ตอนที่ 215 กลัวว่ามีเรื่องจะเกิดขึ้น

ตอนที่ 215 กลัวว่ามีเรื่องจะเกิดขึ้น

วันต่อมา หลังจากถังรั่ว ตื่นขึ้นมา กินข้าวเช้าแล้ว ก็ตรงดิ่ง ไปยังโรงพยาบาลที่ถังส่งรักษาตัวอยู่ทันที

ถังส่งยังอยู่ในอาการไม่ได้สติ ทางอเมริกาก็บอกว่า อยากจะ ให้ส่งตัวถังส่งไปที่อเมริกา แบบนั้นพวกเขาถึงจะได้ตรวจสอบ และให้การรักษาอย่างใกล้ชิดได้

ตอนสู้ซือจิ่นบอกเรื่องทางฝั่งอเมริกาให้ถังรั่วซูรู้ เธอก็นิ่ง เงียบอยู่นาน ก่อนจะค่อยๆเปิดปาก “ถ้าหากพวกเขาสามารถ รับรองได้ว่าจะรักษาคุณพ่อของฉันให้หายได้ จะส่งตัวไปที่ อเมริกาฉันก็ไม่ขัดข้อง แต่ถ้าหาก จะส่งตัวพ่อฉันไปเพื่อเป็น ตัวทดลอง ถ้าเป็นแบบนั้นฉันขอปฏิเสธ ฉันยอมให้พออยู่ใน สภาพนี้ต่อไป ดีกว่าให้ท่านต้องทุกข์ทรมานไปกว่านี้”

ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะมีความแค้นต่อพ่อของเธอขนาดไหน แต่ยังไงเลือดก็ข้นกว่าน้ำ ความสัมพันธ์ทางสายเลือดไม่ใช่จะ ตัดก็ตัดกันได้ง่ายๆ

“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ” ผู้ซือจิ่นเข้าใจความกังวล ของเธอ เลยไม่ได้โน้มน้าวอะไรเธออีก

วันนี้ที่เธอมาโรงพยาบาล ก็เพื่อจะมาคุยกับหัวหน้าแพทย์ เรื่องรายละเอียด ว่าควรทำยังไงถึงจะดีต่อตัวถังส้งที่สุด
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ถังรั่วชูถึงได้พบว่าจ้าวเสี่ยวหวั่นเองก็ อยู่ ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกโชคดีที่ไม่ได้ให้ซือจิ่นมากับเธอ ด้วย

“ช่างเป็นโอกาสที่หาได้ยากจริงๆ ฉันนึกว่าคนบางคนจะลืม การมีอยู่ของสามีตัวเองไปเสียแล้ว”

แค่เห็นหน้าจ้าวเสี่ยวหวั่น ถังรั่วซูก็ราวกับคนที่ทั้งตัวเต็มไป ด้วยหนามแหลม ขนาดคำพูดที่ออกจากปากยังเต็มไปด้วยคำ เยาะเย้ย

เมื่อจ้าวเสี่ยวหวั่นได้ยินอย่างนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แล้ว พูดแก้ตัวให้ตัวเองเสียงดัง “พ่อเธอล้มลงแบบนี้ แต่บริษัทยัง มีเรื่องมากมายต้องจัดการ ถ้าฉันไม่ไปจัดการ แล้วใครจะไป จัดการ”

“หึ” ถังรั่วชูหัวเราะเสียงเย็น “หวังว่าจะไม่มีคนเห็นวิกฤตเป็น โอกาส”

“ถังรั่วชู นี่เป็นคำพูดที่เธอใช้พูดกับคนที่อาวุโสกว่าเหรอ”

จ้าวเสี่ยวหวั่นจากอับอายกลายเป็นโกรธแค้น จ้องเขม็งมาที่

เธอ

ถังรั่วชูเชิดใส่หล่อนด้วยสายตาเย็นชาทีหนึ่ง ไม่อยากวุ่นวาย กับหล่อนอีก เดินตรงไปข้างเตียงผู้ป่วย
ถังส้งที่อยู่บนเตียงนั้นยังหลับใหลไม่ได้สติ คุณหมอกำลัง ทําการตรวจเช็คเขาอยู่

“ณ ตอนนี้ สภาพร่างกายของคุณท่านถังยังถือว่าอยู่ในสภาพ ที่ไม่เลว ก็แค่ไม่ยอมตื่นขึ้นมาเท่านั้น” คุณหมอบอก

“คุณหมอคะ พวกเรากะว่าจะส่งตัวคุณพ่อไปที่อเมริกา คุณ คิดว่ายังไงบ้างคะ” ถังรั่วซูถามออกไป

“เรื่องนี้….. คุณหมอไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อว่า “สภาพอาการของคุณท่านถัง ทางโรงพยาบาลของเราก็มีการ จัดตั้งหน่วยแพทย์เฉพาะทางขึ้นแล้ว แต่ ณ ตอนนี้ก็ต้องขอบ อกว่าไร้หนทางเยียวยา ถ้าทางอเมริกาสามารถรักษาอาการ คุณท่านถังได้ พวกเราก็ต้องแนะนำให้พวกคุณส่งตัวท่านไปที่ อเมริกาแน่นอนอยู่แล้วครับ”

