ตอนที่ 246 ชอบกันและกัน ก็ควรอยู่ด้วยกัน

ตอนที่ 246 ขอบกันและกัน ก็ควรอยู่ด้วยกัน

สั่งอานหยีหันหน้ามองเขา ส่ายหน้าเบา “ไม่ต้องหรอก ฉันยังสามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง”

เส้นโม่เฟยหัวเราะอย่างไร้เสียง จากนั้นยื่นมือกอดเธอ ไว้จากด้านหลัง

คางค้าไปบนศีรษะของเธอ พูดเสียงเบาๆ “ถ้าต้องการ บอกผมได้เลยนะ”

“ได้” ส่งอานหยีตอบรับเสียงเบาๆ

เธอไม่อยากเพิ่มความวุ่นวายให้เขา ถึงแม้ทั้งสองคนจะ อยู่ด้วยกัน มีบางเรื่องยังต้องแบ่งระหว่างฉันกับคุณให้ ชัดเจน

“อานหยี” เขาเรียกขึ้นกะทันหัน

“หือ?” สั่งอานหยีหันหน้ามา

เขาก้มหน้าจูบบนริมฝีปากของเธอ

นี่ลิขิตว่าเป็นยามเช้าตรู่ที่ความรู้สึกการกระทำอ้อยอยมีเสน่ห์

ถังรั่วชูมาถึงบริษัท แม้แต่ประตูแผนกตนเองยังไม่ได้ไป

ก็แล่นตรงไปที่ห้องทำงานท่านประธาน

พอเลขานุการมองเห็นเธอ ยิ้มบอก “รองผู้จัดการถัง ท่านประธานกับคุณส่งกำลังรออยู่ด้านในค่ะ”

ถังรั่วชูยิ้มตอบ ผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานเปิด

ระหว่างทางมาบริษัทได้รับโทรศัพท์ของอานหยี ถ้าเธอ ถึงบริษัทให้มาที่ห้องทำงานของโม่เฟย บอกว่ามีเรื่อง อยากบอกกับเธอ

ตอนที่เธอผลักประตูเปิด มองเห็นชายหญิงคู่นั้นกอดกัน

ยิ่งตะลึงค้าง

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ส้งอานหยีผละออกจากอ้อมกอดของเสิ่นโม่เฟย มอง ทางเพื่อนสนิทที่ยืนหน้าประตู
ได้ยินเสียง ถังรั่วซูได้สติกลับ รีบก้าวเท้าเดินเข้าไป “อานหยี เธอเรียกฉันมาคืออยากจะบอกฉันเรื่องนี้เห รอ?”

บอกเธอว่าพวกเขาคบกันแล้ว

ถังรั่ว มีความไม่พอใจอย่างชัดเจน ชั่วขณะนั้นส่งอาน หยีรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่บ้าง เธอรู้ว่าชูซูไม่สนับสนุน ความสัมพันธ์ของเธอกับโม่เฟยมาโดยตลอด และ พยายามให้เธออยู่ห่างจากโม่เฟย เลี่ยงที่ต่อไปจะมา ເສຍໃຈ.

เธอรู้ว่า ซูเป็นห่วงเธอ คิดแทนเธอ

แต่มีบางครั้งความรู้สึกควบคุมตนเองไม่ได้

ส้งอานหยีมองเสิ่นโม่เฟยที่อยู่ด้านข้าง เสิ่นโม่เฟยส่ง สายตาให้กำลังใจเธอ

สูดหายใจลึกๆ ทีหนึ่ง เธอเม้มริมฝีปากยิ้ม “ชูชู ฉันกับโม่ เฟยตัดสินใจอยู่ด้วยกันแล้ว”

ที่แท้เป็นแบบนี้!
“เธอคิดดีแล้วเหรอ?” ถังรั่วซูถาม

“คิด แล้ว”

“ถึงแม้ท้ายที่สุดจะไม่มีบทสรุป เธอก็ไม่เป็นอะไร?”

