ตอนที่ 88 ไม่เห็นหน้าเพียงไม่กี่วันเหมือนไม่เห็นกันหลายปี

ตอนที่ 88 ไม่เห็นหน้าเพียงไม่กี่วันเหมือนไม่เห็นกันหลายปี

“หลังจากนั้นฉันมีไหวพริบ คิดหาทางหนีแล้ว” ถังรั่วชูยัก ไหล่ : “สรุปสั้นๆ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตอนแรกนั้นเธอ ทำให้ฉันอับอายต่อหน้าทุกคน ภาพเหล่านั้น ฉันยังจำมาจนถึง ทุกวันนี้”

“หลังจากนี้ตราบใดที่มีผมอยู่ ผมจะไม่ทําให้คุณได้รับความ เจ็บปวดอย่างนี้อีก

ซือจีนกอดเธอ ตบๆที่หลังของเธอเบาๆ

เขาสามารถจินตนาการได้ เด็กผู้หญิงที่เพิ่งเข้าสังคม เมื่อ พบกับกฎที่ไม่มีความยุติธรรมอย่างนั้น ภายในใจก็คงจะมีแต่ ความลนลานและหวาดกลัวอย่างมาก

เพียงแค่ หลังจากนี้เธอจะไม่เป็นอะไร!

แต่ว่า ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ก็ถือว่าช่างมัน ตอนนี้เขารู้แล้ว

“ขอบคุณลูซือจิ่น แต่ว่าเรื่องนี้นั้นฉันคิดว่าให้ฉันจัดการเอง ดีกว่า บัญชีที่จะคิดกับฉินมั้นนี จะเร็วจะช้าก็ต้องมาคิดบัญชี ส่วนรูปภาพนี้ ณ ตอนนี้ฉันยังไม่คิดจะปล่อยออกไป
“คุณภรรยามีการวางแผนไว้อย่างไร?”

ซือจีนปล่อยเธอ ขมวดคิ้วถาม

“ก็ไม่ได้อะไร กลับไปครั้งนี้ กู้รั่วรั่วกลัวจะได้รับความไม่สงบ อีก ในวงการช่วงนี้นั้นมีดาราจํานวนมากที่กําลังช่วยเหลือ เธอ นิ่งเฉียวเฉียวและฉินมั้นนีก็อยู่ในนั้นด้วยถ้าหากครั้งนี้เธอ สามารถสงบได้หน่อย นั้นก็จะอยู่ด้วยความสงบ ถ้าหากไม่ สามารถทําได้ ก็อย่ามาตำหนิฉันที่ใช้มาตรการขั้นพิเศษ

“บางครั้ง ผมหวังจริงๆว่าคุณไม่ต้องอยากที่จะเอาชนะขนาด

ซือจิ่นถอนหายใจเบาๆ ลูบที่แก้มของเธอด้วยความปวดใจ

เล็กน้อย

ในฐานะบุคคลที่เป็นราชาแห่งวงการ อู๋ซือจิ่นรู้โดยธรรมชาติ อยากจะยืนอยู่ในวงการอาชีพนี้ ไม่มีการปรับตัวอย่างเหมาะ สม จะต้องผ่านไปอย่างยากลำบากมากอย่างแน่นอน

สองปีมานี้ ถังรั่วชูเกลือกกลิ้งในการทำงานอย่างยากลำบาก เพียงผู้เดียว เหมือนกำลังเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบาง ๆ กว่า จะได้รับความสำเร็จแบบนี้ ความยากลำบากนั้นไม่ต้องพูดก็ เข้าใจได้
ถังรั่วซูลูบฝ่ามืออันแสนอบอุ่นของเขาอย่างใกล้ชิดสนิทกัน พูดอย่างยิ้มๆ : “ทำเรื่องที่ตัวเองอยากจะทำ ลำบากแค่นิด เดียวจะไปกลัวอะไร และ ถ้าหากว่าฉันไม่ต้องการจะเอาชนะ กลัวว่าไม่รู้ว่าจะเกิดปัญหาขึ้นมากแค่ไหนแล้ว”

“นั้นเป็นเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ คุณมีคนที่สามารถพึ่งพิงได้แล้ว”

“เฮๆ ก็เพราะว่ามีที่พึ่งพิง ดังนั้นฉันทำสิ่งต่างๆได้โดยไม่มี ความกลัวอะไรเลย”

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ถังรั่วชูส่วนใหญ่จะใช้ทัศนคติเพื่อยุติ ความขัดแย้ง

แต่เพราะหลังจากที่เคยได้รับความเสียหายกับจี้หยินเฟิง เธอก็เข้าใจสิ่งหนึ่ง บางครั้งความอดกลั้น เพียงแค่จะทำให้คน อื่นคิดว่าสามารถรังแกคุณได้ง่าย โต้ตอบในโอกาสที่เหมาะ สม จึงจะทำให้ผู้อื่นหวาดกลัว

เธอในตอนนี้ ไม่ได้ถูกรังแกได้ง่ายๆแล้ว!

