ตอนที่ 211 ทั้งๆที่จับไปแล้ว
ตอนที่ 211 ทั้งๆที่จับไปแล้ว
วันนี้ยิ่งเซียวเซียวเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเกียจคร้านแบบ เดิมๆ ตั้งใจตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่
ทันทีที่ตื่นขึ้นมา ก็อาบน้ำชาระร่างกายทันที จากนั้นก็แต่ง หน้าแต่งตา เลือกเสื้อผ้ารองเท้าและกระเป๋า
เธอแทบจะย้ายเอาเสื้อผ้าตามฤดูกาลออกมาจากตู้ทั้งหมด อยู่แล้ว เธอหยิบเสื้อผ้าทุกตัวไปทาบบนตัวอยู่หน้ากระจก ตัว ไหนที่รู้สึกว่าไม่เลวก็ลองสวมใส่ดู
เมื่อลองแล้วยังรู้สึกไม่พึงพอใจ ก็จะเลือกตัวใหม่ เลือก จนกว่าจะพอใจ
เพียงแค่เลือกเสื้อผ้า เธอก็ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าแล้ว ยิ่งไม่ ต้องพูดถึงรองเท้ากับกระเป๋าเลย
จนถึงเวลาที่เธอกำลังจะออกจากบ้าน ก็จวนจะเป็นเวลาเข้า งานเสียแล้ว
ดังนั้นนี่จึงเป็นการแต่งตัวที่ตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างมาก แต่กลับ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะรังเกียจมันถึงขั้นนี้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ยิ่งเซียวเซียวก็ยิ่งคิดยิ่งโมโห
เมื่อมองไปที่อู๋ซึ่งเหยา เขาก็ยังเอาแต่เดินไปบ่นไปไม่หยุด
“ที่นี่เป็นบริษัทนะ ไม่ใช่แคทวอล์คที่ให้เธอไปเดินแบบ มีเวลา แต่งตัวแบบนี้ เอาเวลานั้นไปอ่านหนังสือเพิ่มสักหน่อยไม่ดีกว่า เหรอ จะได้มีความสามารถไว้ใช้ในเวลางานบ้าง ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวก็กลายเป็นแค่แจกันประดับหรอก…
ยิ่งเซียวเซียวรู้สึกแค่เพียงว่าเพลิงโกรธในใจกำลังปะทุ เธอ กัดฟันพูดเสียงต่ำออกมา “ผู้ซึ่งเหยา นายพูดพอหรือยัง?”
เมื่อถูกเธอตะคอกใส่แบบนี้ ผู้ซึ่งเหยาก็ตกใจจนต้องปิดปาก เงียบ กะพริบตาปริบๆ แล้วมองไปที่เธอด้วยท่าทางใส ออย่าง ผู้บริสุทธิ์
ยิ่งเซียวเซียวก้าวยาวๆไปข้างหน้า แล้วกระชากเนกไทของ เขาอย่างแรง เขาถึงกับต้องก้มหน้าลงมา แล้วก็สบตาเข้ากับ ดวงตาที่เต็มไปด้วยเพลิงโกรธของเธอเข้าพอดี
เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงอ่อนออกมา “พูดจากันดีๆ อย่าใช้กําลังนะ ยิ่งเซียวเซียว”
เห็นเขาเสียงอ่อนแบบนี้ ยิ่งเซียวเซียวก็ทนต่อไปไม่ไหว “อุ๊ปส์” หลุดนําออกมาทีหนึ่ง
“ลูซึ่งเหยา ฉันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งจะสู้นายไหวเหรอ ไร้สม องจริงๆ คนขี้ขลาด
ยิ่งเซียวเซียวปล่อยมือจากเนกไทเขา แล้วมองค้อนเขาหนึ่งที สีหน้าดูถูกดูแคลน
นี่กล้าด่าว่าเขาเป็นคนขี้ขลาดงั้นเหรอ
ลูซี่งเหยาโมโห “ยิ่งเซียวเซียว เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าลงมือ กับผู้หญิงนะ”
“อ๋อเหรอ” ยิ่งเซียวเซียวเหลือบมองเขาด้วยหางตาอย่างดูถูก สองมือกอดอก “งั้นนายก็ลงมือสิ ฉันก็อยากจะดูเหมือนกันว่า นายจะกล้าลงมือจริงหรือเปล่า”
เมื่อพูดแบบนั้น ยิ่งเซียวเซียวก็ค่อยๆเข้าไปใกล้เขา เงยหน้า มองเขาอย่างยั่วยุ
“ฉัน..…….….…..”
