ตอนที่ 49 อยากจูบคุณจนรอไม่ไหวแล้ว

ตอนที่ 49 อยากจูบคุณจนรอไม่ไหวแล้ว

“ใช่แล้ว สไตล์ของบ้านเราไม่ปรกติ

ผู้ซึ่งเหยาแยกเขี้ยว เริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอีกแล้ว

ถังรั่วชูกลอกตาใส่เขา “ฉันเพิ่งเคยเจอคนที่แขวะตัวเอง แบบนี้ แต่ว่า ฉันได้ยินมู่หลิงเรียกนายว่าคุณชายสาม นาย เป็นลูกคนที่สามของบ้านเหรอ?”

“ใช่แล้ว ผมกับพี่เป็นพี่น้องแม่เดียวกัน ส่วนพี่อีกสองคน เป็นพี่น้องคนละแม่

ล้ซึ่งเหยาพูดคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามออกมา สายตา เขาเต็มไปด้วยความเย็นชาจนทำให้คนเดาไม่ออก

ถังรั่วชูเหม่อไป

เมื่อครู่เธอแค่อยากรู้เท่านั้น จึงถามออกไปแบบนั้น

ผลที่ออกมาทําให้เธอแทบจะคาดไม่ถึง ประโยคที่น่ากลัวออกมาจากปากผู้ซึ่งเหยา

ตระกูลนี้ มีเรื่องซับซ้อนอยู่มากมาย มิน่าล่ะสู้ซือจิ่นถึงไม่ เคยพูดถึงเรื่องครอบครัวเลย

“ขอโทษนะ! ”ถังรั่วชูพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด

สู้ซึ่งเหยาไหวไหล่แล้วยิ้มออกมา “ไม่เป็นไร พี่สะใภ้เป็น คนกันเอง แต่ว่าเรื่องในบ้านมันวุ่นวายมากจริงๆ ตอนนี้พี่ สะใภ้ไม่ต้องรู้น่ะดีแล้ว

“อั้ม”

ถังรั่วชูพยักหน้าแล้วไม่ถามอะไรอีก

ในช่วงสองวันที่ผู้ซือจิ่นไปต่างประเทศถังรั่วชูใช้ช่วงเวลา นี้รีบติดต่อนักเขียนบท และเสนอความคิดเห็นของตัวเอง เป็นแนวทางให้พวกเขานำไปแก้ไขปรับปรุงบทภาพยนตร์
หลังจากนั้นถึงรั่ว ได้รับการยินยอมจากบริษัท เรื่องต่อ ไปคือการเลือกนักแสดง

นักแสดงพวกนี้มีทั้งระดับแถวหน้าและรองลงไป รวมไป ถึงนักแสดงหน้าใหม่ อีกทั้งยังคัดเลือกนักแสดงตามตัว ละครในเรื่อง เมื่อทุกอย่างถูกกำหนดเรียบร้อย ต่อไปก็ เหลือแค่รอ

ถึงวันที่ผู้ซือจิ่นกลับมาจากต่างประเทศถังรั่วซูบอกให้ ซึ่งเหยาไปส่งเธอที่สนามบิน

ภายในอาคารผู้โดยสารของสนามบิน ผู้คนเดินไปมาด้วย ความพลุกพล่าน เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินออกมาเขาเหมือน หงส์ในหมู่กา เขาดึงดูดความสนใจของผู้คนได้อย่าง รวดเร็ว

ถังรั่วชูมองดูเขาแล้ว รู้สึกเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รู้สึกราวกับว่าไม่ได้เจอกันนาน

สายตาของผู้ซือจิ่นหยุดนิ่งอยู่ที่เธอ เหมือนจะเห็นประ กายเล็กๆ ออกมาจากดวงตาเมินเฉยที่ยากจะเดาคู่นั้น

หลังจากเดินออกมาจากสนามบินถังรั่วชูขึ้นรถไปก่อนจากนั้นผู้ซึ่งเหยากับมู่หลิงก็ตามขึ้นไป ขณะนั้นเองสู้ซือจิ่ นก็เอ่ยปากสั่ง “พวกนายสองคนเรียกรถกลับไปเอง”

ไม่รอให้สองคนนั้นได้ตอบโต้ เขาเดินเข้าไปนั่งฝั่งคนขับ สตาร์ทรถ เพียงแค่เหยียบคันเร่งรถก็ออกตัวออกไปแบบ ไม่เห็นฝุ่น เหลือเพียงควันที่ออกมาจากท่อไอเสียให้กับ สองคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

..ผู้ซึ่งเหยา

” ..” มู่หลิง

ทั้งคู่ยืนอ้างว้างอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่า

“เราทิ้งพวกเขาไว้แบบนั้นเลยเหรอคะ?”

ถังรั่วชู มองร่างทั้งสองคนที่ไกลออกไปเรื่อยๆ อย่างเห็น อกเห็นใจ แล้วหันไปถามผู้ซือจิ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างขำๆ

“ไม่สน ถ้าเทียบกับพวกเขา ตอนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ

มากกว่า”
ชายหนุ่มหันมาหาเธอ เสียงนั่นให้ความรู้สึกประมาณว่า กำลังอดกลั้นอารมณ์อะไรอยู่ ขนาดดวงตาคู่นั้นยังฉายแวว ที่ทำให้คนหลงใหล

ใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอรีบพูดขึ้น “งั้นตอนนี้เรา จะไปไหนกันคะ?

