ตอนที่ 37 ข่มขู่

ตอนที่ 37 ข่มขู่

นิ่งเฉียวเฉียวสวมชุดเดรสคอลเลคชั่นประจำฤดูของแบรนด์ชา เนลไว้ ชุดนี้ดูเหมาะสมและเข้ากับหุ่นของเธอ เธอสวมรองเท้า ส้นสูง บนิ้ว แต่งหน้าอ่อนๆ ใบหน้าของเธอดูมีเสน่ห์ดึงดูด ผม ยาวถูกม้วนเป็นลอนใหญ่อยู่ระดับไหล่ ดูแล้วเซ็กซี่ไม่เบา ดูเป็น ลุคของดาราดังอย่างสมบูรณ์แบบ

ถังรั่ว หลุบตาลงเหมือนไม่ได้สนใจอะไร

ขณะนั้นเอง นิ่งเฉียวเฉียวก็เบือนสายตามาทางนี้

เมื่อสายตานั่นปะทะเข้ากับใบหน้าของถังรั่วซูเธอก็อึ้งไปครู่หนึ่ง “ถังรั่วซู?”

“ฉันเอง”

ถังรั่วชูวุ่นอยู่กับกล้องวิดีโอในมือพลางมองเธอด้วยสายตาเรียบ

เฉย

นิ่งเฉียวเฉียวเลิกคิ้วขึ้น แล้วยิ้มอย่างเย้ยหยัน “หึ ฉันจำได้ว่านัก ข่าวที่ฉันนัดไว้คืออีกคนหนึ่ง ทำไมถึงเป็นนักข่าวที่กำลังเป็นข่าว เสียๆ หายๆ แบบเธอไปได้ล่ะ!”
“นักข่าวที่นัดเธอเขาไม่สบายจนเข้าโรงพยาบาล ฉันเลยมา แทนเขาแบบกะทันหัน คุณหนึ่งถ้าเกิดไม่มีอะไรแล้ว พวกเราเริ่ม สัมภาษณ์กันเถอะ

ถังรั่ว ไม่ได้สนใจคำเหน็บแนมของนิ่งเฉียวเฉียว จึงพูดออก ไปตรงๆ เพราะไม่อยากเสียเวลากับเธอ

แต่นิ่งเฉียวเฉียวกลับไม่ยอมทำตาม

นิ่งเฉียวเฉียวนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเธอด้วยท่าทีหยิ่งยโส ตา คู่นั้นจ้องอย่างไม่ประสงค์ดีเท่าไร ไม่ต้องรีบ นานๆ ทีจะได้เจอ เพื่อนเก่า’ ก็ควรจะคุยเรื่องในอดีตกันไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันจำเรื่องในอดีตที่ต้องคุยคุณหนิงไม่ได้เลย”

ถังรั่วชูพูดอย่างเย็นชา เธอรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้จะใช้โอกาสนี้มา เยาะเย้ยเธอ

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนตอนมหาลัยกัน มาตั้งสี่ปีนะ อีกทั้งยังชอบผู้ชายคนเดียวกันอีก ทำไมจะไม่มีเรื่อง ในอดีตให้คุยล่ะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น สายตาของนิ่งเฉียวเฉียวก็ฉายแววเย็นชาขึ้น มาทันที
แน่นอนว่าที่นิ่งเฉียวเฉียวพูดจาร้ายกาจแบบนั้นก็เพื่อจะซ้ำเติม

เธอ

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งคู่มักจะถูกเปรียบเทียบกันเสมอไม่ว่า จะเป็น หน้าตา บุคลิก ฐานะทางบ้าน คะแนนด้านการเรียน แต่ถัง รั่วชูเหนือกว่านิ่งเฉียวเฉียวมาโดยตลอด

แต่สิ่งที่ทำให้หงุดหงิดที่สุดก็คือ ยากมากที่นิ่งเฉียวเฉียวจะชอบ ผู้ชายสักคน แต่ผู้ชายที่เธอชอบกลับเป็นคู่หมั้นที่โตมาด้วยกัน ตั้งแต่เด็กของถังรั่วซู

ในตอนนั้น นิ่งเฉียวเฉียวโดนคนหัวเราะเยาะใส่ไม่น้อย คำตำหนิ พวกนั้นเธอเอามันมาลงกับถังรั่ว

เธอเก็บความโกรธนั่นไม่ได้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอกับถังรั่วชูก็ อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีก

นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว นิ่งเฉียวเฉียวยังหาโอกาสที่จะทำให้เธอ อับอายไม่ได้เลย เพราะเหตุนี้ความโกรธนั่นมันก็อยู่ในใจเธอมา หลายปี