ลูซึ่งเหยายกมือขึ้น แต่กลับไม่ลงมือ
“เป็นอะไรไป ไม่กล้าลงมือใช่ไหมล่ะ” ยิ่งเซียวเซียวหัวเราะ เยาะ ยกมือขึ้นลูบผม มุมปากยกขึ้นทำมุมแสยะยิ้ม
“ขี้ ขลาด” เธอจงใจเน้นเสียง แล้วหัวเราะอย่างได้ใจ
ทันใดนั้นล้ซึ่งเหยาก็ถูกทำให้โมโหจนคิดสนุกขึ้นมา “ยิ่ง เซียวเซียว ฉันพึ่งจะค้นพบว่าเธอน่ารักมากเลยนะเนี่ย”
“งั้นเหรอ” ยิ่งเซียวเซียวสางผม หางตาขยับเล็กน้อย “นั่น แสดงให้เห็นว่านายตาบอดไงล่ะ ฉันก็น่ารักมาตลาดนั่นแหละ”
“ใช่แล้ว น่ารักมาก” ลู่ซึ่งเหยาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะ พูดเสริมต่อท้ายว่า “น่าสงสารที่ไม่มีคนรัก คนไหนรักเธอคน นั้นก็น่าสงสาร”
เมื่อพูดจบ ก็ส่งยิ้มกว้างไปให้เธอหนึ่งที ก่อนจะถอยหลังหลบ เพราะกลัวว่าจะถูกเธอตี
“ซึ่งเหยา !” ยิ่งเซียวเซียวพุ่งเข้าไป ชูมือขึ้นหมายจะตีเขา
ลูซึ่งเหยายกมือทั้งสองข้างขึ้นป้องกันตัว และพูดเตือนเธอ “เธออย่าเข้ามานะ ฉันไม่รับประกันนะว่ามือทั้งคู่ของฉันจะทำ
อะไรออกมาบ้าง
“เหรอ” ยิ่งเซียวเซียวลดมือลง “งั้นนายก็ลองดูสิ คนขี้ขลาด”
พูดอย่างนั้น แล้วเธอก็ขยับเข้าไปใกล้เขาเรื่อยๆ ส่วนผู้ซึ่ง เหยาก็ก้าวถอยหลัง
จนกระทั่งแผ่นหลังชนเข้ากับกำแพง ไร้ทางถอยแล้ว อู้ซึ่ง เหยาจ้องยิ่งเซียวเซียว “ฉันเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้ายัง เข้ามาอีกก็รับผิดชอบผลที่จะตามมาเองนะ”
ยิ่งเซียวเชียวไม่ใส่ใจคำเตือนของเขาเลยแม้แต่น้อย ยัง
ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เขา
อู๋ซึ่งเหยาสองมือบังอยู่หน้าลำตัว หลับตา หันหน้าไปด้านข้าง ทําท่าเหมือนพร้อมจะยอมรับความตายตรงหน้า
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างสัมผัสโดน หน้าอกของเธอ
อากาศรอบตัวก็ตกอยู่ในความเงียบงันราวกับโลกหลังความ
ตาย
เธอค่อยๆก้มหน้าลง ก็เห็นสองมือของเขากำลังประกบอยู่บน หน้าอกของเธอ
ส่วนผู้ซึ่งเหยาก็รู้สึกได้ว่าสองมือเหมือนกำลังจับอะไรบาง อย่างที่มีสัมผัสนุ่มนิ่ม แถมยังเผลอบีบไปอย่างไม่รู้ตัว
ทันใดนั้นใบหน้าของยิ่งเซียวเซียวก็แดงขึ้นมาทันที ก่อนจะ คํารามเสียงสูงออกมา “ลู ซึ่ง เหยา!”