คำพูดของคุณหมอก็พูดอย่างจริงใจจริงๆ

ถังรั่วซูคิดอย่างจริงจัง สุดท้ายก็ตัดสินใจ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะ ส่งตัวคุณพ่อไปรักษาที่อเมริกา”

ถ้านั่นจะดีต่อตัวคุณพ่อมากกว่า งั้นก็ทำแบบนั้นแล้วกัน

ในตอนนั้นเอง ทางจ้าวเสี่ยวหวั่นที่ได้ยินว่าจะส่งตัวถังส้งไป รักษาที่อเมริกา ก็ร้อนรนขึ้นมาทันที “ไม่ได้ ฉันไม่ยอมรับ”

ถังรั่วชูหันไปมอง จ้องเธอด้วยสายตาเย็นชา “คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ยอมรับ

คำพูดนั้นของเธอจ้าวเสี่ยวหวั่นทำเหมือนราวกับไม่ได้ยิน รีบร้อนพูดขึ้นมาว่า “คุณพ่อของเธออายุมากแล้ว ทนรับ แรงกระทบกระเทือนไม่ไหวหรอก ให้ทางนี้ค่อยๆรักษาไปก็ พอแล้ว ไม่ต้องส่งไปที่อเมริกาอะไรนั่นหรอก ถ้าเกิดอาการแย่ กว่านี้ขึ้นมาจะทำยังไง

ถ้าเกิดไปรักษาที่อเมริกาแล้วเกิดฟื้นตัวขึ้นมา ถ้าอย่างนั้นสิ่ง ที่หล่อนกับรั่วรั่วทำก็จะถูกเปิดโปงทั้งหมดน่ะสิ แบบนั้นทางถัง ชื่อก็อย่าคิดว่าจะได้อะไรสักอย่างเลย

หล่อนจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด

ถังรั่วชูหัวเราะเสียงเย็น “ทำไม เกิดกลัวขึ้นมาเหรอ กลัวว่า เรื่องที่คุณกับกู้รั่วรั่วทำจะถูกเปิดเผยใช่ไหม”

สีหน้าของจ้าวเสี่ยวหวั่นเปลี่ยนขึ้นมาทันที “เธอกำลัง พูด…เพ้อเจ้ออะไรอยู่

เสียงของหล่อนกำลังสั่นเครือ หล่อนไม่รู้ว่าที่ถังรั่วชูพูดขึ้นมา เพราะเดามั่วหรือรู้เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกันแน่

“ฉันไม่ได้พูดเพ้อเจ้อ ในใจคุณเองน่าจะรู้ดีที่สุด” ถังรั่วชู ถลึงตาใส่หล่อนทีหนึ่ง จากนั้นก็หันหน้าไปพูดกับคุณหมอ “พวกเราจะดูก่อนว่าเวลาไหนเหมาะสม ถึงตอนนั้นเราจะส่งตัว คุณพ่อไปรักษาที่อเมริกาค่ะ”
คุณหมอพยักหน้า “ครับ ทางผมจะเรียนให้ทางโรงพยาบาล ทราบอีกที”

“ขอบคุณนะคะคุณหมอ” ถังรั่วชูยิ้มให้คุณหมอ

*ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ นี่เป็นหน้าที่ของพวกเรา คุณ หมอยิ้มตอบ จากนั้นก็ออกไปจากห้องผู้ป่วย

ภายในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงถังรั่วซูกับจ้าวเสี่ยวหวั่น และถัง ส่งที่ยังไม่ได้สติ

ภายในอากาศปกคลุมไปด้วยความเงียบที่แปลกประหลาด

ถังรั่วซูเลือกที่จะทำเหมือนจ้าวเสี่ยวหวั่นไม่มีตัวตน นั่งลงข้าง เตียง จ้องมองใบหน้าขาวซีดของคุณพ่อถังด้วยสายตาอบอุ่น ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกปวดร้าว

เมื่อก่อนเธอเอาแต่ต่อต้นคุณพ่อ ทุกครั้งต้องทำให้คุณพ่อ โกรธจนเลือดขึ้นหน้า ตอนนั้นถึงแม้คุณพ่อจะน่ารังเกียจ แต่ก็ ยังแข็งแรง ยังมีแรงโมโห

แต่ตอนนี้ เขานอนอยู่ตรงนี้ ถึงแม้จะยังหายใจ แต่กลับไม่ เหลือแรงให้โมโหอีกแล้ว

เมื่อเทียบกันแล้ว เธอชอบคุณพ่อแบบเมื่อก่อนมากกว่า
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว เบา “คุณพ่อคะ หนูจะหาคนที่ไว้ใจได้ไปอยู่ที่อเมริกากับพ่อ แบบนั้นคุณพ่อจะได้ไม่เหงาไงคะ”

