความหมาย : “หลังจากนี้ นายต้องเรียกเธอว่าคุณนาย! “