การคำรามครั้งนี้ ทำให้สังอานหยีที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง ทำงานถึงกับตกใจ จนต้องหันไปดูตามเสียง ก่อนจะตาค้าง
แม่เจ้า นี่เธอเห็นอะไรที่ไม่ควรจะเห็นเข้าแล้วใช่ไหม
ซึ่งเหมาลืมตาขึ้นมามองดูจุดที่มือของตัวเองกำลังสัมผัส ก่อนจะทําหน้าแบบอยากจะร้องไห้ รู้สึกอยากจะตัดพวกมันให้ ขาดขึ้นมาทันที
โดนที่ไหนไม่โดน ดันไปโดนที่แบบนั้นเข้า
เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปทางยิ่งเซียวเชียวอย่าง ระมัดระวัง ก็เห็นว่าเธอกำลังจ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ใน แววตามีเพลิงแห่งความโกรธกำลังเริงระบำอยู่
รีบร้อนชักมือกลับมา เขากลืนน้ำลาย ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ ออกมา แหะๆ …………….นี่เป็นอุบัติเหตุ….อุบัติเหตุ เธอ
เข้าใจใช่ไหม”
“อุบัติเหตุ?” ยิ่งเซียวเซียวหัวเราะเสียงเย็น หรี่ตาส่งแสง แห่งความอันตรายออกมา “ซึ่งเหยา ฉันจะฟ้องนายข้อหา
อนาจาร”
อนาจาร?! ลูซึ่งเหยารู้สึกขบขัน “ยิ่งเซียวเซียว ฉันเตือนเธอ แล้วนะว่าอย่าเข้ามาใกล้ เธอเป็นเข้ามาใกล้เอง หน้าอกของ เธอเข้ามาโดนมือของฉันเองแท้ๆ ไม่ใช่มือของฉันเข้าไปโดน หน้าอกเธอเองเสียหน่อย เธอต้องเข้าใจลำดับของประธานกับ กรรมเสียก่อนนะ”
“ช่างหัวประธานหรือกรรมมันสิ ยังไงมือของนายก็โดน หน้าอกฉัน นั่นก็คือนายเป็นคนจับ”
“หน้าอกของเธอมาโดนมือของฉันเองชัดๆเลย ฉันส์ต้องฟ้อง เธอที่เข้ามาก่อกวนมือทั้งสองข้างของฉัน”
สั่งอานหยีเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวพวกเขาเริ่มไม่ปกติ เลย รีบร้อนเดินเข้าไปหา
“เอาล่ะ นี่พวกนายกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ”
เมื่อได้ยินเสียงของเธอ อู๋ซึ่งเหยากับยิ่งเซียวเซียวก็หันไป ทางเธอพร้อมๆกัน
เมื่อมองเห็นเพื่อนสนิท ยิ่งเซียวเซียวก็เริ่มส่งเสียงหาพวก ก่อน ชี้ไปที่อู๋ซึ่งเหยาแล้วพูดว่า “อานหยี เขาเป็นพวกโรคจิต บังอาจมาจับหน้าอกฉัน”
ส่งอานหยีมองอู้ซึ่งเหยาทีหนึ่ง ก่อนจะยิ้มด้วยท่าทางอึดอัด “ฉันเห็นแล้ว”
“งั้นเธอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นหรือเปล่า” ลูซึ่งเหยาถาม
“ไม่”
ตอนที่เธอเข้ามา ก็เห็นฉากเด็ดนี้เข้าพอดี
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะเป็นคนเข้าไปจับหน้าอกของเธอก่อนหรือไง” ลู่ซึ่งเหยาถามอีกครั้ง
“แหะๆ……” ส่งอานหยีเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี
ถ้าตอบว่าไม่ ก็จะทำให้เซียวเชียวโกรธเอา
ถ้าตอบว่าใช่ ก็จะไม่ยุติธรรมต่อสู้ซึ่งเหยา ยังไงอู๋ซึ่งเหยาก็ดู ไม่เหมือนผู้ชายน่าสมเพชที่ชอบลวนลามผู้หญิง
“อะไรถือถามความรู้สึกของอานหยี ในเมื่อก็คือจับแบบเห็นๆ” ยิ่งเซียวเซียวตะคอกใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“คุณหนูยิ่ง เธอแยกระหว่างกระทำกับถูกกระทำออกไหม”
“แยกออกแล้วจะทำไม แยกไม่ออกแล้วจะทำไม ยังไงมันก็ เปลี่ยนแปลงความจริงที่นายจับของฉันไปแล้วไม่ได้”
ตอนนี้ยิ่งเซียวเซียวเริ่มโวยวายแบบไร้เหตุผลอย่างเห็นได้ ชัด แต่เธอก็ถูกล้ซึ่งเหยาทำให้โมโหเข้าแล้วจริงๆ
ตัวเองตั้งใจแต่งเนื้อแต่งตัวอย่างยากลำบากแท้ๆ แต่กลับถูก เขาทำท่ารังเกียจ ความโกรธนี้ยังไม่ได้ระบายออกมาเลยนะ
สั่งอานหยีมองดูพวกเขาทั้งสองคน แล้วก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
และฉากที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ก็เป็นสิ่งที่ใครก็คาดไม่ถึง
เห็นเพียงผู้ซึ่งเหยายื่นมือออกไป จับเข้าที่หน้าอกของยิ่ง เขียวเขียวอย่างรวดเร็ว แล้วก็ชักมือกลับอย่างรวดเร็ว
“แบบนี้ถึงจะเรียกว่าตั้งใจจับ โอเคไหม” ลูซึ่งเหยาไม่รู้ตัวเลย ว่าเมื่อกี้ตัวเองทำเรื่องที่น่าตกใจมากขนาดไหนลงไป ตอนที่ รู้สึกตัวอีกครั้ง ฝ่ามือของยิ่งเซียวเซียวก็กระแทกลงบนใบหน้า ของเขาเสียแล้ว
“เพี้ย!”
เสียงที่ดังขึ้น ทำเอาสังอานหยีถึงกับขมวดคิ้ว ไม่กล้ามองไปที่เขา
ฝ่ามือนี้ของเซียวเซียวนั้นไม่เบาเลยนะ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