“ส่วนถังซื่อหนูจะช่วยคุณพ่อดูแลให้เป็นอย่างดีเอง จะไม่ ยอมให้มันตกไปอยู่ในมือคนคิดคดเป็นอันขาด

ตอนที่พูดคำนี้ออกมา เธอก็เหลือบไปมองจ้าวเสี่ยวหวั่นที่ กำลังวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็น ยะเยือก

คนบางคนจะต้องอดกลั้นต่อไปไม่ไหว จะต้องเคลื่อนไหวเป็น

แน่

“ชูชู” ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดจ้าวเสี่ยวหวั่นก็เป็นคนเอ่ยปาก เรียกเธอก่อน

ถังรั่วชูไม่ได้หันกลับไปมองหล่อน เพียงแค่ฟังจ้าวเสี่ยวหวั่น พูดต่อ “ชูชู คุณน้ารู้สึกว่าอย่าส่งตัวคุณพ่อของเธอไปอเมริกา เลยนะ ที่นั่นไกลมาก พวกเรามองไม่เห็น วางใจไม่ได้หรอก”

“อยู่ที่นี่แหละดี พวกเราก็มองเห็นได้ตลอดเวลา เธอว่าจริง ไหม”

หล่อนก็แค่กลัวว่าเรื่องจะแดงขึ้นมาไม่ใช่หรือไง ทำไมถังรั่วชู จะไม่รู้ความคิดของเธอกัน
เธอหันหน้ากลับไปมองหล่อน “ถึงคุณพ่อของฉันจะอยู่ที่นี่ ก็ ไม่เห็นว่าคุณจะมาเยี่ยมท่านบ่อยตรงไหนเลย ยิ่งไม่ต้องพูด ถึงกู้รั่วรั่วเลย ถ้าคุณจะเอาเหตุผลนี้มาอ้างไม่ให้ฉันพาคุณพ่อ รักษาที่อเมริกา ฉันก็บอกคุณได้เลยว่า มันไม่มีทาง”

“เธอ…….” ท่าทางของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวหวั่นเลือดขึ้นหน้า แต่ก็ไม่กล้าระเบิดออกมา

ทำได้แค่อดกลั้นไฟที่มันสุมอกอยู่ พยายามทำให้ท่าทางการ แสดงออกของตัวเองสงบนิ่งที่สุด

“ชูซู ขอแค่เธอไม่ส่งคุณพ่อเธอไปอเมริกา น้ากับรั่วรั่วจะมา เยี่ยมคุณพ่อเธอบ่อยๆเอง”

เมื่อพูดจบก็รู้สึกว่าตัวเองพูดไม่ถูก เลยรีบแก้ตัว “ไม่ใช่ น้าจะ มาดูแลคุณพ่อของเธอเอง”

เมื่อได้ยินคำนี้ ถังรั่วชูก็อดไม่ได้จนต้องหัวเราะเสียงดังออก มา แต่สายตากลับเย็นยะเยือก ไม่มีแววขบขันเลยแม้แต่น้อย

“คุณพูดคำนี้ออกมาไม่รู้สึกว่ามันตลกบ้างเหรอ เดิมทีการ ดูแลคุณพ่อของฉันเป็นเรื่องที่ฟ้าดินเป็นคนกำหนดอยู่แล้ว ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าคุณเอามาเป็นข้อต่อรองกับฉัน น่าขำ สิ้นดี”

สีหน้าของจ้าวเสี่ยวหวั่นเป็นสีขาวสลับเขียว หล่อนมองไปที่ผู้ชายที่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง ในใจก็เต็มไปด้วยความ คับแค้นใจ

ทั้งหมดมันเป็นเพราะเขาทั้งนั้น ถ้าหากเขาไม่ยกหุ้น20%ที่ รับปากว่าจะให้กับรั้วรั้ว รั่วรั่วกับหล่อนก็คงไม่ต้องเดินมาถึง จุดนี้ แล้วเขาก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้

แต่ว่า ตัวการที่ชั่วร้ายที่สุดก็คือถังรั่วชู

หล่อนหันกลับมามองถังรั่วซู การมีอยู่ของเธอก็คือสิ่งกีดขวาง ที่ใหญ่หลวงที่สุดสำหรับรั่วรั่ว

หล่อนจะไม่มีวันยอมให้ถังส้งไปอเมริกาเด็ดขาด และก็จะไม่ ยอมให้ถังรั่วซูได้ใจนานเกินไปด้วย

จากนั้นหล่อนก็กล้ำกลืนความรู้สึกทั้งหมดเข้าไป จงใจปั้น หน้าน่าสงสาร พูดอย่างไม่เต็มอกเต็มใจ “ถ้าเธอยืนยันขนาด นั้น ถ้างั้นน้าก็จะไม่บังคับเธอแล้ว หวังว่าคุณพ่อของเธอจะถึง อเมริกาได้อย่างปลอดภัยนะ”

ถ้าจะให้ดีที่สุด ก็ขอให้ถึงอเมริกาได้อย่างปลอดภัยแล้วกันนะ