“กลับบ้าน เพราะผมอยากจูบคุณจนรอไม่ไหวแล้ว”

ล้ซือจิ่นพูดด้วยเสียงทุ้มนุ่มลึก เสียงเขาไพเราะราวกับ โน้ตสูงต่ำของเชลโล ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดปกติ

จังหวะนั้นเองใจของเธอก็สั่นขึ้นมา เธอโดนเขาแซวจน มึนไปหมด แก้มเธอแดงผ่าวขึ้นมาในทันทีช่างงดงามและ มีเสน่ห์

ใช้เวลาอยู่บนถนนประมาณ 40 นาที ในที่สุดก็ถึงวิลล่าลง หญ่เพิ่งจิ่ง

ทั้งคู่เดินเข้าไปในบ้าน ตู้ซือจิ่นล็อกตัวเธอเข้ามาในอกเขา อีกฝ่ายเรียกร้องจูบจากเธอ

จูบของเขา ค่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเขาอดกลั้นเอาไว้มานาน มันเหมือนกับการปล้นจูบจากเธออย่างบ้า คลั่งตั้งแต่เริ่ม

แขนทั้งสองข้างของเธอวางอยู่บนไหล่ของเขา เธอตอบ รับเขาอย่างด้วยความหลงใหล เพราะตอนนี้สติเธอเลอะ เลือนไปหมด ทำให้ดวงตาทั้งสองข้างของเธอพร่าเลือนไป ด้วย

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างไม่หยุด สติของผู้ซือจิ่นก็ ค่อยๆ หายไป ดวงตาของเขาแดงขึ้นเล็กน้อย เหมือนมี ประกายไฟอยู่ในสายตาของเขา เต็มไปด้วยความใคร่และ หลงใหล

จากนั้นเขาก็อุ้มถังรั่วชูที่ตัวอ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้อมกอด เขาขึ้นมาแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง

ล้ซือจิ่นอุ้มเธอมาวางไว้บนเตียง และจูบเธออีกครั้ง แต่ ครั้งนี้เขาไม่อดกลั้นมันไว้อีกแล้ว เขาสอดมือเข้าไปคลำหา เสื้อในของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

ร่างบางของเธอสั่นไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้า ไหลเวียนอยู่ในตัว สัมผัสอันร้อนแรงนั่น ร้อนจนทำให้ผิว ของเธอเหมือนสัมผัสกับเปลวไฟ ร้อนจนไม่มีอะไรมาเทียบได้

ขณะนั้นเองเหมือนสติของเธอจะกลับมา เธออยากจะห้า มผู้ซือจิ่นแต่ชายหนุ่มไม่เหลือความใจเย็นไว้อีกแล้ว

จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าของเธอออก เพื่อที่จะสนองความ ต้องการของตัวเอง แต่แล้วก็เจออุปสรรค

ณ เวลานั้นเอง ชายหนุ่มก็ตั้งสติได้

เขามองภรรยาของตัวเองที่อยู่ภายใต้ร่างของตัวเอง แค่ เห็นสีหน้าแดงก่ำของเธอ ริมฝีปากที่ขบกันจนแน่น อีกทั้ง ร่างกายที่สั่นระริกอย่างหวาดกลัว

เหมือนผู้ซือจิ่นโดนน้ำเย็นๆ สาดเข้าหน้า สติของเขากลับ เข้าร่าง

เขาถอยออกมาอย่างรวดเร็วและรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่าง ของเธอไว้ สายตาเต็มไปด้วยความโมโหและโทษตัวเอง “ขอโทษ ผมขาดสติเอง

ถังรั่วชูพูดปลอบใจเขาอย่างอดไม่ได้ “ไม่เป็นไร ฉันไม่

โทษคุณ”
อันที่จริง เธอก็แทบจะเคลิ้มไปกับเขาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะ ความเจ็บปวดเรียกสติเธอกลับคืนมา เธออาจจะจมดิ่งลงไป กับมันก็ได้

ล้ซือจิ่นสูดหายใจลึก พยายามควบคุมร่างกายของตัวเอง จากนั้นก็เขาไปกอดเธอเอาไว้หลวมๆ “ผมรับรองว่าจะไม่มี ครั้งหน้าอีก นอกจากจะได้รับการอนุญาตจากคุณ”

“อั้ม”

ถังรั่วชูที่พิงอยู่ในอ้อมกอดของเขาหน้าแดงก่ำ นี่เป็นครั้ง แรกที่ทั้งคู่เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองอย่างซื่อสัตย์ แวว ตาของเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย

ครั้งนี้ผู้ซือจิ่นไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นอีก เขาเพียงกอด เธอไว้ เขาจูบเธอในบางครั้ง บรรยากาศเงียบและอบอุ่น จนกระทั่งสู้ซึ่งเหยามาเคาะประตู ทั้งคู่จึงผละออกจากกัน