ตอนที่ 40 เห็นคนที่ชอบแล้วลืมยางอายของตัวเอง

ตอนที่ 40 เห็นคนที่ชอบแล้วลืมยางอายของตัวเอง

“ในที่สุดรุ่นพี่ก็มา

เมื่อเจอจี้หยินเฟิง นิ่งเฉียวเฉียวก็แสดงอาการดีใจออกมาทาง สีหน้าอย่างชัดเจน สายตาเธอเต็มไปด้วยความลุ่มหลงที่ไม่ สามารถเก็บงำเอาไว้ได้

ผ่านมาหลายปี ความรักที่เธอมีต่อผู้ชายคนนี้ ยังคงเพิ่มขึ้น เรื่อยๆ และไม่มีวันลดลง

“ขอโทษที มีเรื่องที่ต้องทำให้ล่าช้าน่ะ เลยมาสาย

จี้หยินเฟิงยิ้มบางๆ รอยยิ้มนั่นดูอ่อนโยนมาก

“ไม่เป็นไรค่ะ ยังเหลือเวลาอีกเยอะกว่าที่ฉันจะไปทำงาน

นิ่งเฉียวเฉียวพาจี้หยินเฟิงมานั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็รินน้ำใส่ แก้วแล้วพูดขึ้น “รุ่นพี่มาหาฉันครั้งนี้ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรหรือ เปล่าคะ?”

“มีเรื่องต้องให้เธอช่วยนิดหน่อยน่ะ”
หยินเฟิงพยักหน้า เขาไม่ได้ปิดบังอะไร “อีกไม่นาน รั่วรั่วจะ กลับเข้ามาในวงการนี้อีกครั้ง เธอก็รู้สถานการณ์ในตอนนี้ของรั่ว รั่ว ดังนั้น ฉันเลยอยากมารบกวนให้เธอช่วยหน่อย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มือของเธอก็ชะงักไป เธอเลิกคิ้วขึ้น “ภรรยา ของรุ่นพี่ตั้งท้องอยู่ไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึงไม่อยู่บ้านดูแลลูกใน ท้อง?

“เฮ้อ เธอก็รู้ว่าความแค้นระหว่างทั้งคู่ ก็ไม่สามารถเก็บ ความโกรธนั้นเอาไว้ได้ ตอนนี้เธอตั้งท้องเลือดเนื้อของตระกูล ฉันจนปัญญาจริงๆ”

สายตาของจี้หยินเพิ่งดูหมดหนทางแล้ว ความเบื่อหน่ายมันฉาย ออกมาทางแววตาของเขา

นิ่งเฉียวเฉียว ขมวดคิ้วขึ้นด้วยความลำบากใจ

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เธอรัก แต่เขากลับให้เธอไปช่วยศัตรู หัวใจของเธอ…

นิ่งเฉียวเฉียวลังเลอยู่พักใหญ่ จึงเอ่ยปากพูดออกมา “เรื่องที่ว่า จะให้ช่วยไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ว่ารุ่นพี่คะ ขอโทษที่ฉันต้องพูด ตรงๆ ตอนนี้ชื่อเสียงของรั่วรั่วโดนทำลายจนแทบจะไม่เหลือแล้ว ถ้าอยากจะกลับเข้ามาเริ่มใหม่ในวงการ มันคงไม่ง่าย แต่เพื่อเห็น แก่หน้าของพี่ ฉันจะช่วยพูดให้ แต่ไม่รับประกันว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงนะคะ”

“เรื่องนี้เธอวางใจเถอะ กลับไปฉันจะใช้กำลังเงินของบริษัทจี้ซื่อ ผลักดันกู้รั่วรั่วอย่างถึงที่สุด

ได้ยินสิ่งที่จี้หยินเฟิงพูด ในใจของเธอก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ “รุ่นพี่ ไม่ยุติธรรมจริงๆ เลย ฉันชอบรุ่นพี่มาตั้งหลายปี รุ่นพี่ยังไม่เคย ปฏิบัติกับฉันแบบนี้เลย พี่ดีกับรั่วรั่ว ขนาดนี้ ไม่กลัวฉันอิจฉาเหรอ คะ?”

จี้หยินเฟิงยิ้มออกมา “เธอไม่ทำแบบนั้นหรอก เฉียวเฉียวใน สายตาของฉันมักจะเข้าอกเข้าใจผู้อื่นมาโดยตลอด อีกอย่างฉัน จะตอบแทนให้เธออย่างดี”

นิ่งเฉียวเฉียว เลิกคิ้วขึ้นแล้วแสดงความไม่พอใจออกมา “พี่จะ ตอบแทนยังไง?

“แล้วเธอจะให้ตอบแทนยังไงล่ะ?”

นิ่งเฉียวเฉียวคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาฉายแววเฉียบแหลม “ถ้ารุ่น พี่มีเวลาว่าง มากินข้าวกับฉันบ่อยๆ ได้ไหมคะ? พี่ก็รู้ ในวงการ บันเทิงไม่มีมิตรที่แท้จริง ปกติฉันก็อยู่คนเดียว….

“ไม่มีปัญหา พอดีเลยฉันจองโต๊ะไว้ที่ร้านGalaxy sea จะไปกันคืนนี้เลยไหม?”

“โอเคค่ะ!”

