ตอนที่ 232 ฉันหาผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว

ตอนที่ 232 ฉันหาผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว

“เมื่อวานนายเคยมาแล้วเหรอ?” ท่านเฉินส่งเสียงถาม ขึ้น สายตาที่มองลูซึ่งเหยามีการตรวจสอบอย่างละเอียด นิดๆ

ลูซึ่งเหยาตอบเสียง “อืม” แล้ว “ผมไม่เพียงมาแค่เมื่อ วานครับ วันก่อนผมก็เข้ามา แต่ว่าท่านเฉินไม่ยอมเจอ

วันก่อน? ท่านเฉินขมวดคิ้ว คิดอย่างจริงจังสักครู่ จาก นั้นสอบถามแบบลองเชิง “นายกับถังส้งมีความสัมพันธ์ อะไรกัน?”

ลูซึ่งเหยายิ้มตอบ “ลูกสาวเขาคือพี่สะใภ้ผมครับ”

“นายเป็นคนของตระกูลจี้” สีหน้าของท่านเฉินเย็นลงมา ชั่วขณะหนึ่ง

ล้ซึ่งเหยา “.….

คิดว่าเขาเป็นคนตระกูลจี้ ตาลุงคนนี้ก็ใช้ได้เลย ความจริงนี่ไม่สามารถโทษท่านเฉินได้ โดยเฉพาะในความทรงจำของท่านเฉิน รั่วชูลูกสาวของภรรยาแรกของ ถังส้งซึ่งยังไม่ได้แต่งงาน ส่วนคนที่มีการหมั้นคือลูกเลี้ยง กู้รั่วรั่ว คู่หมายยังเป็นจี้หยินเฟิงที่เดิมทีหมั้นหมายกับรั่ว ไว้ด้วย

ดังนั้นตอนที่สู้ซึ่งเหยาบอกว่าลูกสาวถังส้งเป็นพี่สะใภ้ เขา เขาย่อมคิดว่าลูกสาวที่เขาพูดคือรั่วรั่ว และถือ โอกาสคิดว่าเขาเป็นคนของตระกูลจี้ไปด้วยเลย

ลูซึ่งเหยาส่งเสียง “อะแฮ่ม” เบาๆ พูดอธิบาย “คุณท่าน ครับ ความจริงพี่สะใภ้ที่ผมพูดคือถังรั่วซูลูกสาวของถังสัง ครับ”

“รั่วซู?” ท่านเฉินขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เธอไม่ใช่ยังไม่แต่งงานเหรอ?”

“แต่งแล้วครับ เพียงแค่น้อยคนมากที่รู้” ลู่ซึ่งเหยามองถัง รั่วชูโดยจิตใต้สำนึก ส่วนถังรั่วชูบุ้ยปากแล้ว เดินเข้าไป เรียกด้วยเสียงสดใส “ลุงเฉิน”

ได้ยินเสียง ท่านเฉินเงยหน้ามองไป ช่วงเวลาที่มองเห็น ถังรั่วชู ในสายตามีสีหน้าที่ตื่นเต้นปรากฏขึ้น เขาเรียก อย่างตกใจ “รั่วชู”

ถังรั่วซูยิ้มอย่างอ่อนหวาน “อืม หนูเองค่ะ”
ต่อมาเธอเดินไปด้านข้างสู้ซึ่งเหยา พูดต่อไป “ลุงเฉิน วันนี้หนูมาท่านน่าจะรู้ว่าทำไมหนูมานะคะ วันก่อนท่าน บอกสิ่งที่ท่านตัดสินใจกับหนูแล้ว แต่หนูยังอยากมาลองดู อีกค่ะ”

เธอกลับสงบ บอกให้กระจ่างถึงสาเหตุที่มาไปโดยตรง

ท่านเฉินหัวเราะอย่างจำใจ “รั่วชู ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ ล่ะ?”

ถังรั่วชูสูดหายใจลึก โค้งมุมปากขึ้น “ลุงเฉิน บริษัทถัง ชื่อกรุ๊ปเป็นสติปัญญาและกำลังในชีวิตนี้ของพ่อหนู หนู ไม่สามารถให้มันตกไปอยู่ในมือคนที่มีเจตนาไม่ดีได้ค่ะ”

เธอเพียงแค่อายุยี่สิบกว่าๆ กลับมีความนิ่งและเป็น ผู้ใหญ่ไม่สมกับอายุ ในใจท่านเฉินซับซ้อน ไม่รู้ว่าควร ปลื้มใจหรือเป็นห่วงดี

“เฮ้อ” ท่านเฉินถอนหายใจหนักหน่วงทีหนึ่ง จากนั้นถาม ต่อ “งั้นเธอจะทำอย่างไร?”

