ตอนที่ 20 มีคนเล่นตุกติก

ตอนที่ 20 มีคนเล่นตุกติก

ในเวลานั้น อีกด้านจี้หยินเฟิงและกู้รั่วรั่ว โกรธจนแทบบ้าเพราะ ข่าวเหล่านี้

โดยเฉพาะกู้รั่วรั่วเช้าตื่นขึ้นมาเจอข่าวซุบซิบก่นด่าในโซเชียล ที่ ว่าร้ายต่างๆนานา ขว้างปาข้าวของแตกกระจายเต็มบ้าน

“แกสมควรตาย สมควรตาย ถังรั่วชูนังแพศยา

กู้รั่วรั่วสบถค่าถังรั่วชูอย่างโกรธแค้น

ในความคิดของกู้ริ้วรั่วนั้นที่เธอต้องตกต่ำขนาดนี้ ทั้งหมดเป็น ความผิดของ ถังรั่วชู

ถ้าไม่ใช่เพราะนังแพศยานั่น เธอก็จะไม่ต้องอับอายขายหน้าใน งานหมั้นแบบนั้น และก็จะไม่ฉาวโฉ่ถึงขั้นขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ คนรู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง

ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น กู้รั่วรั่วหลั่งน้ำตาออกมาอย่างทนไม่ได้ หันไปหา จี้หยินเฟิงด้วยท่าทางน่าสงสาร “หยินเฟิงคุณจะปล่อยให้คนพวก นี้ด่าว่าฉันเสียๆหายๆแบบนี้โดยไม่ทำอะไรเลยเหรอคะ”
“ไม่มีทาง รั่วร้วคุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ผมจะจัดการให้เงียบโดย เร็วที่สุด คุณไม่ต้องคิดอะไรมาก เดี๋ยวจะกระทบกระเทือนถึงลูก ในท้อง รู้มั้ย

จี้หยินเฟิงเองก็กลุ้มใจจนแทบแย่แล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะปลอบกู้ รั่วรั่ว

ข่าวที่สื่อมวลชนนําเสนอออกมานี้ ไม่ได้แค่ส่งผลต่อชื่อเสียง ของเขาเท่านั้น หากแต่ลามไปถึงบริษัทจี้ชื่อด้วย

เช้าตรู่ หุ้นของบริษัทก็ดิ่งลงอย่างหนักเพราะข่าวนี้ ประธาน กรรมการก็ขอร้องให้เขาทำให้ข่าวนี้ยุติลงโดยเร็ว แล้วนี่ยังจะ ต้องมาปลอบใจกู้ริวรั่วอีก หากไม่กลัวว่าจะกระทบถึงลูกในท้อง เธอ เขาคงระเบิดอารมณ์ใส่เธอไปนานแล้ว

ถ้าไม่ใช่ว่าเธออาดฉลาด เชิญถังรั่ว มาร่วมงานหมั้น ตอนนี้จะมี เรื่องวุ่นวายแบบนี้หรือ

จี้หยินเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าสงบเยือกเย็น ของคนเก่า ไม่เหลืออยู่แล้ว เหลือเพียงความเคร่งเครียด

“ลินดา ช่วยติดต่อห้าสำนักข่าวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ให้พวก เขายุติการเสนอข่าวพวกนี้ และก็ติดต่อคนที่มีผู้คนติดตามมาก มายในเวยป๋อ ให้พวกเขาช่วยแก้ข่าวให้ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของ บริษัทก็ให้พวกเขาช่วยเร่งจัดการให้เร็วที่สุด ผมไม่อยากให้มันเลวร้ายย่ำแย่มากไปกว่านี้

“ค่ะ ท่านประธาน

หลังจากผู้ช่วย รับคำสั่งแล้ว ก็รีบไปจัดการทันที

กู้รั่วรั่วสั่งน้ำมูกฟืดฟัด ทำท่าทางน่าสงสารหันไปพูดกับ จี้หยิน เฟิงว่า “ หยินเฟิงฉันขอโทษนะคะ ฉันรู้ว่าไม่ควรจะมารบกวน คุณตอนนี้ แต่ว่าฉันกลัวมากจริงๆ ตอนนี้พวกชาวเน็ตน่ากลัวมาก พวกเขาบอกว่า…พวกเขาจะกินเลือดกินเนื้อฉัน ลำพังตัวฉันเอง ไม่เท่าไหร่ แต่ฉันกลัวว่าถ้าพวกเขาทำร้ายลูกของเรา…

