ตอนที่ 180 เอกสารฟ้องคุณว่าหมิ่นประมาท

ตอนที่ 180 เอกสารฟ้องคุณว่าหมิ่นประมาท

ถังรั่ว ไม่รู้ว่าเป็นสวินจะฟังคำพูดของตัวเองเข้าไปได้หรือ เปล่า แต่นี่ถือว่าตนเองได้เมตตาเธอมากแค่ไหนแล้ว

“พี่สะใภ้ พี่ชายเคยบอกว่าคนที่เคยทําร้าย ไม่ควรอ่อนข้อ และเห็นใจสักคน”

สู้ซึ่งเหยาไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเซินสวิน ถึงแม้ฝ่าย ตรงข้ามจะถูกข่มเหงจนต้องไม่ทําเรื่องแบบนั้นออกมาไม่ได้ แต่อายุน้อยขนาดนั้นก็ต้องเห็นแก่อาชีพของตัวเองแน่นอน วัน ข้างหน้าเธอต้องผ่านไปไม่ง่าย

“ฉันไม่ใช่ว่าอ่อนข้อให้ แค่ต้องต่อสู้กับพวกกู้รั่วรั่วก็ได้เสีย พลังงานมากมายแล้ว ไม่อยากจะหาเรื่องให้ตัวเองมากกว่านี้ เข้าใจไหม? ”

เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าท่าแบบนี้มันใจดีและเมตตาคนอื่นเกิน ไป แต่ผ่านช่วงเวลานี้ไป ก็จะต้องต่อสู้กับกู้รั่วรั่วอีก เธอรู้สึก เหนื่อยใจเล็กน้อย

ตอนนี้เธอมีความคิดอย่างเดียว ก็คือรีบจัดการกับพวกกู้รั่วรั่ว จากนั้นเธอก็จะใช้ชีวิตกับซือจิ่นอย่างสงบสุข

ความคิดมักจะสมบูรณ์แบบ แต่ความจริงมักจะไม่ใช่อย่างที่คาด

และมักจะมีคนจ้องจะหาเรื่องกับเธอ อย่างเช่นอีกวันเธอก็ได้

เจอกันนิ่งเฉียวเฉียว

“ถังรั่วชู เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง? ” นิ่งเฉียวเฉียวทำสีหน้าเหมือน เห็นผี

“ก็มาทําข่าวสิ บอกว่ากองถ่ายก็สามารถได้เบาะแสที่ไปทำ ข่าว ฉันก็เลยมาร่วมสนุกด้วย”

เพื่อเปรียบกับความแปลกใจที่นิ่งเฉียวเฉียวมี ถังรั่วชูดูนิ่ง เฉยกว่าเยอะ

นิ่งเฉียวเฉียวกวาดสายตามองข้างกายของเธอคือผู้ซึ่งเหยา จึงกระตุกยิ้มอันดูถูกขึ้น “นักข่าวถัง ฉันคงต้องฝึกฝนจากคุณ จริงๆ ”

ถังรั่วชูหรี่ตาลง ในใจกำลังคิดว่าคำพูดต่อไปของเธอต้องฟัง ดูแย่มากแน่ๆ

ดั่งที่คาด แค่ได้ยินเธอพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า “นักข่าวถัง คุณ สอนวิธีการยั่วผู้ชายให้ฉันหน่อยได้ไหม? ได้ยินว่าท่าน ประธานเสิ่นโม่เฟยแห่งบริษัทสือรุ่ยยังถูกเธอยั่วยวนจนหลง เธอหัวปักหัวป๋าหนิ เธอนี่เก่งจริงๆ เลยนะ”

ถังรั่วชูกระตุกยิ้มขึ้น แล้วไม่ได้เผยยิ้มผ่านนัยน์ตา “แน่นอนว่าฉันต้องเก่งอยู่แล้ว ถ้าไม่เก่งขนาดนี้ แล้วจะจัดการกับคนที่ ประสงค์ร้ายกับฉันได้ยังไง เธอว่าไหม? ”

นิ่งเฉียวเฉียวได้ยินแบบนี้ สีหน้าจึงแปรเปลี่ยนไปทันที น้ำ เสียงฟังดูไม่เกรงใจมากขึ้น “ถังรั่วชู เรื่องของผู้กำกับหลินจะ เกี่ยวข้องกับเธอใช่ไหม? นั่นเป็นความผิดที่แสนสาหัสเลย รอ ให้ฉันไปให้ปากคํากับตารวจแล้วชี้ตัวเธอ เธอก็คงไม่กล้า ทําตัวเป็นใหญ่แบบนี้แล้ว”

ทีแรกก็เพื่อจี้หยินเฟิง เธอกับถังรั่วซูก็ได้กลายเป็นศัตรูกัน แล้ว แต่ก่อนเรื่องของฉันมันนี ก็ยิ่งทําให้พวกเธอเคียดแค้นกัน มากขึ้น เธอที่เต็มไปด้วยจิตใจที่เกลียดแค้นจะยอมปล่อยถัง รั่วชูไปง่ายๆ ได้ยังไง