ถึงแม้ว่าท่านเฉินจะอายุมาก แต่สมองยังชัดเจนดีอยู่ ใน เมื่อวันนี้เธอมาแล้ว แสดงว่าต้องมีการเตรียมการมา

“ลุงเฉิน ท่านกับเขาเล่นหมากรุกกันค่ะ” ถังรั่วชูชี้ไปทางอู๋ซึ่งเหยา “ถ้าเขาชนะแล้ว ท่านต้องรับปากหนู ว่าจะ ยืนอยู่ข้างหนูทางนี้”

ท่านเฉินดึงหนังตาขึ้นมองอู๋ซึ่งเหยา สายตานิ่งสงบดั่ง น้ำ ทำให้มองไม่ความคิดของเขาไม่ออกสักนิด

ลูซึ่งเหยายักคิ้วเล็กน้อย ท่านเฉินคนนี้ไม่ธรรมดามากๆ

ตั้งนาน ท่านเฉินจึงพยักหน้า “ได้ ขอเพียงเขาชนะ ฉัน

จะรับปากเธอ”

เดิมทีถังรั่วชูยังกังวลว่าเขาจะไม่รับปาก พอได้ยินเขา รับปาก ชั่วขณะหนึ่งรอยยิ้มที่ดีใจก็ปีนขึ้นมาเต็มทั้ง ใบหน้าน้อย เสมือนท้องฟ้าแจ่มใสหลังฝนตก สว่างไสว และละลานตา

“ขอบคุณค่ะลุงเฉิน” เสียงของเธอสั่นเครืออยู่บ้าง เห็น ได้ชัดว่าดีใจ

“ไม่ต้องรีบร้อนมาขอบคุณฉัน ชนะฉันแล้วค่อยว่าอีกที”

ท่านเฉินเริ่มจัดวางหมากรุก ส่วนสู้ซึ่งเหยาวางหมากทาง นี้ของตนเองเรียบร้อยตั้งนานแล้ว
ตานี้คือเกี่ยวกับการเดิมพันแพ้ชนะของพี่สะใภ้ในวัน พรุ่งนี้ อู้ซึ่งเหยารู้ เขาเพียงต้องชนะห้ามแพ้

เพราะรู้ว่าระดับของท่านเฉินสูงมาก อาจจะไม่แพ้ให้ ลูกพี่ ดังนั้นผู้ซึ่งเหยาจึงใช้ความตั้งใจสองร้อยเปอร์เซ็นต์ มาเล่นหมากรุกในครั้งนี้

แต่ผลลัพธ์เกินความคาดหมายของเขา

สามสิบนาทีต่อมา ภายใต้เสียงร้องตื่นเต้นของผู้คน สู้ ซึ่งเหยาชนะแล้ว

บนกระดานหมากรุก ขุนสีแดงของท่านเฉินอยู่โดดเดี่ยว ในช่อง ด้านข้างไม่มีหมากตัวอื่นที่สามารถปกป้องมันได้ ดังนั้นจึงถูกรถและม้าสีดำดักทางอยู่ในช่อง

ชนะแล้ว แต่จู้ซึ่งเหยากลับไม่ได้รู้สึกถึงความดีใจสักนิด

เขาเรียนเล่นหมากรุกมาตั้งแต่เด็ก นอกจากลูกพี่ที่เขา ไม่เคยชนะ ยังมีอีกหนึ่งคนที่เขาไม่เคยชนะ โดยเฉพาะ อย่างยิ่งยังแพ้อย่างราบคาบ

คนนั้นก็คือคุณตาของเขา…นายพลเสิ่น
ดังนั้นเขายังรู้สึกต้องออกประลองว่าแกร่งหรืออ่อนแอ

พอเริ่มต้น ท่านเฉินเดินหมากนิ่งสงบมาก ทุกก้าวมี แผนการ

แต่ถึงตอนหลัง ทั้งหมดมั่วไป เดินยุ่งเหยิงไปโดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใจร้อนอยากจะรุกฆาตตัวขุนของเขา มาก ดังนั้นจึงนำรถและม้าเดินมาทางนี้ของเขาทั้งหมด

ดูเหมือนเป็นวิธีการเดินที่ไม่มีกลยุทธ์ แต่จนกระทั่งชนะ แล้ว อู๋ซึ่งเหยาถึงมีปฏิกิริยาเข้ามา ท่านเฉินกำลัง…อ่อน ข้อให้

“นายชนะแล้ว” ท่านเฉินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเงยหน้ามอง ทางถังรั่วชู “พรุ่งนี้ฉันจะไปออกงานประชุม”

ถังรั่วชูยิ้มขึ้นทันใด “ขอบคุณค่ะลุงเฉิน”

