ตอนที่ 240 แน่นอนว่าฉันชอบเธอมากที่สุด

ตอนที่ 240 แน่นอนว่าฉันชอบเธอมากที่สุด

พอที่ริมฝีปากรู้สึกร้อน ลูกตาลซึ่งเหยา ขยายใหญ่ บ พลัน

นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ?

ยิ่งเซียวเซียวเพียงแค่แตะริมฝีปากของเขาเบาๆ แล้วดึง ออกไป จากนั้นเธอหันหน้ามองทางยัยตอแหลเห็นได้ชัด ว่ายัยตอแหลตกใจการกระทําของเธอแล้ว

เธอเบ้ปาก ความสนุกลดลงอยู่บ้าง ยังคิดว่าเห็นเธอจูบลู ซึ่งเหยา ยัยตอแหลคนนี้จะมีการตอบสนองอะไร

อืม มีการตอบสนอง แต่ว่าก็คือทึ่มไป ปฏิกิริยาอย่างอื่น ไม่มีสักนิด

น่าเบื่อ!

ดังนั้นเธอจึงหันหน้าไปมองสู้ซึ่งเหยา ส่งเสียงเบาๆ “นาย อย่าคิดมาก ฉันจูบนายไม่ใช่เพราะชอบนาย

แววตาเหมือนผุดอะไรขึ้นเพราะคำพูดของเธอ แต่ไม่ นานก็ซ่อนไปแล้ว
ลูซึ่งเหยาเอ่ยปากอย่างสงบ “ฉันไม่ได้คิดมาก”

ยิ่งเซียวเซียวขมวดคิ้ว นี่พอเขาบอกว่าไม่ได้คิดมาก ทำไมรู้การอธิบายเมื่อสักครู่ของตนเองเหมือนอยากเก็บ ซ่อนเรื่องราวแต่กลับเปิดเผยออกมาแล้วล่ะ?

“ไม่ได้คิดมากก็ดีที่สุด” เธอหรี่ตาขึ้น ยิ้มเยาะ “คาดไม่ ถึงนายกล้าหลอกฉัน งั้นรับผิดชอบผลสุดท้ายเองเถอะ”

เห็นสีหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ สู้ซึ่งเหยาขมวด คิ้ว “ความจริง…..

และตอนที่เขาอยากจะอธิบาย ทันใดนั้นเขามองเห็นยัย ตอแหลยกแก้วไวน์ขึ้นโยนเข้ามาทางยิ่งเซียวเซียว สีหน้า เขาเปลี่ยน ดึงยิ่งเซียวเซียวเข้ามาในอ้อมอกตนเองโดย จิตใต้สำนึก

ยิ่งเซียวเซียวร้องเสียงต่ำเล็กๆ หน้าตาตกใจโดนเขา กอดไว้ในอ้อมอกแน่น

แวบหนึ่ง เธอได้ยินเสียงแก้วตกแตกกระจายที่พื้น และ…..เสียงฮัมต่ำของเขา

พอเอียงหน้า สิ่งที่สะท้อนเข้าม่านตาคือท่าทางเจ็บที่เขา ขมวดคิ้วแน่น
เธอเหมือนเข้าใจอะไรแล้ว ในใจลึกๆ ค่อยๆ ผุดอารมณ์ ที่ยากจะเชื่อ เหมือนดีใจและเหมือนไม่ยอม

ข้างหูมีเสียงของยัยตอแหลที่เดือดดาลลอยมาแล้ว “ลู ซึ่งเหยา คุณกล้าปกป้องหล่อนเหรอ คุณไม่กลัวว่าฉันจะ บอกพี่ใหญ่คุณเหรอ?”

ได้ยินดังนั้น สู้ซึ่งเหยาก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา ยิ่งเซียว เซียวสามารถรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนที่หน้าอกของเขาได้ เธอเอียงหน้าอยู่ มองใบหน้าของเขาเพราะเปื้อนรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่ายิ่งเกิดความหล่อเหลาอย่างเคลิบเคลิ้ม

รู้สึกถึงสายตาของเธอ เขาก็ก้มหน้าลง เห็นดวงตาที่ใส

แจ๋วของเธอแต่กลับล่องลอยอยู่บ้าง ยักคิ้วเล็กน้อย ใน ตาเผยความสนใจเพิ่มขึ้น

“ทำไม? รู้สึกว่าทำไมฉันถึงหล่อขนาดนี้มากะทันหันเห รอ?”