ถังรั่วชูอ้าปากแล้วกำลังจะพูดขึ้น สู้ซึ่งเหยาจึงเร็วกว่าเธอไป หนึ่งก้าว “คุณอยากจะไปแจ้งความงั้นหรอ ไหนละหลักฐาน? คุณมีหลักฐานชี้ตัวว่าพี่สะใภ้ฉันเป็นคนทำร้ายหลินไห่ไหม? ”

สีหน้าของนิ่งเฉียวเฉียวดูขาวซีด จากนั้นเธอจึงกัดริมฝีปาก ไว้แน่นๆ แล้วจ้องมองถังรั่ว

ใช่ เธอไม่มีหลักฐานอะไรเลย ต่อให้หากล้องวงจรของ โรงแรม โรงแรมก็จะบอกว่าไม่สามารถให้ได้

คนที่ถูกจับผิดอย่างนิ่งเฉียวเฉียวจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อย
และผู้ซึ่งเหยาก็ไม่ได้ปล่อยเธอไป จากนั้นก็พูดเชิงบีบ บังคับ “ถ้าคุณไม่มีหลักฐาน งั้นก็ถือว่าคำพูดเมื่อกี้คุณได้หมิ่น ประมาทพี่สะใภ้ฉัน งั้นเราสามารถฟ้องคุณว่าหมิ่นประมาทได้!

ลูซึ่งเหยาพูดคำพูด เน้นคำว่า “หมิ่นประมาท”เป็นพิเศษ สีหน้าดูเคร่งขรึมและเลือดเย็น

นี่ทำให้นิ่งเฉียวเฉียวรู้สึกใจไม่ดี แต่ความเย่อหยิ่งของเธอก็

ไม่ได้อนุญาตให้ตัวเองเผยความอ่อนแอต่อหน้าศัตรู

ดังนั้นเธอจึงแหงนคางขี้น สีหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนง

พวกเขาอยากฟ้องเธอหมิ่นประมาท งั้นพวกเขาก็ต้องมีหลัก

ฐาน

และตอนนี้ ผู้ซึ่งเหยาจึงควักมือถือออกมา แล้วใช้นิ้วกด จาก

นั้นก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น

“ถังรั่วชู เรื่องของผู้กำกับหลินจะเกี่ยวข้องกับเธอใช่ไหม? นั่น เป็นความผิดที่แสนสาหัสเลย รอให้ฉันไปให้ปากคํากับตำรวจ แล้วชี้ตัวเธอ เธอก็คงไม่กล้าทำตัวเป็นใหญ่แบบนี้แล้ว”

นี่เป็นคำพูดเมื่อกี้นี้ของนิ่งเฉียวเฉียว

นิ่งเฉียวเฉียวทำสีหน้าที่ขาวซีด แล้วจ้องมองลูซึ่งเหยาด้วยความไม่น่าเชื่อ ทําให้เห็นว่าเธอคาดคิดไม่ถึงว่าเขาจะมาไม้นี้

“ถ้าต้องการเอาผิดคนอย่างคุณก็ต้องตั้งสติหน่อย” ผู้ซึ่งเหยา ยกมือถือขึ้นแล้วยิ้มอย่างเบิกบาน “นี่เป็นหลักฐานที่ฟ้องว่าคุณ หมิ่นประมาทเชียวนะ”

“พวกแก…….”

“มีอะไรอยากพูดก็เก็บไว้พูดกับตำรวจเถอะ” ผู้ซึ่งเหยาจึงขัด คำพูดที่พึ่งจะเอ่ยพูดของเธออย่างไม่เกรงใจ

ถังรั่วชูเห็นสีหน้าที่ดูขาวซีดของเธอ จึงกระตุกคิ้วขึ้น “ต้อง ขอบคุณคุณดาราดังนิ่งที่ได้หลักฐานนี้กับฉัน”

พูดจบ ถึงรั่ว จึงเชิดหน้าจากนั้นก็เดินออกจากกองถ่าย

“ถ้าเธอยังอยากจะอยู่ในวงการบันเทิงต่อ งั้นก็ต้องทำตัวดีๆ ไม่งั้นวันไหนคนที่ซวยเป็นเธอก็พูดยาก”

ลูซึ่งเหยามองเธอด้วยสายตาลุ่มลึก แล้วไม่สนใจการถลึงตา มองของเธอ จากนั้นก็เดินออกจากที่นั่นอย่างสบายใจ

“ถังรั่วชู! ”

นิ่งเฉียวเฉียวจับจ้องเรือนร่างของพวกเขาที่เดินจากไป แล้วกัดฟันไว้แน่นๆ

วันนี้กูรั่วรั่วได้ถ่ายฉากหนังกับเหยียนซู

เหยียนซูคือใคร? นั่นคือดาราชายที่โด่งดังที่สุดในวงการ และกู้รั่วรั่วที่เป็นแค่เด็กอายุสิบแปดที่สามารถแสดงหนังกับ เขาถือว่าเป็นวาสนาอย่างยิ่ง

