ตอนที่ 214 ตื่นเต้นอย่างน่าประหลาด
ตอนที่ 214 ตื่นเต้นอย่างน่าประหลาด
เมื่อสิ้นคำพูดนี้ สีหน้าของสังอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวก็เปลี่ยน ไปทันที แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
แต่แค่แวบเดียวนั้นก็ทำให้ถังรั่วชูจับสังเกตได้
ริมฝีปากคลี่ออกเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความนัย เธอพูด ขึ้น “ให้ฉันโทรตามพวกเขามาไหม”
“ไม่ต้อง”
“ไม่ต้อง”
ทั้งสองคนปฏิเสธข้อเสนอของเธออย่างพร้อมเพรียงกันอีก
ครั้ง
ถังรั่วชูอดขำไม่ได้ “ฉันก็แค่ล้อเล่น พวกเธอสองคนจะตื่นเต้น กันไปทำไม”
แค่ล้อเล่นงั้นเหรอ ?
ส้งอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวมองหน้ากัน แล้วหันไปมองถังรั่ว ชูที่หัวเราะอย่างได้อกได้ใจ พวกเธอถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา ว่าตัว เองกำลังโดนแกล้ง
“ถังรั่วชู!” ทั้งสองคนลุกขึ้นพร้อมกัน เตรียมจะพุ่งตัวออกไป
ตอนนั้นเอง อู๋ซือจิ่นก็ยื่นมือไปดึงถังรั่วชูเข้ามาสู่อ้อมกอด แล้วเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนที่ทำท่าเหมือนจะพุ่งเข้ามา
“ชูชูเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาล ทนแรงปะทะของพวกเธอไม่ ไหวหรอก”
ที่จริงส่งอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรรุนแรง กับชูชูตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เมื่อเขาพูดคำนี้ออกมา ทุกอย่างก็ อึดอัดขึ้นมาในพริบตา
ส่งอานหยียิ้มแห้งๆออกมา “ท่านประธานกู้ พวกเรารู้อยู่แล้ว
แน่นอนว่าที่อึดอัดมีแค่พวกเธอทั้งสองคน สู้ซือจิ่นทำตัวเป็น ทองไม่รู้ร้อนพยุงถังรั่วซูลุกขึ้นยืน “ไปกันเถอะ พวกเราไปทาน ข้าวกันก่อน”
ถังรั่วชูหันไปขยิบตาให้พวกสังอานหยี จากนั้นก็เดินเข้าไป ในห้องรับประทานอาหารพร้อมกับลูซือจิ่น
ส่งอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวสบตากันทีหนึ่ง ก่อนจะถอน หายใจออกมาพร้อมกัน
เอาเถอะ ตอนนี้ชูชูมีที่พึ่งแล้ว พวกเธอจะบ้าระห่ำกันเหมือน เมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว
ภายในห้องรับประทานอาหาร บรรยากาศครื้นเครง
“ชูชู ครั้งนี้เธอเข้ารับการผ่าตัดทำให้ร่างกายอ่อนแอมาก กิน เยอะๆล่ะ”
พูดไปพลาง ส่งอานหยีก็คืบน่องไก่ไปใส่ถ้วยของหล่อน
“ใช่ ชูชู เธอต้องกินเยอะๆนะ”
ปีกไก่อีกอันถูกวางลงในถ้วย ยิ่งเซียวเซียวเป็นคนคีบให้ นั่นเอง
ถังรั่วชูเงยหน้าขึ้นมองพวกหล่อน หางตากระตุกเล็กน้อย “ไม่มีการทําดีที่ไม่หวังผล ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม”
“ชูชู ทำไมเธอถึงมองพวกเราแบบนั้นล่ะ” ยิ่งเซียวเซียวรีบ
ร้อนตัว
จากนั้นก็ตามมาติดๆ ส่งอานหยีก็พูดต่อว่า “ใช่ เธอเห็นความ ห่วงใยของพวกเราเป็นเรื่องร้ายๆไปได้ยังไงกัน
“งั้นเหรอ” ถังรั่วชูกัดน่องกัดที่คีบขึ้นมาคำหนึ่ง จากนั้นก็พูด ต่อ “พูดมาสิ พวกเธอสองคนจะให้ฉันช่วยอะไร”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ส่งอานหยีก็กุมขมับถอนหายใจ “ชูชู พวก เราไม่ได้ต้องการให้เธอช่วยอะไรทั้งนั้นจริงๆนะ”