พูด พลางเสียงสั่นร้องไห้สะอึกสะอื้น

ใจของ จี้หยินเฟิง ก็พลอยหวั่นไหว รีบมาโอบเธอไว้ในอ้อมกอด แล้วปลอบโยน “อย่ากลัวไปเลย ผมจะปกป้องคุณกับลูกเอง”

“อืม ฉันเชื่อคุณค่ะ

กู้รั่วรั่วพยักหน้า ในที่สุดก็ยิ้มออกมา

แต่ความยินดีนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน ผู้ช่วยของจี้หยินเฟิงวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา สีหน้าย่ำแย่ “ท่านประธานคะ แย่แล้วค่ะ”

“มีเรื่องอะไร แล้วเรื่องที่ผมสั่งให้ไปทำเมื่อครู่จัดการเรียบร้อย แล้วหรือ”

จี้หยินเฟิงพูดพลางขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

ลินดาสายหน้า มอง หยินเฟิงอย่างหวาดกลัว “เมื่อครู่ดิฉันไป จัดการตามที่ท่านประธานสั่ง ติดต่อห้าสำนักข่าวใหญ่ ให้พวกเขา ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ แต่ว่าพวกเขาล้วนปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่เพียง เท่านั้นผู้มีอิทธิพลในเวยป๋อเองก็ต่าง…ไม่ยอมช่วยแก้ต่างให้ท่าน กับคุณ ”

“อะไรนะ”

สีหน้าจี้หยินเฟิงและกู้รั่วรั่วเปลี่ยนไปทันที ต่างลุกพรวดขึ้นมา จากที่นั่ง

“เกิดอะไรขึ้น เงินที่ให้น้อยไปเหรอ”

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันให้พวกเขาเป็นสองเท่าจากปกติแล้วนะคะ แต่อีก ฝ่ายไม่ฟังอะไรทั้งนั้น

ลินดายิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบาลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็หวาดกลัวขึ้นมา

กู้รั่วรั่วสีหน้าตื่นตะลึง “หยินเฟิงทำยังไงดีคะ”

จี้หยินเฟิง ไม่ได้สนใจเธอ สีหน้าเคร่งเครียดหันไปถาม ลินดาว่า “แล้วสํานักข่าวเล็กๆล่ะ ก็ไม่ยอมงั้นเหรอ”

“ใช่ค่ะ อีกฝ่ายคิดว่าเสี่ยงเกินไป ดังนั้น…

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ” จี้หยินเฟิงรู้สึกพูดอะไรไม่ออก

บริษัทจี้ซื่อเป็นบริษัทที่ใหญ่ไม่เป็นสองรองใครในประเทศ ถ้า คิดอยากจะสยบข่าวอะไรสักข่าว นั้นง่ายมาก

คิดไม่ถึงว่าจะถูกทุกสำนักข่าวปฏิเสธ

ไม่ใช่ละ ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่

สำนักข่าวพวกนั้น ปกติขอแค่เงินถึง ไม่ว่าข่าวอะไรพวกเขาก็ จัดการได้หมด ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเงินก้อนโตขนาดนี้

จี้หยินเฟิงรู้สึกเอะใจ ในความผิดปกตินี้ จึงรีบตั้งสติใจเย็นลง
ลินดาสังเกตเห็นสีหน้าของเขาจึงถามขึ้นอย่างระแวดระวังว่า “ท่านประธานคะ ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรต่อคะ”

“ทางสื่อพวกนั้น หยุดชะงักไว้ก่อน ส่วนทางเวยป๋อนั้น ให้เขา จัดการกับความคิดเห็นที่เสียๆหายๆพวกนั้น ส่วนภาพลักษณ์ของ บริษัท ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์รีบจัดแถลงข่าว