ตอนนี้ถังรั่วชูปรากฏตัวต่อหน้าเธอด้วยสภาพคนขี้แพ้ แล้วเธอ จะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างไรล่ะ?
“งั้นก็ไม่มีอะไรจะต้องคุยกัน มันก็แค่เรื่องไร้สาระในตอนวัยรุ่นที่ เรายังไม่รู้ประสีประสา แยกแยะไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร คุณหนิง ควรจะขอบคุณฉันนะ ไม่งั้นคนที่มีจุดจบที่น่าหดหู่คงเป็นเธอ

ถังรั่วชูพูดออกมาด้วยท่าทีสบายๆ ท่าทีแบบนั้นมันไม่เหมือนกับ ที่นิ่งเฉียวเฉียวจินตนาการเอาไว้

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้นิ่งเฉยและมั่นคงเช่นนี้

เธอเพิ่งโดนทิ้งไปไม่กี่วัน แถมเรื่องก็โด่งดังจนคนรู้ไปทั่ว เธอ ควรจะเสียใจ เจ็บปวดและรับคำพูดเสียดสีไม่ไหวแล้วไม่ใช่หรือ ไง?

หรือว่าภาพที่ถังรั่วชูทำให้เห็นเป็นเพียงการแสดงหลอกเธอแค่ นั้น

“ถังรั่วชู ฉันสบประมาทเธอไปหน่อย

นิ่งเฉียวเฉียวจ้องถังรั่วชูอยู่พักหนึ่ง เธอจึงฟันธงได้ว่าภาพที่ถัง รั่วชูทำให้เห็นเป็นเพียงการแสดงหลอกเธอเท่านั้น สายตาเธอ แปรเปลี่ยนเป็นสายตาร้ายกาจ “ในตอนนั้นเพราะจี้หยินเฟิงเธอ ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวด คิดไม่ถึงว่าจะมีนี้ วันที่คู่หมั้นของเธอคบชู้ แถมถูกพี่สาวใช้ประโยชน์อีก ฮ่า ฮ่า ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนนั้นพวก เธอจะแต่งงานกันแล้วใช่ไหม เป็นไงล่ะ รสชาติของการถูกทรยศ

สายตาของถัง ว วูบไหวเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา แน่นอนว่าเธอแครเรื่องนี้ แต่เธอไม่ได้เกลียด หยินเฟิงกับริว รั่วขนาดนั้น

แต่ว่านิ่งเฉียวเฉียวคิดว่าการพูดแบบนี้เธอจะสะทกสะท้านหรือ ไง นั่นเป็นสิ่งที่ตลกสิ้นดี

“ฉันไม่ได้ทุกข์ระทมอะไรนิ มีคนยินดีมาแย่งคนไร้ประโยชน์ไป ถึงมันจะกะทันหันไปสักหน่อย แต่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก อีกอย่างคนที่น่าจะทุกข์กว่าฉันน่าจะเป็นเธอมากกว่าไม่ใช่เหรอ? อะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้น่ะ ทำได้แค่มองเท่านั้น ท้ายที่สุดก็ ทำได้เพียงพูดสิ่งที่อยู่ในใจเหน็บแนมใส่คนอื่นไม่ใช่หรือ?”

“ถังรั่วชู เธอ…”

เมื่อได้ยินคำพูดเย้ยหยันที่ไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตัวเองด้อย กว่าของถังรั่วชแล้ว สีหน้าของนิ่งเฉียวเฉียวก็เปลี่ยนสี แก้มของ เธอร้อนผ่าวเพราะความโกรธ
ถังรั่วชูเหมือนจะรู้ล่วงหน้า เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และมั่นคง “ทำไมคุณหนิงจะต้องโมโหด้วยล่ะ? ฉันไม่ได้เจาะจง ว่าใครนิ อย่าคิดว่าเป็นตัวเองสิ

สติของนิ่งเฉียวเฉียวแตกกระเจิงไปหมดแล้ว เธอสูดหายใจ ลีก เก็บง่าไฟโกรธเอาไว้ “ถังรั่วชู เธอก็ทําได้แค่พูดแขวะดน อื่นเท่านั้น โดนทิ้งก็คือโดนทิ้ง ในความเป็นจริงเธอก็คงไม่ได้ พอใจนักหรอก อีกทั้งเธอคิดว่าฉันคือนิ่งเฉียวเฉียวคนที่อยู่ใน มหาวิทยาลัยตอนนั้นหรือไง? กล้าล่วงเกินนักแสดงที่กำลังโด่ง ดัง สําหรับนักข่าวคนหนึ่งแล้ว มันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ดีนะ เธอไม่ กลัวเหรอว่าฉันจะใช้เส้นเฉดหัวเธอออกจากวงการนี้น่ะ?”

“ตอนนี้เธอไม่มี จี้หยินเฟิงมาปกป้องอีกแล้ว”

นิ่งเฉียวเฉียวจ้องถังรั่วชด้วยสายตาเกลียดชัง คำพูดนั้นแฝงไป

ด้วยการข่มขู่