เพราะว่าโฆษณาถ่ายทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถังรั่วชูก็ไม่มี ความจำเป็นจะต้องอยู่ที่เมืองH

ก็วางแผนจะกลับเมืองเป่ยหนิงในวันรุ่งขึ้นเลย

ผลสรุปเช้าวันรุ่งขึ้น ถังรั่วชูไปเคาะประตูห้องของกู้รั่วรั่วแต่พบว่าเธอออกจากห้องไปพร้อมกับนายหน้าและผู้ช่วยของ เธอ ไปขึ้นเครื่องบินแล้ว

เห็นได้ชัด ในการมาท่องเที่ยวครั้งนี้ กู้รั่วรั่วไม่สามารถที่จะ เอาเปรียบถังรั่วชู และก็หมดความอดทนแล้วจริงๆ

ไม่มีกู้รั่วรั่วและพวกเธอ เธออยู่ด้วยกันกับลูซือจิ่น ยิ่งไม่มี ความละอายใจ รอจนถึงเธอกลับไปเมืองเป่ยหนิงอย่างเชื่อง ช้า ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว

หลังจากที่ออกจากสนามบิน สู้ซือจิ่นก็พาถังรั่วชูส่งกลับบ้าน ก่อน

เมื่อสังอานหยีพบเจอเธอ ก็พุ่งไปอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง : “ถังรั่วชู ไม่เจอกันหลายวัน เหมือนไม่เจอหน้ากัน 3 ฤดูใบไม้ ร่วง ฉันคิดถึงแกจะตายอยู่แล้ว”

ถังรั่วชูผลักเธอออกไป ถูๆขนลุกขึ้นที่แขน พูดอย่างเย็นชา : “ฉันจะอ้วกแล้ว ไม่ใช่ว่าอยากได้ของขวัญ? ไม่มี!”

“หมดอารมณ์”

ส้งอานหยีโค้งริมฝีปาก ปล่อยถังรั่วชู หลังจากนั้นเดินตาม เธอไปที่โต๊ะทำงาน “ออกไปครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง ?”

“เผชิญกับใบหน้าที่เกลียดชังมาทั้งวัน แกว่าจะเป็นอย่างไร

ละ?”
ถังรั่ว กลอกตามองบน พูดอย่างอารมณ์เสีย

“นั้นไม่ค่อยจะดีแน่ๆ แต่ว่าเมื่อเทียบกับอันนี้ ต่อไปแกอาจจะ ต้องเดือดร้อนอย่างมากจริงๆ”

ส้งอานหยีเหลือบมองไปที่ห้องทำงานของหลีน่าด้วยสีหน้า จริงจัง : “หลังจากที่กู้รั่วรั่วกลับมาที่บริษัทในตอนเช้า ก็มาร้อง เรียนเรื่องแกกับหลีน่า พูดเวลาที่แกออกไป ไม่เคารพคําสั่ง ของบริษัท ปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือในการทํางานกับเธอ ละทิ้งชื่อเสียงของ บริษัทอย่างไม่สนใจ ผู้หญิงคนนั้นทําได้ มากเลยทีเดียว หลีน่าก็ถูกเรียกเข้าประชุมแต่เช้า ตอนนี้คาด เดาว่ากําลังรอแกอยู่

“อ้อ งั้นเหรอ?”

การแสดงออกของถังรั่วชูไม่แปลกใจเกินไป เห็นได้ชัดว่า คาดหวังให้กู้รั่วรั่วเป็นอย่างนี้มานานแล้ว

เธอเม้มริมฝีปาก มุมปากแสดงรอยยิ้มที่เย็นชา “นั้นฉันจะไป หาหลีน่า ฉันก็อยากจะดู ครั้งนี้บริษัทยังอยากจะได้ไม่คุ้มกับ สิ่งที่เสียไปได้อย่างไร”

หลังจากที่พูดคุยสั้นๆกับสังอานหยี ถังรั่วชูก็ลุกขึ้นไปพบหลี น่าที่ห้องผู้จัดการ

“มาแล้ว ?”
เมื่อเห็นถังรั่วชู หลีน่าว่างงานที่อยู่ในมือลง การแสดงออกที เย็นชาและดุดันเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลลงมาก

“อืม”

ถังรั่วชูพยักหน้า ก็ไม่รอให้หลีน่าเอ่ยปากพูด ไม่พูดพร่ำทำ เพลง : “ผู้จัดการ เรื่องของบริษัทฉันนั้นได้ยินมาแล้ว ไม่ทราบ ว่าผู้บริหารระดับสูงกับเรื่องนี้นั้น วางแผนไว้ว่าจะจัดการยัง ไง ?”

