ตอนที่ 86 มีคุณก็เพียงพอแล้ว

ตอนที่ 86 มีคุณก็เพียงพอแล้ว

“อู๋ซือจิ่น อย่าโทรเลยจะดีกว่า” ถังรั่วชูกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ที่ จะหยุดการกระทำของอู๋ซือจิ่น “สวนสนุกนี้ต้องให้คนเยอะถึง จะเล่นสนุก สถานที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ถ้าหากมีเพียงพวกเรา สองคน ก็ไม่สนุกอะไร ไปกัน จู่ๆฉันก็อยากจะเล่นรถไฟเหาะ พวกเราไปนั่งรถอันนั้นกันเถอะ”

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ ถังรั่วชูก็ไม่รอให้ลูซือจิ่นมี ปฏิกิริยาตอบสนอง ก็ดึงมือของเขาเข้าไปในฝูงชนเลย

เข้าแถวเสร็จ ซื้อตั๋วเรียบร้อย ทั้งสองคนขึ้นนั่งบนรถไฟเหาะ ตลอดทาง อารมณ์ที่อ่อนไหวของถังรั่วซูสูงขึ้นผิดปกติ

ซือจิ่นกลับมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ราบเรียบมาก แต่ว่าเห็น ได้ชัดเจนมาก เขาไม่ค่อยชอบสถานที่ที่แออัดและเสียงดัง แบบนี้ ดังนั้น คิ้วที่หน้าอย่างสวยงามนั้นต่างก็ขมวดไว้แน่น

ถังรั่ว เห็นแล้วน่าสนใจ พูดเตือนด้วยความหวังดี “เดี๋ยวถ้า กลัวแล้วล่ะก็ คุณสามารถร้องกรี๊ดเสียงดังได้เลย”

ลูซือจิ่นเม้มริมฝีปากอย่างไม่มีความคิดเห็นใดๆ

สรุปแล้วนั่งไปรอบหนึ่ง กลับเป็นถังรั่วซูเองที่ร้องกรี๊ดครั้งแล้ว ครั้งเล่า สีหน้าถึงขั้นค่อนข้างที่จะขาวซีด
ทั้งสองคนนั่งพักที่เก้าอี้ริมถนน อู๋ซือจิ่นจับที่แขน มองไปที่ เธอพร้อมพูดอย่างติดตลก “คุณภรรยาอารมณ์คึกคักอย่าง มากเสียจริง ต้องการที่จะเล่นอีกสักรอบไหม?”

“ไม่…ไม่ต้องแล้ว”

ถังรั่วชูยิ้มแห้ง ในใจแอบพูดว่าผิดแผน คิดไม่ถึงว่าจะให้ทุกข์ แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

รอยยิ้มจางๆที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของอู๋ซือจิ่น ไม่พูดจา อะไร

ถังรั่วชูเห็นถึงสถานการณ์อย่างนี้ ไม่ค่อยจะยอมแพ้ “พวก เราไปเล่นเครื่องเล่นTurbo Dropกันเป็นยังไง?”

“แล้วแต่ความต้องการของคุณภรรยา”

ลูซือจิ่นยักไหล่อย่างไม่แคร์

หลังจากนั้น ไม่ว่าจะเป็นรถไฟเหาะ หรือว่าเป็นTurbo Drop หรือจะเป็นเครื่องเล่นที่ค่อนข้างตื่นเต้นอื่นๆจำพวกนั้น ล้ซือ จิ่นมาถึงที่นี่แล้ว ทั้งหมดก็เป็นเหมือนสิ่งที่ประดับตกแต่ง ท่าทางของเขา ตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเคย

มองย้อนกลับไปที่ถังรั่วชูอีกครั้ง เล่นรอบหนึ่งมาแล้ว ไม่เพียง แค่สีหน้าที่ขาวซีด ขาทั้งสองข้างก็เกิดอาการอ่อนแรง
อยากจะหาเรื่องแกล้งคน แต่กลับหาเรื่องให้ตัวเองแล้ว นี่ ทำให้ถังรั่วชูค่อนข้างที่จะจำใจ

อู๋ซือจิ่นยื่นน้ำแร่ที่เขาเพิ่งจะซื้อมา นั่งลงข้างๆเธอครู่หนึ่ง พูด ว่า : “ดื่มน้าสักหน่อย จะทําให้สบายขึ้นมาหน่อย”

“ขอบคุณ!”

