ตอนที่ 236 เป็นผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

ตอนที่ 236 เป็นผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

บริษัทการบันเทิงหวางถึง

ห้องประชุมกว้างใหญ่ บรรยากาศประหม่า แต่ละคนนั่ง อย่างสงบเสงี่ยม ท่าทางจริงจังมองผู้จัดการแผนกหนึ่ง กำลังรายงานอยู่ในเวลานี้

และสู้ซือจิ่นที่นั่งในตำแหน่งประธานเห็นได้ชัดว่าใจไม่ อยู่กับเนื้อกับตัว ยกมือดูนาฬิกาข้อมือ

มู่หลิงที่อยู่ข้างกายเขาแอบพึมพำอยู่ในใจว่า: ครั้งที่ ยี่สิบเจ็ด

การบันทึกนี้เป็นจำนวนครั้งดูนาฬิกาข้อมือของประธาน

ของเขาตั้งแต่เริ่มเข้าประชุมถึงตอนนี้

แต่ไหนแต่ไรท่านประธานไม่เคยอยู่ในที่ประชุม….. ใจลอยขนาดนี้ ราวกับมีอะไรพะวักพะวนอยู่ วิญญาณไม่ อยู่ที่นี่

น่าจะกำลังเป็นห่วงคุณนายท่านประธานมั้ง

วันนี้บริษัทถังซื่อกรุ๊ปมีประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้น คัดเลือกประธานใหญ่คนใหม่ออกมา ส่วนคุณนายท่านประธาน เป็นหนึ่งในผู้แข่งขัน

นี่จึงไม่แปลกที่ท่านประธานจะกังวล

และตอนที่มู่หลิงกำลังคิดเรื่องพวกนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียง โทรศัพท์ดังขึ้นมาในห้องประชุมกะทันหัน

เห็นได้ชัดมาก ชั่วขณะนั้นบรรยากาศในห้องประชุมยิ่ง ประหม่าขึ้น ทุกคนมองหน้ากัน คนนี้มองคนนั้น ดูว่าใคร อยากตายขนาดนี้ คาดไม่ถึงตอนประชุมแม้แต่มือถือยัง ไม่ปิด

เวลานี้เห็นเพียงอู้ซือจิ่นล้วงมือถือที่ดังไม่หยุดออกจาก ในกระเป๋าเสื้อ รับขึ้นทันที

มู่หลิงแอบแลบลิ้นแล้ว วันนี้ท่านประธานทำให้คนตกอก

ตกใจกัน นอกจากไม่ตั้งใจประชุม แม้แต่มือถือก็ไม่ปิด

แต่แค่คิดก็รู้ว่าคนอื่นตื่นตระหนกกันมากแล้ว

เขาเงยหน้ามองทางคนอื่นๆ ที่แท้แต่ละคนล้วนท่าทาง เหมือนเจอผี
และเรื่องที่เกิดขึ้นต่อมา ยิ่งทำให้พวกเขาตกตะลึง

อู๋ซือจิ่นรับโทรศัพท์ขึ้น ทางนั้นมีเสียงแปลกหน้ารีบเร่ง ลอยมา “คุณเป็นสามีของรั่วชูสินะ ตอนนี้เธออยู่ที่โรง พยาบาล……

ไม่รอให้ฝังต้องข้ามพูดจบ เขาวางสายโทรศัพท์ไปทันที จากนั้นลุกขึ้นยืน ไม่สนใจสีหน้าที่ตกใจของผู้คน ก้าว ใหญ่ๆ ออกไปข้างนอก

มู่หลิงเห็นแบบนี้ รีบลุกขึ้นยืนเช่นกัน พูดประโยคหนึ่ง อย่างเร่งรีบ “เลิกประชุมเถอะ” จากนั้นตามออกไปแล้ว

รถไมบัคสีดำคันหนึ่งรีบขับมาบนถนน รถยนต์ที่ ความเร็วไม่เท่าล้วนหลบให้หมด

ยังดีที่ใกล้ช่วงเที่ยงแล้ว รถบนท้องถนนจึงไม่มาก ไม่ อย่างนั้นความเร็วระดับนี้เกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้

ด้านหน้าสัญญาณไฟแดง

มู่หลิงกำลังเตรียมลดความเร็วรถลง นำรถจอดลงมารอ ไฟแดง เวลานี้เสียงเย็นเฉียบลอยมาจากด้านหลังรถ
“ขับต่อไป”

มู่หลิงยักคิ้วแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร เหยียบคันเร่งไป โดยตรง พุ่งผ่าไฟแดงไป

