ตอนที่ 173 จูบแห่งการลงโทษ

ตอนที่ 173 จูบแห่งการลงโทษ

หลังจากที่ลงจากตึก เหยียนซู่ก็ได้รอคนที่มารับเป็นเพื่อนถัง รั่ว ที่ห้องโถงของคอนโด

ถังรั่ว พูดขึ้นอย่างเกรงใจเล็กน้อย “คุณเหยียนคะ จริงๆ ดิฉันรอคนเดียวได้นะคะ”

เหยียน กลับกวาดสายตามองเธอด้วยความนิ่งเฉย “ผมไม่ วางใจ”เหยียนซู

ถ้าเป็นแบบนี้ ถังรั่วชูก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกต่อไป

เมื่อวานเธอเห็นเขาในโปสเตอร์ นัยน์ตาของเขาดูนิ่งเฉย ถึง แม้เขาจะยิ้ม แต่กลับทําให้รู้สึกเขาเป็นคนที่เข้าหายาก

เขาที่อยู่ในงานสัมภาษณ์ก็เหมือนกัน ตอนที่เธอต้องเผชิญ กับนักแสดงในวงการทุกคน เขาเป็นคนที่ดูมีมารยาทแต่ก็รู้สึก ห่างเหิน และไม่เคยไปใกล้ชิดหรือสนิทกับใครเลย

แต่วันนี้เขากลับให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิมกันเธอ

ภายนอกอาจจะเป็นดูเย็นชา แต่ก็ให้ความรู้สึกว่าภายใต้ของ เขานั้นอบอุ่น และเขาเป็นคนที่เอาใจเก่งและอ่อนโยนด้วย
เหมือนถังรั่วได้ล้วงความลับอันใหญ่หลวงอะไรบางอย่าง จากนั้นเธอจึงก้มหน้าลง แล้วมุมปากของเธอกระตุกขึ้นอย่าง ไม่รู้ตัว

จริงๆ แล้วสิ่งที่เธอไม่รู้คือ เธอเป็นคนพิเศษ เหยียนซูจึงจะ อ่อนโยนกับเธอ

ลูซือจิ่นเดินเข้ามาในห้องโถงของคอนโดหยูจิ่งจงถิง จากนั้น ก็มองถังรั่วชูที่ยืนอยู่ที่ไม่ไกล และยังมี….……ผู้ชายอีกหนึ่งคน

คิ้วของเขาขมวดขึ้น ชูซูของเขาก้มหน้าลงต่ำ และผู้ชายคน นั้นจับจ้องเธอไว้ สีหน้าของเขาดูอ่อนโยนกับเธอมาก

เขากลับไม่ได้เดินไป ทว่ากลับยืนอยู่ที่เดิมแล้วตะโกนขึ้น

ถังรั่วชูได้ยินคนกำลังเรียกเธอ และเป็นเสียงที่คุ้นเคย เธอจึง รีบเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปตามทิศทางของเสียง ตอนที่เห็นร่าง ที่คุ้นเคยนั่น เธอจึงรู้สึกดีใจมากๆ

“ซือจิ่น”

เธอจึงวิ่งไปอย่างมีความสุข
เธอเหมือนดั่งผีเสื้อตัวที่สวยงามที่กำลังบินไปอย่างสง่างาม

เหยียนซูมองเธอกอดกับผู้ชายคนนั้น สองมือที่อยู่ข้างกาย ก็กำเป็นหมัดแน่นๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาดูเลือดเย็นขึ้นมา ดวงตาดั่งหงส์ดูหม่นหมองมากๆ

อู๋ซือจิ่นกอดถังรั่วชูไว้ในอ้อมกอด และได้สัมผัสถึงความอ่อน โยนของเธอ และลมหายใจของเธอ เพราะว่ากลัวเสียเธอไป ใจที่รู้สึกกังวลนั้นจึงค่อยๆ หายไปในตอนนี้

เขากอดเธอไว้แน่นมาก แน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ แต่เธอก็ไม่ได้ ดิ้นอะไร แค่พิงอยู่ตรงแผงอกของเขา จากนั้นก็ฟังเสียงจังหวะ การเต้นของหัวใจเขา

ผ่านไปสักพัก เธอจึงจะพูดด้วยเสียงเบา “ขอโทษนะ ซือจิ่น ฉันทำให้คุณกังวลใจแล้ว”

ลูซือจิ่นปล่อยเธอออก จากนั้นก็สังเกตมองเธอ “คุณเป็นอะไร ไปไหม? ”