หลีน่าตกตะลึงครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าคาดไม่ถึงว่าถังรั่วชูจะพูด ตรงไปตรงมาขนาดนี้ ใช้เวลาสักครู่ถึงได้สติกลับมา พูดอย่าง ใจเย็น : “ณ ตอนนี้ ฉันระงับเอาไว้แล้ว คุณก็รู้ ฉันไม่เชื่อคำ พูดเพียงฝ่ายเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากว่าต้องฟังจริงๆ เมื่อ เปรียบเทียบกับกู้รั่วรั่ว ฉันก็ยินยอมที่จะเชื่อคุณมากกว่าอีก ถึงอย่างไร ฉันก็เป็นหัวหน้าของคุณมาสองปีแล้ว”

“ขอบคุณผู้จัดการ

เกี่ยวกับการชื่นชมของหลีน่า ถังรั่วชูก็รู้สึกซาบซึ้งใจและ ประทับใจ

“มาพูดกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันเถอะ”

หลีน่าชี้ๆไปที่โซฟา บอกเป็นนัยให้เธอนั่งลง
ถังรั่วชูพยักหน้า นั่งลงอย่างเชื่อฟัง อธิบายอย่างง่ายๆกับ สิ่งที่เกิดขึ้นให้กับหลีน่า หลังจากนั้นเธอถาม : “ทางบริษัท ต้องการให้ฉันออกแถลงต่อสาธารณะเพียงฝ่ายเดียวเหรอ?”

มองเด็กผู้หญิงที่มือแววตาที่ชาญฉลาดตรงหน้า หลีน่าถอน หายใจเฮือกใหญ่ : “จริงๆสิ่งที่บริษัทต้องการเป็นแบบนี้จริง แต่ ว่าคุณวางใจ เรื่องนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดคุณ บริษัทไม่ควรเอาความผิดนี้เกี่ยวไว้บนหัวของคุณ ดังนั้น ฉัน จะไม่จ้องมองดูพวกเขาผลักคุณออกไปแถลงเรื่องนี้”

สำหรับถังรั่วชูแล้วนั้น หลีน่าเป็นหัวหน้าที่ดีอย่างไม่มีข้อ สงสัย เธอแยกแยะบุญคุณและความแค้นอย่างชัดเจน ไม่ว่า จะเป็นเรื่องส่วนรวมหรือเรื่องส่วนตัว แม้ว่าโดยปกติแล้วนั้นจะ ทำให้คนรู้สึกว่าเข้มงวดอย่างมาก แต่เธอก็กลับสามารถที่จะ แยกแยะถูกผิดได้

ในใจของถังรั่วชูยิ่งรู้สึกซาบซึ้งการชื่นชมของหลีน่า แต่ว่า เธอกลับไม่สามารถที่จะจ้องมองเธอ ไปต่อสู้กับระดับผู้บริการ สูงของบริษัทสือรุ่ย

หลีน่ายืนอยู่ในตำแหน่งทุกวันนี้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆถังรั่ว กลับไม่คาดหวังเพราะว่าตัวเอง ทำให้เธอตกเป็นเป้าหมาย ของกู้รั่วรั่วผู้หญิงเลวคนนั้นแล้ว

หลังจากขบคิดสักพัก ทันใดนั้นถังรั่วชูก็พูดกับหลีน่า : “ผู้ จัดการ เรื่องนี้นั้นก็เอาตามที่บริษัทเรียกร้องเถอะ ฉันสามารถ แถลงต่อสาธารณะได้
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ความใจเย็นของหลีน่า อดไม่ได้ที่จะ มองเธอด้วยความประหลาดใจ : “คุณพูดอะไรอยู่ ? เสี่ยวถัง คุณรู้ไหมเมื่อคุณแถลงแล้วนั้น แล้วความอัปยศทั้งหมด จะถูก นำมาเกี่ยวไว้บนหัวของคุณ?”

“ทราบแล้ว”

“นั้นคุณยัง……

“ไม่เป็นไรผู้จัดการ ฉันมีวิธีรับมือ! นอกจากนี้ ก็ต้องขอบคุณ คุณที่ปกป้องฉัน แต่ว่าเรื่องนี้ มันเป็นความขัดแย้งระหว่างฉัน กับกู้รั่วรั่วตั้งแต่ต้น ฉันไม่อยากจะลากคุณเข้ามา ฉันตั้งแต่ เด็กก็เติบโตมาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น เธอสามารถทำได้ทุก อย่าง หลังจากนี้ก็ไม่กล้าที่จะรับประกันว่าจะเอาความโกรธนี้ กระจายมาที่ตัวคุณ ดังนั้นเรื่องนี้ก็เอาแบบนี้แหละ”

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ ถังรั่วชูลุกขึ้นยืน โค้งคำนับให้หลี น่า หลังจากนั้นก็เดินออกจากออฟฟิศไป