ถังรั่ว รับมา เปิดฝา คีมเข้าไปหลายอีก

ผ่านไปช่วงครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึง จะเอียงหน้ามองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างยิ้มๆ : “ถ้าหากลู ซึ่งเหยารู้ คุณมาสถานที่แบบนี้เป็นเพื่อนฉัน คาดว่าคงจะตก ตะลึงอย่างมากเลยทีเดียว”

“รู้ว่าฉันแต่งงานกับคุณ เขาก็ตกตะลึงมารอบหนึ่งแล้ว”

ริมฝีปากของลูซือจั่นยกขึ้นเล็กน้อย สายตาอ่อนโยนดุจ

สายลม

ทันใดนั้นในใจของถังรั่วชูค่อนข้างที่จะอดทนไม่ไหวแล้ว

จะพูดอย่างไรอีก ฐานะภูมิหลังของสู้ซือจิ่นไม่ธรรมดาเลยที เดียว ยิ่งสถานะทางสังคมนั้นก็สูงสง่าอย่างไม่มีอะไรสามารถ มาเทียบได้ ท้ายที่สุดกลับมาเล่นเครื่องเล่นพวกนี้เป็นเพื่อน เธอ ช่างน่าขายหน้าเสียจริง!
เธอมองอย่างละอายใจไปที่อู๋ซือจิ่นแวบหนึ่ง ดูเหมือนจะคิด อะไรได้บางอย่าง ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างช้าๆ : “เมื่อปีนั้น ตอนที่แม่ของฉันเสียไป อายุของฉันนั้นยังน้อย เธอเคยรับปาก กับฉัน รอวันเกิดวันนั้น ก็จะมาเที่ยวสวนสนุกเป็นเพื่อนฉัน เพียงแค่คิดไม่ถึง เธอรอไม่ถึงวันเกิดฉัน ก็เสียชีวิตแล้ว ปีที่ ผ่านมานี้ ฉันไม่เคยมาอีกเลย สำหรับฉันแล้วสวนสนุกนั้น ค่อน ข้างที่จะพิเศษ เว้นแต่จะเป็นคนที่มีความสำคัญกับฉัน มิฉะนั้น ฉันก็คงจะไม่ก้าวเข้ามาที่นี่อีกแล้ว”

“ผมมีความสำคัญกับคุณภรรยาเหรอ?”

สายตาของอู๋ซือจิ่นหรี่ลงเล็กน้อย ใจที่เยือกเย็นก็เกิดความ ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

ถังรั่วชูมองไปที่เขาอย่างยิ้มๆ พยักหน้า : “เหมือนว่าฉันจะ เคยบอกคุณ ถ้าหากว่าจะต้องใช้ชีวิตกับคุณไปทั้งชีวิต ฉัน ยอม ดังนั้นสำหรับฉันแล้วคุณนั้น สำคัญอย่างแน่นอน”

“ถ้าหากไม่ใช่เพราะไม่ถูกกาลเทศะ ผมจะจูบคุณทันทีอย่าง แน่นอน”

ลูซือจิ่นเอียงหน้ามองเธอ แววตาสีดำเข้มเหมือนกับระลอก คลื่นเล็กๆ

ถังรั่วชูร้อนไปทั้งสองแก้ม รีบรักษาระยะห่างกับเขา พูดอย่าง ยิ้มๆ :“เรื่องแบบนั้น กลับไปค่อยทำดีกว่า พวกเรากลับกัน เถอะ”
“ไม่เล่นแล้ว?” เขายกคิ้ว ถามอย่างนิ่งๆ

“อืม”