ท่านเฉินหัวเราะแล้ว เขามองทางอู้ซึ่งเหยายังจ้อง กระดานหมากรุกอยู่ ลุกขึ้นตบๆ ไหล่ของเขา

ลูซึ่งเหยาเงยหน้ามองเขา เห็นเพียงรอยยิ้มความหมาย ลึกล้ำที่เขาเผยมา พูดกับเขา “พ่อหนุ่ม รอต่อไปมีโอกาส พวกเรามาฆ่ากันจริงๆ สักตา”
พูดจบ เขาก็ตบไหล่ของอู๋ซึ่งเหยาหนักๆ จากนั้นพูดทอด ถอนใจ “ในประเทศของเราแต่ละรุ่น คนมีความสามารถ ปรากฏตัวแล้ว ปลื้มใจ น่าปลื้มใจมาก”

ถังรั่วซูกับลูซึ่งเหยามองหน้ากันยิ้มๆ เดิมทีพวกเขาคิดว่า เรื่องราวจะยุ่งยากมาก กลับคิดไม่ถึงจะราบรื่นขนาดนี้

นี่คือการเริ่มต้นที่ดี ทุกอย่างแสดงให้เห็นล่วงหน้าว่าจะ

พัฒนาไปในทางที่ดี

ปัญหาของท่านเฉินแก้ไขแล้ว ถังรั่วซูรีบกลับบ้านอย่าง ไม่รอช้า ทำหนังสือแผนการที่ไม่เสร็จต่อไป

ซือจิ่นตอบรับว่าจะร่วมงานกับบริษัทถังซื่อกรุ๊ปแล้ว บริษัทการบังเทิงหวางถึงดึงดูดมากขนาดนี้ เธอไม่เชื่อว่า ผู้ถือหุ้นที่ยืนอยู่ข้างกูรั่วรั่วเหล่านั้นจะไม่หวั่นไหว

ทางนี้ถังรั่วชูกลับบ้านมารีบทำหนังสือแผนการ ส่วนรู้ซึ่ง เหยาแล่นตรงไปที่บริษัทสือรุ่ย

ตอนที่ผ่านที่นั่งของเลขานุการไป เขาหยุดฝีเท้าลง สายตาจ้องโต๊ะทำงานที่สีเหลืองสว่างนั้นอย่างคิดอะไร ได้บางอย่าง
ยิ่งเซียวเซียวเดินมาจากห้องน้ำชา มองเห็นภาพคนสูง ใหญ่ยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงาน ยักคิ้วเล็กน้อย

เธอเดินเข้าไปอย่างช้าๆ วางแก้วลงบนโต๊ะนั้น จากนั้น ดึงหนังตาขึ้น สายตาตกลงบนตัวเขาเบาๆ ริมฝีปากแดง โค้งขึ้น “ประธานสู้ นี่คุณมาหาฉันมีธุระเหรอ?”

ลูซึ่งเหยาจ้องมองเธอเงียบๆ ตั้งนาน ถึงเอ่ยปาก “พรุ่งนี้ เธอมีเวลาว่างไหม?”

ยิ่งเซียวเซียวตะลึง จากนั้นยักคิ้วเบาๆ ยิ้มสวยส่งเสียง “ทำไม? คุณอยากนัดฉันเหรอ?”

“ไม่ผิด ฉันอยากนัดเธอ

ความนิ่งสงบของผู้ซึ่งเหยาทำให้ยิ่งเซียวเซียวตกใจไป แต่ไม่นานก็ตอบสนองเข้ามา เธอถอยหลังไปสองสาม ก้าว มือทั้งคู่กอดหน้าอกไว้ มองเขาอย่างระแวง “ลูซึ่ง เหยา นายอย่าคิดไม่ดีไม่ร้ายกับฉันนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิง ง่ายๆ”

ผู้ซึ่งเหยา ……..

เธอเป็นปัญญาอ่อนรึเปล่า?”
ลูซึ่งเหยาสูดหายใจลึกๆ ทีหนึ่ง “ช่างเถอะ ฉันจะไปหา คนอื่น”

พูดจบ เขาก็อยากเดินไปห้องทำงาน

หาคนอื่น?

ยิ่งเซียวเซียวถลึงตาโตทันใด ไม่สนใจคิดมากเกินไป พุ่งเข้าไปดึงแขนของเขาไว้ทันที

“ทำไม?” ลูซึ่งเหยาหันหน้ามา มองเธออย่างไม่สบ อารมณ์

ยิ่งเซียวเซียวเผยรอยยิ้มเต็มหน้าขึ้น “ฉันคิดว่านายคง ไม่ต้องเดือดร้อนผู้หญิงคนอื่น มาหาฉันเถอะ”