ตอนที่75 คุณต้องเชื่อฟังผม

ตอนที่75 คุณต้องเชื่อฟังผม

“ถ้าให้พูดตามตรงก็คือ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอ กับะกู้รั่วรั่วต่างหาก ตอนที่ข่าวลือของพวกเธอทั้งคู่ร้อน พอควรแหละ และชื่อเสียงของกู้รั่วรั่วก็เปลี่ยนจากหน้ามือ เป็นหลังมือ ทางบริษัทเรารับเธอมา ก็เป็นการผจญภัยอยู่ แล้ว”

หลิน่าปกติสีหน้าก็เคร่งเครียดและจริงจังอยู่ตลอด ใน ตอนนี้ในหน้าของเธอก็แสดงอาการจนปัญญาออก “พูด ตามตรงนะ ทีแรกฉันก็ไม่อยากให้ทางบริษัทเรารับกู้รั่วรั่ว เข้ามา แต่คงามสามารถของบริษัท ซื่อในเมืองเป่ยหนิงนี่ สิ หรือทั้งประเทศก็มีอำนานใหญ่มาก เราข้ามมองไม่ได้ ดังนั้นสือรุ่ยเองก็ทำอะไรไม่ได้

“เสี่ยงถัง ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนฉลาด และเข้าใจในสิ่งที่ฉัน พูด ตอนนี้กู้รั่วรั่วมีทางบริษัทจี้ซื่อคอยหนุนหลังอยู่ ถ้ากู้รั่ว รั่วทำอะไรในบริษัทที่ไม่มากเกินไป เราก็ไม่สามารถที่จะ ขัดอะไรเธอได้ ”

ถังรั่วชยังคงขมวดคิ้ว เธอคงไม่คิดว่าจี้หยินเฟิงจะมีความ สามารถเก่งขนาดนี้เลย กล้ายื่นมือเข้ามาถึงภายในของบริษัท และยังมายุ่งเกี่ยวการตัดสินใจของผู้ บริหารระดับสูงของบริษัทด้วย

ถ้าอย่างงั้น หมายความว่าต่อไปเธอจะใช้ชีวิตลำบากขึ้น?

ถังรั่ว ได้สูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ คิ้วที่ข้าหากันของ เธอเริ่มจะคลายลง “ผู้จัดการคะ ท่านพูดมาเลยค่ะ บริษัท อยากจะให้ฉันทำอะไร?”

หลีน่าถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมาว่า “กู้รั่วรั่วได้ตกลง ทําโฆษณากับพวกสินค้าตลาดล่าง ถ่ายที่เมืองH ทาง บริษัทก็อยากให้เธอไปติดตามด้วย เพื่อเป็นการทําให้เห็น ว่า พวกเธอให้อภัยกันแล้วจริง ๆ เพื่อเป็นการลบคำวิจารณ์ เสียๆออกไป”

“กลับมาดีกัน?”

เมื่อฟังในสิ่งที่หลีน่าพูดจบ ถังรั่วชูก็เริ่มคิ้วขมวดขึ้นมาอีก แล้ว สายตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

ถึงแม้ว่ากี่วันที่ผ่านมา รั่วรั่วถึงได้ไม่มีการเคลื่อนไหว อะไร ไม่คิดเลยว่าเธอคิดจะวางแผนแบบนี้
ผู้หญิงคนนั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นเธอ ทำให้ เธอขายหน้าไม่ได้ ที่แท้ก็คิดอยากที่จะขึ้นไปชั้นสูงด้วย เหยียบย่ำเธอนี่เอง?

“เสี่ยวถัง ฉันเองก็รู้ว่าเรื่องนี้ทำให้เธอลำบากใจ ถ้าเธอไม่ ยอม ฉันหาทางจะเปลี่ยนคนให้นะ”

เมื่อเห็นท่าทีของถังรั่วซูเงียบไป หลีน่าก็ไม่ได้บังคับ

หลีน่าเองก็รู้ดีว่าสองคนนี้บาดหมางและเกลียดกันแค่ ไหน แต่เมื่อเทียบกับกู้รั่วรั่วแล้ว เห็นได้ชัดว่าหลีน่าชื่นชม ในตัวถังรั่วชูมากกว่า

เพราะเด็กสาวคนนี้เป็นคนที่ฉลาด จิตใจดี กู้รั่วรั่วพยายาม ที่จะอาศัยช่วงนี้กดขี่ข่มเหงเธอ หลีน่าเองก็เริ่มจากศูนย์ เหมือนกัน เธอไม่ชอบการกระทำนี้ เพราะฉะนั้นก็ไม่ถูก ชะตากับกู้รั่วรั่ว

ถังรั่วชูมองไปที่หลีน่าอย่างแปลกใจ แต่ในใจเธอกลับ รู้สึกอบอุ่นเพราะคำพูดของหลีน่า

แต่เธอก็ส่ายหน้าไป “ไม่เป็นไรค่ะ ผู้จัดการ ฉันจะไปเอง พอดีเลย ช่วงนี้ฉันเองก็ไม่ได้ทำข่าวใหญ่นานแล้วขออาศัยช่วงนี้ทำข่าวดี ๆออกมาล่ะกันค่ะ”

“ถ้าอย่างงี้….หมายความว่าคุณพร้อมจะไปทำแล้วใช่ ไหม?”

