ตอนที่76 แล้วจะคิดถึงคุณนะ

ตอนที่76 แล้วจะคิดถึงคุณนะ

หลังจากทานอาหารค่ำกันเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับมาที่ห้อง จาก นั้นก็อาบน้ำ ใส่ชุดนอนมานั่งชมวิวที่หน้าระเบียง

แสงจันทร์วันนี้ช่างสวย ชวนน่าหลงใหล บนท้องฟ้ามีดาว หลายพันดวง ตอนกลางคืนลมพัดผ่านเบาๆ สบายสุด ๆ

สู้ซือจิ่นได้ถือแก้วไวน์สองแก้วมา พร้อมกับนั่งข้างเธอ กระซิบถามเบา ๆ “คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”

ถังรั่วชูส่ายหน้าพร้อมยิ้มเบา ๆ เสียงของเธอช่างน่าฟัง เหมือนเสียงกระดิ่งลมที่ถูกลมพัด “ฉันกำลังนั่งคิดอยู่ ว่าที่ ฉันมีความสุขในตอนนี้ คือฝันไปรึเปล่า เพราะบางทีฉันแอบ รู้สึกว่าเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องจริงเท่าไหร่

“ไม่ใช่เรื่องจริงเหรอ?”

ล้ซือจิ่นได้จิบไวน์ในแก้ว จากนั้นก็ค่อย ๆดึงเธอเข้ามาใน อ้อมกอดพร้อมประทับจุมพิตเบา ๆลงบนริมฝีปากเธอ

สู้ซือจิ่นได้ใช้ลิ้นของเขามอบรสชาติที่แสนหวานให้ เธอ โดนผ่านไปยังลำคอ ถังรั่ว รีบกลืนลงไป เพราะรู้สึก เหมือนกับว่าไวน์กำลังวิ่งเล่นในปากของเธอเต็มไปหมด

ชายคนนี้กอดเธอแน่นขึ้น แลบลิ้นเข้าไปในปากของเธอ อย่างรุนแรง ชิมรสหวานในปากของเธอ

ถังรั่วได้สติหลับมา และได้คล้องมือของเธอไว้บนคอ ของเขา พร้อมจูบตอบกลับอย่างดุเดือด แลกลิ้นที่มีรสไวน์ กัน ร่างกายของเขาทั้งคู่แนบชิดติดกัน จนแทบไม่มีช่อง ว่างเลย

ผ่านไปพักหนึ่ง เหมือนทั้งคู่จะหมดแรงหายใจไม่ได้ สู้ซือจิ่นได้ปล่อยเธอเบา ๆ ใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามที่ข้าง ๆหูถังรั่วชูว่า “ตอนนี้ คุณยังรู้สึกว่าฝันไปอยู่รึเปล่า?”

สัมผัสได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงที่รดมาโดนผิวพรรณ ของเธอ ถังรั่วชูเขินจนหน้าแดงและส่ายหน้าว่า
“มันเหมือนจริงมาก ไม่คิดเลยว่าจะดื่มไวน์กันแบบนี้ได้

ตอนนี้กลิ่นไวน์หอมคละคลุ้ง ตลบอบอวลในปากของเธอ รสชาติของมันชวนให้คนหลงใหล

“ตอนนี้รู้แล้ว เอาอีกสักครั้งไหม? ”

ซือจิ่นกระซิบเบาๆ ดวงตาที่นุ่มเหมือนรุ่งอรุณที่สาด ส่องของเขาทําให้ผู้คนอดใจไม่ได้

ถังรั่วซูพยักหน้ารับอย่างซื่อ ๆ ผู้ซือจิ่นก็หัวเราะด้วยความ เอ็นดูออกมา และเตรียมที่จะฉุดเธออีกครั้ง สุดท้าย เสื้อ ของเขาเหลือกระดุมถูกเปิดไปสองเม็ด และชุดนอนของ เธอก็เกือบจะหลุดออก เผยให้เห็นผิวที่สวยเรียบเนียนมี ออร่า

เมื่อถึงช่วงเวลาที่สำคัญ ถังรั่วได้ดึงสติกลับมา พร้อมกับ หยุดทำต่อ และซุกที่อกของเขา หายใจอย่างเหนื่อยหอบ หัวใจของเธอยังเต้นแรงอยู่