“ฉันเคยคิดว่าบางทีบทสรุปก็สำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญยิ่ง กว่าคือขั้นตอน ขอเพียงพวกเราอยู่ด้วยกัน แต่ละวันล้วน รักกันและกัน นั่นก็เพียงพอแล้ว”

ถังรั่วซูมองเธอท่าทางแน่วแน่อย่างเงียบๆ อยากด่าเธอ ว่าโง่มาก แต่มองเห็นลักษณะท่าทางมีชีวิตชีวา แล้วก็ด่า เธอไม่ลง

เดิมทีความสัมพันธ์เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาสองคน เธอ เป็นคนนอกจะแทรกแซงไปได้อย่างไรล่ะ? เหมือนที่อาน หยีพูดไว้เอง เธอสนใจขั้นตอนที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน อย่าง นั้นบทสรุปที่จริงไม่สำคัญ

เธอถอนหายใจเบาๆ ทีหนึ่ง “เธอคิดดีแล้วก็พอ ฉันจะไม่ พูดมากแล้ว”

“ชูซู” สั่งอานหยีกอดเธอไว้ก่อน “ขอโทษนะ ฉันรู้ว่าการ ตัดสินใจนี้ของฉันทำให้เธอผิดหวัง แต่ว่าฉันควบคุมความ รู้สึกของตัวเองไม่ได้จริงๆ”
เสียงของเธอสะอื้นอยู่บ้าง

ในใจถึงรั่ว เจ็บปวด ยกมือลูบหลังของเธอ พูดเสียงนุ่ม “อานหยี ไม่ต้องพูดขอโทษกับฉัน ที่ฉันไม่สนับสนุนพวก เธอ ไม่ได้หมายความว่าฉันถูก ฉันเพียงแค่ไม่อยากให้ เธอได้รับบาดเจ็บ แต่…..ช่วงเวลานี้เธอก็เป็นทุกข์ เทียบ กับเป็นทุกข์ ไม่สู้มามีความรักที่เกริกก้องสักตั้ง จะสน ทำไมว่ามันจะมีบทสรุปหรือไม่”

“ชูชู…..” สงอานหยีกอดเธอไว้แน่น น้ำตาร่วงลงอย่างไม่

ตั้งใจ

ซูชู เธอคงไม่รู้ เพราะมีเธออยู่ ฉันถึงมีความกล้าไปยอม รับความสัมพันธ์นี้

ได้ยินเสียงอานหยีสะอื้นไห้ เบ้าตาของถังรั่วชูอดเปียก ชื้นไม่ได้ สูดๆ น้ำมูก จากนั้นตบๆ หลังของเธอ ยิ้มบอก “พอแล้ว โตขนาดนี้ยังร้องไห้ เดี๋ยวโม่เฟยก็หัวเราะเธอ หรอก”

เธอเงยหน้ามองทางเสิ่นโม่เฟยที่ยืนอยู่ด้านข้าง เสิ่นโม่ เฟยยิ้มอย่างซาบซึ้งมาทางเธอ “พี่สะใภ้ ขอบคุณนะ”

ถังรั่วชูยักคิ้วเล็กน้อย “ไม่ต้องพูดขอบคุณกับฉัน ถ้า นายกล้าทำไม่ดีกับอานหยี กล้าทำให้อานหยีร้องไห้ ฉัน ไม่ให้อภัยนายง่ายๆ แน่
เสิ่นโม่เฟยหัวเราะ “ผมรู้ครับ พี่สะใภ้”

ถังรั่วซูยิ้ม จากนั้นผลักสังอานหยีที่กอดตนเองไว้ออก มองเธอที่หน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา หัวเราะพลางส่าย หน้า “อานหยี เครื่องสําอางละลายหมดแล้ว”

ได้ยินอย่างนั้น สังอานหยือดพ่นเสียงหัวเราะไม่ได้ “ฉัน ไม่ได้แต่งหน้าอะไร เครื่องสำอางจะละลายได้ยังไงล่ะ?”

พอยกมือเช็ดน้ำตา เธอก็พูดต่อไป “ชูชู ฉันมีอีกเรื่องที่ อยากพูดกับเธอ”

“อืม เธอว่ามา

“คือว่า……

ตอนที่ส่งอานหยีพึ่งเอ่ยปาก ทันใดนั้นประตูห้องทำงาน ถูกคนชนเข้ามาจากด้านนอก ภาพคนที่เดือดดาลวิ่งเข้ามา

“เสิ่นโม่เฟย นายทำอะไรกับอานหยีแล้วใช่ไหม?”

เป็นยิ่งเซียวเซียว
ถังรั่วซูกับส่งอานหยืมองหน้ากัน ขณะเดียวกันส่งเสียง หัวเราะ มองทางยิ่งเซียวเซียวที่โมโหเดือดดาลอย่างจำใจ

เลขานุการนำกาแฟมาวางบนโต๊ะ จากนั้นเดินออกไป แล้ว ปิดประตูลงเบาๆ

“ส่งอานหยี เธอไม่ได้สมองกลับนะ?” หลังจาก เลขานุการออกไป ยิ่งเซียวรีบเอ่ยปากถาม

ไม่ใช่แค่คืนเดียวเท่านั้นเหรอ คาดไม่ถึงเธอกับเสิ่นโม่ เฟย……อยู่ด้วยกันแล้ว?