หลีน่าไม่คิดว่าถังรั่วชูจะตัดสินใจตอบตกลงไวแบบนี้ เลย ประหลาดใจ

“ใช่ค่ะ… ฉันตกลง คุณเองก็บอกมาหนิค่ะ ว่าอำนาจของ บริษัทเราสู้กับบริษัทใหญ่ๆ ไม่ได้ ถ้าฉันออกไปข้างนอก อาจจะกลับตาลปัตรก็ได้ค่ะ

หลีน่ากะพริบตาปริบๆ ส่วนถังรั่วซูก็ยิ้มอย่างโล่งใจ เหมือนกับว่าไม่ได้โดนข่มเหงรังแกและโกรธชังแต่อย่าง ใด

เมื่อหลีน่าได้ยินอย่างงั้นก็โล่งใจ พร้อมอดที่จะชื่นชมถึง รั่วชูไม่ได้

ไม่เสียแรงที่เธอมองคนไม่ผิด คนอย่างกูรั่วรั่วเหรอจะมา เทียบกับถังรั่วชูได้? ไม่มีทาง!
เป็นเพราะว่าต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดกะทันหัน วันนี้ เธอจึงเลิกงานและกลับมาบ้านไว และได้เข้าครัวทำอาหาร เอง กะว่าจะทำอาหารเพื่อสุขภาพให้กับผู้ซือจิ่นได้ทาน

เมื่อตอนทุ่มกว่า ๆ ผู้ซือจิ่นก็ได้กลับมาบ้าน ได้ยินเสียงทำ กับข้าวจากครัว ก็เลยเข้าไปดู

ถังรั่วชูกำลังหั่นเนื้อ ข้าง ๆ ต้มน้ำไว้ในหม้อก็ต้มแล้ว เมื่อ เธอตื่นเต้น เลยพลาดหั่นไปโดนนิ้วมือ จนเลือดออก

ขณะที่เธอตกใจและกร็ด เตรียมจะเอาน้ำไปเติม ก็ได้มี มือใหญ่ ๆมาแย่งถ้วยน้ำไป

“คุณกลับมาแล้วเหรอ?”

ถังรั่วชูยิ้มอ่อนหวานมองไปชายหนุ่ม

สู้ซือจิ่นได้มองกลับไปนิดหน่อย รีบไปปิดเตา จากนั้น ก็ได้พาเธอออกไปจากห้องครัวไปยังห้องรับแขก และเอา กล่องยามา นั่งลงข้าง ๆเธอและทำแผลให้
บนมือที่เรียวสวย ขาวนวลลออ นุ่มนิ่มของเธอ ดูก็รู้ว่า ทั้งสิบนิ้วไม่ได้ปนเปื้อนมลทินอะไร แต่ตอนนี้กลับมีแผล

ล้ซือจิ่นรู้สึกปวดใจ และเอ็นดูเลยออกคำสั่งและกำชับเธอ ว่า “ครั้งหน้าผมไม่อนุญาตให้คุณเข้าในครัวแล้วน้า เรื่อง ทำอาหารบอกให้แม่บ้านทำ

“ไม่เป็นไร แผลเล็กนิดเดียวเอง คุณ….ไม่ต้องตกใจขนาด นั้นก็ได้

ถังรั่วชูยิ้มอย่างไม่ได้ใส่ใจ ถึงแม้ว่าเธอจะมาจากตระกูล ที่มีฐานะร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้งอมืองอเท้า ใช้ชีวิตแบบคุณหนู แต่เธอมักจะชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ในทุก ๆ เรื่อง

แถมเธอยังเคยพูดไว้ว่า เธอจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดี เป็น ภรรยาที่ดีก็จะต้องทำอาหารให้สามีทาน นั่นเป็นสิ่งที่ทุก คนรู้กัน

เมื่อกู้ซือจิ่นทำแผลให้เสร็จ ก็ได้เอื้อมให้ถังรั่วอย่าง ง่ายๆแล้วค่อยๆหนุนมาให้เธอนั่งอยู่บนขาของตัวเอง “ผม บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ คุณต้องเชื่อฟังผม ไม่อย่างงั้นผมจะลงโทษคุณนะ”

ถังรั่ว ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “คุณจะทําอะไร หรือว่าจะให้ฉัน เข้าแลกตัว?”

สู้ซือจิ่นหรี่ตาลง พร้อมพูดว่า “คุณเป็นของผมทั้งหมดอยู่ แล้ว เอาตัวเข้าแลกนั้นไม่ช้าก็เร็ว แต่ว่า….ถ้าคุณอยากจะ ต้องการให้เร็วขึ้น ผมก็ไม่ถือนะ”

ถังรั่วชูเขินจนหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ จริงรีบเปลี่ยน หัวข้อสนทนา “งั้นอาหารของค่ำคืนนี้จะทำไงดีล่ะ เพราะ ฉันยังทำได้ครึ่งเดียวเอง แถมตอนนี้……ท้องฉันก็หิวมาก ๆ แล้วล่ะ”

ตบท้องที่แบนราบเบา ๆ พร้อมกับมีเสียงร้องจ๊อก ๆดัง ออกมา ดูเหมือนว่าจะหิวเข้าจริง ๆ

ล้ซือจิ่นคิดพักหนึ่ง มือซ้ายวางบนก้นของเธอ และค่อย ๆ ยกขึ้นอุ้มเธอไปนั่งอยู่ข้างๆที่โซฟา จากนั้นก็ลุกขึ้น พับ แขนเสื้อ “ผมทำเอง

ถังรั่วซูเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตอึ้งอยู่ที่เดิม เธอพยักหน้า เหมือนเครื่องกล เพียงแค่มีความรู้สึกร้อนๆในที่ที่ถูกเขาสัมผัส

สู้ซือจิ่นเห็นท่าทางเขินอายของเธอ ก็อดที่จะแอบขำไม่ ได้ จากนั้นจึงเดินตรงไปที่ห้องครัว

ผ่านไปครู่หนึ่ง ถังรั่วชูทนความหอมนี้ไม่ไหว จึงตาม เข้าไปในครัว