ถังรั่วชูยิ้มอ่อนขึ้นแล้วส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร”

จากนั้นเธอก็หันไปมองเหยียนซู่ มุมปากจึงเผยยิ้มอันลึกซึ้ง ขึ้น “ซือจิ่น เขาเป็นคนช่วยฉัน”

ล้ซือจิ่นหันไปตามทิศทางที่เธอมองไป จากนั้นก็สบตากับ นัยน์ตาที่ไม่เป็นมิตรของชายคนนั้น
ทั้งสองจึงสบตากัน และเหมือนกำลังจะมาคลื่นพายุเกิดขึ้น

ถังรั่วชูกลับไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้กันผ่านนัยน์ตา จึงได้ แนะนำตัวเหยียนซู่ “ซือจิ่น เขาชื่อว่าเหยียนซู่ ตอนนี้เป็นดารา ที่โด่งดังที่สุดในวงการ”

ระหว่างสงครามเย็นของผู้ชาย เหยียนซูก็ยังผงกหัวอย่าง เกรงใจเล็กน้อย ซือจิ่นกระตุกคิ้วขึ้น จากนั้นก็จูงมือถังรัวชู พร้อมกับเดินไปอยู่ตรงหน้าเหยียนซู

“ขอบคุณคุณที่ช่วยภรรยาของผม” ลูซือจิ่นกล่าวขอบคุณ อย่างเกรงใจ

พอได้ยินคำว่า “ภรรยา” สามคำนี้ เหยียนซู่จึงขมวดคิ้วขึ้น เล็กน้อย จากนั้นก็มองถังรั่วชูด้วยสายตาที่สงสัย

แล้วก็คลายยิ้มขึ้น ” อืม เขาเป็นสามีของฉันเองคะ ชื่อว่าผู้ซือ

จิ่น”

เหยียนซู่ทำสีหน้าที่แปรเปลี่ยนไปทันที เขาดูไม่ใช่ว่าไม่รู้ จักสู้ซือจิ่น เขาคือประธานบริษัทการบันเทิงของหวางถิง แต่ กลับไม่รู้ว่าที่แท้เขาแต่งงานไปแล้ว และภรรยาของเขากลับ เป็น…….ชูชู

” คุณไม่สบายหรอครับ? คุณเหยียน”

ถังรั่วชูมองสีหน้าที่ดูขาวซีดขึ้นมาทันที จึงมองเขาด้วยความเป็นห่วง

“ผมไม่เป็นไรครับ” เหยียนซู่พยายามคลี่ยิ้มออกมาอย่างฝัน

ทน

แต่ว่า….” ถังรั่วชูรู้สึกว่าเขาดูแล้วไม่เหมือนคนไม่เป็นอะไร ” และกำลังจะพูดอะไรต่อกลับถูกลูซือจิ่นขัดขวางไว้

“ชูชู ไหนๆ คุณเหยียนก็ไม่สบายแล้ว เราก็อย่ารบกวนเขาอีก เลย กลับบ้านกันเถอะ วันข้างหน้ารอให้ร่างกายของคุณหยียน สบายขึ้น เราค่อยมาขอบคุณเหยียนอีกที”

ลูซือจิ่นมองเหยียนซู่ด้วยความลุ่มลึก จากนั้นก็พยักหน้าเล็ก น้อย แล้วจูงมือของถังรั่ว ออกไปที่นั่น

ถังรั่วชูไม่เข้าใจว่าทำไมซือจิ่นจึงต้องรีบออกจากที่นั่นด้วย ตอนที่เธออยากจะเอ่ยถามเขา กลับเห็นว่าสีหน้าของเขาผิด

ปกติ สีหน้าดูเลือดเย็นเล็กน้อย

เธอจึงต้องปิดปากให้เงียบ จากนั้นก็หันไปมองเหยียนซู่ที่ยัง

คงอยู่ที่เดิม

สายตาของเธอไม่ดีหรอ? สีหน้าของเขาดูหมองเศร้ามากๆ เหมือน…..…….มือนกำลังเสียของที่มีค่าที่สุดของตัวเองไป

เหยียนซู่ใช้สายตาที่นิ่งเฉยส่งเธอจากไป แล้วรอให้เธอหัน กลับมามองเขา ใบหน้าอันเรียวเล็กนั้นดูน่าดึงดูดคนมากๆพอนึกถึงเธอได้กลายเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว นัยน์ตาจึง เศร้ารันทดขึ้นมาทันที

ต่อให้ไม่ได้เห็นเรือนร่างของเธอแล้ว เขายังคงมองไปยัง ทิศทางที่เธอเดินจากไป นานมากกว่าที่เขาจะดึงสายตากลับ มา