นี่ถ้าไม่ใช่มีข้อบกพร่อง ใครจะทำเรื่องน่าตลกขนาดนี้ ออกมากัน

“เซียวเซียว ฉัน….” สั่งอานหยีอยากอธิบาย แต่ก็ไม่รู้ว่า ควรจะพูดอย่างไร ทำได้เพียงเม้มริมฝีปาก ส่งสายตาขอ ความช่วยเหลือทางถังรั่ว

ถังรั่วชูยักคิ้วให้ จากนั้นพูดช่วยเธออธิบาย “เซียวเซียว อานหยีน่ะ เขาชอบโม่เฟยจริงๆ ในเมื่อทั้งสองคนชอบกัน และกันจริง ไม่อยู่ด้วยกันก็เหมือนว่าพูดไม่ถูกมั้ง”
“ชชู สมองเธอมีปัญหาเหมือนกันเหรอ” ยิ่งเซียวเซียว ถลึงตาใส่เธออย่างยากจะเชื่อ

“ไม่ใช่ ฉันหมายความว่านี่เป็นเรื่องของพวกเขา พวกเรา เป็นเพียงคนนอก ไม่เหมาะจะพูดอะไร”

คำพูดนี้ทำเอายิ่งเซียวเซียวร้อนใจแล้ว “อะไรที่เรียกว่า พวกเราเป็นคนนอก พวกเราเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของอาน หยี ถูก พวกเขาชอบกันและกัน แต่ว่าชูชู เธอลืมแล้วเห รอว่าเสิ่นโม่เฟยยังมีคู่หมั้น? ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้รับการ อวยพรไม่มีบทสรุป ไม่เอาก็เท่านั้นเอง”

เห็นยิ่งเซียวเซียวโกรธเคือง ถังรั่วชูหัวเราะกับตนเอง ปลอบโยนด้วยเสียงนุ่มนวล “เซียวเซียว เธออย่าพึ่งโกรธ ฟังฉันพูดก่อนได้รึเปล่า?”

ยิ่งเซียวเซียวเบ้ปาก พูดอย่างฮึดฮัด “ได้ เธอว่ามา ดี ที่สุดเธอพูดกล่อมฉันให้ยอมรับความสัมพันธ์ของพวก เขา”

“โม่เฟยมีคู่หมั้นไม่ผิด แต่นั่นยังไงล่ะ? เดิมชีวิตคนก็เต็ม ไปด้วยความคาดไม่ถึงสารพัดและความไม่แน่นอน เธอ คิดจริงๆ เหรอว่าโม่เฟยกับคู่หมั้นเขาจะต้องได้แต่งงาน กัน?”

ยิ่งเซียวเซียวขมวดคิ้ว “หรือว่าไม่ใช่เหรอ?”
ตระกูลเส็น ตระกูลผู้ดีร่ำรวยแบบนั้น จะพูดคำไหนไม่ เป็นคำนั้นได้อย่างไรกันล่ะ? การแต่งงานนี้ต้องสำเร็จแน่

เหมือนว่ามองความคิดของเธอออก ถังรั่วซูยิ้มนิดหน่อย พูดตามมา “การหมั้นท่านปู่เสิ่นกำหนดไว้ แต่กำหนด เพียงแค่กำหนด เสิ่นโม่เฟยก็ต้องเชื่อฟังเหรอ? ไม่แน่ หรอก การก้าหนดคือของตาย แต่คนคือของเป็น ขอเพียง โม่เฟยไม่ยอม เรื่องแต่งงานก็ไม่สามารถสำเร็จ”

พูดถึงตรงนี้ เธอเงยหน้ามองทางเสิ่นโม่เฟย “โม่เฟย ซือ จิ่นพูดแล้ว เขาไม่มีทางพูดกล่อมปู่นายให้ยกเลิกการ หมั้นได้ แต่ฉันกำลังคิดว่าขอเพียงนายรักอานหยีจริง อยากอยู่ด้วยกันกับอานหยีจริง อุปสรรคอะไรก็ไม่ใช่ อุปสรรค

เสิ่นโม่เฟยขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปากแน่นอย่างกำลังคิด อะไรอยู่