“จริงเหรอ” ถังรั่วชูยักคิ้ว แต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะชื่อ
“จริงๆสิ เธอรีบกินเถอะ” ยิ่งเซียวเซียวคีบปลาชิ้นหนึ่งขึ้นไป ใส่บนถ้วยของเธออีกครั้ง ก่อนจะแอบชำเลืองมองเธอทีหนึ่ง
“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะกินมันอย่างวางใจเลยแล้วกัน” พูด แบบนั้น ถังรั่วชูคืบน่องไก่ขึ้นมากัดเข้าค่าโต
จากนั้น ทั้งสามคนก็ค่อยๆยิ้มออกมา ระหว่างพวกเขาไม่ต้อง มีคำพูดก็เข้าใจกันได้
หลังจากทานข้าวเย็น สั่งอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวก็กลับบ้าน
เมื่อถังรั่วชูอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งลงบนเตียงแกะกล่องของขวัญที่ พวกเธอเอามาให้
กระดาษถูกห่อไว้ชั้นแล้วชั้นเล่า ต้องใช้กำลังตั้งเยอะก่อนจะ แกะมันออกได้
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นของล้ำค่าอะไร ถึงได้ห่อซะแน่นหนาขนาดนี้
แต่วินาทีที่แกะจนเห็นของที่อยู่ข้างในนั้น สีหน้าของถังรั่วชูก็ ดำมืดลงในพริบตา
นี่มันบ้าอะไรกัน
เห็นแค่ในกล่องมีก้อนผ้าโปร่งบางสีแดงอยู่ข้างใน เธอยื่นมือ ไปหยิบขึ้นมา คลี่ออก
ชุดชั้นในบางเฉียบราวกับผ้าโปร่งก็ปรากฏสู่สายตาเธอ
ชุดชั้นในที่แทบจะโปร่งใสอยู่แล้ว หน้าเธอแดงขึ้นมาทันที
จากนั้น เธอก็โยนมันทิ้งทันที ลงจากเตียง แล้วหยิบมือถือ จากชั้นวางข้างหัวเตียงก่อนจะเดินออกไปนอกระเบียง
สู้ซือจิ่นออกมาจากห้องอาบน้ำ เห็นเธอเดินออกไปนอก ระเบียงพอดี กำลังจะเรียกเธอ แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียง เธอก็วิ่ง ออกไปตรงระเบียงเสียแล้ว แถมยังปิดประตูลงอีก
รู้สึกราวกับมีน้ำป่าหรือสัตว์ร้ายไล่ตามหลังเธอก็มิปาน
ลูซือจิ่นยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ เดินไปทางเตียง สายตาก็เหลือบ ไปเห็นก้อนสีแดงที่อยู่บนเตียงสีเทา
คิ้วขมวดกันขึ้นมา เขาเดินเข้าไป เมื่อมองดูชัดๆแล้ว ภายใน ดวงตาสีดำก็เกิดความรู้สึกสนอกสนใจขึ้น
ที่แท้ที่เธอวิ่งอย่างรีบร้อนก็เพราะเจ้าสิ่งนี้งั้นเหรอ
ที่ระเบียง ถังรั่วชูกำลังตะคอกเสียงใส่คนที่อยู่ปลายสาย “ยิ่ง เซียวเชียว นี่เธอให้ของบ้าอะไรมา
อีกด้านมีเสียงของยิ่งเซียวเซียวลอดออกมา “โฮะโฮะ” เสียง หัวเราะดังขึ้น “เป็นยังไงบ้าง ฉันเอาใจใส่ดีมากเลยใช่ไหม”
“เอาใจใส่ดีกับผีสิ” ถังรั่วชูโมโหเข้าแล้วจริงๆ จนเผลอหลุด พูดคํารุนแรงออกมา
“เธอว่าถ้าเธอให้ของสิ่งนี้แล้วซือจิ่นเห็นเข้า เขาจะคิดยังไง” เธอไม่อยากให้ซือจิ่นเข้าใจผิดว่าเธอมีความคิดที่ไม่เหมาะ
สม
ยิ่งเซียวเซียวทำเป็นทองไม่รู้ร้อน “ไม่หรอก เขาก็คงแค่รู้สึก ว่าพวกเราช่างเอาใจใส่เท่านั้นแหละ”
“ยิ่งเซียวเซียว!” ถังรั่วชูตะคอกใส่อย่างเหลืออดเหลือทน
ดูท่าว่าเธอคงจะโมโหแล้วจริงๆ ยิ่งเซียวเซียวก็เลยทำได้
แค่พูดตอบเสียงแห้ง “งั้นเธอก็รีบเอามันไปซ่อนสิ แบบนั้นสามี เธอก็จะได้ไม่ต้องเจอมัน”
ซ่อนมัน? ไม่เจอมัน?