เขาจงใจกดเสียงต่ำพูดที่ข้างหูของเธอ ยิ่งเซียวเซียว ได้สติกลับทันที เธอฟังคำเย้ยหยันในคำพูดเขาออก ดัง นั้นเธอจึงค้อนตามองอยางอารมณ์เสีย แล้วส่งเสียง “ชู้” พูดอย่างเหยียดหยาม “อย่าหลงหน้าตาตัวเองเกินไป เลย”
ลูซึ่งเหยาหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรอีก

พอเขาปล่อยเธอออก จากนั้นลุกขึ้นยืน หมุนตัวไป เผชิญหน้ากับยัยตอแหลที่โมโหอยู่

ยัยตอแหลไม่ได้เป็นลักษณะออดอ้อนแบบเริ่มแรกโดย สิ้นเชิง หน้าตาที่ตั้งใจเดิมที่ยังพอดูได้ ตอนนี้โมโหจน หน้าตาบูดเบี้ยว ดวงตาที่เดิมทีโตอยู่แล้ว พอถลึงก็ยิ่งโต ขึ้นอีก เหมือนอย่างกับตาวัว น่าตกใจเป็นพิเศษ

ล้ซึ่งเหยาอดตำหนิอยู่ในใจไม่ได้ นี่พี่ใหญ่อยากเลือกคู่ ดูตัวให้เขา มากที่สุดเลือกที่ดูสวยสินะ

“ลูซึ่งเหยา นังคนนั้นแค่จูบคุณนิดเดียว คุณก็ปกป้อง หล่อน งั้นถ้าหล่อนขึ้นเตียงกับคุณ คุณจะเอาชีวิตให้ หล่อนเลยรึเปล่า?” ยัยตอแหลแผดเสียง

ผู้ซึ่งเหยา “.………….

ยัยตอแหลคนนี้เข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า? หล่อน ถามเขาแบบนี้ เสมือนเป็นแฟนสาวที่สอบถามแฟนหนุ่มที่ นอกใจของตนเองอย่างนั้น

สู้ซึ่งเหยารู้สึกว่าไม่สามารถให้หล่อนเข้าใจผิดต่อไปได้ อีก ไม่อย่างนั้นถึงตอนนั้นใครบางคนจะเข้าใจผิด
นึกถึงตรงนี้ผู้ซึ่งเหยาก็ขมวดคิ้ว ทำไมเขาต้องสนใจว่า ใครบางคนจะเข้าใจผิดด้วย?

ยังไม่ทันได้ครุ่นคิด ยัยตอแหลเห็นเขาไม่พูดอะไร โกรธ จนโยนจานเข้ามาแล้ว

เขาตอบสนองรวดเร็วดึงยิ่งเซียวเซียวหลบมาด้านข้าง

แต่ยังไม่จบ โยนจานเสร็จ ก็เป็นส้อม มีด ช้อนซุป แม้แต่ แก้วอะไรก็ลอยมาทางเขาหมด

เขากับยิ่งเซียวเซียวรีบหลบ “อาวุธ” พวกนี้กันอุตลุด สุด ท้ายยัยตอแหลโยนจนไม่มีอะไรให้โยนได้ ก็อยากจะยก เก้าอี้ปาเข้ามาโดยตรง แต่ว่ายังดี เก้าอี้หนักเกินไป หล่อน ขยับไม่ไหว

ยิ่งเซียวเซียวมองมีดที่เสียบเข้าที่พื้นไม้ ในใจ หวาดเสียวอยู่บ้าง

“นี่ อู๋ซึ่งเหยา นี่นายหาคู่อะไรกันเนี่ย? ทำไมไม่มี คุณสมบัติผู้ดีขนาดนี้กัน? ทำไมถึงไร้เหตุผลขนาดนี้ ด้วย?”

พอนึกได้ว่านี่เป็นความผิดของอู้ซึ่งเหยาเจ้าหมอนี้ เธอก็ ตวาดใส่สู้ซึ่งเหยาไป จนลืมไปว่าความวุ่นวายฉากนี้เป็น เธอที่ดึงดูดขึ้น
ลูซึ่งเหยายังไม่ได้พูด ยัยตอแหลก็พุ่งเข้ามาอย่าง โมโห ชี้หน้าด่ายิ่งเซียวเชียว “ต่ำทราม เธอว่าใครไม่มี คุณสมบัติผู้ดีกัน? เธอยั่วยวนแฟนของคนอื่นก็มีสมบัติ ผู้ดีเหรอ? ไม่ส่องกระจกดูตัวเองหน่อยว่าคู่ควรกับซึ่งเห ยารึเปล่า”