จากบริษัทการบันเทิงหวางถึงมาถึงโรงพยาบาลเดิมเป็น ระยะห่างที่ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าๆ หลังจากที่มู่หลิงฝ่าไฟ แดงมาหลายอัน ลดเวลาลงกลายเป็นสิบกว่านาที

นี่เห็นได้ว่าความเร็วรถเร็วแค่ไหน

ถังรั่วชูเพียงแค่ถูกชนหลังเจ็บ และไม่ได้มีปัญหาอย่าง อื่น ดังนั้นพอส่งเข้าโรงพยาบาลไม่นานมาก เธอก็ฟื้นแล้ว

พอฟื้นขึ้นมามองเห็นท่านเฉินนั่งอยู่ข้างเตียง

ท่านเฉินเห็นเธอฟื้นแล้ว รีบลุกขึ้นยืน “รั่วชู เธอฟื้นแล้ว มีตรงไหนไม่สบายรึเปล่า?”

เห็นท่านเฉินหน้าตากังวล ถังรั่วชูราวกับมองเห็นพ่อของ ตนเอง เธออดยกมุมปากขึ้นโดยอัตโนมัติไม่ได้ “หนูไม่ เป็นไรค่ะ”

พูดจบ เธอก็พยายามลุกขึ้นนั่ง พอนั่งขึ้นก็เจ็บไปถึงหลัง เจ็บจนเธอร้องเสียงต่ำ เกือบนอนกลับบนเตียงดัง เดิม

ทำเอาท่านเฉินตกใจจนยื่นมือประคองเธอไว้ รีบถาม อย่างไม่สบายใจ “ไม่สบายตรงไหน?”

ถังรั่วซูยิ้มส่ายหน้า “เพียงแค่ไม่ระวังแล้วดึงจนเจ็บ ไม่ เป็นไรค่ะ”

ท่านเฉินยังไม่วางใจ “ฉันไปเรียกหมอมาดูหน่อยดีกว่า”

“ลุงเฉิน ไม่ต้อง…….” เธอเพิ่งเอ่ยปากอยากเรียกเขาไว้ แต่ไม่ทันแล้ว

มองภาพของท่านเฉินหายไปที่หน้าประตู ถังรั่วชูอด หัวเราะไม่ได้ ส่ายหน้าอย่างจำใจ

เธอหันหน้ามองไปทางนอกหน้าต่าง แสงแดดยามบ่าย สว่างไสวเป็นพิเศษ ท้องฟ้าฟ้าเป็นพิเศษโล่งเป็นพิเศษ น ทําให้อารมณ์ของเธอเบิกบานผ่อนคลายเป็นพิเศษ

รักษาบริษัทถังซื่อกรุ๊ปไว้ได้ หินก้อนใหญ่ที่ทับอยู่ ภายในใจถือว่าร่วงลงโดยสวัสดิภาพแล้ว
รอส่งพ่อไปรักษาที่อเมริกา ทุกอย่างนั้นถึงจะถือว่ามี ผลลัพธ์ที่ดี

เวลานี้ หน้าประตูมีเสียงขึ้น เธอคิดว่าเป็นลุงเฉินที่เรียก หมอมา

“ลุงเฉิน ความจริงหนู…….” เธอหันหน้ามา ตอนที่เห็นคน มา คําพูดดันหล่าคอ

สักพัก

“ซือจิ่น คุณมาได้ยังไง?”

มู่หลิงปิดประตูอย่างรู้ภาษาดี เฝ้าอยู่หน้าประตู มอบห้อง ให้พวกเขาสองคน

“ผมได้รับโทรศัพท์แล้ว” ลูซือจิ่นรีบก้าวเดินเข้าไป

โทรศัพท์? ถังรั่วชูขมวดคิ้ว น่าจะเป็นลุงเฉินโทร

ล้ซือจิ่นตรวจสอบใบหน้าของเธออย่างละเอียด คิ้ว ปลายงอนขมวดแน่น “บาดเจ็บได้ยังไง?”