ดวงตาของถังรั่วซูเบิกโต บ้าจริง ของสิ่งนั้นยังอยู่บนเตียงอยู่ เลย รีบร้อนจะต่อว่าตัวการ จนลืมเก็บสิ่งนั้นไปเสียสนิท
ไม่มีเวลามาเถียงกับยิ่งเซียวเซียวเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว เธอรีบ ร้อนวางสายโทรศัพท์ จากนั้นก็ลากประตูพุ่งเข้าไปในห้อง
เมื่อพุ่งเข้าไป ก็เห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหัวเตียง สายตาเขา จ้องเขม็งอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เมื่อได้ยินเสียงความ เคลื่อนไหว ก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เธอ
ถังรั่วชูยกมุมปากขึ้นยิ้มให้เขา จากนั้นสายตาก็มองไปที่วัตถุ สีแดงที่สะดุดตาอยู่บนเตียง
ชัดเจนขนาดนี้ เขาคงเห็นแล้วสินะ
ถ้าอย่างนั้น…. เธอควรจะพูดอะไรสักอย่างใช่ไหม
ระหว่างที่เธอกำลังลังเล สู้ซือจิ่นก็พับหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ อยู่บนตัก มองเธอด้วยสีหน้าผ่อนคลาย “ชูชู มานี่สิ”
เมื่อได้ยินเสียงนั้น ถังรั่วซูก็เม้มปาก จากนั้นก็เดินเข้าไปช้าๆ แต่ไม่กล้าเข้าใกล้เขามากนัก
เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มที่อยู่บนหน้าเขาตอนนี้มันแปลกๆ เขาจะ ต้องเห็นชุดชั้นในวาบหวิวนั่นเข้าแล้วแน่ๆ
จนในที่สุด เธอก็นั่งลงตรงปลายเตียง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อน จะค่อยๆเอ่ยปาก “พวกเซียวเซียวเป็นคนให้น่ะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่า พวกเขาจะให้ของขวัญแบบนี้”
แต่เขากลับยิ้มแต่ไม่พูดไม่จา ภายในดวงตาสีดำลึกล้ำสุด หยั่งถึง เดาความคิดไม่ออกเลยสักนิด
ถังรั่วชูรู้สึกว่าตอนนี้เขาเหมือนกับเสือที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ กําลังจ้องมองเหยื่อของตัวเองอย่างไม่คลาดสายตา
รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ
ถังรั่วชูแอบกลืนน้ำลาย จากนั้นก็หยิบชุดชั้นในที่ชุดชั้นใน วาบหวิวสุดร้อนแรงนั้นขึ้นมา ก่อนจะพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น “ฉันเอาพวกมันไปเก็บก่อนนะ”
สิ้นเสียงนั้น เธอก็หันหลังเดินไปทางห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เมื่อยัดชุดชั้นในเข้าไปในส่วนลึกสุดของตู้เสื้อผ้าแล้ว ถังรั่วชู ถึงได้รู้สึกโล่งอก จากนั้นก็แอบบ่นพึมพำเสียงเบา “เซียวเซียว อานหยี พวกเธอรอดูเถอะ รอพวกเธอแต่งงานก่อน ฉันจะให้ของขวัญที่ทำให้พวกเธอต้องตกตะลึงเป็นแน่”
จากนั้น เธอก็ปิดประตูตู้เสื้อผ้าลง หันหลัง แล้วก็ต้องหล่น เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่น
เธออุทานเสียงเบาออกมา จากนั้นเมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ต้องสบ เข้ากับดวงตาสีดำเป็นประกาย ในนั้นมีเพลิงที่ลุกโชนจนเธอ ต้องตื่นตะลึง
“ที่จริงฉันอยากจะเห็นเธอใส่ชุดชั้นในตัวนั้นมากเลย” เขา โน้มตัวลงมาพูดข้างหูเธอเบาๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำเจือไปด้วยความ เซ็กซี่
ใบหน้าเธอ “ตูม” ระเบิดสีแดงออกมาทันที จ้องเขาอย่างเขิน อาย
เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอช่างดูเย้ายวนขนาดไหน
แววตาเปล่งประกาย เขาก้มหน้าลง ประทับจูบลงไปบนริม ฝีปากของเธอ
ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยความเสน่ห์หา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