และเมื่อดูเหมือนว่าทั้งคู่นั้นได้สงบลงแล้ว ถังรั่วชูได้ใช้ มือเล็ก ๆของเธอวาดวงกลมลงบนแผงอกของเขาวนไปวนมา ใช้เสียงสองออดอ้อนพูดกับลูซือจิ่นว่า

“คือ….ฉันจะต้องออกไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลายวันนะ คะ”

สู้ซือจิ่นได้ดึงเธอออกมาจากอ้อมอก ขมวดคิ้วถามด้วย สีหน้าจริงจังว่า

ทำไมมันถึงได้เร็ว และกะทันหันแบบนี้ล่ะ?”

“ทางบริษัทเห็นว่าช่วงนี้มีแต่การวิจารณ์ออกมาในเชิงลบ ก็เลยอยากให้ฉันแกล้งทำเป็นไม่มีปัญหาและคืนดีกับกู้รั่ว รั่ว สร้างภาพที่ฉันกับกู้รั่วรั่วเป็นเพื่อนกันแล้ว

ถังรั่วชูทำปากจู๋ น้ำเสียงของเธอแสดงความไม่พอใจ อย่างมาก

ตอนที่อยู่ที่บริษัทเธอได้ตอบตกลงกับหลีน่าอย่างไม่ ลังเล แต่ต่อหน้าของผู้ซือจิ่นแล้ว เธอสามารถแสดงความ รู้สึกที่แท้จริงในใจของเธอออกมาได้

เอาจริงแล้ว
ทางบริษัทก็ไม่ยุติธรรมกับเรื่องนี้เลย ถ้าพูดว่าไม่น้อยใจ ไม่เสียใจ นั่นมันนิทานหลอกเด็กชัด ๆ

“งั้น….ให้ผมจัดการให้ไหม?”

สายตาของผู้ซือจิ่นดูจริงจัง

สำหรับเขาแล้วไม่ว่าจะเป็นบริษัทจี้ชื่อ หรือว่าบริษัทสือรุ่ ย ล้วนเป็นเหมือนมดน้อย ๆตัวหนึ่ง ที่จะบี้หรือจัดการเมื่อ ไหร่ก็ได้

เพียงแค่ถังรั่วชูไม่อยากให้เขาเข้ามาเกี่ยวข้อง ตอนนี้เธอ ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นธรรมเช่นนี้ หัวใจของเขา เจ็บปวดมาก

ภรรยาของเขา ถึงแม้ว่าเป็นเขาเองก็ไม่ยอมให้เธอได้รับ ความน้อยใจ ไอ้พวกคนไร้ประโยชน์เหมือนมด กล้าทำ แบบนี้กับเธอ !

“ไม่เป็นไร…. ฉันจัดการได้เอง แต่ครั้งนี้จะไป ไม่รู้ว่า ต้องไปกี่วัน แบบนี้ฉันจะไม่ได้เจอคุณแล้ว”

ถังรั่วชูส่ายหน้า และเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา แววตาน่าสงสารเหมือนแมวน้อยที่กำลังโดนทิ้ง น่าเอ็นดูที่สุด

สู้ซือจิ่นได้ยินแล้วในใจตกตะลึงเล็กน้อย สายตาอ่อน โยนขึ้นมา “คุณจะคิดถึงผมไหม?”

“แน่นอนค่ะ มีคุณอยู่ ฉันก็รู้สึกว่าปลอดภัยและวางใจ”

เธอพยักหน้าและได้ใช้สองมือโอบไปยังเอวของเขา หัว เล็ก ๆซุกไปยังที่อกของเขา

เหมือนเธอเองก็เริ่มรู้สึกชินกับการที่มีเขาอยู่ข้างๆกาย แล้วล่ะ !

ตอนนี้ใจของผู้ซือจิ่นเหมือนพลันพังทลายไปมุมหนึ่ง เขาอดที่จะก้มหัวลงจุ๊บเธออีกครั้งไม่ไหว

“ท่าทางคุณในตอนนี้ ทำให้ผมจะอดไม่ได้อยากกินคุณ แล้วหนี่?”