เขาค่อยๆ หันหลัง เพราะว่ายืนอยู่ที่เดิมนานเกินไป ทำให้ขา เหน็บชา และเกือบจะหกล้มเพราะว่ายืนไม่นิ่ง พอบอดี้การ์ดที่ หลบอยู่เห็นจึงได้รีบขึ้นหน้ามาพยุงเขา

“รอฉันสืบเช็คประวัติของลูซือจิ่นหน่อย” เขาออกคำสั่งด้วย

เสียงเย็นชา

บอดี้การ์ดจึงตอบกลับด้วยความเคารพ ครับ! ”

จากนั้นก็พยุงเขาค่อยๆ เดินไปตรงลิฟต์

ล้ซือจิ่นจูงมือเธอแล้วเดินไปถึงข้างรถ จากนั้นก็เปิดประตู ข้างที่นั่งคนขับให้เธอนั่งเข้าไป

ถังรั่วชูกัดริมฝีปากแล้วมองสายตาที่นิ่งเฉยของเร องเขา แล้วก้ม หน้าลงพลางนั่งเข้าไปในรถ
“ปิ๊ง! ” ประตูรถปิดลง

เสียงที่ดังขึ้นเหมือนหมัดที่ชกลงตรงหน้าอกของเธอแรงๆ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดและอึดอัดใจมากๆ

ตอนที่ออกจากข้างใน ซือจิ่นไม่พูดไม่จากับเธอสักคํา สีหน้า ดูเลือดเย็นแล้วเคร่งขรึม ดูๆ แล้วเหมือนจะอารมณ์ไม่ดี

และเธอเองก็ตามอยู่ข้างหลังเขาอย่างเชื่อฟัง ไม่กล้าพูดอะไร

ออกมา

เธอนึกว่าเขาจะโกรธเพราะว่าเธอดื้อรั้นไปร่วมงานเลี้ยง ถ้า ไม่ใช่เพราะความดื้อรั้นของเธอ เธอก็คงไม่ถูก เทียนอ้าย ทําลาย จนทําให้เขาต้องเป็นห่วงทั้งคืนแบบนี้

เธอจึงดึงเข็มขัดนิรภัยอย่างเงียบๆ สองมือจับเข็มขัดไว้แน่นๆ เธอกำลังลังเลว่าจะคุยเรื่องนี้กับเขาให้ชัดเจนไหม

และตอนนี้ข้างหูของเธอจึงมีเสียงอันต่ำพร่าของเขาดังขึ้น

เธอหันหน้าไป จู่ๆ ตรงหน้าก็มืดมัวขึ้นมา เพราะว่าจูบของเขา กําลังจะมาประกบริมฝีปากของเธอ
จูบครั้งนี้ดุเดือดและรุนแรงมากๆ เหมือนเป็นจูบแห่งการ ลงโทษ

และตอนที่พวกเขากำลังจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จู่ๆ ก็มีเสียง บางอย่างดังขึ้นในเวลาที่ไม่เหมาะเจาะ

“จ๊อกๆ จ๊อกๆ

ทั้งสองจึงหยุดชะงักไป เพราะได้ยินเสียงท้องร้องของถังรั่วชู

“เหอะ” ลูซือจิ่นหัวเราะเบาๆ อย่างทนไม่ไหว

และตอนที่ได้ยินเขาหัวเราะ ถังรั่วชูจึงยกมือขึ้นไปดันตรง แผงอกของเขาอย่างน่าอาย เพื่อที่จะดันเขาออก

“ฉันหิวแล้ว” เธอพึมพำเสียงเบา

ลูซือจิ่นขยี้ผมของเธออย่างรักใคร่ “เรากลับบ้านกัน ผมจะ ทำให้คุณกินอะไรอร่อยๆ ”

ถังรั่วชูยิ้มหวานขึ้น “ฉันอยากจะกินกุ้งผัดซอสมะเขือเทศ ผัด ผักบุ้ง ปลาตุ๋น และก็ซุปไข่ต้มมะเขือเทศ”

“ได้ คุณอยากกินอะไร ผมก็จะทำอันนั้น” ลูซือจิ่นหันข้างมอง เธอเพียงแววตา นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดู

เพราะว่าเป็นแบบนี้ ถังรั่วซูจึงรู้สึกว่าความหม่นหมองใจนั้น หายไป

ซือจิ่นของเธอไม่ได้โทษ และยังอ่อนโยนขนาดนั้นกับเธอ