ถังรั่วชูเบ้ปาก “กู้รั่วรั่วชน”
เป็นผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว! ในตาลูซือจิ่นแฉลบแรงอาฆาต และความหนาวเย็นนิดๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ที่แท้ไม่สามารถละเว้นหล่อนง่ายๆ

“หมอว่ายังไงบ้าง?” เขาถาม

ถังรั่วชูส่ายหน้า “ฉันพึ่งฟื้นขึ้นมา ยังไม่ได้เจอหมอเลย แต่ฉันว่าน่าจะไม่เป็นอะไร”

เห็นสีหน้าเธอซีดอยู่บ้าง มองขึ้นมาไม่เหมือนไม่เป็น อะไร

“เจ็บตรงไหนแล้ว?” เขาถามอีก

“ที่หลัง” พูดอยู่ ถังรั่วซูดึงเสื้อขึ้น หันหลังมา

เห็นเพียงที่หลังของเธอเดิมทีผิวพรรณขาวเนียน ตอนนี้ เป็นรอยเขียวช้ำ มองขึ้นมาสะดุดตาเป็นพิเศษ

เดิมทีเธอเป็นคนที่ชนนิดหน่อยก็จะช้ำเขียวได้ง่ายแบบ นั้นอยู่แล้ว ครั้งนี้ถูกชนเข้าหนักขนาดนี้ คิดดูก็รู้ว่าด้าน หลังน่าตกใจแค่ไหน

สู้ซือจิ่นล็อกที่หลังเธอแน่น ปวดใจอย่างมาก ชนแรงขนาดนี้ เธอบอกว่าไม่เป็นไรได้อย่างไร

กู้รั่วรั่ว! แววตาผุดแรงอาฆาตที่ดุเดือดนิดๆ ขึ้น ผู้หญิง คนนั้น ครั้งนี้จะต้องให้หล่อนชดใช้

ถังรั่วซูหันหน้ามองท่าทางเป็นห่วงของเขา เม้มริมฝีปาก จากนั้นพูดเสียงเบาๆ “อย่ามองว่ามันโดนชนแย่ขนาดนั้น ความจริงก็ไม่ได้เจ็บมาก”

ได้ยินดังนั้น จู้ซือจิ่นเงยหน้ามองทางเธอ ในตามีความ ลังเล เขาไม่เชื่อคําพูดของเธอ

ถังรั่วซูเผยรอยยิ้มที่ปลอบโยนออกมา “เจ็บมันก็เจ็บ แต่

ไม่เจ็บมาก”

ลูซือจิ่นมองเธอล็กๆ ทีหนึ่ง ไม่พูดอะไรยื่นมือดึงเสื้อผ้า

เธอลง

เธอถือโอกาสหันตัวกลับ เผชิญหน้ากับเขา

ตอนที่มองเห็นเขาคิ้วขมวดตาไม่กะพริบ เธอยกมือลูบ

ไป พูดปลอบเสียงละมุน “ซือจิ่น ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ คุณไม่ต้องกังวลเกินไป”เขาจ้องมองเธออย่างล้ำลึก
จับมือของเธอเอาไว้ในฝ่ามือ จากนั้นถาม “ผลเป็นยังไง บ้าง?

“มีความช่วยเหลือของคุณ ฉันไม่ชนะได้เหรอ?” ถังรั่วซู ยักคิ้วอย่างซุกซน จิตใจแจ่มใส ภูมิใจอย่างยิ่ง

สู้ซือจิ่นโค้งมุมปากขึ้นอย่างไม่สนใจ “ในเมื่อเป็นฝ่าย ชนะ ทำไมถึงบาดเจ็บล่ะ?”

พูดถึงกู้รั่วรั่วคนนี้ก็ของขึ้น เธอได้ลืมก่อนที่จะสลบ กู้รั่ว รั่วคําด่าทอที่ฟังไม่ได้นั้น แม้แต่มารดาที่รักที่สุดของเธอ ยังด่าเลย

ครั้งนี้เธอจะไม่ให้อภัยหล่อนไปง่ายดายอย่างเด็ดขาด

“ซือจิ่น ครั้งนี้คุณอยากจัดการกู้รั่วรั่ว คุณก็ทำไปเถอะ ฉันจะไม่ห้ามคุณ”

ลูซือจิ่นยิ้ม “ทำไมถึงคิดได้แล้วล่ะ?”

“เพราะฉันคิดว่าไม่มีความหมายอะไรแล้ว” ถังรั่วชูยัก ไหล่ เดิมทีอยากสัมผัสความรู้สึกสุขที่ได้เหยียบคู่ต่อสู้จม ดิน แต่ตอนนี้ดูแล้ววิธีการจัดการที่รวดเร็วย่อมนำมาซึ่ง ความสุข”งั้นผมเคารพไม่เท่ากับทำตามคำสั่งแล้ว” ผู้ซือจีนนำ มือเธอมาวางที่ริมฝีปากจูบลงเบาๆ ในตากระเพื่อมความ อ่อนโยน

ถังรั่วซูกับเขามองหน้ากัน เม้มริมฝีปากยิ้ม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