ถังรั่วชูพยักหน้า ลุกขึ้นยืน ตบๆที่กระโปรง : “ไม่เล่นแล้ว มีคน เห็นคุณตลอดทั้งเข้าแล้ว แม้จะรู้ว่าไม่มีใครกล้าที่จะรายงาน ข่าวของคุณ แต่ว่าอยู่ข้างนอกนานๆก็ไม่ดี นอกจากนี้ ตอนนี้ นั้นฉันก็มีความสุขมากแล้ว”

“ทําไมคุณถึงเลี้ยงง่ายขนาดนี้? อะไรก็สามารถพึงพอใจได้ อย่างง่ายดาย”

ลูซือจิ่นก็ลุกขึ้นยืนตาม เห็นแววตาของเธอเหมือนแสงแดดที่ อบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิ

“ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่โลภมาก มีเพียงคุณแค่คนเดียว ความ โชคดีแบบนี้ แต่เป็นสิ่งที่คนอื่นไม่มี

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไป ถังรั่วซูมองอย่างยิ้มๆไปข้าง หน้า ในคำพูดนี้มีนัยของความพึงพอใจอยู่

ซือจิ่นอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง หยุดก้าวเดิน แขนยาวๆ ยื่นออกไป โอบเอวบางๆของถังรั่วชู ตามมาด้วยสายตาที่ ประหลาดใจนั้นของเธอ จูบลงบนริมฝีปากของเธออย่าง รวดเร็ว : “ปากนี้ ช่างหวานเสียจริง อดไม่ไหวที่จะจูบคุณเสีย แล้วจริงๆ”
เห็นถึงฉากนี้ คนรอบข้างจำนวนมากต่างก็ให้ความสนใจ มาที่ทั้งสองคน สายตาเหล่านั้น มีความอิจฉา ริษยา ก็เพราะ ประหลาดใจกับการเป็นคู่กันของทั้งสองคน

การจูบเพียงแค่ครั้งเดียว แก้มทั้งสองข้างของถังรั่วซูก็ร้อน เหมือนกับไฟ รีบดึงเขาออกไปจากตรงนั้นทันที

ช่วงกลางวัน ถังรั่วชูและลูซือจิ่นหาร้านอาหารทานมื้อเที่ยง ข้างนอกบ้าน หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ยังไปดูหนังเรื่องใหม่อีก ดื่มชาช่วงบ่ายๆ รอจนถึงทานอาหารในช่วงค่ำ กลับโรงแรม ประมาณหนึ่งทุ่มกว่าๆ

ทั้งสองคนเพิ่งจะกลับถึงห้องได้ไม่นาน กู้รั่วรั่วก็พาเสี่ยวอ้าย , เสี่ยวเหม่ยทั้งสองคนเดินมาด้วยท่าทางที่น่ากลัวเหมือนจะมา

ฆ่า

ยังคงอยู่ที่หน้าประตูห้อง president deluxe Suite กู้รั่วรั่วชี้ ไปที่จมูกของถังรั่ว ด้วยความโกรธ พูดดุ :“ถังรั่วชู แกช่าง กล้ามากเสียจริง คิดไม่ถึงวันทั้งวันจะไม่เข้าไปที่สถานที่ถ่าย ทำเลย จริงๆแล้วแกได้เอาบริษัทมาอยู่ในสายตาบ้างไหม ?”

วันนี้ตอนที่เอาถังรั่วชูมาปล่อยไว้ที่โรงแรม กู้รั่วรั่วก็เพียง แค่อยากจะสั่งสอนเธอสักหน่อยเท่านั้น เธอยังคิดว่าเมื่อถึงที่ สถานที่ถ่ายทําแล้ว ค่อยโยนความผิดให้กับเธออีก ถึงกับคิด หาวิธีที่จะสร้างความลำบากให้เธออย่างมากมาย
คิดไม่ถึง เธอรอทั้งวัน แม้แต่เงาของถังรั่วชูก็ไม่เห็น

กู้รั่วรั่วโมโหจนจะบ้าแล้ว หลังจากที่รู้ว่าเธอกลับมา ก็รีบมา หาเพื่อประณามความผิดของอีกฝ่ายในทันที