“ได้ค่ะ ท่านประธาน ”

ลินดารีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ในห้องทำงานเหลือเพียง กู้รั่วรั่วและจี้หยินเฟิง

ตอนนี้กู้รั่วรั่วไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายแล้ว เธอไม่ได้โง่ จากสิ่งที่ดิน ดาพูดเมื่อครู่ เธอก็รู้สึกได้ชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“หยินเฟิง เรื่องนี้ต้องมีคนเล่นตุกติกอยู่เบื้องหลังแน่ ถังรั่ว ต้องเป็นเธอแน่ เธอเป็นนักข่าว เรื่องนี้เธอถนัดที่สุด ไม่เช่นนั้น การแสดงความคิดเห็นของชาวเน็ตจะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน อย่างนี้เหรอ ทั้งหมดล้วนเข้าข้างเธอ”

กู้รั่วรั่วพูดอย่างเคียดแค้น จนป่านนี้แล้วเธอก็ยังมิวายลากถังรั่ว เข้ามาเอี่ยวด้วย

จี้หยินเฟิง ขมวดคิ้วแน่น ไม่ได้โต้แย้งอะไรเธอ
กู้ริ้วรั่วพูดไม่ผิด ต้องมีคนเล่นตุกติกอยู่เบื้องหลัง

แต่จี้หยินเฟิง ไม่ใช่คนโง่

ถังรั่วชูแม้ว่าจะพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่น่าจะมีอำนาจมาก พอที่จัดสั่งการสำนักข่าวใหญ่ๆเหล่านี้ได้ แต่ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะ เป็นใคร

หรือว่าจะมีคนอยู่เบื้องหลังที่คอยช่วยเหลือเธอ

หรืออาจจะพูดได้ว่า ผลกระทบจากเรื่องนี้มันก็มากพอตัวอยู่แล้ว

จี้หยินเฟิงยังคงขมวดคิ้วแน่น ไม่ได้ด่วนตัดสินอะไร

“รั่วรั่วเรื่องนี้ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งมายุ่งเลยนะ ถ้าไม่มีธุระอะไรคุณ กลับบ้านไปก่อน ทางบริษัทนี้ยังมีเรื่องที่ผมต้องจัดการอีกเยอะ คุณดูแลตัวเองกับลูกดีๆก็พอ เรื่องข่าวนี้ ผมยังมีวิธีจัดการ ”

“แต่ว่า ….

กู้รั่วรั่วท่าทางจะไม่ยอมรเมือง่ายๆ แต่พอเห็นจี้หยินเฟิงสีหน้า ไม่ค่อยสู้ดีนัก เธอจึงได้ยอม “หยินเฟิง เรื่องนี้คุณต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันให้ได้นะคะ ไม่ว่ายังไงก็อย่าปล่อยให้ เป็นไปตามแผนของถังรั่วชูเด็ดขาด”

“ไม่ต้องห่วง คุณกลับไปก่อนเถอะ”

“อืม งั้นฉันไปนะคะ คุณดูแลสุขภาพด้วยนะคะ”

กู้รั่วรั่วออกจากห้องทำงานของจี้หยินเฟิงอย่างรวดเร็ว ในใจ ของเธอเต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ ยากที่มอดดับ

คนอื่นมีสิทธิ์อะไร

เธอแค่ต้องการต่อสู้เพื่อความสุขของตัวเอง ผิดตรงไหน

มีสิทธิ์อะไรมาด่าว่าเธอ แต่ถังรั่วชูกลับมีแต่คนรักและเห็นใจ

ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจ กู้รั่วรั่วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างคั่ง แค้น โทรไปหาหรุเสี่ยวหลิน “เสี่ยวหลิน เมื่อก่อนเธอเคยบอกว่า อยากรู้จักคุณชายรองหลี่ของบริษัทเซิ้งไห่ไม่ใช่เหรอ ฉันช่วย แนะนำให้ได้นะ แต่เธอต้องช่วยฉันเรื่องหนึ่งก่อน “