คำพูดนี้ออกมา ยิ่งเซียวเซียวโกรธที่สุดแต่กลับหัวเราะ พินิจพิเคราะห์ยัยตอแหลบนลงล่าง ยิ้มพูด “เธอหน้าตา อย่างกับรถชน แถมยังมี…..” เธอชี้ไปตรงอกของยัย ตอแหล “ลานจอดเครื่องบินนี้ รูปร่างไม้กระดานเป็น ประเภทที่ซึ่งเหยาชอบเหรอ? ซึ่งเหยาเขาชอบแบบฉันนี่ ไง”

พูดจบ เธอจงใจยืดเอวขึ้น ทำให้หน้าอกที่น่าภูมิใจโผล่ ออกมา

เห็นแบบนี้ ยัยตอแหลโกรธจนพูดไม่ออก สิ่งที่ผู้หญิงคน หนึ่งใส่ใจที่สุดก็คือความงามสู้คนอื่นไม่ได้ รูปร่างสู้คนอื่น ไม่ได้ โดยเฉพาะสู้มือที่สามผู้ต่ำต้อยคนหนึ่งไม่ได้

ยิ่งเซียวเซียวโค้งมุมปากขึ้นอย่างได้ใจ ให้ไฟลุกยิ่งแรง อีกถึงดีสิ เอาให้ยัยตอแหลระเบิดอย่างทนไม่ไหวไปเลย ดังนั้นเธอจึงยื่นมือดึงอู้ซึ่งเหยาด้านข้างเข้ามา อิงศีรษะไว้บนไหล่ของเขา นิ้วมือขีดวนที่หน้าอกเขา ถาม เสียงอ่อนนุ่ม “เหยา นายว่านายชอบฉันที่สุดรึเปล่า?”

เดิมทีผู้ซึ่งเหยารู้สึกสนใจเต็มที่ต่อการทะเลาะระหว่าง พวกเธอ อยากนั่งข้างๆ เป็นผู้ชมดูอะไรสนุกๆ แต่ยิ่งเซียว เซียวดึงมานี้ ลากเขาสู่ศึกด้วย

โดยเฉพาะตอนที่ได้ยินยิ่งเซียวเซียวท่าเสียงอ่อนโยน นุ่มนวลนี้ เขาหนาวสั่นขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว ทำไมรู้สึก ในเสียงของเธอแอบแฝงด้วยการแจ้งเตือนนิดๆ ล่ะ?

ถ้าเขาตอบว่าไม่ใช่ จุดจบจะน่าเวทนามากหรือไม่นะ?

เขากลัว “แน่นอนว่าฉันชอบเธอที่สุดแล้ว”

เขาพูดพลางจับมือที่เธอวนที่หน้าอกเขาไว้ คว้าไปจูบ เบาๆ ที่ริมฝีปาก จากนั้นใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึก ลึกซึ้งมองเธอ

ครั้งนี้เปลี่ยนมาเป็นยิ่งเซียวเซียวที่หนาวสั่น ผู้ชายคนนี้ ไม่ทำยังดี พอทำขึ้นมาน่าสยองกว่าผู้หญิงเสียอีก

“ผู้ซึ่งเหยา…คุณ พวกคุณ……” ยัยตอแหลพูดทำให้ โมโหแทบบ้าจริงๆ แม้แต่คำพูดยังพูดไม่ครบ
ยิ่งเซียวเซียวหันหน้ามองทางหล่อน ยากจะปิดความ กระหยิ่มยิ้มย่องบนหน้า “เห็นรึเปล่า คนที่เหยาเขาชอบ คือฉัน ถ้าเธอยังมีศักดิ์ศรีอยู่บ้างก็รีบไปซะ”

“เธอ….” ยัยตอแหลบีบมือทั้งคู่แน่น ถลึงตาใส่เธออย่าง เกลียดแค้น

ยิ่งเซียวเซียวถลึงตากลับใส่หล่อนอย่างไม่อ่อนข้อ

ทำให้ฉากทะเลาะนี้จบสิ้นอย่างสมบูรณ์แบบ

เขากระแอมเบาๆ ยิ้มให้ทางยัยตอแหล “คุณหยาง ขอโทษด้วย การดูตัววันนี้ยังทำให้คุณเจอเรื่องแบบนี้ ความจริง……

เขาโอบเอวยิ่งเซียวเซียวมา “เธอเป็นแฟนของผม เพียง แค่พวกเราขัดแย้งกันนิดหน่อย พอผมโมโหถึงได้รับปาก ดูตัวกับคุณ”