เวลาสองวันผ่านไป ไวเหมือนโกหก เช้าวันรุ่งขึ้น ถังรั่วชูได้เตรียมจัดกระเป๋าเดินทางที่จะไปสนามบินหารั่วรั่ว

ก่อนจะไป ถังรั่วซูได้หันมาบอกลาสู้ซือจิ่นกอดและไม่ อยากจะจากไป “ฉันไปก่อนนะ”

“อืม เดี๋ยวเจอกัน” ผู้ซือจิ่นเม้มปากแล้วยิ้มให้เธอ

ถังรั่วชู ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของผู้ซือจิ่น เมื่อบอกลาเสร็จ ก็ ตรงไปที่สนามบินต่อ

ผ่านไปประมาณสี่สิบนาที ถังรั่วชูได้พบกู้รั่วรั่วที่สนามบิน ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดเดรสชาแนลที่มีมูลค่าไม่น้อย ในมือ คล้องกระเป๋าHermes บนหน้าได้ใส่แว่นกันแดดที่สุดแสน จะเวอร์จัง

โบรกเกอร์และผู้ช่วยของเธอช่วยดันกระเป๋าเธออยู่ข้าง หลัง การแต่งตัวแบบนี้ของเธอ สะดุดตากว่านักแสดงฮอล ลีวูดยังยอม

เมื่อเห็นถึงรั่วชูมาถึง เสี่ยวอ้ายที่เป็นโบรกเกอร์ของกู้รั่ว รั่วก็เย้ยหยันทันที
“ถังรั่วชู คุณนี่ช่างไม่โปรเอาเสียเลย นี่ขนาดมาเป็น ตัวประกอบแท้ ๆ ยังมีหน้ามาสาย

“ก็ไม่ได้บอกให้เธอรอหนิ ถ้าเธอรีบขนาดนั้น จริง ๆ ไป ก่อนก็ได้นะ มีใครว่า

ถังรั่วมุ่งปาก พร้อมตอบอย่างไม่เกรงใจ

สีหน้าของเสี่ยวอ้ายเปลี่ยนไป กำลังเตรียมที่โมโหขึ้น แต่กู้รั่วรั่วจะมากลั้นเธอไว้ และจ้องไปที่ถังรั่ว

“ถังรั่วชู อย่าคิดว่าอยู่ข้างนอก แล้วฉันจะทำอะไรเธอ ไม่ได้นะ การไปถ่ายโฆษณาครั้งนี้ เธอเป็นแค่คนที่มาร่วม แสดงหนังประกอบ เพราะฉะนั้นเธอต้องฝังทั้งหมดที่ฉันสั่ง ไม่อย่างนั้น ฉันจะรีบโทรกลับไปแจ้งที่บริษัทแน่นอน

“ให้ฟังเธอเนี่ยนะ?”

ถังรั่วชูมองที่กู้รั่วรั่วตั้งแต่หัวจรดเท้าและเท้าจรดหัว พร้อมอดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้

“กู้รั่วรั่ว เธออย่ามาขู่ฉันดีกว่า ถ้าให้ฉันช่วยร่วมมือคุณแกล้งทำดีให้คนอื่นเห็นก็ไม่ยาก แต่ในทางที่ดี เธอควร จะเงียบหน่อย ไม่งั้นฉันไม่ทำ สุดท้ายเธอก็ไม่ได้รับผล ประโยชน์ ”

“งั้นเหรอ คอยดูทีหลังละกัน

“โอเค แล้วจะคอยดู ! ”

ถังรั่วชูตอบกลับและยิ้มอย่างเย็นชา แล้วก็ขี้เกียจไป สนใจเธอ เดินตรงไปเอาบัตรขึ้นเครื่อง

กู้รั่วรั่วที่อยู่ด้านหลังกรอกตาจ้องมองถังรั่ว ในใจ เกลียดเธอมาก “เสี่ยวอ้าย ผู้หญิงสารเลวนี่อวดดีเกินไป แล้ว การเดินทางครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมให้มันผ่านไปอย่าง สบายแน่”

“วางใจได้ รั่วรั่ว ฉันเองได้เตรียมแผนรับมือไว้หมดแล้ว รับรองได้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะทำให้หล่อนจดจำไม่มีวัน ลืม”

เสี่ยวอ้ายพูดเอาใจใส่กู้ชั่วรั่ว บนใบหน้าที่ยิ้มอยู่ดูน่ากลัว

มาก