แต่กูรั่วรั่วก็ยังรู้สึกไม่พอใจ เธออยากจะสร้างความสัมพันธ์ที่ ดีกับเหยียนซู่ และอยากตะให้เขาฉุดตัวเองให้ดังด้วย

เธอให้เสี่ยวอ้ายไปซื้อกาแฟให้เขา จากนั้นก็ยกไปที่ห้องพัก ผ่อนของเหยียนซู

ตอนนี้เหยียนซู่กำลังท่องบทอย่างตั้งใจ

ต่อให้เธอจะมีจี้หยินเฟิงเป็นว่าที่สามีที่หล่อเหลา แต่ตอนที่ เธอมองเหยียนซู่ใกล้ๆ ก็รู้สึกตกตะลึงกับความหล่อของเขา

ต่อให้เขาจะทําทรงผมตอนสมัยราชวงศ์ชิง แค่ความหล่อก็

ไม่ลดลงไปสักนิด กลับทำให้หน้าตาของเขาดูดีกว่าเดิม

ตอนที่เหยียนซู่ท่องบทก็ไม่ชอบให้ข้างกายมีคนอยู่ ดังนั้นจึง ได้สั่งให้ผู้จัดการสองคนไปไล่คนข้างๆ ออก เหลือแค่เขาคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้อง

ตอนที่เขารู้สึกได้ว่ามีคนเข้าใกล้ ก็จะเงยหน้าขึ้นอย่างเตือน ดวงตาที่คมเฉียวมองไปยังคนที่มา

ในความทรงจําของกูรั่วรั่ว ถึงแม้เหยียนซี้ดูเฉยชาแต่ก็ถือว่า อ่อนโยนอยู่บ้าง ดังนั้นตอนที่เห็นนัยน์ตาที่เลือดเย็น ในใจจึง หวั่นเทาไม่หยุด จากนั้นก็หยุดฝีเท้าลง จะเข้าไปก็ไม่ใช่ จะ ถอยไปก็ไม่ใช่

สายตาของเหยียนซูจับจ้องไปยังใบหน้าของเธอประมาณสิบ กว่าวิ จึงจะละไปทางอื่น

เธอสัมผัสได้ว่าฝ่ามือของตนเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เธอก็ได้ กลืนน้ำลาย แล้วเดินไปอย่างหน้าด้าน จากนั้นก็ยื่นกาแฟใน

มือให้

“รุ่นพี่ นี่ผมกาแฟที่ฉันเลี้ยงคุณ”

เหยียม กวาดมองกาแฟด้วยความนิ่งเฉย และไม่ได้รับไว้ และก็ไม่กล้าพูดว่าไม่เอา จึงทำได้เพียงก้มหน้าอ่านบทต่อ

ท่าทางแบบนี้ของเขาทำให้เธอรู้สึกเสียใจ แต่ก็รู้สึกอึดอัด มากกว่า มือของเธอยังคงยื่นกาแฟให้เขาอยู่อย่างนั้น

ผ่านไปสักพัก ก็รู้สึกว่าสัมผัสได้ว่ารอบข้างกำลังรู้สึกดีใจที่ เธอหน้าแตกแบบนี้ เธอจึงกัดฟันไว้แล้ววางกาแฟลงบนโต๊ะ
รุ่นพี่ กาแฟวางอยู่ที่นี่ คุณดื่มตอนร้อนๆ เถอะ”

พูดจบเธอจึงรีบหันหลังเดินออกมา

เวลานี้ ผู้ช่วยของเหยียนซู่เดินมา แล้วมองกู้รั่วรั่วที่เดินจาก ไป จากนั้นก็พูดขึ้น “เธอจะมาใกล้ชิดกับเหยียนซี้ของเราได้ ยังไง? ”

ได้ยินแบบนี้ เหยียนซูเงยหน้าแล้วมองเขาเหมือนยิ้มและไม่ ยิ้ม “เฉินหลิน ฉันกลายเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่? ”

“ไม่ใช่ของผม แต่เป็นเหยียนซู่ที่เป็นของแฟนคลับทุกคน ครับ” เฉินหลินอธิบายขึ้น

เหยียนซู่คลายยิ้มอ่อนๆ แล้วก้มหน้าอ่านบทต่อ

“เฉินหลิน ทิ้งกาแฟไปซะ” เขาสั่งด้วยเสียงเรียบเฉย

เฉินหลินได้ยินจึงรีบยกไปทิ้งที่ถังขยะ

กู้รั่วรั่วที่อยู่ไม่ไกลเห็นผู้ชายของเขาทิ้งกาแฟ จึงทำสีหน้าที่ เลือดเย็น

นี่เหยียนซู่ตั้งใจมีปัญหากับเธอหรอ? แต่พวกเขาไม่ได้มีเรื่อง บาดหมางใจกัน ทำไมต้องทำขนาดนี้?