หลังจากที่ถังรั่วชูขึ้นมานั่งบนรถของผู้ซึ่งเหยา เธอไม่ได้ให้เขา ไปส่งที่บ้าน แต่ให้เขาพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล

ภายในโรงพยาบาล ไข้ของสั่งอานหยีลดลงแล้ว เมื่อเธอเห็นว่า ถังรั่วซูมาหา จึงถามขึ้นด้วยความแปลกใจ “ทำไมสัมภาษณ์เสร็จ เร็วจัง?”

“ก็อย่างว่า ฉันกับนิ่งเฉียวเฉียวไม่ได้มีเรื่องอะไรให้คุยกันเยอะ ขนาดนั้น”

ถังรั่วชูเบะปาก แล้วเอาผลไม้ที่ซื้อติดมือมาระหว่างทางที่มา วางไว้บนโต๊ะ

“เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม?”

“พูดจาเหน็บแนมเสียดสี มันหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้วนิ แต่เขาก็ ไม่ได้เอารัดเอาเปรียบฉัน เพราะฉันมีความลับอันสกปรกของเขา อยู่ในมือไงล่ะ ถ้าเขายังไม่รู้จักว่าอะไรชั่วดีไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะซวยเอง”

ถังรั่วซูยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ อีกทั้งเธอไม่อยากจะพูดเรื่องนี้

อีก

สั่งอานหยีหัวเราะ “ถ้าไม่ติดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้น ของเธอ หล่อนก็คงจะจบเห่ไปนานแล้ว

“ไม่ต้องไปพูดถึงเขาแล้ว เธอนั่นแหละ เป็นไงบ้าง? ต้องอยู่กี่วัน ล่ะ?”

“ถ้าไข้ไม่ขึ้นอีก พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“ดี คืนนี้ฉันจะช่วยเธอจัดการบทสัมภาษณ์นี้เอง พรุ่งนี้ค่อยเอา มาให้นะ”

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้น เตรียมที่จะกลับ

สั่งอานหยีเห็นดังนั้นก็หน้าสลดลง แล้วพูดอย่างน่าสงสาร “เธอ ไปแล้ว ฉันก็อยู่ในโรงพยาบาลคนเดียวน่ะสิ เบื่อจะแย่…

ถังรั่วชูส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้เธอ “ช่วยไม่ได้ มีคนรอฉันอยู่ข้างล่าง
สั่งอานหยีตาเป็นประกาย “ใครเหรอ? ชายลึกลับคนนั้นเหรอ?”

ถังรั่วชูส่ายหน้า “ไม่ใช่อย่างแน่นอน”

สั่งอานหยีหงุดหงิด “ถังรั่วชู เมื่อไรเธอจะให้ฉันเจอเจ้าบ่าวคน ใหม่ของเธอ?”

“เมื่อมีโอกาส”

ถังรั่วชูหันไปกะพริบตาให้เธอ จากนั้นเธอก็หยิบกระเป๋าขึ้นมา แล้วส่งยิ้ม “ฉันไปละ เธอพักผ่อนให้มากๆ มีเรื่องอะไรก็โทรหา ฉัน”

“ได้คนหล่อแล้วลืมเพื่อนเลยนะ

สั่งอานหยีตำหนิแกมตลก เธอโบกมือหย็อยๆ ให้ถังรั่วชู “ไว้เจอ กันพรุ่งนี้”

หลังออกมาจากโรงพยาบาลถังรั่วชูก็ตรงกลับบ้าน แต่เมื่อเธอ เดินเข้ามาในบ้าน กลับไม่เห็นผู้ซือจิ่น

เธอสงสัยเล็กน้อยจึงหันไปถามผู้ซึ่งเหยา “พี่ชายนายล่ะ?”
“ในครัว”

ซึ่งเหยายิ้มตาหยี สายตาของเขาเหมือนคาดการณ์อะไรอยู่

ถังรั่วชูมองเขาอย่างอึ้งๆ “เป็นไปไม่ได้มั้ง?”

“เหอะ เหอะ พี่สะใภ้คืนนี้ลาภปากเราแล้ว

ผู้ซึ่งเหยากลืนน้ำลายลงคอดังเอ็อก สีหน้าแสดงความหิวโหย

ถังรั่วซูจ้องเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเห็นว่าเขาเหมือนไม่ได้ พูดเล่น เธอจึงก้าวฉับๆ ไปยังห้องครัว

ไม่นาน เธอก็เห็นร่างของใครบางคนกำลังวุ่นวายอยู่ในครัว

ผู้ซือจิ่นสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงลำลองสีอ่อน เขากำลังยืนหัน หลังหันผักอยู่ จังหวะลงมืดของเขาทั้งเร็วและสม่ำเสมอ ทำให้ ผักที่เขาหั่นเรียงสวย ท่าทางนั้นช่างสง่างามและดูสบายตาเหลือ เกิน

ถังรั่วชู สูดหายใจลึก ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอแทบไม่อยาก จะเชื่อ จนกระทั่งผ่านไปครู่หนึ่งเธอจึงละสายตาออกจากภาพตรงหน้า

เธอคิดไม่ถึงว่า ผู้ชายที่ดูสูงส่ง สง่างามและมีฐานะเมื่อเข้าครัว แล้วก็เข้าท่าเหมือนกันแฮะ อีกทั้งยังมีสิ่งที่ทำให้คนหลงโดยไม่ สามารถอธิบายได้